maandag 30 april 2012

Operatieverslag 23-04-2012 + week 1 na de operatie

Hallo allemaal,

Hier lig ik dan, gestrekt op de bank met de laptop op schoot. Even afleiding zoeken en dus ga ik maar eens het verslag van de operatie schrijven.

Op 23 april moest ik me om 7.00 uur melden bij Bureau Opname, waarna ik door kon naar de afdeling, 11 Oost. Hier aangekomen moest ik me omkleden en kon ik meteen richting de OK. Het ging allemaal erg snel en voordat ik het wist lag ik in mijn bed en werd ik richting de OK gereden. De spanning en angst werd me even te veel en ik heb heel wat tranen gelaten. Na afscheid te hebben genomen van Archel, kon ik de OK op. Hier heb ik Dr. de Jonge nog even gezien. Hij kwam nog even naar me toe en heeft me gerustgesteld. Ik heb nog gezien dat hij foto's van me aan de muur hing. Verder heb ik een kort praatje gemaakt met de anesthesist, die me probeerde gerust te stellen. Daarna ben ik huilend in slaap gevallen. En zo werd ik 5 uur later ook wakker. Om 12.30 uur kwam ik op de Recovery en was ik behoorlijk in paniek. Pijn had ik geloof ik niet echt. Wel zitten mijn kaken strak op elkaar met elastieken en mijn gezicht is doof vanaf mijn keel tot aan mijn oogleden. Dit is even wennen. Tegen 14.00 uur werd ik terug naar mijn eigen kamer gebracht.

Na de operatie terug op de kamer

Om 14.30 uur kwam Archel aan en niet veel later was mama ook al gearriveerd. Ik spuugde veel bloed met slijm. Het slijm kon ik niet echt verwerken dus ik heb heel wat tissues vol "gekwijld". De zwelling viel nog mee. Van die dag heb ik eigenlijk vrij weinig meegekregen. Ik wist dat mama en Archel waren geweest, maar verder? Ja, ik had onwijs pijn aan mijn linkeroog. Er was wat jodium in gekomen en dat prikte als een gek. Om 20.45 uur die avond voelde ik een hand op mijn been. Ik probeerde mijn ogen te openen en wat zag ik... Dr. de Jonge stond aan mijn bed. Hij wilde me nog even zien en vertelde me dat alles goed was gegaan, dat ik goed moest blijven koelen en dat ik een beetje rechtop moest blijven slapen. Daarna ging hij weer en kon ik slapen. Van slapen is er echter niet veel terecht gekomen. Mijn kamer lag recht tegenover de drukke receptie, de pijn kwam opzetten, mijn oog deed pijn en ik maakte me druk om de katheter, die er de volgende ochtend uit zou gaan. De zuster van de nachtdienst was echt lief en stelde me gerust. Ze is die nacht wel 5x op de kamer geweest en alle keren was ik wakker.

Dinsdagochtend om 6.00 uur werd de katheter eruit gehaald. Het brandde een beetje, maar verder heb ik weinig gevoeld. Gelukkig!! Regelmatig kreeg ik zetpillen tegen de pijn en misselijkheid. De antibiotica moest ik oraal innemen. Best moeilijk, aangezien ik alleen door een rietje kan drinken en het rietje niet eens tussen de voortanden past. Die moest ik ergens tussen de kiezen duwen. Net zoals met de pil trouwens, echt moeilijk, maar het lukt wel.

Dag 1

Rond 10.45 uur kwam tante Marjan op bezoek. Die is ongeveer een uur geweest. Hartstikke fijn, gezelschap, maar aan de andere kant: ik was ontzettend moe en viel soms bijna in slaap. Het infuus werd er inmiddels ook uit gehaald. Daarna is Michelle nog een half uurtje geweest. Toen Michelle naar huis ging werd ik geroepen om naar de poli te gaan. Potverdorie, hoe voor schut. Ik heb mijn badjas aangetrokken, ik werd in een rolstoel gezet en richting de kaakchirurg gereden. Ik voelde me misselijk en moe, maar dit moest even. Er werd een röntgenfoto gemaakt om te kijken of de plaatjes en pinnen er goed in zitten. Dr. de Jonge was tevreden en de mondhygiënist heeft de mond een beetje gereinigd. Zelf is dit erg moeilijk. Ik heb wel mondspoelmiddel, maar hiermee krijg je natuurlijk niet alles schoon. Daarna weer snel naar mijn eigen kamer, waar ik weer lekker in bed kon liggen. 's Middags zijn Archel, Arlette en Juraisa geweest. 's Avonds is Archel nog even teruggekomen. Ik had nog altijd niets gegeten, alleen ranja gedronken. Ik hoopte dat ik die avond beter zou slapen, maar het tegendeel was waar. Helaas, geen nachtrust, maar wel kort "gepraat" met de nachtzuster.

De volgende ochtend moest ik weer naar de kaakchirurg. Alles werd weer schoongemaakt. Hij heeft mijn tanden bekeken. Toen zag ik ook dat hij een tandvleescorrectie heeft uitgevoerd. Mijn tanden staan perfect recht en mijn tandvlees ziet er super uit, yes!
Toen gaf Dr. de Jonge me een keuze: "als je je goed voelt, mag je vandaag van mij naar huis. Zo niet, dan blijf je nog een nachtje." Nou, ik voelde me echt niet goed, maar ik had écht geen zin om nog een nacht te blijven, tegenover die drukke receptie. En dus besloot ik te zeggen dat ik wel naar huis wilde. Achteraf heb ik hier een beetje spijt van gehad, omdat ze in het ziekenhuis toch alles bij de hand hebben om de juiste zorg te bieden.

Dag 2
's Middags kwam Archel me ophalen en gingen we samen naar huis. Vanaf woensdagmiddag lig ik afwisselend op de bank/in bed.
Ik ben geen kleinzerig persoon, maar ik heb veel pijn. Archel heeft afgelopen vrijdag zwaardere pijnmedicatie gehaald. Hier word ik misselijk van, maar ik ben liever misselijk dan dat ik zoveel pijn heb!
Verder ben ik erg moe en suf. Slapen lukt niet echt. Ik zie 's nachts vaak ieder uur van de klok.
Het eten gaat tot nu toe alleen door een rietje. Ik krijg alleen fruitsap, dunne pap en soep naar binnen. Mijn gezicht is nog steeds helemaal doof.
Over 7 weken ben ik als het goed is van de strakke elastieken af. Wat verheug ik me daarop!!
De zwelling is al een heel stuk minder. De blauwe plekken zijn geel geworden. Zelfs mijn hele nek is geel. Ik gebruik een paar keer per dag nertsolie tegen de blauwe plekken. Dit werkt prima.

Dag 3, weer thuis
Dag 6 na de operatie, blauwe plekken zijn geel geworden
Gisteravond heeft Archel nog naar Nightcare gebeld. Ik kreeg weinig lucht meer en het leek of iemand mijn luchtpijp dicht kneep. Verder had ik erge keelpijn en pijn op de longen. Ik raakte niet in paniek, maar het was wel eng. De vrouw van Nightcare wilde me wel langs hebben, maar uiteindelijk ben ik thuis gebleven en hebben we de afspraak gemaakt dat als het erger zou worden, ik dan zou komen. Het is niet weg, maar het is minder erg dan gisteravond.

Morgenmiddag om 14.00 uur moet ik terug naar het ziekenhuis. Eens kijken wat ze te zeggen hebben.
Ik zal ongetwijfeld veel dingen in mijn verhaal vergeten zijn, maar voor nu vind ik het genoeg... ik ga proberen een dutje te doen.

Bedankt voor het lezen en tot een volgende keer!

Liefs,

Cindy

zondag 22 april 2012

Nog maar één nachtje!

Hallo!

Nog maar héél even en dan is het zover. Nog één nachtje slapen.
De zenuwen gieren door mijn lijf, mijn adrenaline niveau schiet omhoog en de angst steekt behoorlijk de kop op. Archel biedt een uitstekend luisterend oor. Om hem af en toe te ontlasten bel ik mijn moeder vaak op om even van me af te kunnen praten, maar ook om afleiding te vinden.
Archel en mijn moeder zijn de mensen die het dichtst bij me staan en die me het meest hebben gesteund, die me er doorheen trekken en die me vertrouwen geven dat alles goed komt.
En natuurlijk heb ik dan ook nog een aantal lieve vrienden om me heen, die me oppeppen. Ook dat helpt en ook daarvoor ben ik dankbaar, maar die zien niet de "echte" Cindy zoals ik bij Archel en mama ben.

Verder geniet ik nog van al het lekkere eten. Dit weekend heb ik geprobeerd om de dingen te eten die ik écht nog wilde eten, voordat het niet meer gaat. Vrijdagavond kapsalon, zaterdagavond een hamburger van de McDonald's, vanmiddag een broodje döner en vanavond nog een pizza. Dan is het echt genoeg geweest. :)

Vanaf 00.00 uur vannacht zal ik nuchter moeten blijven. Morgenvroeg moet ik me al om 7.00 uur melden bij Bureau Opname, dus dat wordt vroeg opstaan en op tijd vertrekken. Straks nog even mijn weekendtas inpakken en dan ben ik er klaar voor.

Nog heel even doorzetten! Morgenmiddag ben ik er al vanaf. Ik denk dat Archel wel een berichtje op Facebook zet of een korte blog plaatst als ik terug ben op de kamer.

Voor nu: afscheid nemen van de oude Cindy en gáán met die banaan!!

Tot over een paar dagen.

Liefs,

Cindy

maandag 16 april 2012

Nog maar één week!

Hallo!

Wat vliegt de tijd...... en hoor wie het zegt! 13 Weken geleden was ik nog aan het zeuren dat het allemaal zo lang duurde. De tijd is best snel gegaan en dit heb ik te danken aan alle leuke dingen die ik de afgelopen weken nog heb gedaan! Afspreken met vriendinnen, familiebezoekjes, verjaardagen, skiën met Archel enz. Ik heb voldoende afleiding gehad de afgelopen tijd. Nu de komende week nog...

Vanochtend ben ik voor de laatste keer bij de tandarts geweest. Nog even een laatste check. Het gebit ziet er prima uit en ik heb goed gepoetst. Alles is schoon. Gelukkig!

Verder heb ik alvast flink wat etenswaren ingeslagen voor na de operatie. Deze week ga ik een paar lekkere verse dikke soepen maken, die ik in de vriezer gooi. Als het dan zover is, hoef ik mijn eten maar uit de vriezer te pakken én Archel wordt dan natuurlijk ook een beetje ontlast. Twee vliegen in een klap. :)

Ik maak me ontzettend veel zorgen over wat me nog allemaal te wachten staat en ik ben op en top gestrest. Dat is natuurlijk allemaal verklaarbaar, maar wel ontzettend vervelend. Gelukkig heb ik genoeg lieve mensen om me heen die me af en toe een flinke oppepper geven.

Vanaf nu zal de tijd snel gaan. Nog één weekje werken, dan nog een weekendje genieten en dán is het echt zover. Ik kijk er echt naar uit, heb lang genoeg moeten wachten. Deze week nog proberen om goed te eten en te genieten van alle lekkere/ongezonde dingen, nu het nog kan!

Komende zondag zal ik nog een laatste blog vóór de operatie plaatsen.

Liefs,

Cindy

zondag 8 april 2012

Nog maar 2 weken

Hallo,

Nog maar 2 weken. Ik kan het bijna niet geloven. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef, is de datum al sinds januari bekend. En dan is het nu ineens nog maar twee weken. Ik ben ontzettend blij dat de tijd zo hard is omgevlogen. Hopelijk gaan de komende twee weken ook nog zo snel.

Afgelopen week kreeg ik een brief van het ziekenhuis. Bij het zien van de envelop kreeg ik het alweer benauwd. Weer een confrontatie! Er stond in dat ik me op 23 april meteen om 7.00 uur moet melden. Hartstikke fijn dat ik vroeg in de ochtend geholpen word.

De voorbereidingen zijn overigens in volle gang. Wat betreft eten probeer ik lekkere ongezonde dingen naar binnen te werken, voor zover dat kan. Want trek heb ik eigenlijk vrij weinig. Al die zenuwen en stress slaan op mijn maag. De laatste paar weken ben ik gelukkig niet meer afgevallen, maar is mijn gewicht stabiel gebleven. In totaal ben ik sinds januari 3 kilo kwijt, dus dat valt nog wel te overzien. Ik moet wel proberen om het zo te houden of om nog iets bij te komen, zodat ik na de operatie 'meer te verliezen heb'.

Vanochtend heb ik via internet een sapcentrifuge besteld. Sinds kort hebben pap en mam er ook een thuis staan (hij is van Jarno). Ik heb hier al wat sapjes uitgeprobeerd en het is echt heerlijk! Na het drinken van één glas heb je alle benodigde groenten/fruit voor een dag binnen. Voor mij is het na de operatie natuurlijk ook belangrijk om voldoende vitamines binnen te krijgen. Een sapcentrifuge is dus een perfecte uitkomst. Volgende week krijgen we hem binnen en dan kunnen we zelf gaan experimenteren.

Verder probeer ik veel afleiding te zoeken. 's Ochtends ben ik vaak in de sportschool te vinden. Heerlijk vind ik het om te trainen en helemaal gesloopt thuis te komen. Dat geeft
én een voldaan gevoel én mijn hoofd is weer leeg. Sporten is op dit moment echt een uitlaatklep.

Samen met Archel breng ik nog veel bezoekjes een familie/vrienden enz. Alles om maar zoveel mogelijk thuis weg te zijn en de tijd om te piekeren te beperken. Dit lukt vrij aardig, de ene dag beter dan de andere.
Soms overvalt me de angst nog wel eens. Als ik dan alleen thuis ben is het best moeilijk, maar ik kan altijd terecht bij Archel of mam. Even uithuilen en weer doorgaan!
Archel kwam afgelopen vrijdag trouwens nog met een verrassing. Om me op te peppen kwam hij met kaartjes voor het concert van Lionel Richie, op 6 oktober in het Ziggo Dome te Amsterdam. Wat is Archel toch een bijzonder mens! Ik ben blij dat hij me altijd weer positief weet te krijgen en ik ben heel erg dankbaar dat ik hem in mijn leven heb. Veel heb ik aan hem te danken en samen staan we sterk.

Nog even twee weken volhouden, nog twee weken bikkelen en dan kan het herstel beginnen. Op 16 april moet ik nog even naar de tandarts en dan is het nog maar een week! Yes!

Alles komt goed...

Liefs,

Cindy