Week 9 na de operatie: genoten van mijn eerste boterham!!

Hallo nieuwsgierige lezers!


Er is weer een week voorbij en alweer een week vol vorderingen in positieve zin. Had ik mentaal gezien een beetje een baalweek vol frustraties over de trage vooruitgang, fysiek gezien gaat het langzaam toch steeds beter. Zoals ik al vaker in mijn blogs gezegd heb: "geduld is een schone zaak", alleen ben ik vrij ongeduldig, moet alles heel snel gebeuren en knaag ik nog liever vandaag dan morgen aan een sparerib. Helaas gaat die vlieger niet op en dat zorgt toch soms voor frustraties. De ene dag voel ik me beter dan de andere dag. Maar hey, iedereen heeft wel eens een baaldag, toch?

De meest positieve ervaring van de afgelopen week is het feit dat ik mijn allereerste boterham naar binnen heb gewerkt. Als je altijd gewoon hebt kunnen eten, valt de waardering voor een simpele boterham weg. Maar na 9 weken geen boterham te hebben gegeten, was dit toch wel heel erg lekker.

Een boterham, zónder korstjes, maar mét filet americain! Hmmmm!

Da's pas genieten...

Verder heb ik de afgelopen week verschillende soorten zacht voedsel naar binnen gewerkt. Gerookte zalm, poffertjes, pasta, roerei, vis cuisine, rijst, bamisoep, kroketten..... het is allemaal voorbij gekomen en ik vond het heerlijk. Het eten snijd ik in hele kleine stukjes en zachtjes bijten lukt me wel, maar het voelt raar. Het lijkt wel of de kracht uit mijn kaken is verdwenen, dat alles vast zit, stijf, het gevoel is héél anders dan voorheen. Mijn tanden zijn nog steeds gevoelig, wat het eten er niet prettiger op maakt. Ook dat heeft nog zijn tijd nodig. Genieten van het eten doe ik overigens wel. Diegenen die al een kaakoperatie hebben gehad of mensen met een goed ontwikkeld inlevingsvermogen, zullen me begrijpen. Als je zo lang alleen maar vloeibaar hebt gegeten, is het een sensatie voor je smaakpapillen als je eens zachtjes je tanden in een poffertje kan zetten, of op een stukje vis kan sabbelen, of een portie pasta carbonara naar binnen kan werken. Dat is puur genieten en die momenten koester ik dan ook!

Smullen van een plakje zelf gebakken cake

Pasta carbonara

Hmm, nasi...

Lekker genieten van de poffertjes

Viscuisine!

Yoghurt met aardbeien, of is het aardbeien met yoghurt?

Het enige probleem dat ik nu heb, is dat ik dagelijks ontzettend misselijk ben.
Het eten valt als een baksteen op mijn maag en ik kan dat op dit moment gewoon nog niet hebben. Tijdens de laatste wedstrijd van het Nederlands Elftal op het EK, heb ik een heel stuk van de tweede helft gemist, omdat ik me hartstikke beroerd voelde en dus elders in het huis vertoefde. ;)
Nu moet ik wel toegeven dat ik altijd al een gevoelige maag had, dus daar zal het vast mee te maken hebben.

Mijn 'nieuwe' gezicht van de zijkant; snappen jullie dat ik hier een glimlach van op mijn gezicht krijg? Helemaal happy met mijn nieuwe kaaklijn en kin!

Op de dagen dat ik werk (maandag t/m vrijdag) eet ik daarom alleen dingen waarvan ik weet dat mijn maag het kan hebben: pap, fruithapje en bamisoep. Er zijn dagen bij geweest dat ik met een plastic zakje op mijn bureau zat en dat ik het gevoel had dat de hele maaltijd er weer uit zou komen. Ik kan je zeggen: dat werkt niet prettig! Daarom op werkdagen alleen "veilig voedsel" voor mij. Toch zal ik moeten proberen om de komende tijd weer op te gaan bouwen. Die "zin in normaal eten" is er op dit moment eigenlijk nog niet. Misschien komt dat wel door het gegeven dat ik toch iedere keer misselijk word. Dan gaat je de zin om te eten wel over!

Wat betreft de doofheid in mijn gezicht. Die is nog steeds niet weggetrokken. Mijn onderlip heeft het minste gevoel, net als mijn hele kin eigenlijk. Ook mijn tandvlees is bijna gevoelloos. Het gevoel in de bovenlip is deels terug. Nog steeds heb ik een "kriebelgevoel" in mijn kin als ik mijn onderlip aanraak. Wat ook raar was; toen ik een ijsje aan het eten was, kreeg ik een ijskoud kriebelgevoel in mijn kin, terwijl er op dat moment geen ijs langs mijn kin af liep. Een rare gewaarwording! Ik hoop dat het de zenuwen zijn die langzaam teruggroeien, want zoals ik in mijn vorige blog al zei; ik zou het toch prettig vinden om mijn gevoel terug te krijgen. Dit kan lang duren, maar dat maakt niet uit. Als het gevoel maar terug komt! Dan zijn de hilarische knoeitaferelen ook voorbij...

Afgelopen zaterdag hebben we een familiebarbecue gehad. Ik zag er wel een beetje tegenop, vooral omdat iedereen om me heen lekker kon eten en ik nog niet alles wat ik graag zou willen. Gelukkig is het erg meegevallen en heb ik een gezellige avond gehad. Ik heb genoten van onder andere, jaja, daar zijn ze weer, geprakte kroketten, maar ook van pastasalade, koude schotel en een hamburger in kleine stukjes gesneden. Dat was heerlijk!

Mijn geprakte kroket met op de achtergrond de lekkere salades die bij de bbq hoorden

Komende donderdag moet ik terug naar de tandarts/orthodontist en aanstaande vrijdag staat er weer een bezoek aan de mondhygiënist en de kaakchirurg gepland.
Bij de tandarts krijg ik beneden een nieuwe draad en wordt een van de bandjes om de kiezen opnieuw vastgeplakt. Niets om me zorgen over te maken dus.

Overigens is het wel leuk om te vermelden dat ik aanstaande donderdag een "mijlpaal" bereik. Dan breng ik voor de 50e keer een bezoek aan de professionals die mij begeleiden in het beugel-/kaaktraject. Ik ben dan 36 keer bij de tandarts/orthodontist geweest en reeds 14 keer bij de kaakchirurg (vrijdag is het 15e bezoek aan de kaakchirurg). Ik wil niet weten hoeveel uur ik al heb doorgebracht in de behandelstoel, die mij lange tijd slapeloze nachten heeft bezorgd. Nu ik weet dat er niets ergs meer gaat gebeuren en dat er alleen maar controles plaatsvinden in die beruchte behandelstoel, slaap ik de nacht voor een afspraak ook véél beter. Hoe fijn is dat!


En met dat fijne "behandelstoelgevoel" sluit ik ook dit verhaal af. Over een week staat er weer een nieuwe blog klaar.... hopelijk tot dan!


Liefs,


Cindy

Week 8 (dag 51 t/m 57) na de operatie + röntgenfoto

Hey allemaal,

Er is alweer een week voorbij. De tijd vliegt! Afgelopen vrijdag ben ik bij de kaakchirurg geweest. Hoe dat is afgelopen, lees je verderop in de blog.
Ik voel me goed, de energie begint weer terug te komen en ik heb voor het eerst weer een nacht doorgeslapen, in bed nog wel.
Van alle kanten krijg ik complimenten over mijn kin, mijn mooie kaaklijn en mijn tanden, die nu perfect recht staan. Als ik in de spiegel kijk kan ik al niet meer stoppen met lachen. En dan te bedenken dat het in de komende maanden alleen nog maar mooier wordt!

4x per dag goed de tanden poetsen voor een prachtig resultaat!

Goed, terug naar de afgelopen week. Naast de bekende soepen, pappen, ijs met gesmolten chocolade en yoghurt heb ik regelmatig genoten van een paar bitterballen, kroketten, bamiblok, aardappelkroketjes, bamisoepjes en appel in de pan. Ook heb ik voor de eerste keer een roereitje gehad, in hele kleine stukjes. Het eitje had ik een beetje vermengd met joppiesaus, zodat het wat beter "naar binnen zou glijden". Anders krijg ik het écht niet door. Ik heb zélfs een heel klein blokje chocolade in mijn mond laten smelten. Hmm, wat was dat lekker!

Appel in de pan, heerlijk zacht om op te sabbelen

Geprakte bitterbal

Geprakt aardappelkroketje

Geprakte bamiblok

Roereitje in kleine stukjes

Afgelopen zaterdag had ik zin in ragout. Archel was even naar de winkel gegaan om pasteitjes erbij te halen. Deze zijn toch zacht en indien nodig makkelijk te prakken. Ik heb 3 pasteitjes achter elkaar opgegeten. Na zo'n lange tijd van alleen maar "vlakke" smaken, was dit weer eens puur genieten en kon ik niet meer stoppen met eten.

Een lekker pasteitje met ragout

Ook geprakt een aanrader!

Met de pijn gaat het steeds en steeds beter. Sinds afgelopen week slaap ik weer in mijn eigen bed en dat gaat uitstekend. Ik heb al 2 hele nachten aan één stuk doorgeslapen. Dit zorgde ervoor dat ik 's morgens goed uitgerust aan de dag kon beginnen. Heel erg fijn, want ik moet toch gewoon gaan werken en dan is het fijn om niet gelijk vermoeid aan de dag te beginnen. Als ik dan in de namiddag weer thuis kom, heb ik nog genoeg tijd om uit te rusten.
Op het gebied van doofheid heb ik ook deze week geen vorderingen gemaakt. Geduld is een schone zaak! Ik heb er verder geen last van, dus heel erg vind ik het niet. Ik zou het wel prettig vinden als het gevoel in de toekomst terug komt, want ik heb geen zin om, als het zo ver is, in een vol restaurant aangekeken te worden omdat ik flink heb geknoeid zonder dat ik het in de gaten heb! Alles komt goed. Zoals ik al zei: geduld is een schone zaak.

Ik heb weer alle reden tot lachen!

De kin is nu duidelijk aanwezig

En dan nu, mijn bezoek aan de kaakchirurg. Wat had ik hier lang naar uitgekeken! Zou ik op vrijdag 15 juni eindelijk groen licht krijgen om weer volop te gaan eten?
Om 9.15 uur had ik een afspraak bij Wim, de mondhygiënist, en bij Dr. de Jonge. Wim heeft eerst mijn gebit gecontroleerd en gereinigd. Daarna kwam Dr. de Jonge erbij. Ik was inmiddels rechtop gekomen uit de behandelstoel, omdat we toch even moesten wachten op Dr. de Jonge. Van een afstandje keek hij me aan en ik kon niets anders doen dan lachen. Ook hij lachte, kwam op me af en vroeg hoe het met me ging. "Heel goed", zei ik, en zo is het gelukkig ook! Ik mocht weer even plaatsnemen in de behandelstoel en hij ging de boel eens even goed bekijken. Hij voelde langs mijn kaaklijn, aan mijn kin en mijn wangen. Van binnen heeft hij ook nog alles bekeken. Ook moest ik mijn tanden op elkaar zetten om te kijken of de beet goed was. "Perfect", zei Dr. de Jonge met een tevreden glimlach. Yes! Ik vroeg of hij tijdens de operatie nog iets aan mijn wangen had gedaan (die vond ik veel te groot). Van tevoren had ik namelijk gevraagd of mijn wangen ook zouden slinken na deze operatie. Aangezien mijn wangen meer uit vetweefsel bestonden, kon hij me dit niet garanderen. Hij zou tijdens de operatie kijken of hij vet weg zou kunnen zuigen. Tijdens ons gesprek gaf hij toe dit niet te hebben gedaan. Gelukkig ook maar, anders had ik volgens hem een ingevallen gezicht gekregen en dat zou helemaal niet de bedoeling zijn geweest.


Daarna was het tijd voor mijn brandende vraag. "Mag ik weer eten?" Hij zei dat het nu inderdaad bijna 8 weken geleden is en dat ik zachte dingen mag eten, in kleine stukjes gesneden. Een beetje teleurgesteld nam ik de woorden tot me, want ik was al bezig met zacht voedsel in kleine stukjes. Denk aan de bamisoepjes, aardappelkroketjes, kroketten enz. Als ik mijn tanden op elkaar zet doet het ook al pijn. Dr. de Jonge zei ook dat ik in de komende weken op geleide van de pijn zachtjes mag gaan bijten. Ik ga hier zelf heel voorzichtig mee om. Daar zit een stukje angst bij, maar het doet me ook nog pijn als ik op mijn tanden bijt. Dus laat ik dat liever nog achterwege.

Met Wim heb ik daarna nog enkele andere vragen besproken:

Vraag: "Archel en ik willen dit jaar naar een pretpark. Mag ik weer volop in de achtbanen?"
Antwoord: "Dat moet ik je helaas afraden. De botten zijn nog broos. Je hoeft maar één rake klap te krijgen en het is voorbij......." Duidelijk!! Wij gaan dit jaar niet naar Walibi!! Hier baal ik wel een beetje van, aangezien we vorig jaar ook al een dagje Walibi zijn misgelopen door een operatie. Maar goed dat we al een stedentrip Boedapest hebben geboekt. Dan maken we er daar maar een leuke tijd van.

Vraag: "Mijn tanden zijn ontzéttend gevoelig en zelfs de aanraking van de tandenborstel doet al pijn. Is dat normaal?"
Antwoord: "Ja, na zo'n operatie is dat vrij normaal. Na verloop van tijd zal het beter worden. Je herstel heeft tijd nodig".

Vraag: "Als ik vroeger al een beugel had gehad, had deze operatie dan voorkomen kunnen worden?"
Antwoord: "Nee, waarschijnlijk niet. Je kan met beugels wel de kaakgroei afremmen, maar niet stimuleren. Bovendien heb jij "the full package" gehad, boven- en onderkaak. Het had dus niet voorkomen kunnen worden." Ohh, gelukkig maar. Dat gaf me een goed gevoel. Er valt mezelf niets te verwijten.

Vraag: "Als ik deze operatie nu niet had gedaan, wat waren dan de lange termijn gevolgen geweest?"
Antwoord: "Je krijgt een onnatuurlijke slijtage van je gebit, het schoonmaken wordt lastiger en je zou er last van kunnen krijgen..." Duidelijk. Bovendien had mijn tandarts aan het begin van het traject al aangegeven dat ik in een tijdsbestek van ongeveer 10 jaar moest vrezen voor mijn tanden, omdat mijn ondertanden al een afdruk gaven tegen de boventanden en ik mijn boventanden steeds verder naar voren beet.

Nadat ik een antwoord had gekregen op al mijn vragen, kreeg ik nog een nieuwe scan om de kaken goed in beeld te brengen. Daarna heb ik nog de röntgenfoto's geregeld waarin de huidige situatie duidelijk wordt. De metalen plaatjes en schroeven zijn duidelijk te zien.

Deze röntgenfoto is van 1 dag post OK. De 6 metalen plaatjes en 24 schroefjes zijn duidelijk zichtbaar op deze röntgenfoto. Een mooi staaltje kunst van Dr. de Jonge. Verder zie je waar de kaak doormidden is gezaagd en verschoven is. Het gat tussen de 2 botdelen van de onderkaak bedraagt 1 cm.

Toen ik klaar was bij de kaakchirurg en op weg naar huis ging, gebeurde me nog iets leuks in het ziekenhuis. Ik stapte de lift uit en was al op weg naar de uitgang, toen een man me na riep: "Je bent Cindy, toch? Ik heb je blog gelezen! Ik heb zelf ook een kaakoperatie gehad."
Ik dacht, wat gebeurt er nu? Iemand herkent me gewoon van de blog en attendeert me hierop. Dat vond ik erg leuk! Schijnbaar hebben veel mensen iets aan mijn blog en worden mijn bijdrages gewaardeerd. Bovendien waren in de wachtkamer ook al enkele ogen op mij gericht. Die mensen hadden me vast herkend van de blog. Leuk!

Al met al kijk ik met een tevreden gevoel terug op het bezoek aan de kaakchirurg. Ik snap dat ik nog niet alles kan gaan eten en dat ik rustig moet gaan opbouwen. Ten eerste omdat mijn tanden/kaken het op dit moment nog niet aan kunnen, ten tweede omdat mijn darmen helemaal niets meer gewend zijn. Dit zal allemaal rustig aan opgebouwd moeten worden. Eigenlijk vind ik het niet zo erg. Mijn frustraties zijn verdwenen en ik geniet van de dingen die ik nu kan eten. En wat niet gaat, dat gaat niet. Ik ga mezelf niet forceren omdat ik zó graag iets lekkers naar binnen wil werken.
Over 2 weken moet ik weer terugkomen bij Dr. de Jonge. Ik kijk er nu alweer naar uit en ben benieuwd wat er verder nog gezegd zal worden dan. We gaan het zien! Iedere dag maak ik kleine stapjes vooruit. Laten we hopen dat dit zich zo blijft vorderen, en met een beetje geduld komt het wokken met mijn ouders dan steeds dichterbij.


Liefs en tot volgende week!

Cindy

Week 7 (dag 44 t/m 50) na de operatie

Hey fanatiekelingen,

Wat een volhouders zijn jullie! Ik vind het leuk om iedere week weer dezelfde, maar ook veel nieuwe lezers, te mogen begroeten. Het is alweer maandag en dus is het weer tijd voor mijn wekelijkse update.

7 Weken geleden, de tijd gaat nu wel heel hard. Binnenkort ga ik hopelijk afscheid nemen van mijn vloeibaar dieet. Ik moet zeggen dat ik de afgelopen tijd niet zo gefrustreerd ben geweest. Het vloeibaar voedsel lijkt wel een soort gewenning. Had ik het de eerste paar weken nog zwaar met het vloeibaar voedsel, nu is alles goed en geniet ik er zelfs van. Het verschil met de eerste paar weken is wel dat ik nu iets meer kan eten. Kroketten, gepureerde pastagerechten, fijngemalen bamisoepjes en ijs, veel ijs! Ik probeerde een paar keer mijn tanden op elkaar te zetten en heel zachtjes kracht te zetten. Dat voelde echt niet fijn, pijnlijk zelfs. Op dat moment dacht ik: 'laat me maar altijd vloeibaar eten, ik vind het goed zo!' Ik zal straks heel hard moeten gaan oefenen om weer mijn kracht in de kaken terug te krijgen en weer normaal te kunnen eten.

Even terug naar het begin van vorige week. Op dinsdag ben ik naar de tandarts geweest om twee kleine gaatjes te laten vullen. Ik heb er werkelijk waar slapeloze nachten van gehad, bang dat ik ben voor die man! En ik moest ook nog helemaal alleen naar de tandarts. Archel kan ook niet voor iedere afspraak vrij nemen, dat snap ik wel. Achteraf kan ik zeggen dat het tandartsbezoek best wel meeviel. Met klamme handjes lag ik in de stoel te wachten tot het verdovingsprikje kwam. Oké, dat was even vervelend, maar daarna heb ik helemaal niets meer gevoeld en was alles binnen no-time gepiept. Fijn, zo'n bekwame en empatische tandarts!
Aangezien ik ook last had van een kies, besloot ik dat maar meteen aan te geven. Nu de verdoving er toch in zat, kon dat er ook nog wel bij, toch? Maar de tandarts kon geen gaatjes vinden, alles was in orde. Hij gaf aan dat dit nog napijn van de operatie is. Mijn tanden zijn ontzettend gevoelig. Zelfs tanden poetsen doet al pijn. Ach, als dat het enige is.......

Het is nog wat gevoelig, maar ik kan alweer breeduit lachen

Op het gebied van eten geniet ik volop van alle lekkere dingen die ik tot me kan nemen. Zoals gezegd zijn kroketten nog steeds een grote favoriet! Mijn darmen vinden het niet zo leuk, maar ik geniet ervan en daar gaat het om. Als ik straks weer wat meer normaal voedsel naar binnen kan werken, komen die darmen vanzelf wel weer op gang. Ook heb ik afgelopen week een paar keer een bamisoepje naar binnen gewerkt. Héérlijk! Ik had de sliertjes helemaal fijn gemaakt, zodat ik ze zonder te sabbelen meteen naar binnen kon werken.
De pasta carbonara was een groot succes. Wat had ik daar naar uitgekeken. Enkele weken geleden had ik al een poging gewaagd, maar deze was mislukt. Afgelopen donderdag besloot ik het nog een keer te proberen en jawel hoor, het is me gelukt. Nadat ik de pasta fijn had gemalen in de blender, lukte het me om de pasta met een theelepeltje naar binnen te werken. Wat was dat lekker, weer even een andere smaak in de mond.

Pasta Carbonara

Bereiden in het pannetje

Fijnmalen in de blender

Verder ben ik nog steeds verknocht aan ijs. De gesmolten chocolade maakt het helemaal af. Ik vind ijs in de mond heel prettig, omdat het zo koud is. Mijn sneeën trekken behoorlijk en dan is het fijn om iets kouds er tegenaan te hebben. Een mooie gelegenheid om een lekker ijsje naar binnen te werken dus.

Qua doofheid in mijn gezicht heb ik de afgelopen week geen vorderingen gemaakt. Dat zal gewoon zijn tijd nodig hebben. Geduld is een schone zaak. En zo genieten we ook nog van de hilarische knoeitaferelen! Appelmoes, ijs, pasta, bamisoepjes; het loopt allemaal langs mijn kin af zonder dat ik het in de gaten heb. Wat ik wel begin te merken is als ik mijn onderlip, die nog behoorlijk doof is, aan de rechterkant aanraak, ik dat aan de onderkant van mijn kin voel. De huid zelf is nog doof, maar van binnen is het een soort kriebelend gevoel als ik mijn lip aanraak. Die zenuwen staan natuurlijk allemaal met elkaar in verbinding. Zou dit dan toch een teken van herstel zijn? Vast wel, yes!

De hechtingen zijn inmiddels allemaal uit mijn mond. Dat is niet vanzelf gegaan... Ik was die bungelende hechtingen zó spuugzat. De ene helft zat nog behoorlijk vast, terwijl de andere helft half los zat en door mijn mond bungelde. En dus ben ik zelf maar met een pincet aan de slag gegaan. Et voila, na een paar minuten lagen alle witte draadjes in de prullenbak. Zo kan het dus ook.

Afgelopen zaterdag kwamen mijn ouders op bezoek en voor die gelegenheid had ik kwarktaart gemaakt. Mijn gedachte was dat ik daar toch lekker op zou kunnen sabbelen. Hmm, wat was dat een smaaksensatie!

Genieten van een stukje kwarktaart

's Avonds hebben we met een paar vrienden de wedstrijd van het Nederlands Elftal gekeken. Tijdens het kijken van de wedstrijd moet er natuurlijk ook een beetje gesmikkeld worden. Ik had voor het bezoek minisnacks bereid. Ohh, wat zou ik graag mijn tanden in die snacks willen zetten! Maar nee, ik heb het netjes bij mijn gemalen kroket met mosterd gehouden. Verschil moet er zijn. Genoten heb ik wel. Gisteren heb ik flink moeten boeten voor de gezellige zaterdagavond. Ik was de hele dag kotsmisselijk en heb met een emmer naast me op de bank gezeten.

Terwijl het bezoek genoot van de minisnacks, nam ik genoegen met mijn gemalen kroket. Ook lekker! :)

Komende vrijdag moet ik weer terug naar de kaakchirurg. Ik ben héél erg benieuwd wat hij te zeggen heeft. De afgelopen weken heb ik goed geoefend om mijn mond steeds verder te openen. Dat is me behoorlijk goed gelukt. Wie weet heeft hij positief nieuws en mag ik het eten weer op gaan bouwen. Ik krijg iedere dag steeds betere zin omdat ik weet dat het 'vloeibaar-voedsel-tijdperk' bijna voorbij is. De babypapjes, fruithapjes, soepen, yoghurt enzovoorts zijn voor mij dan voorlopig verleden tijd. Hopelijk kom ik dan snel weer wat kilo's bij, want ik ben behoorlijk dun geworden. In totaal ben ik 9 kilo afgevallen en dat is veel, want ik heb al niet zoveel bij te zetten. Als ik straks weer normaal kan eten, zullen die kilo's er ook weer snel genoeg bij komen. Ik heb zoveel in te halen op het gebied van eten! Hmm, een lekkere boterham met hagelslag, gebakken aardappeltjes, spareribs, sushi, frietjes of een krokante cracker. Ik vind alles prima! Mijn ouders hebben me beloofd om, zodra ik weer kan eten, te gaan wokken. Wat kijk ik daar naar uit. Laat me nog maar even verder dromen......

Verder wil ik nog één ding kwijt: ik ben ontzettend dankbaar en ik heb heel veel respect voor mijn lief Archel. Hij heeft me tot nu toe door al deze weken heen gesleept. Hij heeft mijn frustraties aangehoord, hij heeft me zien lachen, maar ook zien huilen. Hij heeft me zien knokken en hij heeft me getroost. Maar de manier waarop hij me het allermeest heeft gesteund, is dat hij al die weken ook alleen maar vloeibaar voedsel naar binnen heeft gewerkt. Op zijn werk, bij vrienden en op feestjes krijgt hij natuurlijk veel verleidingen, maar die heeft hij allemaal weerstaan. Dat vind ik zó knap en ook dát mag zeker een keer gezegd worden!!

Mijn allerliefste met zijn appelmoesje

Dit was het weer voor deze week.... volgende week maandag weer een nieuw verhaal, met daarin natuurlijk ook het nieuws van de kaakchirurg. I'll keep you posted!

Liefs,

Cindy

Week 6 (dag 37 t/m 43) na de operatie

Hallo allemaal,

Het is weer maandag en dus is het weer tijd voor een update.
6 Weken geleden werd ik opgenomen in het ziekenhuis voor mijn dubbele kaakosteotomie. Nu, 6 weken verder, kan ik eigenlijk niet echt zeggen dat de tijd om is gevlogen. De dagen en weken duren lang als je uitkijkt naar het moment waarop je weer iets "normaals" mag eten. Maar, om even een positieve inslag te geven, dat moment van "normaal" eten komt ook steeds dichterbij.

Eerst even terug naar afgelopen week.

Op het gebied van eten heb ik weer wat vorderingen gemaakt. Nu de elastieken eruit zijn heb ik iets meer beweeglijkheid in mijn kaken. Eten kan ik inmiddels met een theelepeltje wegwerken. Soepen en pappen slurp ik echter nog steeds op door een rietje. Het kost me veel energie om mijn eten met een theelepeltje naar binnen te werken. Mond open, mond dicht, open, dicht.... En zó ver gaat mijn mond nu ook nog niet open. Dus ik beperk het eten met een theelepeltje tot 1 of 2x per dag.
Ik heb wel gemerkt dat ik iets meer kan eten. Zo heb ik bijvoorbeeld voor de eerste keer weer een bamisoepje naar binnen gewerkt. Natuurlijk heb ik al die slierten héél klein/fijn gemaakt, zodat ik alles in één keer door kon slikken zonder te hoeven sabbelen. Ook heb ik een hele fijne tonijn- en zalmsalade gehad. Hmm, wat een smaaksensatie. Ik vond het heerlijk! Alleen mijn darmen vonden het niet zo leuk..... De wc is de hele dag mijn beste vriend geweest. Mijn darmen zijn niks meer gewend, alleen maar soep en pap! Ik heb de tonijn-, zalmsalade en inmiddels ook de eiersalade maar terzijde geschoven, want ik heb me kotsmisselijk ervan gevoeld. Laat dat nog maar even wachten, dat komt wel.

De zalmsalade smaakte goed, maar was me niet goed bevallen

En dus ben ik weer overgestapt op soep

Naast soep en pap blijft ook de gemalen kroket met mosterd één van mijn favorieten!

Wat wel een ware ontdekking voor me is geweest is zelf chocolade smelten. Ik had zo'n zin in BonBonBloc, maar helaas mag en kan ik daar nog niet op bijten. Wat doe je dan? Je smelt de chocolade au-bain-marie in een pannetje en giet het over een flinke schep roomijs. Ik vond het zó lekker, dat ik het nu regelmatig doe. En mijn darmen hebben aangegeven er goed mee om te kunnen gaan. Beter toch? :) 

Chocolade smelten in een pannetje

Hmm, gesmolten Côte D'or!

Mijn zelfgemaakte Dame Blanche

Wat betreft de doofheid in mijn gezicht heb ik eigenlijk weinig vorderingen gemaakt. Het gevoel in mijn rechterwang en neusvleugel is gedeeltelijk terug. Mijn kin en onderlip zijn nog erg doof. Archel schiet vaak in de lach als we samen een ijsje aan het eten zijn. Dan weet ik meteen hoe laat het is! Mijn tandvlees is trouwens ook nog helemaal doof. Dat heeft gewoon tijd nodig. Vroeg of laat komt dat gevoel ook wel weer terug. Ik heb er verder ook geen last van, in tegendeel, het levert dagelijks hilarische taferelen op.

Flink knoeien zonder dat ik het door heb

Ook ben ik deze week weer begonnen met werken. Het is dat het maar halve dagen zijn, anders had ik het echt niet volgehouden. Het werken is me zwaar gevallen. Ik heb weinig energie en dat heeft er natuurlijk ook mee te maken dat ik weinig eet. Gelukkig heb ik buiten het werk om nog genoeg tijd om te rusten. Rusten ja, want van slapen komt er nog niet veel. Ik vind het moeilijk om een houding te vinden, want ik ben echt een buikslaper pur sang. Een paar dagen heb ik geprobeerd in bed te slapen, maar dit liep niet uit op een succes. Ieder uur van de klok heb ik voorbij zien komen, omdat ik steeds 'per ongeluk' op een wang sliep. Voor een draaikont zoals mij, is het lastig om op je rug te blijven liggen. Dus is de bank nog steeds mijn vertrouwde slaapplek. Met 3 kussens onder mijn hoofd slaap ik iets rechter op en is de kans dat ik op een zij draai vrij klein. Ik ben absoluut niet veeleisend, maar het zou eens prettig zijn om een nacht door te slapen.

Afgelopen donderdag ben ik naar de tandarts/orthodontist geweest. Boven heb ik een nieuwe draad gekregen. Beneden zit er een bandje van de kies los. Ik kan mijn mond nog niet ver genoeg openen om dit bandje te vervangen. Hiermee wachten we tot de volgende keer. Dan krijg ik beneden meteen een nieuwe draad. De nieuwe draad boven trekt behoorlijk aan mijn tanden. Niet prettig!
Verder heb ik helaas 2 kleine gaatjes, die wel even gerepareerd moeten worden. Ik verwijt mezelf niets, want ik weet dat ik er alles aan doe om mijn gebit schoon te houden. Ik poets mijn tanden 4x per dag en spoelen doe ik 3x per dag. Het is op dit moment gewoon moeilijk om alles goed te reinigen. De binnenkant van mijn tanden bijvoorbeeld.... Ik krijg mijn mond nog niet echt ver open, dus probeer ik hier en daar wel wat te reinigen. Maar die reiniging is natuurlijk nooit zo goed als iemand die zijn tanden normaal kan poetsen. Ik gebruik ook nog steeds Perio Aid Maintenance, het mondspoelmiddel. Dit geeft me een fris gevoel.
Om terug te komen op de 2 gaatjes.... morgen moet ik terug naar de tandarts. Ik ben werkelijk  waar als de dood voor die man en dat heb ik hem afgelopen donderdag ook al even duidelijk gemaakt. Gelukkig houdt hij heel goed rekening met mij en neemt hij de tijd. Daar ben ik enorm blij mee. Ik mag in mijn handen knijpen met mijn kaakchirurg en tandarts/orthodontist. Wat een empatische mensen zijn dat toch!! :)

Nog een beetje brede kaken, maar het ziet er goed uit

Zijaanzicht 6 weken post OK

Volgende week vrijdag moet ik terug naar de kaakchirurg. Ik ben benieuwd wat er dan gaat gebeuren. Zou ik groen licht krijgen om het eten weer op te gaan bouwen? I hope so!
Voorlopig blijf ik nog wel even fantaseren over al die lekkere dingen........

Over een week komt er weer een nieuwe update. Tot dan!

Liefs,

Cindy