Week 3 (dag 16 t/m 22) na de operatie

Hallo allemaal,
Vandaag is de operatie alweer 3 weken geleden. De tijd gaat voor mijn gevoel niet echt snel voorbij.
Ik ben thuis, lig veel op de bank, pak mijn pijnstillers en probeer af en toe iets te 'eten'. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om te eten. Het kost me veel moeite en trek heb ik ook niet. Van tevoren zeiden mensen om me heen tegen me dat ik gerust het 'gewone' voedsel kon pureren, aanlengen met kookvocht en dat opeten. Dat lijkt me tot op de dag van vandaag helemaal niets en daar ga ik dan ook niet aan beginnen. Ik houd het alleen bij af en toe een beetje pap, maar vooral soepen. Goed gevulde soepen, dat wel. Na een klein kopje soep zit ik ook helemaal vol!

Voor wat afwisseling eet ik soms een pyjamapapje. Best lekker en het vult enorm!

Slapen is nog steeds een drama. Eén nacht heb ik geprobeerd in bed te slapen, maar hier kwam ik al snel van terug. Ik ben een echte draaikont in bed. Toen ik eenmaal op mijn zij lag, was ik héél snel wakker. Au, mijn kaak/wang!! De enige optie is op mijn rug liggen, soms met mijn hoofd een beetje gedraaid. Ik heb twee kussens onder mijn hoofd, zodat ik iets hoger lig. Verder heb ik ook nog een soort 'rekje', waarmee ik rechter op kan slapen. Dit werkt prima en het haalt de druk een beetje weg.

17 dagen post OK

Met de pijn gaat het wel...... ik heb op dit moment veel last van plotselinge steken in mijn kaken en die zijn behoorlijk pijnlijk. Het zakt dan wel snel af, maar de frequentie van die pijnscheuten is behoorlijk hoog. Ik pak daarom nog steeds 3x per dag pijnstillers, Ibuprofen 600 bruistablet. Dit helpt goed. Mijn gezicht is wel nog behoorlijk verdoofd. Mijn onderlip, tandvlees, kin, rechterwang, tipje van de neus en zijkant van de neus voel ik nog helemaal niet. Daarentegen is mijn linkerwang een beetje bijgetrokken. Het gevoel is daar nog niet helemaal terug, maar het begint langzaam wel te komen.

Ik heb eindelijk een kin!

De afgelopen week ben ik behoorlijk van slag geweest.
Aan de ene kant frustraties, omdat ik niet kan eten wat ik wil. Ik heb zo'n zin in lekker eten!! Of ook al is het maar een doodgewone boterham of een aardappel. Mensen die hier op bezoek komen krijgen ook geen koekjes of snoepjes op tafel. Dat doe ik mezelf niet aan.
Aan de andere kant komen de emoties van de afgelopen maanden eruit. Ik ben super trots op mezelf dat ik het heb aangedurfd, maar mentaal heeft het enorm veel van me gevergd. De energie is even op en ik moet echt de tijd nemen om weer even bij te tanken. Even alles laten zakken, even aan mezelf denken en daarna komt de rest wel weer.
Afgelopen vrijdag ben ik teruggeweest naar het ziekenhuis. Wim, de mondhygiënist, heeft de elastieken losgehaald en nieuwe geplaatst. De elastieken geven me een veilig gevoel, zo van: 'het zit goed vast, er kan niets gebeuren'.
Verder is de mond weer goed gereinigd. Dat geeft toch een gevoel van frisheid. Dr. de Jonge werd er ook nog even bij gehaald. Hij, de meest empatische dokter ooit, heeft even in de mond gekeken, aan de kaken gevoeld en de zwelling bekeken. De zwelling is al een heel stuk minder, maar het heeft gewoon veel tijd nodig. Op mijn definitieve gezichtscontouren zal ik nog even moeten wachten. Ik heb nog gevraagd hoeveel millimeter de onderkaak uiteindelijk naar voren is geschoven. Samen met Wim heb ik de röntgenfoto's en andere beelden bekeken. Het komt erop neer dat mijn onderkaak 10mm (een hele centimeter) naar voren is geschoven. Van de bovenkaak weet ik de exacte maten niet. Dr. de Jonge heeft de bovenkaak naar voren geschoven én gekanteld, iets anders dus. Mijn tandvlees is trouwens goed hersteld van de tandvleescorrectie. In het begin bloedde het nog vaak, maar dat is nu ook over. Over 2 weken moet ik weer terug naar het ziekenhuis.

De nieuwe elastieken

De laatste tijd krijg ik overigens veel reacties op mijn blog, ook van onbekenden. Ik vind het fijn dat ik andere mensen kan helpen door mijn ervaringen te delen. :)

Tot de volgende blog!

Liefs,

Cindy