Week 25 na de operatie: een week van aftellen

Goedemorgen,

De afgelopen week is de gedachte aan morgen constant door mijn hoofd gegaan. Nog maar één nachtje slapen......... dan word ik eindelijk verlost van de plaatjesbeugel! Ik ben helemaal "excited".
Na 2,5 jaar ofwel 30 maanden komt er morgen een einde aan mijn beugeltraject. Een traject dat in combinatie met de kaakosteotomie een grote impact heeft gehad op mijn leven. Hieronder een korte samenvatting van mijn belevenissen van de afgelopen 2,5 jaar.

Nadat ik van CZ de goedkeuring had gekregen op basis van medische noodzaak, kon het traject gestart worden. De eerste beugel werd geplaatst in april 2010. Beneden kreeg ik een stangetje achter mijn tanden en boven kreeg ik de zogeheten "palatal bar" ofwel "gehemelte stang".
Deze speciale draad heeft ervoor gezorgd dat mijn grote kiezen in de juiste stand gedraaid werden. In het begin vond ik dit erg vervelend, omdat ik steeds het gevoel had dat er iets in mijn keel zat. De eerste paar dagen heb ik wel eens moeten kokhalzen, gewoon, omdat ik het niet gewend was. Bovendien kan ik er al niet goed tegen als ik bijvoorbeeld bij de dokter zo'n stokje in mijn keel gestopt krijg en "aaaahhh" moet roepen of als ik moet happen bij de ortho. Als je hieronder het plaatje bekijkt, begrijp je misschien waarom ik de eerste dagen een beetje moeite had.


In juni 2010 ben ik voor de eerste keer in aanraking gekomen met kaakchirurg Dr. de Jonge. Voordat de plaatjesbeugel geplaatst kon worden, moesten er namelijk eerst 4 "gewone" kiezen en alle 4 verstandskiezen getrokken worden. Gelukkig gebeurde deze extractie onder narcose, want ik weet zeker dat ik de hele boel op stelten had gezet als het onder plaatselijke verdoving had moeten gebeuren. Angst kan gekke dingen met een mens doen...

21-04-2010: situatie vóór de extractie. Verstandskiezen en overbodige kiezen zijn nog duidelijk aanwezig.

17-04-2012: klaar voor de kaakosteotomie en toch heel wat minder tanden in de mond!

Enkele weken na de extractie kreeg ik de plaatjesbeugel aangemeten. Om precies te zijn op maandag 5 juli 2010. Wat een drama was dit zeg........ het plaatsen ging prima, hier voelde ik vrij weinig van. Ik vond het alleen vervelend om zo lang met mijn mond open te liggen. Toen ik klaar was voelde mijn mond zó vol aan. Praten ging moeizaam. De dag erna had ik ontzettend veel pijn. Ik was er letterlijk ziek van. Er werd van alle kanten aan mijn tanden getrokken. Na een week begonnen de plaatjes langzaam te wennen en begon ik steeds duidelijker te praten. Iedere maand ging ik op bezoek bij de orthodontist. De ene keer kreeg ik een nieuwe draad, de andere keer werd alles aangedraaid, weer een andere keer kreeg ik elastieken aangemeten, dan werden er coils geplaatst en ga zo maar door. De tijd vloog voorbij en voordat ik het wist was ik klaar voor de kaakosteomie. Zoals iedereen weet heeft deze operatie op 23 april 2012 plaatsgevonden. Mijn tanden waren er al medio december 2011 klaar voor, maar helaas belemmerden de lange wachttijden een eerdere ingreep.

En nu....... 177 dagen na de operatie mag de plaatjesbeugel eindelijk verwijderd worden. De puntjes zijn op de i gezet, ik ben klaar. Na in totaal 835 dagen een plaatjesbeugel te hebben gedragen, word ik morgen verlost. Eigenlijk kan ik het nog niet zo goed bevatten. Het is zo normaal geworden, ik ben het gewend en mensen kennen me als "het meisje met de beugel". Ik ken mezelf niet meer zonder beugel. Hoe anders zal het vanaf morgen zijn. Ik kan weer een heel groot hoofdstuk afsluiten. Een hoofdstuk dat zoals gezegd ontzettend veel impact heeft gehad op mijn leven. Ik heb heel hard moeten vechten, in de periode vóór de osteotomie en op de operatietafel heb ik werkelijk doodsangsten uitgestaan, ik heb al mijn doorzettingsvermogen moeten aanspreken, ik heb gehuild, ik heb veel pijn gehad, ik heb vaak gescholden en ik heb veel frustraties gekend. Dit traject had ik echter nooit willen missen. Zoals ik al vaak heb gezegd: ik heb er zoveel moois voor terug gekregen. En dat moois ga ik voor de rest van mijn leven goed verzorgen, zodat ik nog heel lang kan genieten van mijn stralende lach. Ik ben zó trots op mezelf!!

Nog één nachtje en dan gaat het gebeuren. Al een paar dagen loop ik een beetje hyper rond. Ik vind het spannend en ik weet nu al van mezelf dat de komende nacht een onrustige nacht gaat worden. Morgenvroeg kom ik met klamme handjes de praktijk binnen. Gelukkig maar dat Archel erbij is. Hij brengt altijd de balans bij me terug. Bang ben ik ook wel een beetje. Bang dat het pijn gaat doen, want mijn tanden zijn al zo gevoelig. Maar die angst weet ik goed te onderdrukken, want ik weet dat dit de laatste stap van het traject is. Als ik uit de behandelstoel kom en in de spiegel kijk, ben ik alles zo weer vergeten en kan het genieten beginnen.

Vanaf morgen zal alles anders zijn, maar nu nog even glimlachen mét beugel

Voor de allerlaatste keer plaats ik nu foto's van mezelf mét beugel. Ik zal morgen even een foto plaatsen van mijn "beugelloze" glimlach. Volgende week maandag krijgen jullie dan een uitgebreid verslag met veel foto's voorgeschoteld van mijn bezoek aan de ortho!

Tot volgende week, dan live vanuit Turkije! :)

Liefs,

Cindy

Oké, oké, om het af te leren dan: de allerlaatste beugelfoto! Goodbye!