Week 23 na de operatie: op bezoek bij mondhygiënist Wim & Dr. de Jonge

Goedemorgen lieve lezers,

Iedereen is natuurlijk nieuwsgierig naar het verloop van het ziekenhuisbezoek van afgelopen vrijdag. Laat ik daar dan ook maar meteen mee beginnen. Om 9.00 uur had ik een afspraak bij Wim. Het klinkt misschien stom, maar ziekenhuisbezoekjes wennen nooit. Iedere keer kom ik met klamme handjes en een misselijk gevoel daar, ook al weet ik dat er niets gaat gebeuren. Ik was een beetje te vroeg daar, maar gelukkig werd ik al om 8.50 uur naar binnen geroepen. Stond Wim daar met zijn cake-bakje, die hij aan me terug wilde geven. Ja, de cake had hem goed gesmaakt en dat bakje kreeg hij van mij erbij. Wim had ook delen van mijn blog gelezen en natuurlijk kwam hij daar enkele uitspraken van mij over hem tegen. Dat hij een grappenmaker is, dat hij de spanning weghaalt bij patiënten en dat hij niet altijd serieus te nemen is. Buiten dat is hij wel uiterst professioneel in zijn werk. De waarheid mag gezegd worden. :)



Portret 29-09-2012

Zijaanzicht 29-09-2012

Na een kort praatje kon ik plaatsnemen in de stoel. Ik vertelde over mijn frustraties. Dat ik vlak na de operatie nog het gevoel had dat de vorderingen veel sneller gingen en dat dit nu veel minder snel gaat. Ik krijg mijn mond nog niet zo ver open als vóór de operatie, ik heb last van mijn kaakgewricht, ik heb vrijwel dagelijks oorpijn, ik heb een beurs gevoel aan de rechterkant, ik kan niet op mijn rechterwang slapen, afgelopen week had ik de tomatensoep langs mijn kin af druipen omdat mijn gevoel nog niet terug is en ga zo maar door. Ik zei ook dat ik wel had verwacht dat de klachten inmiddels verdwenen zouden zijn. We zitten tenslotte al 23 weken post-OK. Iedere dag word ik met mijn klachten geconfronteerd en dat is buitengewoon frustrerend. Wim vertelde dat dit normaal is en dat de "restschade" veel tijd nodig heeft om te herstellen. Hij begreep wel dat ik soms gefrustreerd ben. Daarna was het tijd om mijn gebit te bekijken. Wim heeft hier en daar mijn tanden gereinigd en daarna was het tijd om Dr. de Jonge erbij te halen. Die liet even op zich wachten en dat gaf Wim en mij de gelegenheid om eens over reizen te praten. Ik vertelde dat we in Budapest waren geweest en toen kwam hij met prachtige verhalen over Rome en Milaan. Na een minuut of 10 ging Wim nog maar eens kijken waar Dr. de Jonge bleef, want hij liet wel erg lang op zich wachten. Daarna liet hij gelukkig vrij snel zijn gezicht zien. Hij groette me vriendelijk en vroeg hoe het met me ging. Zoals altijd zei ik "goed", want ik wil niet overkomen als iemand die altijd klaagt. Wim nam het woord en vertelde aan Dr. de Jonge dat ik vaak oorpijn heb, dat ik mijn mond niet zo ver open kan als voorheen etc. Dr. de Jonge voelde aan mijn kaken en controleerde de beweeglijkheid. Hij vertelde me dat de oorpijn van de gewrichten af komt en dat ik maar even voorzichtig moet zijn met het (te) ver openen van de mond. Wellicht dat dit in de loop van de tijd nog zal herstellen en anders zal er een andere oplossing gezocht moeten worden. Deze oplossing bestaat uit het maken van een plaatje om het kaakgewricht te ontlasten. Wat dat allemaal precies inhoudt, weet ik niet. Ik blijf er vertrouwen in houden dat dit niet nodig zal zijn en dat de last die ik ervaar vanzelf zal verdwijnen.

Dat ik mijn mond nog niet zo ver als voorheen kan openen, moet ik ook de tijd gunnen. Wellicht dat ook dit ongemak nog zal verbeteren. Oké, ik kan mijn mond best wel ver openen, maar naar mijn mening nog lang niet zo ver als voorheen. Dr. de Jonge zei tegen Wim dat we nog maar even moesten opmeten hoe ver ik mijn mond nu open kan. Op het moment van schrijven besef ik dat we dit helemaal vergeten zijn. Volgende keer maar proberen aan te denken dan. Mocht de beweeglijkheid toch niet optimaal terugkomen, kan er gekozen worden om een fysio in te zetten, maar dat is nu nog toekomstmuziek.

Mijn mond zo ver als ik kan geopend. Niet slecht, maar nog lang niet zo ver als voorheen. Die Big Mac past er nog niet in!

Eigenlijk zou ik afgelopen vrijdag een nieuwe I-Cat krijgen, maar dit is niet doorgegaan. Dr. de Jonge vond het daar nog te vroeg voor. Daarom moet ik over 6 weken, op 9 november, weer terugkomen. Er vindt dan een controle plaats, er wordt een I-Cat gemaakt en als de beugel er dan al uit is, kan ik meteen door naar de Medisch Fotograaf. Ik kan niet wachten totdat ik de vóór- en na foto's naast elkaar kan zetten om de verschillen te zien. Nu maar hopen dat de beugel er snel uit mag.

Ten slotte hebben we nog kort over de blog gepraat. Ik zei al tegen Dr. de Jonge dat ik zijn agenda bijna uit mijn hoofd ken. Er zijn veel patiënten die persoonlijk contact met me opnemen. Ik heb al vaker gehoord dat patiënten dankzij deze blog over de streep worden getrokken om de behandeling tóch te ondergaan. Wim zei: "bijna iedereen komt met knikkende knieeën bij de kaakchirurg, maar dankzij de blog zijn er wel mensen die de stap eerder durven te maken". De ontspannen sfeer die ik beschrijf is voor velen een geruststelling. Kijk, en daar doe ik het voor. Ik zei nog tegen Wim dat ik deze blog gestart ben om anderen te geven wat ik in mijn voortraject zo heb gemist: ervaringsverhalen. Hij vindt het een mooi initiatief. Daarom ga ik er ook nog zeker mee door totdat mijn traject is afgelopen. Daarna werd het verhaal langzaam afgerond en er werd een nieuwe afspraak gemaakt. Tot 9 november!

Zometeen staat er een bezoekje aan de orthodontist op het programma. Ik kijk er enorm naar uit. Ik had nooit verwacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar het is écht waar. Vroeger kwam ik huilend bij de tandarts en heb ik meerdere malen mijn tandafdrukken in zijn vingers achtergelaten. Ach, met die tandarts had ik ook niet zo'n goede band dan met de tandarts die ik nu heb. Nu wordt mijn angst begrepen en wordt er rekening mee gehouden. Alles op het gemak en als ik even een pauze nodig heb, wordt deze zonder problemen ingelast. Zo hoort dat! Ik hoop écht dat ik straks een datum krijg waarop de beugel eruit mag. Anders zou het een lichte teleurstelling voor mij zijn en bovendien zou het betekenen dat de beugel er zeker niet vóór mijn vakantie uit mag. Ik wacht nog maar even geduldig af want ik heb toch geen invloed op mijn tanden. Bovendien heb ik zelf nog een klein spleetje ontdekt dat echt nog dicht getrokken moet worden. Als ze nog iets meer tijd nodig hebben om in de perfecte positie te komen, dan is dat zo en neem ik daar genoegen mee. Duimen jullie met me mee? Dan hoor je volgende week hoe het bij de orthodontist is verlopen en wellicht heb ik dan een datum!!

Nogmaals zijaanzicht 29-09-2012

Tot volgende week en trouwens... schroom niet om je vragen of ervaringen op het forum te posten!

Liefs,

Cindy