Tandartsangst? Het is maar een beleving!

Goedemorgen,

Gelukkig ben ik inmiddels weer een beetje hersteld. Joh, wat ben ik ziek geweest! Deze week is het tijd voor een gastartikel van Ingrid Stoop, bedenker van de MatriXmethode. Wellicht dat deze methode angstige patiënten kan helpen in het kaakosteotomietraject.
_________________________________________________________________________________


Tandartsangst? Het is maar een beleving. Dat kan ik nu zeggen nu ik weet dat ik de oplossing ervoor bedacht heb! In 1993 startte ik, na het volgen van vele opleidingen, mijn praktijk. 20 Jaar later kijk ik voldaan naar de resultaten die behaald zijn en de professionals die ik heb opgeleid. De MatriXmethode is het vervangen van de eigen strategie van de eigen beleving van het eigen probleem op de eigen manier. De strategie is altijd een zien, horen, voelen en/of een denken. Een plaatje of een filmpje, een geluid, een gevoel en/of een gedachte. Makkelijker gezegd dan gedaan denk je wellicht. Er zijn vele behandelingen voor angsten. Vaak leer je er dan mee omgaan. Je krijgt oefeningen mee.  Maar de angstbeleving blijft altijd latent aanwezig.

Iedere angst, dus ook een angst voor een mondheelkundige behandeling, is een eigen angst.
Wat ik ooit bedacht heb is dat wanneer je je eigen strategie van je eigen angst zelf vervangt de angst verdwijnt. Zo simpel? Ja. Ik zal een voorbeeld geven om je inzicht te laten krijgen hoe het werkt.

"Jurgen (18 jaar) ging met volle moed naar de tandarts. Hij dacht dat hij geen gaatjes zou hebben. Hij schepte op tegen zijn kameraden dat de tandarts altijd appeltje eitje is. In de wachtkamer hoorde hij het indringende geluid van de boor van de patiënt die nu in de stoel zat. Er ontstond een draaierig gevoel in zijn buik en het zweet brak hem uit. De plaatjes die hij maakte waren bloederig en de patiënt had vast angstige ogen. Hij zag het helemaal voor zich en had er een misselijkmakend gevoel bij. De patiënt was klaar en kwam de deur uit. De man glimlachte naar hem en maakte een grapje dat de tandarts helemaal warmgedraaid is na zijn behandeling. Jurgen stapte de deur binnen en zag een mooie vrouw,  het was de tandarts. Appeltje eitje dus?
Ze gaf hem een hand en nodigde hem uit in de stoel te gaan zitten. De rugleuning ging naar beneden, de benen omhoog. Er kwam een gevoel van overgeleverd te zijn. Geen grip meer op hetgeen er gaat gebeuren. De tandarts stelde een paar vragen en stelde hem gerust dat ze eerst zou gaan kijken. Prima. Dat gaat in ieder geval (nog) geen pijn doen. Met de instrumenten bekeek ze zijn gebit en stond stil bij een paar probleempjes. Klein maar het waren wel probleempjes. Het ging nu echt beginnen. De boor kwam in zijn zicht en het geluid was snerpend. Wat gaat er gebeuren??? Het geluid van zijn voorganger hoorde hij nog steeds. Ze legde netjes en geruststellend uit dat er 2 gaatjes waren in zijn kiezen. Wat betekende dat? Het boren van die gaatjes was een feit, het moest gebeuren. In zijn gedachte kwam meteen het zinnetje dat het enorm veel pijn zou gaan doen. En die pijn die zou gaan komen trok al zijn spieren samen. Het gevolg was dat hij gespannen in de stoel lag. Dat was voor de tandarts niet fijn, vertelde ze.

De tandarts had zelf de MatriXmethode eigen gemaakt tijdens de eendaagse training. Ze legde de boor neer, zette Jurgen omhoog en ging vragen stellen. Wat komt er in je op? Een zien, horen, voelen en/of een denken?
Jurgen zag een plaatje, al dat bloed van zijn voorganger. De rode kleur was het naarst. Het was maar een plaatje en hij gumde het bloed uit, en wiste het hele plaatje daarna uit. Er bleef een wit blaadje over. Zet er maar op wat je wilt, zei ze. Hij plaatste er een fantastisch doelpunt op dat hij maakte. Is er nog een zien, horen, voelen en/of denken vroeg ze weer. Er was nog een geluid, die boor. Hij hoorde het nog in zijn hoofd. Wat wil je ermee doen, was de volgende vraag. Nou dat geluid mocht wel zacht en uit zelfs. Zo gezegd, zo gedaan. Het werd ineens stil in zijn hoofd. Het misselijkmakende gevoel in zijn maag leek op een rechtsdraaiende orkaan. Hij draaide hem linksom en liet hem zijn maag en lichaam verlaten door een soort luikje. Buiten kon hij lekker uitrazen en loste op. De ruimte in zijn maag maakt hij schoon en vulde het op met een paarse kleur. Daar werd hij lekker warm van, het was een heerlijk gevoel. De gedachte dat het heel veel pijn zou gaan doen was maar een gedachte. Het woord pijn wiste hij uit, de hele gedachte kon daarna ook weg. Hij versnipperde hem en verbrandde de resten. Jurgen maakte alles netjes schoon waar het verbrand was en waar de gedachte stond. Hij plaatste er een leuke gedachte in dat hij zometeen klaar was en zijn vrienden kon vertellen over zijn ervaringen. De tandarts vroeg hoe het nu was. Jurgen voelde zich relaxt en ze mocht weer verder gaan. De rugleuning ging weer naar beneden, de voeten weer omhoog.
Dat voelde heel anders voor hem. De tandarts deed haar werk en na 10 minuten stond Jurgen weer buiten.
Hij maakte met de assistente meteen de volgende afspraak om zijn gebit te laten controleren."
 
Iedereen heeft dus een eigen angst, ook kaakosteotomiepatiënten. De gezonde stress is normaal,  de behandeling voor kaakosteotomiepatiënten is een ingrijpende operatie. Een aantal veelgehoorde angsten die bij deze patiënten voorkomen: angst voor de operatie, angst om te braken, angst voor de narcose, angst dat het niet goed komt, angst dat het mislukt. Je weet namelijk van tevoren niet wat er precies gaat gebeuren. Je maakt wel een eigen fragment van een eigen toekomstige situatie qua beeld, geluid, gevoel en/of gedachtes. Zien, horen, voelen en/of denken spelen altijd een rol. De MatriXcoach ontdekt samen met de patiënt de eigen strategie van de eigen beleving en laat deze vervangen. De belemmerende beleving zit niet meer in de weg en de patiënt zal met de geneutraliseerde beleving plaatsnemen en zich laten behandelen.
Bekijk ook de informatie en de video’s op onze site: www.oplossentandartsangst.nl


Ingrid Stoop
www.matrixmethode.nl
www.oplossentandartsangst.nl

Geen blog deze week....

Goedemorgen!

Zó graag zou ik al mijn Kids&CO-ervaringen van de afgelopen week met jullie willen delen, maar dat gaat deze week niet gebeuren. Naast een dramatische terugreis vol vertragingen en onduidelijkheid (20 uur onderweg geweest) heb ik ook nog een voedselvergiftiging opgelopen en ben doodziek! Mensen die mij een berichtje hebben gestuurd; ik antwoord jullie wat later! Sorry...

Oké, één foto dan. =)

Tot volgende week.

Liefs,

Cindy

En dit is dus waar je het uiteindelijk allemaal voor doet: de glimlach op de gezichtjes van de kids!

De gulden snede van Stephen Marquardt: voldoe jij eraan?

Goedemorgen!

Het uiterlijk, schoonheidsidealen, perfectie. Alles draait tegenwoordig om uiterlijk, zeker in de commerciële wereld. Een kaakosteotomie verandert hoe dan ook het gezicht. Bij de één is de verandering minder groot dan de ander. Maar toch, het heeft een impact. In deze blog ga ik dieper in op het schoonheidsideaal. Wat wordt nu eigenlijk mooi gevonden?

We doen altijd maar alsof de buitenkant er niet zo toe doet. De binnenkant is toch wat telt? Als je een persoon met een goed karakter bent, een goed hart, dat is veel mooier dan de nietszeggende buitenkant.
De waarheid is echter keihard; het uiterlijk is wel degelijk belangrijk. Ik heb me hier afgelopen week eens goed in verdiept. Een voorbeeld: iemand die er goed uitziet, heeft bijvoorbeeld 36% meer kans op een baan. Mensen hechten veel waarde aan schoonheid. Schoonheidsidealen gebaseerd op foto's van topmodellen in magazines, op reclamezuilen, reclamespotjes op tv en ga zo maar door. De onrealistische modellenwereld waarin Photoshop en andere bewerkingsprogramma's de grootste vrienden zijn van de modellen. Modellen die er in 'real life' ook echt niet op en top uitzien. Aan de andere kant is er wel een 'standaard' van wat mooi gevonden kan worden. De mooiste gezichten voldoen aan de regels van de zogenaamde 'gulden snede'.

De gulden snede wordt aangeduid met het getal phi en geeft een verhouding aan, namelijk 1:1,618. Deze verhouding wordt ook wel 'de goddelijke verhouding' genoemd. Er wordt gezegd dat deze verhouding overal in terug te vinden is. In de natuur, architectuur, schilderijen maar ook in het menselijk lichaam. Wat volgens de gulden snede is gemaakt, wordt vaak mooi gevonden. En ook het mooiste gezicht voldoet hieraan. Grondlegger van deze 'methode' is een Amerikaanse arts: Stephen Marquardt. Volgens hem ligt in onze hersenen een soort masker opgeslagen van het ideale gezicht. Om aan de eisen van de gulden snede te voldoen moet het gezicht symmetrisch zijn, maar er moeten ook allerlei verhoudingen zijn in het gezicht; tussen ogen, neus, mond, wenkbrauwen en lippen. Hoe beter iemands gezicht op het masker van Marquardt past, hoe mooier het wordt gevonden. Als je zelf wilt zien hoe goed het masker op jouw gezicht past, neem dan eens een kijkje op: www.beautyanalysis.com. Ik heb het frontale en het laterale masker op mijn gezicht geplaatst en het past best goed. Mijn kaak staat nu perfect!

Eigenlijk is schoonheid best oneerlijk. Mooie mensen krijgen vaker gelijk, hebben een grotere kans op een baan, komen onder boetes uit bij de politie en ze vinden makkelijker seksuele partners. Je kunt tegenwoordig dus maar beter mooi zijn...... Maar, zoals Dr. de Jonge in één van onze interessante gesprekken al zei; je kunt van een aap geen kip maken. Niet iedereen is gezegend met het geluk om een topmodel te zijn en ook is het lang niet altijd met chirurgie op te lossen. Het verwachtingspatroon van patiënten speelt hierbij een grote rol en het is vaak aan de arts om een realistisch beeld te schetsen.

Ik kan heel goed begrijpen dat mensen die ongelukkig zijn naar de plastisch chirurg gaan. Zelf ben ik er tenslotte één van en ik heb uitsluitend positieve ervaringen hiermee. Als je een scheve neus hebt, geen borsten, een terugliggende kaak of hangende oogleden bijvoorbeeld, dan is het volkomen logisch dat iemand de stap naar de plastisch chirurg zet. De vraag is echter hoe het kan dat mensen waar ogenschijnlijk niets mis mee is, waar je niets geks aan kunt zien, toch verlangen hebben iets aan hun lichaam of gezicht te veranderen. Het masker van Marquardt wordt soms trouwens ook gebruikt in de plastische chirurgie, met de volgende gedachte: je kunt gezichtscorrecties makkelijker uitvoeren omdat je een maat voor schoonheid in handen hebt.

Tijdens mijn duik in het diepe heb ik veel mogelijke antwoorden gevonden. Waar ik me het meest in kon vinden, is het volgende. Bij schoonheid gaat het er niet om hoe je er feitelijk uitziet, maar om hoe anderen je in het verleden hebben bejegend. Mensen denken altijd dat zij zichzelf objectief zien, maar dat is écht niet zo. Zelf zie je ook veel meer kleine 'afwijkingen'. Afwijkingen die anderen helemaal niet zien of opvallen. Mensen schrikken als ze zichzelf op televisie of een foto zien. Je hebt dan een verkeerd beeld van jezelf. Je beoordeelt jezelf vanuit ervaringen die je opdoet met andere mensen en vervolgens vormen al die ervaringen een ideaalbeeld in je hoofd. Ook de media dragen hieraan bij, dat is misschien nog wel de ergste component. Al die bewerkte foto's en spotjes doen het zelfvertrouwen van de gemiddelde vrouw over het algemeen geen goed. Iedereen heeft een ideaalbeeld in het hoofd zitten. Op basis daarvan beoordeelt iemand zichzelf. Eigenlijk beoordeelt iemand zichzelf door de ogen van een ander, wat anderen mooi vinden. Het is dus niet hoe mooi je bent, maar hoe jij zelf reageert op anderen en hoe anderen op jouw uiterlijk hebben gereageerd. Want.... heb je wel eens een kind van 3 jaar in de spiegel zien kijken en tegen zichzelf zien zeggen dat het zichzelf lelijk vindt? Zo'n kind ziet nog niet of daar een mooi of lelijk iemand staat. Een kind is blanco, is nog niet beïnvloed door de buitenwereld. Mooi zijn zit dus in je hoofd.

Dat is ook echt zo. Als je zelf zo overtuigd bent van je eigen 'lelijkheid', geloof je niet meer als mensen tegen je zeggen dat je wel mooi bent. Even terugkijkend naar het artikel in de Grazia. Daar vertelde ik over het feit dat mensen tegenwoordig tegen me zeggen dat ik vroeger ook al mooi was, terwijl ze dat vroeger nooit tegen me zeiden! Wat moet ik dan geloven?! Ik kan niet zo goed tegen die uitspraak. Ik ben nu van mijn grootste onzekerheden af en sta vol positieve energie in het leven. En ach, ik blijf een vrouw en een vrouw heeft altijd wel iets te klagen of iets om onzeker over te zijn.

Kennen jullie trouwens het ziektebeeld "Body Dysmorphic Disorder" (BDD)? Dit is een ziekte waarbij mensen denken dat een lichaamsdeel zo lelijk is, dat het een obsessie wordt. Ze durven niet meer de straat op, bang om gezien te worden, kijken niemand meer aan of verwaarlozen hun lichaam. Soms gaat het zelfs zo ver dat ze het lichaamsdeel willen amputeren. Hoe het kan dat onvrede zich ontwikkelt tot een obsessie is nog niet duidelijk. Het meest voor de hand liggend is dat bij mensen met BDD al op jonge leeftijd een negatief lichaamsbeeld is ontstaan. Heftig!!!

Het was super interessant om eens wat meer op te zoeken over de gulden snede, gezichtssymmetrie en het masker van Marquardt. Best leuk om eens een foto van mezelf erbij te pakken en te zien dat het masker mij tegenwoordig best goed past. Is het toch allemaal niet voor niets geweest!

Tot volgende week! Dan een verslag van mijn 'werkvakantie' naar Turkije. Morgenvroeg om 10.00 uur vlieg ik richting Antalya. Ik verblijf in een hotel in Lara, waar we de komende dagen gaan shooten voor de nieuwe tv commercial van Corendon. Jullie kunnen vast begrijpen dat ik daar héél veel zin in heb!

Liefs,

Cindy

Wauw, al meer dan 100.000 bezoekers op de blog!

Buenos días ofwel goedemorgen!

Deze week vanuit Barcelona. Vandaag is m'n vijfde dag in Barcelona en het is op en top genieten hier. Hoewel ik op vakantie ben, heb ik toch even de tijd genomen om een blog te plaatsen. Maandag is tenslotte vaste prik voor een nieuwe blog!

Afgelopen week was het zo ver, de mijlpaal van 100.000 bezoekers op de blog. Enkele maanden geleden was mijn streven om vóór 1 januari de 100.000 bezoekers te halen. Een paar weken later zag ik dat het wel heel hard ging en paste ik mijn doel aan. Vóór december dan, dat moest haalbaar zijn. Kort geleden zag ik dat ik hard richting de 100.000 bezoekers ging. Oké, vóór 1 november dan, zou het lukken? Het draaide erom, het was spannend, maar in de nacht van 28 op 29 oktober meldde de 100.000e bezoeker zich op de blog. Fantastisch, een mooi doel behaald.

Maar ach, 100.000 is eigenlijk maar een getal. Wat de blog me in het afgelopen 1,5 jaar heeft opgeleverd, zegt veel meer. Ik heb veel inspirerende contacten opgedaan. Om even iemand in het speciaal te noemen: Peggy. In februari benaderde zij me via de blog omdat ze op zoek was naar afbeeldingen van kaken. Via een zoekopdracht op Google kwam ze bij mij terecht. Als gelaatkundige is Peggy geïnteresseerd in vormen en verbanden in het gezicht. Ze mailde me, of ze mijn foto's in haar cursus mocht gebruiken. Als 'dank' mocht ik bij haar in Helmond op bezoek komen, waar ik een consult zou krijgen. Aan de hand van gezichtskenmerken werden mijn karaktereigenschappen volledig blootgelegd. Bizar, maar heel interessant. Sindsdien hebben we heel veel contact gehouden en het voelt alsof ik mijn verloren zus heb gevonden, zoveel gelijkenissen hebben we. Regelmatig spreken we af om even gezellig bij te kletsen. Het verslag van het consult bij Peggy kun je teruglezen als je op deze link klikt.

Wat natuurlijk onvergetelijk is, is het artikel in de Grazia. Ongelooflijk hoeveel dat los heeft gemaakt. Ik had niet in de gaten wat zo'n artikel teweeg kan brengen. Ik had wel wat reacties verwacht, maar dit overtrof alles. Honderden reacties en heel veel vriendenverzoeken op Facebook waren het gevolg. De mensen die dicht bij me staan en niet het hele verhaal kenden hebben gelukkig goed gereageerd op het artikel en begrepen de keuzes die ik de laatste paar jaar heb gemaakt. Dat voelt fijn, een last van mijn schouders, 'no more secrets'. Ik ben wie ik ben en dat wordt geaccepteerd. Hier vind je enkele foto's van de shoot voor de Grazia.

Wat de blog me nog meer heeft opgeleverd? Twee boeiende meeloopdagen op de operatiekamer met Dr. de Jonge. Ik mocht aanwezig zijn bij 2 bimaxillaire kaakosteotomieën en enkele andere kaakoperaties, die voor mij natuurlijk iets minder boeiend waren dan de kaakosteotomie. Ik vond het heftig om te zien, maar o zo leerzaam. Verslagen van deze meeloopdag heb je al op de blog kunnen lezen. Wil je ze nog een keer terug lezen? --> Verslag meeloopdag 1 & Verslag meeloopdag 2

Verder.... Ik heb een twee uur durend consult gehad bij een MatriX-coach, via Skype. Die benaderde me via Twitter naar aanleiding van het lezen van de blog. De kaakosteotomie heeft heel veel indruk op me gemaakt en veel angsten losgemaakt. Daar had ik het moeilijk mee en de MatriX-methode belooft angsten binnen een mum van tijd te kunnen laten verdwijnen. Ik was sceptisch maar besloot het te proberen. Niet geschoten is altijd mis. Het was best een succes en leuk om eens te doen. Mijn ervaringen met de MatriXmethode kun je hier terugvinden.

Afgelopen week werd ik weer gemaild door de redactie van een tijdschrift, een zorgmagazine deze keer. Daar mag ik nog niet al te veel over zeggen, maar wel is al bekend dat het artikel in het decembernummer wordt gepubliceerd. Wordt dus nog vervolgd....

Volgende week dinsdag vertrek ik richting Turkije voor de opnames van de nieuwe tv-commercial van reisorganisatie Corendon. Nog een uitdaging die nooit op mijn pad was gekomen als ik niet zo veranderd was. De energie en de passie knallen door mijn ogen naar buiten, mijn uitstraling is veranderd, mensen zien dat ik gelukkig ben en juist dát zorgt voor die fantastische uitdagingen. Ik heb er onwijs veel zin in en ik zal jullie zeker laten weten vanaf wanneer het spotje op tv te zien is!

Het kan best zijn dat ik nog iets vergeet, want er zijn zóveel leuke dingen de revue gepasseerd, dat ik het allemaal niet meer kan onthouden. Ik wil jullie allemaal bedanken voor de vele bezoekjes aan de blog, de inspiratie die jullie me keer op keer geven, de motivatie om door te gaan en de hoop dat alles goed gaat komen. Dank jullie wel!! Ik ga echt nog niet stoppen, want de blog is voor mij een soort 'lifestyle' geworden. Het hoort bij mij...... om dat zomaar aan de kant te schuiven, nee, dat gaat me te ver en dat gaat dus niet gebeuren. Dus vanaf nu op naar de 200.000!

Ik weet wat ik wil, ik heb ambities, ik leef met passie.... dát gaat ervoor zorgen dat ik mijn doelen ga bereiken... en als dat betekent dat de koppen die boven het maaiveld uitsteken gemaaid worden, dan is dat zo. Ik laat me niet tegenhouden. De dingen die op mijn pad komen, daar heb ik zelf keihard voor gewerkt en het is me allemaal niet zomaar aan komen waaien. Ik twijfel of sommige mensen dat beseffen....

Tijd voor een nieuwe dag in Barcelona. Nog even genieten voordat we morgen weer in het vliegtuig richting Nederland stappen. Maar hey, geen zorgen, volgende week vertrek ik alweer naar de volgende leuke bestemming. Yes! Tussen de tripjes door staat er woensdag ook nog een afspraak bij Raymond gepland. Eens kijken of er weer vorderingen zijn. Zelf heb ik helaas het gevoel dat de lijn omhoog even is gestagneerd. Nu nog niet aan denken maar lekker genieten.

Adíos!

Liefs,

Cindy

PS Ik heb een aantal berichten ontvangen de afgelopen dagen. Ik heb ze gelezen, maar beantwoord ze als ik weer terug in Nederland ben!

Nog een droom die uitkomt: een wedstrijd van FC Barcelona bezoeken!