Afspraak bij tandarts Marcel Weijland van de 'Kliniek voor Mondzorg' te Eindhoven.

Goedemorgen,

Anderhalve week geleden had ik in het ziekenhuis een afspraak met Dr. de Jonge. Het werd een goed, diepgaand gesprek over de toekomst. Míjn toekomst. Hij helpt me ontzettend goed op weg, voorziet me van bruikbare tips en spreekt me moed en vertrouwen in. Geweldig. Hij vindt mijn perfectionisme een uitstekende eigenschap. Ik zei nog tegen hem dat ik geen genoegen neem met minder dan perfectie. Fantastisch vond hij dat, maar ik vertelde ook dat het soms wel moeilijk is. Zelf is hij ook een perfectionist. Een eigenschap die hem ver heeft gebracht in het leven. Ik neem een voorbeeld aan hem, want een gezonde dosis perfectionisme zet je al op een 1-0 voorsprong op weg naar je einddoel.

Ik vroeg aan Dr. de Jonge of hij inmiddels een tandarts voor me had gevonden. Ik vertelde hem over mijn irritaties rondom mijn gebit en het laatste bezoek aan de tandarts. Een bezoek waar ik geen goed gevoel aan over heb gehouden. Dr. de Jonge luisterde naar mijn verhaal. Hij begreep me. Met meerdere mensen heb ik gesproken over de dingen die me dwarszitten. Die twee verkleurde tanden, een voortand die iets naar voren lijkt te komen. Anderen zien het ook. Er is dus toch iets wat niet klopt. Als ik naar de 'na-foto's' van anderhalf jaar geleden kijk, vind ik ook dat mijn tanden zijn veranderd.

Dr. de Jonge zou contact opnemen met tandarts Marcel Weijland van 'De Kliniek voor Mondzorg' te Eindhoven. Volgens Dr. de Jonge is hij een zéér goede tandarts/implantoloog met oog voor esthetiek. Vanaf toen kwam alles in een stroomversnelling. Vorige week maandag kreeg ik een berichtje van Dr. de Jonge dat ik kon bellen voor een afspraak. Op dinsdag belde ik vol spanning de kliniek op en legde mijn verhaal uit. Dat ik 2,5 jaar geleden geopereerd ben door Dr. de Jonge, dat er nog dingen zijn die me dwarszitten enzovoorts. De vrouw aan de telefoon antwoordde vrolijk: "Ohh, we wisten al dat je zou gaan bellen!" Ik weet niet wat Dr. de Jonge allemaal heeft besproken, maar het heeft gewerkt. Ze zaten eigenlijk bomvol gepland, maar maakten plek voor me vrij in de agenda. Afgelopen donderdag kon ik terecht voor een gesprek met tandarts Weijland.

Ik was ruim op tijd in Eindhoven, waar ik me meldde bij de balie. "Jij bent vast Cindy...", zei de medewerkster vriendelijk. Het was een warm welkom. Volgens mij had een aantal medewerkers al een kijkje genomen op de blog. Ik moest even een gezondheidsvragenlijst invullen voordat ik naar binnen werd geroepen. Tandarts Weijland kwam er al snel bij en begroette me met een glimlach. Hij vertelde over het gesprek met Dr. de Jonge. Ook had hij al een kijkje genomen op mijn blog. "Leuk!", dacht ik. Een betrokken man die zich voor mij interesseert. Dat voelt goed.

"Je hebt al heel wat meegemaakt", zei hij. Ik was zenuwachtig, mijn hart ging tekeer, maar het lukte me heel goed om alles onder woorden te brengen. Ik vertelde over de kaakosteotomie en het beugeltraject, maar de nadruk lag op de zaken die me nu nog storen. Zoals ik in het begin van de blog al zei: de twee tanden die een andere kleur hebben, een tand in het front die iets naar voren lijkt te zijn gekomen. Die verkleuring merkte hij meteen op. Weer een bevestiging voor mij dat ik het echt niet 'van me af moet schudden', zoals mijn vorige tandarts beweerde. Na een kort gesprek kantelde Weijland de stoel naar achteren. Hij controleerde mijn beet en stelde vast dat niet alleen een voortand in de bovenkaak maar ook een voortand in de onderkaak was verschoven. De voortand in de bovenkaak komt weer langzaam naar voren toe, terwijl de voortand in de onderkaak zich een klein beetje heeft gedraaid en uit de rij wordt geduwd. De tand in de onderkaak duwt tegen de voortand in de bovenkaak. Ik kreeg mijn gelijk, maar ik had niet in de gaten dat er in de onderkaak ook iets was verschoven. Daarvoor was ik te veel gefocust op de voortand in de bovenkaak die langzaam van stand veranderde. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten werd weggevaagd. 2,5 Jaar heb ik gebeugeld om een perfecte glimlach te krijgen. 2,5 Jaar heb ik gevochten voor een 'bright smile'. Bloed, zweet en tranen. Dat resultaat wordt nu heel langzaam teniet gedaan. Bij mijn vorige tandarts had ik al eens aangegeven dat ik het gevoel had dat er een tand naar voren kwam, maar dit werd weggewimpeld. Meermaals heb ik gevraagd om een stangetje achter mijn tanden, zodat ik naast de clear overlays nog meer stabiliteit kan geven aan mijn gebit. Ook dat verzoek werd weggewimpeld, omdat een stangetje achter de tanden volgens hem geen garantie biedt. Tsja, nu zie je het wel. De clear overlays bieden dus ook geen garantie. Ik draag ze al twee jaar trouw. De nachten dat ik ze niet heb gedragen zijn op twee handen te tellen. Het heeft niet mogen baten... Mijn laatste bitjes dateren al van meer dan een jaar geleden. Ze zijn flink aan het slijten en zitten niet heel strak meer, maar volgens de oude tandarts zijn ze prima en vormen enkele kleine scheurtjes in de bitjes geen probleem. Hoewel ik van binnen 'lichtelijk' gefrustreerd raakte, probeerde ik het even van me af te zetten, want er was nog meer te bespreken met tandarts Weijland.

Om te testen of de twee verkleurde tanden niet 'dood' waren, werd er iets ijskouds op mijn tanden gedaan. Het gevoel was vrijwel hetzelfde als in mijn normale tanden. Een goed teken, want dat wil zeggen dat de tanden gewoon prima zijn. Tandarts Weijland besloot om even foto's te maken van mijn kiezen en de twee verkleurde tanden. Wat blijkt uiteindelijk? Op die verkleurde tanden zit nog een laagje composiet. Heel vreemd, want toen mijn vorige tandarts mijn tanden na het beugeltraject had 'opgebouwd', heb ik dit daags erna weer laten verwijderen omdat ik het verschrikkelijk vond. Ik was blij dat ik toen mijn 'eigen' tanden weer terug had. Echter niets blijkt minder waar. Op die twee verkleurde tanden zit nog composiet. Ik vind het raar, want ik heb bij mijn vorige tandarts meerdere malen aangegeven dat die tanden niet mee bleken. Daar reageerde hij dan onverschillig op. Antwoorden als: "ja, je tanden hebben ook heel wat te lijden gehad in zo'n ortho-traject" of "schud het toch van je af". Dit terwijl hij wist dat er nog composiet op zat. Een beetje jammer, maar niet het ergste.

De verkleurde tanden en de tand die naar voren komt zijn zelfs op een foto duidelijk zichtbaar.

Op de foto's constateerde Weijland nog meer. Hij zei dat hij zich er serieus zorgen over maakte. Er zijn 6 (!) vullingen die niet goed aangesloten op de tand blijken te zitten. Er ontstaan gaatjes onder die vullingen. Niet één tand, nee, 6 tanden! Hij liet me de foto's zien en wees aan wat hij constateerde. Ik zag het met mijn eigen ogen, zelfs míj viel het op. Ongelooflijk. Ruim een maand geleden ben ik nog bij mijn vorige tandarts geweest voor een controle. Toen zijn er foto's gemaakt, maar daar was volgens hem niets op te zien. Alles was perfect, hij was tevreden. "Het kan toch niet zo zijn dat deze situatie in één maand ontstaat?" Tandarts Weijland beaamde mijn woorden. Verschrikkelijk. Naast de twee verschoven tanden en de twee tanden die een andere kleur hebben is er nog véél meer mis met mijn gebit. Ik was behoorlijk aangeslagen en luisterde naar wat tandarts Weijland te vertellen had.

Allereerst wil hij de vullingen waaronder gaatjes ontstaan herstellen, zodat mijn gebit schoon en gezond is. Dat betekent ook dat mijn amalgaam vullingen verwijderd worden. Eén van mijn wensen. Er moet wel even wat tijd voor worden uitgetrokken. Dat betekent een lange zit en €600 lichter. Bam, klap in mijn gezicht. Ik moet tot volgend jaar wachten, want de vergoeding van mijn verzekering zit er nu doorheen. Ik ga mijn verzekering maar weer wijzigen, zodat ik volgend jaar mijn gebit helemaal aan kan pakken. Het moet gewoon gebeuren, anders ga ik echt problemen krijgen.

Dat is één. Nadat mijn kiezen zijn opgeknapt, heb ik twee keuzes:
- Een beugel: het composiet wordt van de tanden verwijderd en ik krijg een beugel om de tanden terug in de rij te zetten. Bij het verwijderen van het composiet zullen ook enkele spleetjes tussen de tanden ontstaan. Toen mijn beugel eruit ging is één klein spleetje opgevuld met composiet. Ik had dus kunnen verwachten dat dit stukje tand niet mee zou bleken, maar het 'bleken' pakte niet op 2 complete tanden. Een beetje vreemd, maar nu ben ik er dus achtergekomen dat er composiet op zit. Anyway, er moet dus een en ander gecorrigeerd worden. Na een beugeltraject worden de tanden dan gebleekt om te kijken of we weer één mooie kleur krijgen. Is dat niet het geval, dan kan ik nog altijd overstappen op facings.
- Facings: ik kan echter ook meteen voor facings gaan, maar dit geniet niet de voorkeur. Om facings te plaatsen moeten gezonde tanden bijgeslepen worden. Eenmaal geslepen, krijg je die tand nooit meer terug. Eigenlijk doodzonde van de tanden die ik heb.

Na een goed gesprek kreeg ik een begroting voor het herstellen van mijn kiezen. Tandarts Weijland wil dit traject stap voor stap samen met mij doorlopen. Hij geeft me de tijd om na te denken wat ik wil, maar voor mezelf heb ik al een voorkeur in mijn hoofd. Ik laat toch niet meteen slijpen in gezonde tanden als ik de rest van de opties nog niet heb geprobeerd? Ik schuif het nog even voor me uit, maar het spookt continu door mijn hoofd.

Het was een confronterend bezoek. Heftig. Ik had een heel goed gevoel bij tandarts Weijland. Een kundige, eerlijke en leuke man. Dr. de Jonge heeft me niet voor niets naar hem doorverwezen. Er zijn dingen naar boven gekomen waar ik erg van ben geschrokken. Als ik niets doe, wordt het alleen maar erger. Ik nam afscheid van tandarts Weijland, betaalde de rekening en liep naar de auto. Daar begonnen de tranen te vloeien. Ontroostbaar. Voorbijgangers hebben vast gedacht dat er iets verschrikkelijks was gebeurd. Voor mij is dit een persoonlijk drama. Ik belde Archel en mama op, maar er kwam niet veel meer uit dan wat gesnik. Op de terugweg zat ik zo diep in gedachten dat ik plots op de snelweg richting Antwerpen zat. Compleet van de kaart, letterlijk.

Twee-en-een-half jaar heb ik gevochten voor een stralende glimlach. Nu blijkt dat er, ondanks het trouw dragen van mijn nachtbeugel, twee tanden zijn verschoven. De twee verkleurde tanden werden door mijn vorige tandarts afgewimpeld. Ik was volgens hem te perfectionistisch. Bovendien is er schade aan mijn kiezen die hersteld moet worden. Het is jammer dat mijn vorige tandarts dit over het hoofd heeft gezien. Het is doodzonde dat er tanden zijn verschoven. Er zijn dingen die in mijn ogen voorkomen hadden kunnen worden, maar helaas. Nu is het te laat. Ik sta aan de start van een nieuw traject. Een traject dat bovendien bakken vol met geld zal gaan kosten.

Ik was ontroostbaar, voelde me compleet verloren. Woede. Frustraties. Boosheid. Verdriet. Onmacht. Archel heeft de volle laag over zich heen gekregen. Die jongen verdient echt een standbeeld. Ik heb er nu mee te dealen. Het is zoals het is. Oppakken en weer doorgaan. Ik moet verder. Dat is nu nog makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik doe mijn best. Ik ga mijn verzekering aanpassen en vanaf januari gaat het weer beginnen. De weg naar de stralende glimlach... Ik ben nog lang niet klaar.

Genoeg voor nu...

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

Gastblog van orthodontist Bas Njio, voorloper in onzichtbare beugels.

Goedemorgen!

Deze week is het tijd voor de gastblog van Bas Njio. Vorige week introduceerde ik hem al kort op de

blog. Bas Njio is orthodontist met een grote passie voor de 'onzichtbare beugel'. Al 15 jaar geleden begon hij met deze techniek en daarmee is hij een voorloper in onzichtbare orthodontie. Het is toch heerlijk om een beugel te dragen die je niet ziet. Patiënten met een beugel hoeven zich niet te schamen, want de beugel wordt geplaatst aan de binnenkant van de tanden en is dus volledig onzichtbaar. Bas Njio is gespecialiseerd in beugels voor volwassenen. Dat hij zeer goed werk verricht, blijkt wel uit het feit dat de media hem weten te vinden. Zo was hij onder andere te zien in programma's als "Lifestyle Experience" en "Dit is mijn Lijf".

Niet gek dat Bas Njio het hartstikke druk heeft, maar gelukkig heeft hij de tijd gevonden om een bijdrage te leveren aan deze blog. In deze blog lees je het e-mailverkeer tussen Bas Njio en één van zijn patiënten. Daar valt een mooie boodschap uit te halen.

Vóórdat Bas zijn verhaal doet, wil ik nog even kwijt dat ik me afgelopen donderdag wel een beetje jarig voelde. Die dag was het namelijk precies twee jaar geleden dat mijn beugel werd verwijderd. Het was de beste dag van mijn leven. De spiegel werd mijn grootste vriend en het 'shinen' kon toen echt beginnen. De tijd vliegt voorbij. Aanstaande donderdag is de kaakoperatie alweer 2,5 jaar gelden. Ongelooflijk!

Veel leesplezier!
_________________________________________________________________________________

Geachte heer Njio,

Ik heb een wat ongebruikelijke vraag. Ik heb een evaluatie gehad bij 'Rechtetanden' in oktober 2010. De conclusie was toen dat ik geen overbeet had en dat er geen indicatie is voor een orthodontische behandeling. 

Nu ben ik woonachtig in California en mijn tandarts beweert dat de reden voor de gaatjes die ik heb (op specifieke locaties waarbij ook eerdere vullingen barsten vertonen) en het terugtrekkend tandvlees een overduidelijke "bilateral crossbite" is die al veel eerder behandeld had moeten worden met een beugel. 

Nu is men in de VS in het algemeen wat agressiever in de behandeling dan Nederland. Helaas zijn de kosten van een behandeling ook duidelijk hoger dan in Nederland. Daarom wil ik graag checken of men hier niet te hard van stapel loopt. Is het mogelijk dat een significante crossbite is gemist in 2010? Is het mogelijk een crossbite te ontwikkelen in 3,5 jaar tijd? 

Technisch gesproken ben ik geen huidig client meer, zeker nu ik in het buitenland woon, maar ik zou het enorm waarderen als u mijn vraag zou willen beantwoorden.

Met vriendelijke groet,
Ton 


Ik antwoordde hem:

Beste Ton,
Het is wetenschappelijk onzin te zeggen dat een kruisbeet bij je kiezen ooit gaatjes, breuk of andere problemen kan veroorzaken. Correctie op volwassen leeftijd is erg bewerkelijk en behoeft vaak chirurgie. We weten dat na zo'n behandeling de kiezen en tanden optisch beter staan, maar niet beter functioneren. Ook weten we dat zo'n behandeling nooit echt helemaal op zichzelf stabiel wordt. Je zult dus levenslang een nachtbeugel moeten blijven in doen om de breedte en nieuwe beet te stabiliseren. Anders loopt het terug....

Het lijkt er op dat dit Americaans Defensief adviseren is. Of gewoonweg commercieel... 

Ik stuur je de fotos van 2010. Is er veel veranderd? Ik zag die probleemloze kruisbeet al in 2010 hoor. Over de beperkte behandelingsnoodzaak hebben we toen ook gesproken. 

Vriendelijke groet,

BJ Njio


Zijn reply:
Beste Dr. Njio,
 
Hartelijk dank voor uw antwoord. Dat is een hele opluchting! Ik ben inmiddels voor een evaluatie bij een orthodontist hier geweest. Die zei dat ik een dringende behoefte had aan behandeling van een premolaire bilaterale kruisbeet - hij stelde voor een behandeling met invisalign met een trans-palatum bar (en evt een beugel voor het premolaire segment als dat nodig bleek te zijn in een later stadium). Twee jaar behandeling en natuurlijk een retainer 's nachts voor de rest van mijn leven. Kosten: 6000 dollar voor de 2 jaar behandeling!
 
Hij leek al wel het verhaal van de tandarts af te zwakken. De tandarts weet het terugtrekkende tandvlees en de gaatjes aan de basis van de premolaire tanden aan de kruisbeet, terwijl de orthodontist een heel verhaal hield over gaatjes aan de bovenkant (het distale oppervlak) als gevolg van de kruisbeet. Maar ik heb juist nauwelijks gaatjes aan de bovenkant in dat gebied.
 
Dus dat maakte al dat ik twijfels had. Uw email helpt me hierin. Volgens mij, maar ik ben geen expert, is er niet veel veranderd. Ik heb geen klachten. Alleen maar de gebruiker... ;-)
 
Hartelijk dank en met vriendelijke groet,
 
Ton

Conclusie

Pas op, je kunt er niet van uit gaan dat het verhaal over een beugelbehandeling, het trekken van kiezen daarvoor, een operatie, of een heel complexe lange behandeling, de juiste en enige optie is voor jouw orthodontie-behandeling. Vraag bij twijfel altijd een tweede of derde mening van bekende en ervaren specialisten. En lees bijvoorbeeld het forum van www.tandarts.nl. Je bent nooit de enige, nooit de eerste met zo'n tandprobleem...
_________________________________________________________________________________

Mocht je meer willen weten over Bas Njio, neem eens een kijkje op zijn site: http://www.smilelounge.nl/

Bas, hartelijk dan voor je bijdrage en trouwe lezers: tot volgende week!

Liefs,
Cindy

Wie goed doet, goed ontmoet ~ vergeet nooit complimenten uit te delen!

Goedemorgen!

Jeetje, wat was het vorige week een 'feest der herkenning'. Al vaker kreeg ik te horen dat mensen zich niet begrepen voelen in het traject, maar dat mijn verhaal van vorige week zo herkenbaar zou zijn? Nee, dat had ik niet verwacht. De blog werd op meerdere platformen gedeeld en dat zorgde voor een boost aan bezoekers. Het is alleen maar goed dat het verhaal gedeeld wordt, want zo kunnen we er samen aan werken dat er minder onbegrip vanuit de buitenwereld is. Er kwamen een aantal mooie reacties op de blog en ook in mijn mailbox zijn de hele week berichten binnen gekomen. Ik vind het geweldig om zoveel reacties te krijgen. Bevestiging dat mensen zich herkennen in mijn verhaal, mensen op weg kunnen helpen, kunnen steunen, onzekerheden weg kunnen nemen, mensen over de streep trekken om het traject in te gaan of gewoon even een oppepper geven. Dat geeft me een heel goed gevoel en bovendien geeft het me weer veel nieuwe inspiratie voor de komende tijd. Dankjewel, trouwe lezers. Mede dankzij jullie is deze blog zo groot geworden!

De hele week heb ik vrolijk rond gehuppeld. Ik zit weer in de juiste 'vibe'. Vorige week maandag was ik even in de sportschool en zag ik een jongen van een jaar of 18 die samen met zijn vriendin aan het trainen was. Die jongen had een geweldig mooi gebit. Kaarsrecht, stralend wit en een schitterende glimlach. Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden en zei tegen Archel: "ik loop zo naar die jongen toe om te zeggen dat hij een prachtig gebit heeft..." Ik weet immers zelf wat voor een geluksgevoel er bij mij naar boven komt als iemand mij complimenten geeft over mijn gebit. Dan straal ik van oor tot oor, dan kan mijn dag niet meer stuk. Wie weet wat die jongen er wel niet voor heeft moeten doen om zo'n stralende glimlach te krijgen! Daarom wilde ik ook deze jongen een compliment geven. Ik durfde alleen niet zo goed op hem af te stappen. Stel je toch eens voor dat hij zou denken: "wat een gek!" Archel zei dat ik mijn hart moest volgen en gewoon op hem af moest lopen. Na een half uur twijfelen werd het toch echt tijd om op hem af te stappen, aangezien hij z'n spullen pakte om naar huis te gaan. Ik sprong op van mijn matje en rende naar hem toe. Archel moest daar wel een beetje om lachen, maar ik dacht: "nú is mijn kans en het interesseert me niet wat anderen er van denken!" Enthousiast en met een overdosis energie stapte ik op de jongen af en zei dat hij echt een prachtig gebit heeft. Die zag hij niet aankomen. Zijn gezicht liep rood aan en er kwam een verlegen 'dankjewel' uit zijn mond. Ik vroeg aan hem of hij een beugel heeft gehad, maar dat was niet het geval. Hij heeft die stralende glimlach van moeder natuur gekregen! Ik zei tegen hem dat hij daar onwijs trots op mag zijn en dat ik het niet kon laten om even op hem af te stappen. Met een rood hoofd liep hij weg, zijn route vervolgend richting de kluisjes, waar zijn vriendin stond te wachten. Ik lag inmiddels weer op mijn matje en keek van een afstandje toe. Die jongen vertelde wat hem net was overkomen. Zijn vriendin kon er hartelijk om lachen. Met een glimlach op hun gezicht verlieten ze de sportschool. Tevreden verliet ik een kwartier later zelf de sportschool. "Zo, ik heb gezegd wat ik wilde zeggen en 'I made his day'." Als ik het niet had gezegd, had ik er echt spijt van gehad. "Wie goed doet, goed ontmoet", zeggen ze toch wel eens?

Komende woensdag heb ik een afspraak met Dr. de Jonge. Geen controle voor de kaakjes, maar een afspraak om weer wat dingen te bespreken en verder te komen met ons project. Wanneer ik weer op controle moet weet ik eigenlijk niet. Enkele maanden geleden was er sprake van dat tandarts Scuric en Dr. de Jonge nog moesten overleggen over het maken van een splint in verband met mijn vermoeidheidsklachten. Scuric is daar de laatste keer tijdens de controle niet meer op teruggekomen en aangezien ik nu op zoek ga naar een andere tandarts, zal het er bij hem ook niet meer van komen. Van enkele bloglezers kreeg ik de vraag hoe het nu met mijn vermoeidheidsklachten in de kauwspieren is. Binnenkort zal ik een blog besteden aan de ongemakken die ik op dit moment ondervind, want het is alweer een tijd geleden dat ik dat met jullie heb besproken. Ik zou willen dat ik er geen blog meer aan hoefde te wijden, want dat zou betekenen dat ik zonder klachten door het leven ga. Helaas is dat nog niet het geval. Inderdaad, 'nog' niet, want zoals ik al vaker heb gezegd: ik rust niet voordat ik er alles aan heb gedaan om mijn klachten op te lossen!

Voorlopig ga ik gewoon door met alle dingen waar ik op dit moment mee bezig ben. Dat ik een bijdrage mag leveren aan het wekelijkse sportprogramma 'TVL SportArenA' vind ik ontzettend gaaf. Het bevalt me heel goed, ik leer veel en er komen interessante mensen op mijn pad. Wie weet waar het allemaal nog toe gaat leiden. Mocht je nieuwsgierig zijn en de uitzendingen terug willen kijken, dan kan dat via deze link.

Volgende week publiceer ik een hele bijzondere gastblog. Niemand minder dan Bas Njio zal een artikel voor mijn blog gaan schrijven. Bas Njio is een gerenommeerde orthodontist die veel bekendheid geniet in Nederland. O.a. het RTL-programma 'Dit is mijn Lijf' heeft hem weten te vinden. Ik vind het een enorme eer dat hij de tijd neemt om een bijdrage te leveren aan deze blog. Bas Njio is gespecialiseerd in beugels voor volwassenen. 15 Jaar geleden begon hij al met de 'onzichtbare beugels'. Volgende week lees je meer over hem op mijn blog, dus 'stay tuned'.

Tot dan!

Liefs,
Cindy

Onbegrip van de buitenwereld in kaakosteotomietraject

Goedemorgen,

Geregeld krijg ik berichten van lotgenoten die zich niet begrepen voelen door de buitenwereld. Mensen van buitenaf die zich afvragen waarom iemand in vredesnaam en dan ook nog vrijwillig een kaakosteotomie ondergaat. Mensen die zich alleen voelen in hun traject. Mensen die steun zoeken omdat het er niet is in hun directe omgeving. Er bestaan veel misverstanden over deze chirurgische kaakcorrectie. Misverstanden die ik door middel van deze blog uit de wereld wil helpen.

Ten eerste; in bijna alle gevallen is er zeker geen sprake van een ingreep die iemand zomaar even vrijwillig doet. Vrijwel altijd ervaart de patiënt fysieke ongemakken of kunnen deze in de (nabije) toekomst ontstaan. Denk hierbij aan kaakgewrichtsklachten, moeite met kauwen, moeite met praten, hoofdpijn, het verlies van tanden enzovoorts. Er moet iets gebeuren om te voorkomen dat er schade ontstaat aan het gebit en de kaakgewrichten of de al ontstane schade zo nodig te herstellen.

Het beeld van buitenaf dat patiënten deze ingreep puur uit cosmetisch oogpunt doen, klopt natuurlijk niet. Feit is wel dat er vooruitgang kan worden geboekt op esthetisch gebied. Ik heb veel voor- en na-foto's van patiënten gezien. Patiënten die zelf ook aangeven dat ze zelfverzekerder zijn nu het gezichtsprofiel een stuk natuurlijker is. Mooi meegenomen, maar zoals gezegd: niet de hoofdreden van een kaakosteotomie.

De buitenwereld vergist zich in mijn ogen vaak in het traject waar een patiënt in zit. De operatie is een grote gebeurtenis, maar slechts een deel van een lang traject. Dit traject eist doorzettingsvermogen, volharding. Niemand die dit 'zomaar even doet'. Patiënten zoals jij en ik vechten jarenlang voor die stralende glimlach. Echter het belangrijkste doel van het hele traject is probleemloos de toekomst in te gaan. Voordat er een kaakosteotomie uitgevoerd kan worden zullen de tanden netjes in een rij moeten staan. Een beugeltraject is in 99% van de gevallen noodzakelijk. Dit vergt tijd. Geduld. Gemiddeld is een patiënt minimaal een jaar 'aan het beugelen' voordat er een afspraak gemaakt kan worden bij de kaakchirurg.

Bij de kaakchirurg begint de meest spannende periode. Althans de periode waar het gros van de patiënten het meest tegenop ziet. Logisch ook, want een kaakosteotomie is ingrijpend. Dr. de Jonge zei het al in de uitzending bij TVL: "Het is een pittige operatie". Een bimaxillaire kaakosteotomie, waarbij boven- en onderkaak gebroken en opnieuw 'gezet' worden, neemt al snel 4 uur in beslag. Een aanslag op je lichaam, zo heb ik het ervaren.

Toen ik in 2010 aan de start stond van mijn beugel- en kaakosteotomietraject kon ik op de steun van mijn naasten rekenen. Er was echter ook onbegrip, maar dit kon ik gelukkig snel van me af zetten. Mensen die totaal niet wisten waar ze het over hadden en dan toch een oordeel gingen vellen. Daar heb ik snel afstand van genomen. Die mensen heb ik een paar jaar later stil gekregen, toen ze me onverwacht ergens tegenkwamen en ik het niet kon laten om mijn 'bright smile' op te zetten. Daar hoefde ik verder niets voor te doen. Die glimlach zei op dat moment genoeg.

Door veel mensen wordt onterecht gedacht dat een kaakosteotomie een cosmetische ingreep is. Er zijn zeker gevallen in de wereld die het uit puur cosmetisch oogpunt doen, vooral in Azië, waar vrouwen het gezicht van een Europese vrouw als schoonheidsideaal zien. Daar heb ik trouwens al een keer een blog over geschreven. Mijn motivatie lag echter meer in het feit dat ik te horen kreeg dat ik over enkele jaren geen tanden meer zou hebben als ik er niets aan zou doen. Een kunstgebit in mijn jaren als twintiger? Ik moest er niet aan denken. Dit traject was dus pure noodzaak... In het begin besefte ik niet eens dat ik er qua uiterlijk ook op vooruit zou gaan. Natuurlijk wist ik dat ik mooie rechte tanden zou krijgen, maar dat mijn gezichtsprofiel zo zou veranderen? Nee, daar had ik me eigenlijk nog niet echt in verdiept. Ik was meer bezig met de beugel en de rechte tanden.

De buitenwereld zag me veranderen. Van een onzeker meisje naar een zelfverzekerde jonge vrouw. Vaak stond ik trots voor de spiegel als ik zag dat mijn tanden weer wat beter in de rij waren komen te staan. Na de kaakoperatie hoefde er alleen nog maar geperfectioneerd te worden bij de orthodontist. De rest is geschiedenis... Nooit zal ik het gevoel vergeten dat ik had na het verwijderen van de beugel. Tranen van blijdschap. Trots, maar ook dankbaar. "Hier heb ik het allemaal voor gedaan!" Ik postte veel foto's op social media, want iedereen mocht mijn 'bright smile' zien.

Ook door de blog heb ik meer begrip gekregen van de buitenwereld. Waren mensen eerst nog sceptisch, door het lezen van mijn ervaringen kregen ze de noodzaak van het traject door. 'Mijn' buitenwereld beseft nu dat een kaakosteotomie echt geen cosmetische ingreep is, maar een medisch noodzakelijke. Dat ik op deze manier ook maar een beetje heb kunnen doordringen tot die mensen, geeft mij een goed gevoel.

En ten slotte, voor alle personen die nog steeds niet door hebben dat een kaakosteotomie echt niet voor de fun is; maakt niet uit! Ik verspreid mijn 'bright smile' maar al te graag. De mooie glimlach met mijn eigen tanden, waar ik heel hard voor heb moeten vechten. Oké, ik ga de komende tijd wel weer aan de slag met mijn gebit om de voor mij irriterende details op te lossen, maar over het algemeen ben ik tevreden. Het had zo anders kunnen zijn. Er is niemand die me dit nog afneemt...

"Share your sparkle everywhere!"

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy