maandag 9 februari 2015

Restauratie deel 2 bij tandarts Weijland: op weg naar een gezond gebit

Goedemorgen,

Geen buikpijn. Geen huilbuien. Geen misselijkheid. Geen slapeloze nachten. Huh? Oké, een klein beetje klamme handjes, maar het viel echt heel erg mee en ik kon zelfs lachen toen ik de tandartspraktijk binnen liep. Helemaal alleen trouwens, want 'Cindy kan dat', zei ik de dagen ervoor tegen mezelf. Zo kende ik mezelf niet. Ongelooflijk, maar waar. In de stoel voelde ik me uiteindelijk niet echt comfortabel, maar hey: zonder al te veel 'bijwerkingen' ben ik in m'n eentje naar de tandarts geweest en heb ik de volgende stap gezet op weg naar een gezond gebit!

Afgelopen dinsdag moest ik om 13.10 uur bij tandarts Weijland zijn. In de dagen van tevoren was ik er maar weinig mee bezig geweest in m'n hoofd. Ik had het druk, er stonden interessante gesprekken gepland en ik had dus weinig tijd om na te denken. Paniek is er geen enkel moment geweest. Stuiterend ging ik door het huis. Op dinsdagochtend om 10.00 uur stond er nog een afspraak bij de acupuncturist gepland. Toen ik de vorige keer naar de tandarts moest stond de afspraak bij de acupuncturist ook gepland vlak voor mijn bezoek aan de tandarts. Toen was ik echt heel bang, lag ik daar te shaken en te huilen. Hoe anders was het vorige week. Ik heb echt stappen gemaakt en ik moet eerlijk zeggen dat ik daar wel een beetje hulp bij heb gehad van Xandra, de acupuncturist.

Weet je, ik heb onder andere geleerd dat bang zijn helemaal niet erg is. Dat mijn angst gegrond is door ervaringen uit het verleden. Ik hoef me daar niet voor te schamen, want volgens Xandra zou iedereen die in mijn schoenen zou hebben gestaan toen ik klein was dezelfde angst hebben gekend. Het is niet gek. "Bang zijn mag..." - Je moet er wel met je behandelaar over kunnen praten. Iemand die je begrijpt is essentieel. Sinds ik de vorige keer bij tandarts Weijland de moed bij elkaar had geraapt om mijn angst te bespreken, werd ik een stuk rustiger. Vertrouwen en begrip, iemand die rekening houdt met je situatie.

Omdat ik wist dat tandarts Weijland zijn tijd neemt met me, begrip toont en alles uitlegt, liep ik vorige week een stuk comfortabeler de praktijk binnen. Ik was er nog niet helemaal gerust op, maar geloof me, ik voelde me zo anders dan de eerste keer daar. Na een minuut of 5 werd ik door de assistente naar binnen geroepen. Zij zou de verdoving gaan zetten, het meest vervelende van de hele behandeling. Ook zij nam haar tijd en verdoofde linksboven een tand en de linkerhelft van m'n onderkaak. Al snel kwam tandarts Weijland erbij en vroeg meteen naar mijn ervaringen van de vorige keer. Wat fijn, iemand die naar je luistert en oprecht geïnteresseerd in je is!

De stoel werd gekanteld en de behandeling kon beginnen. Deze keer hoefde er maar één kies in de bovenkaak en één kies in de onderkaak behandeld te worden. Tandarts Weijland begon met de kies in de bovenkaak. Hij gaf wederom aan dat ik een seintje moest geven als ik ook maar iets voelde. Geen probleem, ik voelde niets. Toen hij klaar was met boren in de kies in de bovenkaak, ging hij meteen door naar de onderkaak. Daar had ik zelf nog niet zoveel vertrouwen in. De assistente had me wel verdoofd, maar ik voelde niet dat er iets verdoofd was. Ook in mijn lip en wang had ik bijna nog al mijn gevoel. De tandarts zei dat we het zouden gaan proberen. "Geef maar een gil als je iets voelt, dan stoppen we meteen". Hij begon te boren en vroeg meteen of ik nog iets voelde. Mmm, nee, ik voelde niks. Mooi! Tandarts Weijland ging verder en na twee seconden was het raak. Potverjandriedubbeltjes, dit ga ik niet volhouden. Heel snel zei ik in mezelf: "je hoeft hier niet onnodig pijn te hebben dus geef een gil, nú!" Tandarts Weijland stopte meteen, hing zijn apparatuur terug en pakte de verdovingsspuit. Er werden een aantal prikken gezet en binnen de kortste keren was ik verdoofd. Echt héél goed verdoofd. Mijn wang, mijn lip en een deel van mijn tong voelde ik zelfs niet meer. Van mij mocht hij nu boren wat hij wilde, ik zou er toch niets meer van voelen. De amalgaamvulling werd verwijderd (yes, ik ben kwikvrij nu!). Ik slikte wel 5x achter elkaar omdat het water/speeksel niet goed werd afgezogen. Inmiddels werd de airco aangezet, omdat tandarts Weijland het warm had. Ik begon bijna te klappertanden van de kou. ;) De gaatjes in de kiezen boven en beneden werden gevuld met composiet. Nog even mooi afwerken en polijsten et voilà! De behandelstoel werd overeind gezet. Ik wilde vragen of we de bitjes niet even moesten passen. Toen ik wilde praten, kwam er niet veel meer uit dan wat gemompel. Oeps, hij had me wel héél goed verdoofd! Ik schoot in de lach, maar tegelijkertijd schaamde ik me kapot. Tandarts Weijland en zijn assistente moesten hartelijk lachen. En ik? Als een boer met kiespijn.

Alle gaatjes die zijn gevonden tijdens het eerste consult zijn nu gerepareerd. Daar hoef ik me dus geen zorgen meer om te maken. Het enige dat nog aangepakt moet worden, zijn mijn voortanden. De 2 verkleurde tanden en de tand die iets naar voren staat (maar overigens wel gewoon optisch recht staat). We hebben de mogelijkheden besproken. Het goede nieuws: we gaan niet voor een beugel! Wat een opluchting. Bijna sprong ik daar ter plekke een gat in de lucht. Ik had nog twee andere opties. Ten eerste facings, maar daar willen we beiden nog niet aan beginnen omdat ik van mezelf mooie tanden heb. Ten tweede composiet. Het aanwezige composietlaagje wordt van de twee donkerdere tanden afgeslepen. Eén voortand wordt iets dikker gemaakt zodat die gelijk komt te staan met de andere voortand. Alles wordt mooi in dezelfde kleur gemaakt. Resultaat? Een mooi, recht gebit met alle tanden in dezelfde kleur. Ik kijk nu al heel vaak in de spiegel en stel me voor hoe het zal worden.

Morgen mag ik alweer terug. Dan gaan we het eerst uitproberen met de voortand (nr. 3 op onderstaande foto). Als dat goed gaat, gaan we ook de andere tand (nr. 1) aanpakken. Op de foto kun je wellicht beter zien wat de plannen zijn. Ik ga tandarts Weijland van tevoren wel nog een keer waarschuwen dat hij niet te veel moet 'opbouwen', want dat is al een keer gruwelijk fout gegaan bij de vorige tandarts (zie deze blog). Volgens Dr. de Jonge heeft tandarts Weijland oog voor het esthetische deel, dus ik heb er wel vertrouwen in.

In plaats van een afspraak van een half uur, ben ik een uur binnen geweest. Heel fijn om te ervaren dat hij de tijd voor me neemt en op z'n gemak alle mogelijkheden met me bespreekt. Nadat ik bij de balie met dubbele tong een nieuwe afspraak had gemaakt, kon ik naar huis. De verdoving heeft nog uren doorgewerkt. 's Avonds zat ik met een dikke lip omdat ik 'm kapot had gebeten. Die zwelling is inmiddels verdwenen, maar het wondje zit er nog. Mijn kaken zijn weer op en top verzuurd en de mondopening is weer beperkt. Dat wist ik van tevoren en daar was ik dus mentaal al enigszins op voorbereid. Gaat wel weer over. Volgende week zal ik enkele foto's plaatsen van m'n gebit.

Vanmiddag ga ik voor de eerste keer naar de kaakfysio. Afgelopen woensdag heb ik gebeld voor een afspraak en op donderdag werd ik persoonlijk teruggebeld door de praktijk. Ze hadden vandaag al een plekje voor me. Super snel! Ik ben razend benieuwd naar de bevindingen en de verwachtingen van de kaakfysio. O, wat zou hij een held zijn als hij me van mijn laatste klachten af kan helpen, zodat ik Archel weer fatsoenlijk en zonder klachten een kus kan geven! De motivatie is er in ieder geval. Let's do this!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

PS Een aantal lezers heeft al interesse getoond in een 'lotgenotendag'. Wil jij er ook bij zijn? Stuur me dan even een berichtje! Binnenkort ga ik ermee aan de slag.

1 opmerking: