Congres 'De Arts-Patiëntrelatie Anno 2015': hier sta ik dan, met de man die ooit mijn grootste nachtmerrie was.

Goedemorgen,

"Enkele jaren geleden had ik nooit kunnen bedenken dat ik hier vandaag zou staan met de man die ooit mijn grootste nachtmerrie was..." - Het was mijn eerste zin van de presentatie die ik samen met Dr. de Jonge mocht geven op het Medilex-congres 'De Arts-Patiëntrelatie Anno 2015' in Utrecht. Er klonk gelach vanuit de zaal... Een prima binnenkomer.

Eerlijk gezegd was ik voor deze presentatie behoorlijk gespannen. Normaal gesproken draai ik mijn hand er niet zo voor om. Ik vind het geweldig leuk om te doen, maar dit was de eerste keer dat ik daar stond met Dr. de Jonge aan mijn zijde. Hij heeft een ontzettend grote rol gespeeld in mijn traject. Hij heeft van mijn kaken een fantastisch kunstwerk gemaakt. Ja, Dr. de Jonge heeft echt mijn leven in positieve zin veranderd. Mij altijd gesteund. Een schouderklop, een "komt wel goed". Archel en ik hebben het vaak over hem. Bijzonder. Ik kijk enorm tegen hem op. Misschien klinkt dat stom omdat we elkaar nu al zo vaak hebben gezien, maar ik heb hem echt op een voetstuk staan.

Ik nam de toehoorders, allemaal medisch specialisten (ja, ook dát was spannend!), mee terug in de tijd. Ik nam ze mee naar de 'oude' Cindy van 5 jaar geleden. Ik kwam moeilijk op gang, maar na een paar minuten ging het beter. Ik vertelde wie dat meisje op de foto's was. Over het meisje dat vroeger een trauma had opgelopen bij de tandarts, overigens ook ten gevolge van een gebrekkige informatievoorziening. "Als ik naar die foto's kijk, doet het me aan de ene kant verdriet, omdat ik een meisje zie dat niet lekker in haar vel zit, ongelukkig is... Aan de andere kant zie ik een meisje dat destijds het lef heeft gehad en zo sterk is geweest om de keuze te maken om aan haarzelf te gaan werken..." Tsjakka, ik zag 'ja-knikkende' en serieuze gezichten in de zaal. Ik nam de lezers mee naar mijn bezoeken aan Dr. de Jonge vóór de operatie. De lange gesprekken die ik voor de operatie met Dr. de Jonge heb gehad passeerden de revue, alsook alle (gebrekkige) informatie die ik tot me kreeg in de vorm van voorlichtingsboekjes. Ik begon ook over mijn zoektocht op Google naar patiëntenervaringen... De angst die uit de gebrekkige informatie voortvloeide was echt 'killing'. De foto's van mijn gezwollen gezicht van één dag na de operatie die ik op groot scherm liet zien deed wel iets met de toehoorders. "Heftig!" - "Sow hey!" - "Jeetje..." - "Oehhh, ahhhh", klonk het zachtjes vanuit de zaal. Toen ik uiteindelijk bij het onderwerp 'blog' uit kwam vertelde ik over het 'hoe' en 'waarom' hiervan. Ik liet een aantal statistieken van bezoekersaantallen voorbij komen. Het werd behoorlijk stil in de zaal. Vol ongeloof werd ik aangekeken. "Zóveel mensen die een blog bezoeken? En dan ook nog van over de hele wereld? Wat een aantallen!!" Ik zag het ze denken... Hierna was het tijd om het stokje door te geven aan Dr. de Jonge, want hoe denkt hij over informatievoorziening aan patiënten?

Voor de oplettende kijker: de lezing vond precies 3 jaar na de operatie plaats!

"Hier sta ik dan, de grootste nachtmerrie van Cindy", opende Dr. de Jonge zijn deel van de presentatie. Wederom klonk er gelach vanuit de zaal. Relaxed deed hij zijn verhaal. Hij vertelde kort over zijn werk als kaakchirurg. Daarna ging hij vrij snel dieper in op het thema 'orthognatische chirurgie' en de medische noodzaak hiervan. Nadat dit kort was besproken kwamen de leerpunten uit de praktijk aan bod. Wat heeft Dr. de Jonge van mij geleerd als het gaat om patiëntenvoorlichting? Wat heeft hij hierin veranderd? Dr. de Jonge heeft onder andere geleerd dat hij patiënten uitgebreid moet informeren over het traject. Hij legt zaken duidelijk uit met behulp van beeldmateriaal. Filmpjes, foto's enzovoorts. Hij heeft ook geleerd dat een traject echt niet 'klaar' is als de vloeibaar-voedsel-fase erop zit. Het herstel duurt in de meeste gevallen nog veel langer. Denk hierbij aan een gevoelsstoornis, stramme spieren, beweeglijkheid, kracht enzovoorts. Dr. de Jonge vertelde ook over het informeren over voedsel. "Wij zeiden vroeger altijd: gewoon normaal voedsel in de blender, beetje jus en klaar... gewoon alles eten!", maar dit ligt toch een beetje anders. Er kwam een foto van me voorbij waarop ik in de keuken stond te kokkerellen met behulp van een staafmixer. Heerlijk, zeg! De volgende foto was een foto die de blijdschap liet zien toen de vloeibare fase erop zat. Zelfs een hamburger van de McDonald's is dan echt heel lekker! Met de nodige humor deed Dr. de Jonge zijn verhaal. Uiteindelijk gaf hij mij weer het woord, zodat ik kon gaan vertellen over ons meesterwerk: het boek. Ja, want wij willen de patiënteninformatie optimaliseren. Wederom ja-knikkende gezichten vanuit het publiek, die bevestigden dat we met iets moois bezig zijn. Het belang van een goede patiëntenvoorlichting werd nog één keer benadrukt, waarna ik de presentatie afsloot. Nadat we nog een aantal vragen uit het publiek hadden beantwoord, zat het 'shine-bright-like-a-diamond'-moment erop. We hebben anderen in beweging gebracht. In de pauze kwam nog een aantal medisch specialisten naar me toe om me nog enkele vragen te stellen. Ik kreeg veel te horen dat mijn verhaal ze aan het denken heeft gezegd, dat ze het best aangrijpend vonden, maar ook dat ze bewondering voor me hebben. Dat deed goed om te horen, want zelf had ik eigenlijk helemaal niet zo'n best gevoel over de presentatie. Ik ben iemand die altijd wil presteren op het topje van mijn kunnen. Dat is een goede eigenschap, maar je kan ook echt doorslaan in perfectionisme. "Je hebt je verhaal toch echt goed overgebracht! Je krijgt super mooie reacties!", zeiden Archel en Dr. de Jonge. Ja, dat is eigenlijk ook wel zo... Ik ben zelfs door een hematoloog uitgenodigd voor een symposium over dit onderwerp, om mijn ervaringen te delen. Alleen baalde ik van mijn ietwat instabiele stem in het begin. Ach, ik zat gewoon even niet lekker in de ademhaling. Kan gebeuren. Mijn belangrijkste les? Veel minder perfectionistisch zijn en gewoon véél meer genieten. Dat wil ik nog wel eens vergeten.

Maar hey, het is ook wat om daar te staan samen met de man die je leven zo heeft veranderd. Jullie zouden het vast niet verwachten met al die 'shine-bright-like-a-diamond'-momenten die op de blog voorbij komen, maar ook ik heb nog vaak genoeg mijn onzekere momenten (wie niet?). Ik kan dan echt over alles twijfelen. Dan heb ik nog wel eens wat bevestiging nodig. Archel gaf me die.... Dr. de Jonge ook. Hij fluisterde in mijn oor: "kom op joh, een beetje meer zelfvertrouwen, je hebt het echt goed gedaan!" - "Een beetje dan...", fluisterde ik terug. - "Nee, heel veel!", fluisterde hij op zijn beurt weer terug. Joh, dat doet echt goed!

De rest van de dag waren er nog lezingen van andere medisch specialisten. Het had allemaal te maken met de Arts-Patiëntrelatie anno 2015. Valkuilen, leerpunten, eyeopeners. Het was echt interessant. Er was één vrouw, Harma Stenveld, die werkt als dermatoloog maar door ziekte op de stoel van de patiënt was komen te zitten. Een aangrijpend verhaal. Tijdens haar presentatie zei ze één zin die mij echt raakte: "toon je kwetsbare kant om meer kracht uit te stralen..." - Misschien is dat ook wel de kracht van mijn blog. Alles open en eerlijk vertellen... 

Met Archel aan mijn zijde komt altijd alles goed...

Komende woensdag moet ik dat trouwens ook gaan doen, open en eerlijk zijn. Dan heb ik om 9.50 uur een afspraak met Dr. de Jonge. Hij is ervan op de hoogte. Ik heb er al een week buikpijn van en ook dat heb ik hem afgelopen donderdag al duidelijk gemaakt. "Waarom?", vroeg hij. "Nou, omdat ik zo tegen u op kijk en omdat ik bang ben om ondankbaar over te komen als ik vertel wat me dwarszit". Ondankbaar ben ik niet, nee... Ik ben hem juist eeuwig dankbaar. Hij heeft me al vaker gezegd dat ik gewoon open en eerlijk tegen hem moet zijn, dat ik alles kan vertellen. Ik heb nog twee dagen de tijd om de moed bij elkaar te rapen en woensdag gewoon mijn verhaal te doen... Wish me luck.

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy 

"Some people want it to happen, some wish it would happen, others make it happen."

Goedemorgen,

"Bijna 3 jaar geleden heb ik een kaakosteotomie gehad, boven en onder. Daarover heb ik een blog geschreven en dit is tot mijn verbazing uitgegroeid tot een daverend succes. Tot op de dag van vandaag plaats ik iedere week een nieuwe update. Twee jaar geleden nam Fokke Jan van Bluem contact met me op en bood me aan om zijn producten te proberen. Enigszins sceptisch ging ik in op zijn aanbod. Al die tijd hebben we contact gehouden en vorige maand stond ik op de International Dental Show in Keulen. Deze week ga ik in dienst bij Bluem. Het kan verkeren..." - Het zijn mijn eerste woorden tijdens de presentatie van Fokke Jan die ik namens Bluem mag spreken. Wie is de Cindy die Bluem gaat vertegenwoordigen? Jullie, de lezers, kennen 'haar' al, maar ik zal de komende tijd toch mijn visitekaartje af moeten gaan geven namens Bluem, letterlijk en figuurlijk.

Afgelopen dinsdagavond ben ik met Fokke Jan mee geweest naar een presentatie. Zes mondhygiënisten luisterden geïnteresseerd naar het verhaal van Bluem. Hoe het is ontstaan, wie de grote 'genie' achter deze producten is, wat Bluem onderscheidt van andere mondzorgproducten enzovoorts. De tijd vloog voorbij en voordat we het wisten waren we twee uur verder. Tijd om samples uit te delen, contactgegevens te verzamelen (want ja, dat zijn mijn eerste contacten!), in te pakken en huiswaarts te gaan. In de toekomst mag ik ook zo'n presentaties gaan geven. Nu ik een keer heb gezien hoe het in zijn werk gaat, kan ik mijn eigen PowerPoint in elkaar gaan zetten en kan ik zelf mijn verhaal over gaan brengen. En óf dit gaat lukken, daar ben ik van overtuigd.

Toen ik 's avonds thuis kwam en mijn mail opende, stond er een bericht klaar op 'Mijn CZ'. Het was de rekening van de orthodontist. Het spalkje zit er nu een paar weken in en ik ben er helemaal aan gewend. Dik tevreden, ook over de benadering vanuit de orthodontist en zijn personeel. Toen ik de rekening opende zat ik met wijd open gesperde ogen te kijken. Het is on-ge-loof-lijk. Weten jullie nog dat tandarts Weijland mij €366,- in rekening wilde brengen voor het vervaardigen van een spalkje boven en beneden? En dat dit gewoon van het tandartsbudget af zou gaan en niet van het orthodontiebudget, wat overigens logisch zou zijn omdat het om een retentiebeugel gaat? Ja? Let op... Ik ben echt blij dat ik er verder mee ben gegaan, want de eigen bijdrage die ik bij de orthodontist moet betalen is slechts €27,70. Ik ga er niet veel woorden meer aan vuil maken, maar trek zelf maar je conclusies. Patiënten, kom asjeblieft voor jezelf op!

Op aanvraag van enkele lezers: het spalkje

Op woensdag heb ik tv-opnames gehad voor een nieuw item op TV Limburg. Nadat TVL SportArenA was gestopt, heb ik even pauze gehad, maar afgelopen woensdag zijn we dus weer gestart. Onder het genot van een stralend zonnetje hebben we gedraaid in het Parkstad Limburg Stadion, voor de niet-voetballiefhebbers: het stadion van Roda JC. In de komende weken gaan we nog opnames maken bij andere clubs. Vanaf binnenkort wordt het nieuwe item wekelijks op maandag uitgezonden op TV Limburg in het programma Limburg Vandaag Sport.

Afgelopen zaterdag heb ik mijn eerste congres met Bluem bijgewoond. Tijdens het NVM-congres in het congrescentrum in Papendal had Bluem haar eigen stand en mocht ik uitgebreid vertellen over Bluem aan alle mondhygiënisten die aanwezig waren. Peter Blijdorp, kaakchirurg en genie achter de formule van Bluem kwam ook even een kijkje nemen. Binnenkort mag ik een keer een dag meelopen als hij patiënten gaat implanteren, zodat ik me nog meer kan verdiepen in de materie. We raakten aan de praat, ik liet uiteindelijk mijn blog aan hem zien en vertelde over Dr. de Jonge. Peter Blijdorp kent Dr. de Jonge. Ik werd overspoeld met complimenten. Na enkele minuten zei hij: "ik ben stiekem de hele tijd naar je aan het kijken, want wat heeft Dr. de Jonge dat toch mooi gedaan!" Ik werd er een beetje stil van en ik moet eerlijk bekennen dat ik best wel diep was geraakt. Mooi om te horen van iemand met zóveel ervaring in het vak. Dat doet me echt wat. Gedurende de dag heb ik gesproken met veel mondhygiënisten en heb ik nieuwe contacten gelegd die interessant kunnen zijn voor de toekomst van Bluem. Tijdens de middagpauze belde ik even met Archel. Hij sloot ons gesprek af met: "kom op, hè, shine bright like a diamond!" Na de operatie is dat eigenlijk mijn lijfspreuk geworden. Geloof het of niet, maar nog geen 10 seconden later schalde Rihanna uit de luidsprekers in de hal: "shine bright like a diamond!" Ik kreeg er kippenvel van. 's Avonds, vlak voordat ik thuis kwam en in de auto nog even de dag evalueerde, hoorde ik het weer: "shine bright like a diamond!" kwam keihard uit de radio geknald. WAUW. Tranen... van geluk... Nog half snikkend en overdonderd opende ik even later de voordeur en vertelde ik Archel over al mijn belevenissen. Het was een fantastische dag en een mooi begin van mijn Bluem-avontuur.

Peter Blijdorp, genie achter Bluem

Aanstaande donderdag ga ik samen met Archel en Dr. de Jonge naar Utrecht, waar ik samen met Dr. de Jonge een lezing mag geven tijdens het congres 'De Arts-Patiëntrelatie anno 2015'. Ik mag over mijn traject gaan vertellen, de voorbereidingen op de operatie en het gebrek aan informatie dat ik heb ervaren. Uiteraard komt de blog ook uitgebreid aan bod. Dr. de Jonge gaat o.a. vertellen over wat hij van mij heeft geleerd, hoe hij zijn voorlichting/werkwijze heeft aangepast enzovoorts. Ook het 'boek in wording' zal nog even de revue passeren. We hebben samen een hele mooie PowerPoint in elkaar gezet, het verhaal klopt gewoon, dus ik weet zeker dat we samen staan te shinen op dat podium! Ik vind het heel spannend om dit samen met Dr. de Jonge te gaan doen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat iedereen straks enthousiast is. Volgende week een uitgebreid verslag!

"Als je gelooft in jezelf, meer dan 100% toegewijd bent, je ideeën met overtuiging draagt en nooit opgeeft, dan zal je een winnaar zijn! Shine bright like a diamond!"

Liefs,
Cindy

De blog als basis voor de toekomst: 'creating my own opportunities'

Goedemorgen,

"Some chase after their dream job, while others create their dream job!" - Ieder individu krijgt in het leven te maken met een aantal momenten waarop men 'life changing' keuzes kan maken. Mede dankzij de blog heb ik mijn echte passie gevonden. Schrijven, inspireren, motiveren, presenteren, overtuigen, een verhaal overbrengen en mensen in beweging brengen: dát is wat ik wil. Als het dan ook nog iets in de tandheelkunde is, zou dat helemaal mooi zijn. Dit wereldje is echt voor me weggelegd. Ik voel me er thuis. Onlangs kwam ik voor zo'n 'life changing' keuze te staan. Lang heb ik niet getwijfeld. Ik ga de uitdaging aan.

Met een achtergrond in de zorg én in het welzijnswerk heb ik altijd met mensen gewerkt. Dat maakt me gelukkig. Je hoeft me niet fulltime op een kantoor te zetten, want daar zou ik doodongelukkig worden. Ik moet praktisch bezig zijn en als dit een baan is met bezigheden waar echt mijn passie ligt, dan ben ik niet meer te houden. Vol overgave stort ik me dan in mijn werk. Wat een energie krijg ik daarvan!

Een maand geleden stond ik namens Bluem op de International Dental Show (IDS) in Keulen. Wat een fantastische ervaring was dat. Overal gepassioneerde mensen die serieus met hun werk bezig zijn en alles uit de kast halen om de beste zorg voor de patiënt te bieden. Bijzondere contacten met mensen van over de hele wereld. Ik vertelde al eerder op de blog dat ik daar ontzettend veel positieve energie van krijg. Enkele dagen na afloop van de beurs kreeg ik een telefoontje van 'Fokke Jan de Tandpastaman', eigenaar van Bluem met wie ik een week was opgetrokken tijdens de IDS. Hij wilde een gesprek met me aangaan. Fokke Jan wil dat ik iets ga betekenen voor Bluem. Hij ziet de toekomst rooskleurig in. Fokke Jan wil dat ik ga meegroeien met Bluem.

Drie weken geleden stapte ik in de auto en stelde de navigatie in richting Wapenveld, een dorpje vlak onder Zwolle. Een behoorlijke reis vanuit Limburg. Fokke Jan had me uitgenodigd op kantoor om verder te praten over Bluem. Om een lang verhaal kort te maken: deze week treed ik officieel in dienst bij Bluem als 'vertegenwoordiger'. Over 'life changing moments' gesproken. Ik ga in de toekomst presentaties geven aan bijvoorbeeld groepen mondhygiënisten, tandartsen enzovoorts. Hierin mag ik ook mijn persoonlijke verhaal naar voren laten komen. Mijn eigen ervaring leert dat dit verhaal wel 'aankomt' bij toehoorders. Ik weet zeker dat dit bij de professionals uit de beroepsgroep ook zo zal zijn. In combinatie met uitleg over Bluem kan dit tot iets moois leiden. Tevens zal ik worden ingezet bij congressen en beurzen, zowel in binnen- als buitenland. Morgen ga ik mee naar een presentatie in een tandartsenpraktijk. Komende zaterdag mag ik al mee naar een landelijk congres voor mondhygiënisten in Papendal. In juni mag ik hoogstwaarschijnlijk met Bluem mee naar Londen om Bluem te vertegenwoordigen tijdens een grote Dental Fair. Ik kijk er nu al enorm naar uit. Daarnaast ga ik de contacten met klanten onderhouden. Bezoekjes brengen aan praktijken, gesprekken voeren met tandartsen/implantologen/mondhygiënisten enzovoorts.

Ik kan het allemaal nog niet zo goed bevatten... Tot enkele jaren geleden dacht ik dat ik oud zou worden in de zorg, maar ik ben zeer blij met de kansen die nu op mijn pad komen. Ik ga nu iets doen wat ik écht leuk vind. Ik ga nu iets doen waar ik klaar voor ben, waarvan ik weet dat ik het kan. Al langer voelde ik dat er andere dingen stonden te gebeuren. Oud-collega's, die ik altijd vol enthousiasme vertelde over mijn belevenissen naar aanleiding van de blog, zeiden ook wel eens tegen mij: "jouw toekomst ligt écht niet in de zorg!" Hier ben ik zelf ook in gaan geloven. Inderdaad, hoewel ik heel graag met mensen werk en voor mensen zorg, ligt mijn toekomst niet in de zorg. Enkele jaren geleden zou het me misschien nog niet gelukt zijn om een baan als deze bij Bluem aan te gaan, mede door hoe ik destijds in mijn vel zat. Nu ben ik dagelijks bezig met 'shinen' (althans, vrijwel dagelijks) en deel ik mijn positieve vibe maar al te graag. Ik ben niet meer stil, verlegen en onzeker. Ik ben enthousiast, gedreven en gepassioneerd.

Dat een blog als deze uiteindelijk de basis is geweest voor alle fantastische uitdagingen die ik al ben aangegaan, vind ik echt bizar. Dat een blog uiteindelijk de basis is geweest voor een nieuwe baan, dat is gewoon 'wauw'! De blog maakt me echt gelukkig. Ik kan gewoon niet meer zonder! Ik waardeer niet alleen de mooie dingen die op mijn pad komen, maar ook de contacten die ik heb met lezers van de blog. Het doet me goed als ik weer iemand heb kunnen helpen of over de streep heb kunnen trekken in het beugel-/kaakosteotomietraject. Dat maakt me trots... En wat me ook trots maakt is het feit dat ik me mag aansluiten bij de Bluem-delegatie. Ik ben er 100% van overtuigd dat er nog veel meer mooie dingen gaan gebeuren!

"It's a beautiful thing when a career and a passion come together."

Ten slotte wil ik nog even kwijt dat ik gisteren een ontzettend leuke ontmoeting heb gehad met één van de vaste bloglezers. Femke wilde me naar aanleiding van al mijn verhalen op de blog en ons contact via het contactformulier op de website graag ontmoeten. Natuurlijk maak ik daar graag tijd voor vrij. Zoals ik al zei: als ik iemand op weg kan helpen, kan inspireren, motiveren of stimuleren, dan doe ik dat graag. Ze staat aan de start van haar kaakosteotomietraject en zal dankzij mijn blog geholpen worden door Dr. de Jonge. Wat ben ik dankbaar en trots dat ik echt iets voor de lezers kan betekenen! "I want to inspire people. I want someone to look at me and say: because of you, I didn't give up..."

Femke en ik... you go girl!

Tot volgende week!

Liefs,
Cindy

"Feest" bij de kaakfysio - spalkje geplaatst bij de orthodontist

Goedemorgen,

Het lijkt wel feest in huis. Overal ballonnen. Per dag blaas ik er een stuk of 10 op. Niet omdat ik me verveel of omdat ik het zo leuk vind. Ook niet omdat er iets te vieren valt. Zelfs niet om Pasen te vieren. Nee, het is een opdracht die ik heb gekregen van de kaakfysio. Een nieuwe oefening om de spieren sterker te maken...

Vorige week maandag had ik 's ochtends een afspraak bij de kaakfysio. Ik was er twee weken niet geweest en dus was Paul razend nieuwsgierig naar hoe het met me ging. "Met mij gaat het goed...", zei ik lachend. "En met je kaken dan?", vroeg hij vervolgens. De ene dag gaat het beter dan de andere. In Milaan heb ik weinig last gehad. Ik probeer er zoveel mogelijk aan te denken om ook aan de rechterkant te kauwen. De zachte dingen prop ik allemaal in mijn rechterwang en kauw ik aan die kant kapot. Dat gaat prima. Hard voedsel vermijd ik aan die kant het liefst. Het is gewoon gevoelig. De kaakfysio heeft hier begrip voor en vindt het al lang goed dat ik er zo bewust mee bezig ben, want zoals ik in een van de vorige blogs al zei: bewustwording is de eerste stap op weg naar herstel.

De fysio voelde aan mijn kaken. Open, dicht, open, dicht... De mond trekt al iets minder scheef bij het openen hiervan. De mondopening is zelfs iets groter geworden. De gewrichten knakten licht bij het bewegen van links naar rechts. Dit knakje is overigens aan het eind van de behandeling verdwenen. Paul, de kaakfsyio, masseert mijn kauwspieren, probeert beweging en ruimte te krijgen in de gewrichten door subtiel met zijn vinger in mijn mond op mijn kiezen te duwen en een beetje te 'wiebelen', zoals hij dat noemt. De behandelingen zijn niet pijnlijk, ik ervaar het eerder als prettig. Na zo'n behandeling zijn mijn spieren redelijk ontspannen. Ik moet voorlopig doorgaan met de oefeningen die ik al deed: het maken van een vierkantje met de mond (onderkaak naar voren schuiven, mond openen, onderkaak terugschuiven, mond sluiten) en het met tegendruk openen van de mond. Daarnaast moet ik dagelijks ballonnen op gaan blazen. Twee of drie keer per dag een paar ballonnen.

Na de behandeling ben ik meteen naar de winkel gereden om ballonnen in te slaan. Eenmaal thuis opende ik de verpakking en ben ik ballonnen op gaan blazen. Paul twijfelde of ik genoeg kracht zou hebben om een ballon op te blazen. Ik moet eerlijk toegeven dat het echt al heel lang geleden was dat ik een ballon had opgeblazen. Wacht maar, ik zal laten zien dat ik het kan! Ik plaatste de ballon aan mijn lippen en blies uit. Yes, het eerste stuk is het lastigst, maar er zat genoeg kracht achter om de ballon te vullen met lucht. "Oh my god, wat sta ik hier in godsnaam te doen...", dacht ik nadat ik de tweede ballon had gevuld met lucht. Na de derde ballon had ik er schoon genoeg van. De verzuring was alweer lichtelijk gearriveerd, iets dat Paul ook had voorspeld. Ik nam me voor om mijn kaken even een uurtje rust te geven, want daarna stond er een bezoek aan de orthodontist gepland.

Mijn allereerste bezoek aan een orthodontist ooit. Dat klinkt eigenlijk best raar. In totaal heb ik 2,5 jaar gebeugeld. Het hele traject werd ik begeleid door mijn toenmalige tandarts. Een 'gewone' tandarts, die verder geen opleiding tot orthodontist heeft genoten. Destijds had ik daar allemaal nog geen verstand van. Hoe anders is het nu... Ik laat me tegenwoordig niet meer zomaar in de maling nemen of van het kastje naar de muur sturen.

Om 11.15 uur stond de afspraak bij de ortho gepland. Om 11.10 uur werd ik al naar binnen geroepen door de orthodontie-assistente. Zij zou het spalkje beneden gaan plaatsen en de clear overlays voor boven passen. Ze vroeg of ik al ooit een spalkje had gehad. "Nee, dit is de eerste keer", antwoordde ik. Ze legde alles rustig uit en nam haar tijd. Het spalkje zette ze eerst handmatig vast met een stuk flosdraad, waarna ze vroeg of ik de draad kon vasthouden met wat spanning erop. Daarna heeft ze het spalkje op 6 tanden vastgezet met composiet. Die zal echt niet meer zo snel los gaan. Gelukkig duurde het plaatsen van het spalkje niet lang. Binnen een kwartier was dit klusje geklaard. "Het duurt wel een paar dagen voordat je er een beetje aan gewend bent", zei de ortho-assistente. Inderdaad, de eerste dagen was het een beetje vreemd, maar inmiddels ben ik eraan gewend.

Omdat er achter de tanden in de bovenkaak geen plek is voor een draadje, heb ik een nieuwe clear overlay gekregen. Het 'hoesje' voor om de tanden is van veel steviger materiaal dan de oude clear overlay die ik tot vorige week droeg. Hij past perfect. Ik draag 'm nu drie keer per week 's nachts. Nadat het spalkje geplaatst was en de clear overlay gepast was, kwam de orthodontist nog even een kijkje nemen om alles te controleren. "Nou, als je de clear overlay gewoon netjes draagt 's nachts, kan er echt niets meer met je tanden gebeuren", zei hij geruststellend. Laat ik er dan ook maar op vertrouwen, toch? Zodra ik in de gaten heb dat er iets verandert, sta ik zo weer op de stoep. Dit zeiden ze ook tegen me: "als er ook maar iets is, gewoon meteen bellen voor een afspraak!" Een fijn gevoel.

Afgelopen vrijdag ben ik geopereerd aan mijn pols... Het gaat goed met me, maar het is niet handig om nu veel te typen met maar één hand. Daarom houd ik het voor vandaag hierbij! Het grootste deel van de blog had ik gelukkig voor de operatie al getypt. Volgende week mag ik leuk nieuws bekend maken... Heel leuk nieuws zelfs. Er staat weer iets moois te gebeuren namelijk! In de volgende blog vertel ik er alles over.

Tot dan!

Liefs,
Cindy