Afspraak bij de orthodontist en ervaringen bij de kaakfysio tot nu toe

Goedemorgen,

Met een aantal mooie herinneringen op zak ben ik weer terug in Nederland. De vijf dagen in Milaan waren prachtig, we hebben op en top genoten! Nu is het weer 'back to reality'. Time flies by when you're having fun. Het is weer maandag, blogdag en uiteraard staat er weer een voor je klaar.. :)

Iedereen kent inmiddels het verhaal van de 'strubbelingen' met het spalkje wel. Even een opfrissing nodig? Lees dan deze blog even terug. Uiteindelijk heb ik zoals verwacht besloten om het spalkje niet aan te laten meten bij de tandarts in Eindhoven. De Kliniek voor Mondzorg gaf aan dat ik de afdrukken moest betalen (€42,00) en aangezien een orthodontist de afdrukken nodig heeft om het spalkje te vervaardigen, kon ik die op komen halen in Eindhoven. Omdat ik niet met enige regelmaat in Eindhoven kom, verzocht ik om de afdrukken op te sturen.

Twee weken geleden heb ik van de Kliniek voor Mondzorg de afdrukken thuisgestuurd gekregen. Netjes ingepakt, zodat ze tijdens de trip met PostNL niet zouden beschadigen. Die middag ben ik meteen naar de orthodontist gereden. Ik kon telefonisch ook nog wel eens mijn verhaal doen, maar aangezien dit lichtelijk gecompliceerd is dacht ik dat het beter was om langs te gaan. Hier in Weert is slechts één orthodontistenpraktijk, maar ik hoor er prima verhalen over. De secretaresse hoorde mijn verhaal aan. Ik vertelde alles; over mijn beugel- en kaakosteotomietraject en mijn ervaringen bij de tandarts. Ook zij fronste haar gezicht toen ik vertelde over de prijs die ze in Eindhoven voor een spalkje vroegen. Ze verzocht mij om een dag later terug te komen omdat de orthodontist er dan weer zou zijn.

Een dag later, het is inmiddels 18 maart, stond ik in de namiddag weer op de stoep. De secretaresse herkende me meteen en liep naar de orthodontist toe. Met mijn oren gespitst kon ik het gesprek enigszins volgen. De orthodontist kwam meteen naar me toe om een en ander te bespreken. Hij vroeg naar de onenigheid die was ontstaan bij de tandarts. Ik vertelde eerlijk welke codes ze wilden declareren. "Code T95 valt onder parodontologie. Het is wel een spalkje, maar ik vind dat het spalkje dat ik krijg onder een retentiebeugel en dús vergoeding vanuit de orthodontie valt..." De orthodontist gaf me hierin volledig gelijk en gaf ook aan dat een spalkje boven of onder maximaal €100,00 kost.

De orthodontist nam even de tijd om de gebitsmodellen die ik mee had genomen te bekijken. Hij twijfelde over de ruimte achter mijn tanden in de bovenkaak. Hij nam me mee naar een behandelkamer en ik mocht meteen plaatsnemen in de stoel. "Zo gaat het normaal niet hoor, maar ik wil het wel even zeker weten", zei hij. Een spalkje beneden is geen enkel probleem, echter boven is er helemaal geen plek voor een spalkje. Dit zou op zich wel geplaatst kunnen worden, maar dan zou ik volgens de ortho heel veel last hebben en wekelijks op de stoep staan om het draadje opnieuw te laten plakken. "Als we dat doen hebben wij straks ook bonje, en dat willen we niet, toch?", zei hij met een knipoog. Vandaag om 11.15 uur heb ik een afspraak staan. Voor het eerst in mijn leven naar een echte orthodontist. Dat klinkt toch een beetje raar na het hele traject dat ik heb doorstaan. Tandarts Scuric, de tandarts waar ik het traject heb doorlopen, doet wel veel beugeltrajecten erbij maar is geen echte orthodontist. Vandaag ga ik dus voor het eerst naar een orthodontist om het spalkje te laten plaatsen. Voor boven krijg ik een nieuwe clear overlay. Volgens de orthodontist hoef ik die slechts 2 of 3 keer per week te dragen om het gebit stabiel te houden. Daar kan ik nog wel mee leven, geen probleem.

Vandaag is een echt 'kaakdagje', want er staat ook een bezoek gepland aan de kaakfysio. Vorige week vertelde ik al dat de IDS zo zijn sporen had nagelaten. De maandag na thuiskomst van de IDS ben ik bij de kaakfysio geweest en wat hij aantrof was kortweg niet veel soeps. De kaken stonden strakgespannen, de gewrichten kraakten meer dan normaal bij het bewegen van de onderkaak naar links en rechts. In de vorige behandelingen was het de kaakfysio aardig gelukt om de spieren te ontspannen. Dat ontspannen gevoel is trouwens echt genieten. Na de IDS was er weinig beweging in te krijgen. Ach, ik heb ook zoveel moeten kletsen tijdens die week in Keulen. De positieve energie zorgde ervoor dat ik op een grote roze wolk zat en veel minder voelde. De kaakfysio heeft echter geadviseerd om toch eens terug te gaan naar Dr. de Jonge. Dat ik vaak op mijn tanden bijt (vooral overgehouden aan de tijd dat ik mijn beet niet goed kon vinden), vormt een probleem. Overdag ben ik me hier in veel gevallen bewust van en ben ik bezig om het af te leren. Dat is overigens echt heel erg moeilijk. 's Nachts zat ik tot nu toe met de clear overlays. Ook dit werkt niet bevorderend voor het 'klemmen'. De kaakfysio zegt dat ik meer ga klemmen omdat er iets in mijn mond zit wat er niet thuishoort. 's Morgens word ik dan vaak al wakker met verzuurde kaakjes. Volgens de kaakfysio zou een splint een oplossing kunnen zijn. Tandarts Scuric heeft het daar vorig jaar al eens over gehad, maar daar zijn we nooit meer mee verder gegaan. Toch wil ik er nu iets mee gaan doen en dus heb ik onlangs de moed verzameld om weer een afspraak te maken. Op 29 april heb ik een afspraak staan bij Dr. de Jonge. Ik ben benieuwd wat hij erover te zeggen heeft. In de tussentijd heb ik hem nog wel een aantal keren gezien in verband met ons boek en de voorbereidingen op het congres dat bijna voor de deur staat, maar we hebben het nooit en te nimmer over mijn traject. Dat is gewoon netjes gescheiden.

Aanstaande vrijdag word ik geopereerd aan een peesontsteking in mijn pols, waar ik al bijna een jaar mee rondloop. Ik heb er echt te lang mee rondgelopen. Na te zijn begonnen met ontstekingsremmers, een gipsspalk, twee fysio trajecten en een cortisone injectie is het nu tijd voor een rigoureuze stap. Ik zal proberen om vóór vrijdag al een stuk van de blog voor maandag te schrijven, want ik weet niet hoe ik er daarna aan toe zal zijn. Anyway, jullie kunnen op me rekenen. Volgende week staat er gewoon weer een nieuwe blog voor jullie klaar!

Tot dan!

Liefs,
Cindy

PS Een aantal weken geleden deed ik een oproep aan de lezers met betrekking tot een lotgenotendag voor beugel- en kaakosteotomiepatiënten. Een select gezelschap heeft zich hiervoor al aangemeld. Wil je er ook bij zijn? Stuur me dan even een bericht via het contactformulier op de blog!

Terugblik op de International Dental Show: interessante contacten en leuke gadgets.

Goedemorgen,

De IDS is alweer een week achter de rug, maar ik ben nog altijd na aan het genieten van alle belevenissen aldaar. Vorige week maandag stond er 's ochtends een afspraak bij de kaakfysio gepland. De IDS heeft z'n sporen achtergelaten. Mijn kaken stonden helemaal strak. Ik had het wel verwacht hoor, want ook tijdens de IDS moest ik, zeker in de namiddag en de avond, beter mijn best doen om mijn woorden goed te articuleren. De ongemakken werden ondergesneeuwd door alle positieve energie die daar rond ging. Aangezien ik vandaag nog wil uitweiden over de IDS, schuiven de verzuurde kaakjes en alles daar omheen door naar de volgende week.

Zoals ik vorige week al vertelde heb ik kennis gemaakt met ontzettend veel mensen van over de hele wereld. Met een aantal daarvan heb ik (diepgaande) gesprekken gevoerd en die mensen ga ik vandaag nader toelichten op de blog!

Samen met de Braziliaanse orthodontist Daniel Gheur Tocolini.

Te beginnen met Daniel Gheur Tocolini, de Braziliaanse orthodontist die tijdens de eerste avond van de beurs enthousiast een presentatie verzorgde. Hij was een uur voor de presentatie pas gearriveerd op het beurscomplex, na een lange reis vanuit Zuid-Brazilië. Vol adrenaline en goodwill stond hij te presenteren. Zijn ogen spraken boekdelen. Ja, die man houdt van zijn werk! Met zijn perfecte witte glimlach is hij representatief voor zijn vakgebied. Die tanden, die hadden continu mijn aandacht. "Het is een orthodontist, dus hij zal vást ook van alles aan zijn gebit hebben gedaan", dacht ik. Ik had hem nog niet persoonlijk gesproken, maar dit veranderde na de presentatie. In de dagen erna heb ik hem veelvuldig gesproken en bezocht hij dagelijks de Bluem-stand. Hij vertelde dat hij veel te maken krijgt met kaakosteotomie patiënten. Ik zag mijn kans schoon om uitgebreid over mijn blog te vertellen en mijn voor- en na-foto's te laten zien. Hij was razend enthousiast en zei dat hij mijn blog gaat gebruiken in zijn voorlichting aan patiënten. Wauw, mijn blog gaat groot worden in Brazilië! De taalbarrière is geen enkel probleem, want met de handige Google Translate-widget worden mijn blogs binnen no-time vertaald. Toen ik enigszins comfortabel met Daniel was, heb ik hem toch eens naar zijn tanden gevraagd. Ik verzamelde al mijn moed en toen kwam het eruit: "Pff, ik kan niet stoppen met kijken naar je tanden. Wat heb jij een mooi gebit... Is het allemaal echt?" Zijn antwoord kon ik nauwelijks geloven. Nee, hij had nooit een beugel gehad. Gezegend, dus. Tijdens zijn bezoekjes aan onze stand had hij altijd zijn laptop bij en liet hij me een aantal van zijn cases zien. Super interessant en geweldig om te horen dat hij mijn blog gaat gebruiken. Ik krijg enorm veel energie van positieve, enthousiaste en gepassioneerde mensen. Daniel is er zo een... Hij heeft me diep geraakt met zijn uitspraak. Ik denk er nog dagelijks aan! Ja, Daniel was degene van de prachtige uitspraak: "blijf je glimlach delen, want als je naar de wereld lacht, lacht de wereld naar je terug..."

Met de klok mee: samen met JP Choi, het Q-scan apparaat
voor thuisgebruik, de meting van de tanden met het
professionele apparaat voor tandartspraktijken en als laatste
druk in de weer met het apparaatje voor thuisgebruik.

Verder heb ik kennisgemaakt met mijn inmiddels grote Koreaanse vriend Jongpil Choi, beter bekend als mister JP Choi. Deze CEO van het bedrijf Inspektor was samen met zijn Nederlandse collega's aanwezig op de IDS om een apparaat te promoten. Ze hadden een paar verschillende uitvoeringen, o.a. de duurdere en uitgebreidere variant voor tandartspraktijken, maar ook een handzaam apparaatje voor thuisgebruik. Het apparaat kan met behulp van veilig licht oude en niet zichtbare tandplak detecteren. Op de stand kon je je tanden laten checken. In het begin was ik enigszins terughoudend, want zo'n uitslag kan best confronterend zijn. Nadat ik me over had laten halen heb ik toch maar een foto laten maken. Er kwam een prima score uit. Ik had goed gepoetst. Dagelijks kwam ik bij ze op de stand om een praatje te maken. Ook mijn blog kwam aan bod. In ruil voor zo'n apparaatje voor thuisgebruik wil ik best een keer een blog schrijven. Ik heb de Q-scan (zoals het apparaatje voor thuisgebruik heet) mee naar huis gekregen. Eens kijken of ik iedere dag goed poets... Het gaat overigens niet om tandplak die er pas een dag zit, maar tandplak die er minimaal 3 dagen zit. De komende tijd ga ik het uitproberen en dan kom ik er binnenkort nog eens op terug...

Schuin tegenover onze stand stond Andrew Stray, CEO van Dentalife Australia. Hij heeft eigenlijk de eenvoudige en betaalbare versie van de Q-scan. Andrew heeft een tandpasta ontwikkeld waar niet zichtbare bestanddelen in zitten die met behulp van veilig licht tandplak kunnen detecteren. Volgens hem is het de verbeterde versie van de welbekende plakverklikkers. Je kent ze wel, toch? De felroze tabletten die schadelijke bacteriële plak op tandoppervlakten zichtbaar maakt. Als je niet hebt gepoetst slaat je mond dus roze uit. De tandpasta van Andrew is uniek. Natuurlijk, iedereen die een stand had op de IDS pretendeert een uniek product te hebben. Logisch ook! De PlaqPro van Andrew heeft z'n eigen unieke werking. Geen zichtbare bestanddelen zoals ik al zei. De resterende tandplak wordt alleen zichtbaar als er na het poetsen met het 'veilige' lampje op de tanden wordt geschenen. Geen roze uitgeslagen mond dus als je niet goed hebt gepoetst. Ik heb nog geen tijd gehad om me er verder in te verdiepen, maar mocht je meer willen weten, kun je een kijkje nemen op deze website. Ik heb van Andrew een gratis PlaqPro-kit aangeboden gekregen, dus ik ga het zeker proberen de komende tijd!

Ook door Philips ben ik vorige week goed in de watten gelegd. Aangezien we bij Bluem met een

afvaardiging van vier personen waren had ik af en toe tijd om een klein rondje over de beurs te lopen. Alle grote merken stonden bij elkaar in een hal: OralB, Sirona, Philips en ga zo maar door. Bij Philips stond een rij van zeker 100 meter. "Hé, dat is interessant", en nieuwsgierig liep ik op een vrouw met een Philips-blousje af om te vragen waar die rij voor stond. "We delen hier gratis de nieuwste Philips AirFloss Ultra uit, die pas vanaf mei/juni in de winkels komt." Normaal gesproken betaal je in de winkel voor een AirFloss Ultra ongeveer €120,00. Helaas had ik die dag niet voldoende tijd om zo lang in de rij te gaan staan. Terug op onze eigen Bluem-stand besprak ik dit met de collega's en we vonden het een goed plan om het de volgende dag nog eens te proberen. De volgende ochtend besloten we vóór openingstijd al richting de stand van Philips te gaan, om onze AirFloss Ultra op te halen. De beurs opende iedere dag om 9.00 uur. Wij zorgden ervoor dat we om 8.45 uur bij de stand van Philips stonden. Guess what, er stond al een lange rij van mensen die ook werkzaam waren op de beurs en die uiteraard ook een gratis AirFloss Ultra wilden bemachtigen. Ik bleef met Juul, de dochter van Fokke Jan, in de rij staan. Een uur later waren we allebei in het bezit van de nieuwste Philips gadget op tandheelkundig gebied. Iedere dag reinig ik de ruimtes tussen mijn tanden met de Philips AirFloss Ultra, aangevuld met Bluem mondwater. Heerlijk fris!

Als je ziet voor hoeveel miljoenen euro's er in totaal wordt weggegeven op zo'n beurs, dat is ongelooflijk. Overal kun je gratis samples bemachtigen. Het is net de huishoudbeurs, alleen zijn het hier geen gillende huisvrouwen met een trolley, maar gepassioneerde professionals uit de tandheelkunde (vaak óók met een trolley). Bezoekers blijven in veel gevallen een hele week, omdat de beurs zo groot is dat het allemaal niet in één dag te bekijken is. Zelf heb ik maar een klein stukje van de beurs gezien. In onze eigen hal heb ik enkele rondjes gelopen en ik ben in de hal geweest met alle grote merken. Verder is alles aan mij voorbij gegaan... Ach, ik ben goed in de watten gelegd en heb een aantal leuke dingen overgehouden aan de beurs! Echter het meest waardevol zijn de contacten die ik heb gelegd en die hopelijk in de toekomst nog meer gaan opleveren...

Met een goed gevulde koffer kwam ik vorige week terug van de IDS.

Volgende week ga ik weer eens dieper in op de belevenissen bij de kaakfysio en mijn avonturen op weg naar een nieuwe retentiebeugel, want ja: wat dat betreft zijn er vorderingen... Deze week zal ik geen berichten beantwoorden, omdat ik er enkele dagen tussenuit piep. Normaal gesproken neem ik mijn laptop overal mee naartoe, maar deze keer kies ik er bewust voor om even afstand te nemen. Morgenvroeg vlieg ik samen met Archel voor 5 dagen naar Milaan. Berichten die binnenkomen zullen op zijn vroegst zondag of maandag beantwoord worden!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

'Bluem'-team schittert tijdens International Dental Show (IDS) in Keulen: een onvergetelijke ervaring!

Goedemorgen,

"Vol energie en een tikkeltje ongeduldig draai ik rond op mijn kruk op de stand van Bluem tijdens de International Dental Show (IDS) in Keulen. Af en toe geef ik mezelf even de tijd om alle indrukken binnen te laten komen en droom ik even weg. Omdat ik drie jaar geleden het lef heb gehad om een blog te starten over mijn traject zit ik hier. Het allereerste zaadje dat ik 3 jaar geleden plantte, is uitgebloeid tot een prachtige bloem. De blog is groot en wordt alleen nog maar groter. Het stille, onzekere meisje is uitgegroeid tot een gepassioneerde enthousiaste jonge vrouw. Dankzij de blog zijn er fantastische dingen op mijn pad gekomen. Dankzij de blog heb ik inspirerende mensen leren kennen. Dankzij de blog zit ik hier op de IDS in Keulen. Ik kijk om me heen, knijp eens in mijn arm en dan besef ik: ja, het is echt waar. Tijd om te shinen!"

Precies een week geleden stapte ik in de namiddag in de auto op weg naar Keulen. Wat had ik er naar uitgekeken om naar de grootste vakbeurs ter wereld voor professionals uit de tandheelkunde te gaan. Tegen een uur of half 7 kwam ik met ruim een uur vertraging aan bij 'The New Yorker', het hotel waar ik 5 nachten zou verblijven. Fokke Jan en Johan, de eigenaren van Bluem, waren al aanwezig en wachtten me op. Nadat ik mijn koffer op de kamer had gezet, zijn we meteen naar 'Scampino' gelopen, het vaste restaurant van de Bluem-delegatie. We hebben uitgebreid gekletst over Bluem en over wat ik kon verwachten tijdens de beurs. Mijn enthousiasme werd alleen nog maar meer aangewakkerd door deze twee heren. Na terugkomst in het hotel deden we nog een drankje in de lobby en kreeg ik mijn Bluem-shirt uitgereikt. Daarna was het hoog tijd om naar de kamer te gaan om een goede nachtrust te pakken.

Hotel The New Yorker Keulen

De volgende ochtend was ik al vroeg wakker. Ik had ieder uur van de klok gezien en kon niet wachten tot de beurs begon. Excited! Om half 8 zaten we aan de ontbijttafel, waarna we rond 8.15 uur per auto richting de beurshallen vertrokken. Wat een drukte en wat is het immens groot! Ik zorgde ervoor dat ik de blauwe Bluem-truien van Fokke Jan en Johan niet uit het oog verloor, anders zou ik echt verdwalen. Na een flinke wandeling door de verschillende hallen kwamen we aan in hal 2.2, waar onze stand zich bevond.

Om jullie even een idee te geven van de grootte van de beurs, enkele feitjes:
- De beurs vond plaats van 10 maart t/m 14 maart 2015;
- In die 5 dagen hebben 138.500 bezoekers de beurs bezocht;
- Deze bezoekers kwamen uit 151 verschillende landen;

- Er waren 2.201 ondernemingen uit 56 verschillende landen met een eigen stand;
- Deze stands waren opgebouwd op een oppervlakte van 157.000 m².

Ongelooflijk groot(s) dus. De eerste dag zou ik alleen met Fokke Jan en Johan op de stand staan. Ik kreeg uitleg over de samples die uitgedeeld mochten worden en ik bereidde een verhaaltje voor dat ik aan (potentiële) klanten kon vertellen. "Ik ben er klaar voor, laat de mensen maar komen!" - Het duurde even voordat de eerste drukte zich aandiende. Zo'n beurs moet eerst even op gang komen. Mensen van over de hele wereld bezochten onze stand en waren zeer geïnteresseerd in Bluem. Mijn Engels, Duits en de woorden Turks die ik spreek zijn weer helemaal opgefrist. Vol enthousiasme vertelde ik over Bluem en verzamelde ik business cards van mensen die geïnteresseerd zijn in Bluem. Zelf gebruik ik Bluem al twee jaar en daar ben ik tot op heden tevreden over. Het was dus niet moeilijk om overtuigend te zijn naar de klanten toe. Heerlijk om je enthousiasme te delen en om te zien hoe positief bezoekers op je reageren!

De uren vlogen voorbij en voordat ik het wist zat mijn eerste dag op de beurs erop. Althans, het werk bij de stand zat erop. De beurs duurde iedere dag tot 18.00 uur. Op de eerste dag besloten we een bijeenkomst te bezoeken van goede bekenden van de eigenaren van Bluem. De Nederlandse orthodontist Nico Vrijens, die trouwens nauw samenwerkt met Dr. de Jonge, en een orthodontist die zojuist was gearriveerd uit Brazilië verzorgden deze avond ieder hun eigen presentatie. Met Nico had ik van tevoren al gesproken en hij 'kende' me al van de blog. Hartstikke leuk om die (h)erkenning te krijgen. Ik straalde van oor tot oor. De presentaties waren zeer interessant en Nico noemde me zelfs nog even tijdens zijn presentatie. Terwijl hij met zijn vinger naar mij wees vertelde hij dat 'that young lady over there who's taking a picture' een kaakosteotomie had ondergaan en was geopereerd door Dr. de Jonge. Leuk!

Samen met orthodontist Nico Vrijens

Tegen de klok van 21.30 uur was de avond afgelopen en ging ik met Fokke Jan en Johan naar ons 'stamrestaurant' Scampino. Daar genoten we van een grote pan heerlijke garnalen. Dat was toch ieders favoriet! Toen we klaar waren met eten was het al laat en dus keerden we terug naar het hotel. De hotelkamer had ik nog steeds voor mezelf. Op woensdag zou Sana me komen vergezellen, een vrolijke verschijning die zich ook ging inzetten voor Bluem.

Die woensdag was het wederom druk bij de stand. Ik sprak met mensen van over de hele wereld. Chinezen, Koreanen, Brazilianen, Spanjaarden, Italianen, Australiërs, Saoedi-Arabiërs en ga zo maar door... Geweldig om zoveel mensen te ontmoeten. Wat een positieve energie straalde er door de hal. De passie en het enthousiasme van de bezoekers werkte aanstekelijk. Mijn innerlijke vlam werd nog meer aangewakkerd en straalde door mijn ogen naar buiten. Het gezegde "shine bright like a diamond" werd weer eens goed in de praktijk gebracht. Op woensdagavond hadden we onze eigen conferentiezaal afgehuurd. Bijna 60 bezoekers uit verschillende landen kwamen na sluiting van de beurs naar de conferentiezaal om de presentaties van Peter Blijdorp (kaakchirurg en de genie achter de formule van Bluem) en Ronald Muts (tandarts) aan te horen. De avond werd een groot succes en met een tevreden gevoel keerde iedereen 'huiswaarts' richting hotel.

De dagen vlogen voorbij... Op donderdagavond nam ik na een succesvolle beursdag afscheid van Sana, met wie ik twee leuke beursdagen had beleefd. De laatste twee dagen, vrijdag en zaterdag, werd ik vergezeld door de dochter van Fokke Jan, Juul. Gezelligheid ten top! Op de beursvloer werden business cards gretig uitgewisseld en bezoekers waren ook benieuwd naar mijn persoonlijke verhaal. Ik liet voor- en na-foto's zien van mijn traject. Bij velen viel de mond open van verbazing. Dit maakte me nog trotser! Ik genoot van alle nieuwe ontmoetingen, de soms diepgaande gesprekken en de lol die we samen hadden om de gekste dingen. Als een vis in het water... Op zaterdag rond een uur of 17.00 zat het er voor mij op. Het gaspedaal werd stevig ingedrukt en binnen no-time was ik thuis, waar het eten al voor me klaar stond. Ik was blij om Archel weer te zien en ik heb hem de rest van de avond de oren van de kop gekletst. Hij vond het geweldig voor me, zag me stralen...

Stuiterend ging ik door het huis, helemaal onder de indruk van alle ervaringen die ik tijdens de IDS had opgedaan. Slapen? Onmogelijk! Tijdens de beurs heb ik iedere dag ongeveer 4 uur geslapen, maar het was voldoende. De positieve vibe die door de hal ging sloeg op me over. Dat ging thuis nog even door.... Zaterdagnacht ging ik tegen een uur of 1 naar bed, waarna ik gisterochtend om 5 uur alweer met wijd opengesperde ogen rechtop in bed zat. Klaarwakker. Geen probleem, want er stond een afspraak gepland. Om 7.00 uur zat ik in de auto richting het ziekenhuis in Heerlen, waar ik om 8.00 uur een afspraak had met Dr. de Jonge. Over 6 weken staat het congres waar we samen een presentatie mogen verzorgen al voor de deur, dus het was hoog tijd om een start te maken met de voorbereidingen. Ook met hem heb ik al mijn belevenissen gedeeld. Dr. de Jonge vond het allemaal geweldig om aan te horen. Met een grote grijns op ons gezicht hebben we een start gemaakt aan onze presentatie. Ik ben ervan overtuigd dat het een succes wordt.

Nu is het maandagochtend. De IDS is achter de rug. Herinneringen voor het leven zitten veilig opgeborgen in mijn hoofd. Er staan nog mooie dingen te gebeuren. Dat voel ik. Er zijn nieuwe, waardevolle contacten gelegd met mensen van over de hele wereld. Volgende week ga ik daar nog dieper op in, want de belevenissen van de afgelopen week zijn niet samen te vatten in slechts één blog.

Voor nu eindig ik de blog met een uitspraak die een orthodontist uit Brazilië aan mij deed. Een uitspraak die ik niet meer uit mijn hoofd krijg... Een uitspraak die mij zeer diep heeft geraakt, waarbij ik even terugdenk aan alles wat ik heb moeten doorstaan om de stralende Cindy te worden die ik nu ben. Ik voel me trots en voldaan dat ik de afgelopen week veel mensen heb kunnen bereiken met mijn stralende glimlach.

"Blijf je mooie glimlach delen, want als je naar het leven lacht, lacht het leven naar je terug."

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

Kaakfysio: "bewustwording is de eerste stap op weg naar herstel."

Goedemorgen,

Helaas zijn de perikelen rondom het spalkje nog steeds niet opgelost. Vorige week vertelde ik al dat de tandarts €366,- in rekening wilde brengen voor het plaatsen van een draadje achter de tanden boven en beneden. Ik stond enigszins perplex, omdat ik zoveel mensen ken die óók een spalkje hebben en alles vergoed kregen vanuit de orthodontie. Ik had aangegeven bij tandarts Weijland om even alles op pauze te zetten. Vorige week maandag zou ik terug bellen. Die dag was echter zo hectisch voor mij, dat ik er niet meer aan toe kwam. Dinsdagochtend was ik van plan om even contact op te nemen, maar voordat ik die kans kreeg werd ik zelf al gebeld door de tandarts. Ze laten er geen gras over groeien. Ik heb nogmaals gevraagd of de spalk niet gedeclareerd kan worden onder een F-code, maar volgens de assistente was dit "lastig" en "niet handig". Correct me if I'm wrong, maar volgens mij is het veranderen van een code slechts een handeling op de computer? Waar het dus allemaal mee te maken heeft, weet ik niet. Ik heb gezegd dat ik de rekening van het maken van de afdrukken wel betaal, maar dat ik ervoor kies om naar een orthodontist te gaan die gewoon onder een F-code (=orthodontie) kan declareren, zodat ik 80% vergoed krijg. Dat scheelt me €330,-. Een enorm verschil. De assistente aan de telefoon zei dat ze nog contact met me zou opnemen, omdat ze niet wist of er extra kosten waren verbonden aan het beëindigen van het 'traject' bij de tandtechnieker. Dat moest er ook nog eens bij komen, zeg! Tot op heden heb ik nog niets van ze vernomen. Ik heb ook weinig zin om er nog mee verder te gaan. Deze dingen vreten energie. Het was eigenlijk allemaal niet nodig geweest, vind ik. De week na de beurs in Keulen ga ik er wel weer mee verder...

Afgelopen donderdag ben ik voor de vierde keer bij de kaakfysio geweest. Thuis ben ik dagelijks druk bezig met het doen van mijn oefeningen. "Een vierkantje maken met je onderkaak" (= onderkaak naar voren schuiven -> mond openen -> onderkaak terug schuiven -> mond sluiten. Probeer maar eens, best lastig!) en het openen van de mond met tegendruk. Dan moet ik zelf mijn handpalm onder mijn kaak houden en hier druk op zetten, zodat ik meer kracht moet zetten om mijn mond te openen. Hartstikke vermoeiend, maar ik doe het. Alles voor het goede doel. Ik gaf bij de fysio aan dat de oefeningen meteen verzuring opleveren. "Rustig aan opbouwen", zei hij. Verzuring is normaal, die spieren zijn niet veel meer gewend, ook omdat ik bewust bewegingen en hard kracht zetten al een paar jaar vermijd. De kaakfysio zei: "je moet het net zo zien als beenspieren die weer sterker moeten worden na een operatie aan bijv. de knie. Die zijn dan ook slap. Hetzelfde geldt voor je kaak..." Nee, het wordt niet binnen 1 week beter. Ook niet binnen twee weken en ook niet binnen een maand. De gewoontes die erin zijn gesleten moet ik proberen af te leren. Als ik een maaltijd nuttig probeer ik eraan te denken om óók aan de rechterkant te kauwen. Al het zachte voedsel duw ik naar de rechterkant. De hardere dingen kauw ik gewoon met links. Het is in ieder geval een begin. Ook met het bijten op mijn tanden dat ik (vaak onbewust) vrijwel de hele dag doe ben ik bezig. Bewustwording is de eerste stap. Soms betrap ik mezelf erop en probeer ik te ontspannen. 's Nachts kan ik mezelf daarin echter niet corrigeren. Dat ik 's nachts bijt zie ik aan mijn bitjes. Daarin zitten op sommige plekken kleine gaatjes, iets wat erop wijst dat daar flink op gebeten is. Met de kaakfysio had ik het er tijdens de eerste behandeling al over om een keer contact op te nemen met Dr. de Jonge om een splint te laten maken. Dit heb ik nog steeds niet gedaan. Ik wil eerst even afwachten hoe het met het spalkje af gaat lopen. Zoals gezegd ga ik daar na de beurs wel mee verder. Yes, de beurs! Het is bijna zover! Ik ben benieuwd hoe mijn kaken het daar gaan houden, want er zal veel gekletst worden.

Vanmiddag vertrek ik op mijn gemak richting Keulen, waar morgenvroeg de IDS 2015 begint. Mijn koffer is gepakt, mijn visitekaartjes liggen klaar en ik ben goed voorbereid. We gaan er iets moois van maken en ik hoop dat ik zelf ook flink kan gaan netwerken. Dat moet wel lukken met de +- 150.000 bezoekers die de beurs bezoeken. De beurs is tot en met zaterdag dagelijks te bezoeken van 9.00 uur tot 18.00 uur. Op woensdag zal er na het sluiten van de beurs een presentatie worden gehouden door Peter Blijdorp (kaakchirurg) en Ronald Muts (tandarts) namens Bluem. Daar zal ik uiteraard ook bij zijn. Mocht je meer informatie willen lezen over IDS 2015, neem dan eens een kijkje op deze site. Misschien kom ik wel enkele lezers uit het vakgebied tegen. Jullie zijn welkom om Bluem te bezoeken in hal 2.2, stand C44. Volgende week doe ik natuurlijk uitgebreid verslag van mijn ervaringen op de International Dental Show.

Tot dan!

Liefs,
Cindy

Verwarrende declaratiecodes bij de tandarts: weet jij waar je precies voor betaalt?

Goedemorgen,

Laten we maar eens beginnen met enkele foto's. Na een aantal verzoekjes in mijn mailbox, wordt het toch echt tijd om de resultaten die bij tandarts Weijland geboekt zijn te laten zien. Ik ben er heel blij mee. Tandarts Weijland heeft goed geluisterd naar mijn wensen en heeft wat mij betreft aan mijn verwachtingen kunnen voldoen. De amalgaamvullingen zijn vervangen door witte composietvullingen, alle andere vullingen zijn vervangen en ook mijn front is gelijk getrokken. Wat vinden jullie van de resultaten? Toch wel een verschil, hè?

Van amalgaamvullingen naar een kwikvrij gebit.

Mijn vorige tandarts (Scuric) zweert bij het gebruik van de nachtbitjes. Ook al vroeg ik vaker om een spalkje, dit verzoek werd altijd genegeerd. Nu ik mijn tanden aan heb laten passen bij tandarts Weijland, vond ik het een goed moment om over te stappen op een spalkje. De bitjes ben ik echt spuugzat. Iedere avond die dingen in, 's nachts wakker met een vieze smaak in de mond, slierten slijm die erin blijven hangen. Vies gewoon. Dan kun je ze nog zo vaak schoonmaken als je wil, de vieze smaak komt iedere nacht weer terug. Tandarts Weijland vond mijn vraag om een spalkje terecht. "Laten we dat maar doen...", zei hij meteen. Afgelopen donderdag mocht ik terug voor het maken van de afdrukken.

Tandarts Weijland vroeg geïnteresseerd hoe het de laatste weken was gegaan. Ik vertelde dat ik op eigen initiatief twee tanden heb gebleekt, omdat die een iets andere kleur hadden dan het composiet. Nu is de kleur (bijna) helemaal gelijk. Met een glimlach vertelde ik dat ik tevreden ben. Het maken van de afdrukken verliep voorspoedig. Ik was een beetje ziekjes, had moeite met ademen door mijn neus, maar gelukkig wist ik rustig te blijven en waren de afdrukken zo klaar.

Op een gegeven moment hoorde ik tandarts Weijland van achter de computer vragen: "Hadden we al een begroting gemaakt?" - Uhh, wtf? Begroting? Een tandarts is verplicht een begroting te maken voor behandelingen boven de €250,00. Ik schrok wel een beetje. Een spalkje kan toch niet zo duur zijn? Bijna iedereen die ik ken heeft na het beugeltraject een spalkje gekregen. Vrijwel iedereen heeft dit vergoed gekregen in verband met het beugeltraject. Een enkeling heeft een paar tientjes bij moeten betalen. Het kon toch niet zo zijn dat ik veel moest gaan betalen? Ik heb tenslotte een verzekering die 80% tot €2045,00 dekt als het gaat om orthodontie. Rustig wachtte ik af. Tandarts Weijland zei dat de begroting voor aan de balie klaar zou liggen. We namen afscheid en ik liep richting de balie, waar de assistente al op me aan het wachten was.

Daar kreeg ik de begroting onder mijn neus geschoven. Ik weet niet of de dames achter de balie het aan mijn gezicht konden zien, maar ik schrok van het bedrag dat ik zag toen mijn oog op de begroting viel. €366 en een paar cent... Wat?! Ik vroeg of ik dit vergoed zou krijgen vanuit de dekking voor orthodontie. Een spalkje is immers een retentiebeugel. Op mijn vraag konden ze geen antwoord geven. "Laat maar, ik zoek het zelf wel uit. Dit kan écht niet kloppen", dacht ik. Met opgeheven hoofd reed ik huiswaarts. Eenmaal thuisgekomen startte ik meteen de computer op en tikte ik 'Google' in.

Tandartstarieven zijn ingedeeld in categorieën, die elk een eigen code hebben. Op mijn begroting stond code 'T95'. Na enig zoekwerk kwam ik erachter dat 'T' staat voor tandvleesbehandelingen / parodontologie en 95 voor (draad)spalk. Vergoeding vindt plaats vanuit de normale mondzorg. Geen orthodontie dus. "Shit, ik ben echt genaaid", dacht ik. Voor dit jaar zit ik al enkele honderden euro's over mijn budget. Tandarts Weijland heeft met alles rekening gehouden met het budget, om met een zo efficiënt mogelijke oplossing te komen, maar nu wil hij ineens €366 in rekening brengen voor een spalkje boven en beneden? Ik liet het er niet bij zitten en breidde mijn zoektocht uit. Ik kwam bij de codes voor orthodontie terecht. Er moet toch wel een code zijn voor een retentiebeugel? Ja, natuurlijk bestaat dat! Code F812A staat voor "Herstel of vervanging van retentie-apparatuur". Daar kom ik toch voor in aanmerking? Mijn clear overlays worden toch vervangen door de spalkjes (cc-bar)? Dat zou betekenen dat ik recht heb op een 80% vergoeding.

Cindy is niet meer de onzekere, verlegen Cindy van vroeger. No way dat ik dat geld neer ga leggen voor een spalkje en dus belde ik 's middags de tandarts op. Ik legde de casus en mijn bevindingen aan hen voor. De assistente zou het nog even met de tandarts gaan overleggen. Wel werd duidelijk gemaakt dat ik voor de afdrukken €54,00 moet betalen. Logisch, want die zijn al gemaakt. Echter als ik van tevoren had geweten dat het zo duur zou zijn, dan had ik ze waarschijnlijk niet eens laten maken. Zonde dus. Op vrijdag werd ik teruggebeld met de boodschap "dat ik toch al voor het spalkje had gekozen" en tandarts Weijland me daarom dus niet had geïnformeerd over de prijs vóór het starten van de behandeling. Misschien had ik zelf moeten informeren naar de prijs, maar aan de andere kant vind ik ook dat de tandarts er niet van uit mag gaan dat ik weet wat het kost. Tandarts Weijland heeft fantastisch werk verricht en hij heeft me echt goed op weg geholpen (echt alleen maar lof voor zijn kunde), maar deze afloop vind ik een beetje jammer. Ik heb gevraagd om alles maar even op pauze te zetten en de volgende afspraak, die deze week stond gepland, op te schorten. Vandaag of morgen zal ik ze terugbellen om te vertellen wat ik ermee wil gaan doen.

De situatie bleef in mijn hoofd rondspoken. Het zat me niet lekker. Uit rondvraag in mijn omgeving bleek dat niemand, maar dan ook helemaal niemand meer dan enkele tientjes bij heeft moeten betalen. Waarom zou ik dan €366,- bij moeten lappen? En dat terwijl het eigenlijk ook onder orthodontie kan vallen? Vastberaden besloot ik een orthodontist in de buurt op te bellen. Ik legde uit dat ik zowel boven als beneden een spalkje wil laten plaatsen. Dit ter vervanging van de nachtbitjes die ik nu heb. Ik vroeg naar de prijs en de codes waaronder ze declareren. "Tsja, ik kan je wel de codes op gaan noemen, maar daar heb je niks aan toch?", zei de assistente enigszins verbaasd. "Mevrouw, is het een F-code?", vroeg ik. Ze antwoordde met een ja. "Oké", zei ik, "dan weet ik dat het vergoed wordt vanuit de orthodontie". De orthodontist vraagt alles bij elkaar (dus materiaalkosten, plaatsen spalkje, nacontrole enz.) tussen de €100 en €150. Daarvan krijg ik 80% vergoed. Een heel verschil met het bedrag dat mij in rekening zou worden gebracht in Eindhoven. Als het aan mij ligt weet ik wel wat ik ga doen...

Wat zijn jouw ervaringen? Heb je een spalkje en heb je ook iets bij moeten leggen? Heb je ook wel eens problemen gehad met declaraties van de tandarts? Verkeerde codes? Declaraties die niet kloppen? Verzekeraars die moeilijk doen?

Vandaag over precies een week vertrek ik naar Keulen voor de 'International Dental Show'. Maandagavond kom ik aan en vanaf dinsdagochtend tot en met zaterdagavond ga ik mijn uiterste best doen om 'Bluem' te vertegenwoordigen. Ik heb al contact gehad met een tandarts uit Mumbai, India, die heeft aangegeven me daar even te bezoeken. Leuk, die connecties. Het worden er vast nog véél meer! Ik ga proberen een leuke compilatie te maken als ik daar ben, zodat jullie er toch een beetje bij zijn.

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy