Operatieverslag 23-04-2012 + week 1 na de operatie

Hallo allemaal,

Hier lig ik dan, gestrekt op de bank met de laptop op schoot. Even afleiding zoeken en dus ga ik maar eens het verslag van de operatie schrijven.

Op 23 april moest ik me om 7.00 uur melden bij Bureau Opname, waarna ik door kon naar de afdeling, 11 Oost. Hier aangekomen moest ik me omkleden en kon ik meteen richting de OK. Het ging allemaal erg snel en voordat ik het wist lag ik in mijn bed en werd ik richting de OK gereden. De spanning en angst werd me even te veel en ik heb heel wat tranen gelaten. Na afscheid te hebben genomen van Archel, kon ik de OK op. Hier heb ik Dr. de Jonge nog even gezien. Hij kwam nog even naar me toe en heeft me gerustgesteld. Ik heb nog gezien dat hij foto's van me aan de muur hing. Verder heb ik een kort praatje gemaakt met de anesthesist, die me probeerde gerust te stellen. Daarna ben ik huilend in slaap gevallen. En zo werd ik 5 uur later ook wakker. Om 12.30 uur kwam ik op de Recovery en was ik behoorlijk in paniek. Pijn had ik geloof ik niet echt. Wel zitten mijn kaken strak op elkaar met elastieken en mijn gezicht is doof vanaf mijn keel tot aan mijn oogleden. Dit is even wennen. Tegen 14.00 uur werd ik terug naar mijn eigen kamer gebracht.

Na de operatie terug op de kamer

Om 14.30 uur kwam Archel aan en niet veel later was mama ook al gearriveerd. Ik spuugde veel bloed met slijm. Het slijm kon ik niet echt verwerken dus ik heb heel wat tissues vol "gekwijld". De zwelling viel nog mee. Van die dag heb ik eigenlijk vrij weinig meegekregen. Ik wist dat mama en Archel waren geweest, maar verder? Ja, ik had onwijs pijn aan mijn linkeroog. Er was wat jodium in gekomen en dat prikte als een gek. Om 20.45 uur die avond voelde ik een hand op mijn been. Ik probeerde mijn ogen te openen en wat zag ik... Dr. de Jonge stond aan mijn bed. Hij wilde me nog even zien en vertelde me dat alles goed was gegaan, dat ik goed moest blijven koelen en dat ik een beetje rechtop moest blijven slapen. Daarna ging hij weer en kon ik slapen. Van slapen is er echter niet veel terecht gekomen. Mijn kamer lag recht tegenover de drukke receptie, de pijn kwam opzetten, mijn oog deed pijn en ik maakte me druk om de katheter, die er de volgende ochtend uit zou gaan. De zuster van de nachtdienst was echt lief en stelde me gerust. Ze is die nacht wel 5x op de kamer geweest en alle keren was ik wakker.

Dinsdagochtend om 6.00 uur werd de katheter eruit gehaald. Het brandde een beetje, maar verder heb ik weinig gevoeld. Gelukkig!! Regelmatig kreeg ik zetpillen tegen de pijn en misselijkheid. De antibiotica moest ik oraal innemen. Best moeilijk, aangezien ik alleen door een rietje kan drinken en het rietje niet eens tussen de voortanden past. Die moest ik ergens tussen de kiezen duwen. Net zoals met de pil trouwens, echt moeilijk, maar het lukt wel.

Dag 1

Rond 10.45 uur kwam tante Marjan op bezoek. Die is ongeveer een uur geweest. Hartstikke fijn, gezelschap, maar aan de andere kant: ik was ontzettend moe en viel soms bijna in slaap. Het infuus werd er inmiddels ook uit gehaald. Daarna is Michelle nog een half uurtje geweest. Toen Michelle naar huis ging werd ik geroepen om naar de poli te gaan. Potverdorie, hoe voor schut. Ik heb mijn badjas aangetrokken, ik werd in een rolstoel gezet en richting de kaakchirurg gereden. Ik voelde me misselijk en moe, maar dit moest even. Er werd een röntgenfoto gemaakt om te kijken of de plaatjes en pinnen er goed in zitten. Dr. de Jonge was tevreden en de mondhygiënist heeft de mond een beetje gereinigd. Zelf is dit erg moeilijk. Ik heb wel mondspoelmiddel, maar hiermee krijg je natuurlijk niet alles schoon. Daarna weer snel naar mijn eigen kamer, waar ik weer lekker in bed kon liggen. 's Middags zijn Archel, Arlette en Juraisa geweest. 's Avonds is Archel nog even teruggekomen. Ik had nog altijd niets gegeten, alleen ranja gedronken. Ik hoopte dat ik die avond beter zou slapen, maar het tegendeel was waar. Helaas, geen nachtrust, maar wel kort "gepraat" met de nachtzuster.

De volgende ochtend moest ik weer naar de kaakchirurg. Alles werd weer schoongemaakt. Hij heeft mijn tanden bekeken. Toen zag ik ook dat hij een tandvleescorrectie heeft uitgevoerd. Mijn tanden staan perfect recht en mijn tandvlees ziet er super uit, yes!
Toen gaf Dr. de Jonge me een keuze: "als je je goed voelt, mag je vandaag van mij naar huis. Zo niet, dan blijf je nog een nachtje." Nou, ik voelde me echt niet goed, maar ik had écht geen zin om nog een nacht te blijven, tegenover die drukke receptie. En dus besloot ik te zeggen dat ik wel naar huis wilde. Achteraf heb ik hier een beetje spijt van gehad, omdat ze in het ziekenhuis toch alles bij de hand hebben om de juiste zorg te bieden.

Dag 2

's Middags kwam Archel me ophalen en gingen we samen naar huis. Vanaf woensdagmiddag lig ik afwisselend op de bank/in bed.
Ik ben geen kleinzerig persoon, maar ik heb veel pijn. Archel heeft afgelopen vrijdag zwaardere pijnmedicatie gehaald. Hier word ik misselijk van, maar ik ben liever misselijk dan dat ik zoveel pijn heb!
Verder ben ik erg moe en suf. Slapen lukt niet echt. Ik zie 's nachts vaak ieder uur van de klok.
Het eten gaat tot nu toe alleen door een rietje. Ik krijg alleen fruitsap, dunne pap en soep naar binnen. Mijn gezicht is nog steeds helemaal doof.
Over 7 weken ben ik als het goed is van de strakke elastieken af. Wat verheug ik me daarop!!
De zwelling is al een heel stuk minder. De blauwe plekken zijn geel geworden. Zelfs mijn hele nek is geel. Ik gebruik een paar keer per dag nertsolie tegen de blauwe plekken. Dit werkt prima.

Dag 3, weer thuis

Dag 6 na de operatie, blauwe plekken zijn geel geworden

Gisteravond heeft Archel nog naar Nightcare gebeld. Ik kreeg weinig lucht meer en het leek of iemand mijn luchtpijp dicht kneep. Verder had ik erge keelpijn en pijn op de longen. Ik raakte niet in paniek, maar het was wel eng. De vrouw van Nightcare wilde me wel langs hebben, maar uiteindelijk ben ik thuis gebleven en hebben we de afspraak gemaakt dat als het erger zou worden, ik dan zou komen. Het is niet weg, maar het is minder erg dan gisteravond.

Morgenmiddag om 14.00 uur moet ik terug naar het ziekenhuis. Eens kijken wat ze te zeggen hebben.
Ik zal ongetwijfeld veel dingen in mijn verhaal vergeten zijn, maar voor nu vind ik het genoeg... ik ga proberen een dutje te doen.

Bedankt voor het lezen en tot een volgende keer!

Liefs,

Cindy