Nog maar 2 weken

Hallo,

Nog maar 2 weken. Ik kan het bijna niet geloven. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef, is de datum al sinds januari bekend. En dan is het nu ineens nog maar twee weken. Ik ben ontzettend blij dat de tijd zo hard is omgevlogen. Hopelijk gaan de komende twee weken ook nog zo snel.

Afgelopen week kreeg ik een brief van het ziekenhuis. Bij het zien van de envelop kreeg ik het alweer benauwd. Weer een confrontatie! Er stond in dat ik me op 23 april meteen om 7.00 uur moet melden. Hartstikke fijn dat ik vroeg in de ochtend geholpen word.

De voorbereidingen zijn overigens in volle gang. Wat betreft eten probeer ik lekkere ongezonde dingen naar binnen te werken, voor zover dat kan. Want trek heb ik eigenlijk vrij weinig. Al die zenuwen en stress slaan op mijn maag. De laatste paar weken ben ik gelukkig niet meer afgevallen, maar is mijn gewicht stabiel gebleven. In totaal ben ik sinds januari 3 kilo kwijt, dus dat valt nog wel te overzien. Ik moet wel proberen om het zo te houden of om nog iets bij te komen, zodat ik na de operatie 'meer te verliezen heb'.

Vanochtend heb ik via internet een sapcentrifuge besteld. Sinds kort hebben pap en mam er ook een thuis staan (hij is van Jarno). Ik heb hier al wat sapjes uitgeprobeerd en het is echt heerlijk! Na het drinken van één glas heb je alle benodigde groenten/fruit voor een dag binnen. Voor mij is het na de operatie natuurlijk ook belangrijk om voldoende vitamines binnen te krijgen. Een sapcentrifuge is dus een perfecte uitkomst. Volgende week krijgen we hem binnen en dan kunnen we zelf gaan experimenteren.

Verder probeer ik veel afleiding te zoeken. 's Ochtends ben ik vaak in de sportschool te vinden. Heerlijk vind ik het om te trainen en helemaal gesloopt thuis te komen. Dat geeft én een voldaan gevoel én mijn hoofd is weer leeg. Sporten is op dit moment echt een uitlaatklep.

Samen met Archel breng ik nog veel bezoekjes een familie/vrienden enz. Alles om maar zoveel mogelijk thuis weg te zijn en de tijd om te piekeren te beperken. Dit lukt vrij aardig, de ene dag beter dan de andere. Soms overvalt me de angst nog wel eens. Als ik dan alleen thuis ben is het best moeilijk, maar ik kan altijd terecht bij Archel of mam. Even uithuilen en weer doorgaan!
Archel kwam afgelopen vrijdag trouwens nog met een verrassing. Om me op te peppen kwam hij met kaartjes voor het concert van Lionel Richie, op 6 oktober in het Ziggo Dome te Amsterdam. Wat is Archel toch een bijzonder mens! Ik ben blij dat hij me altijd weer positief weet te krijgen en ik ben heel erg dankbaar dat ik hem in mijn leven heb. Veel heb ik aan hem te danken en samen staan we sterk.

Nog even twee weken volhouden, nog twee weken bikkelen en dan kan het herstel beginnen. Op 16 april moet ik nog even naar de tandarts en dan is het nog maar een week! Yes!

Alles komt goed...

Liefs,

Cindy