Week 22 na de operatie: ongemakken die ik nu, 5,5 maand post-OK, nog ervaar

Goedemorgen!

Daar zijn we weer. Tof dat jullie nog altijd de moeite nemen om mijn blog te lezen, ook nu er minder spraakmakende nieuwtjes zijn. Ik beleef er wekelijks nog steeds veel plezier aan om jullie een mooi verslag voor te schotelen.

Over de afgelopen week is er eigenlijk geen nieuws te melden. Je kent het gezegde: "geen nieuws is goed nieuws." We waren wel blij dat we weer normaal mochten eten. De vrijwillige vloeibare week was best leuk, maar een week is méér dan genoeg. Ik heb qua eten al genoeg weken moeten "inleveren", dus voorlopig zal er denk ik geen nieuwe vrijwillige vloeibare week komen.

Omdat er eigenlijk geen belangrijke nieuwtjes zijn, wil ik deze week dieper ingaan op de ongemakken die ik nu, 22 weken post-OK, nog ondervind.

Eigenlijk mag ik niet klagen, maar stiekem doe ik het toch met enige regelmaat. Ik kan al lange tijd alles weer eten, fysiek gezien loopt het herstel voorspoedig en op esthetisch gebied heb ik ook een waanzinnige vooruitgang geboekt. Als ik mijn uiterlijk van nu vergelijk met vóór de operatie, wil ik absoluut niet meer terug. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar ik ben zó blij dat ik ondanks mijn angsten heb doorgezet. Toch zijn er enkele dingen die aan me knagen.

Het gevoel in mijn lip en kin bijvoorbeeld. Dat is tot op de dag van vandaag nog niet teruggekomen. Ik weet dat dit wel een jaar in beslag kan nemen, maar bijna een half jaar is voor mij lang genoeg. Van mij mag het "oude" gevoel nu wel terugkeren. Soms voel ik wel iets, maar dat is te verwaarlozen. Als ik mijn kin en lip aan de rechterkant aanraak met mijn vingers, worden mijn kiezen aan die kant ontzettend gevoelig. Het begint dan van alle kanten te tintelen. Dat geeft hetzelfde gevoel als bijvoorbeeld je voet slaapt. Irritant dus! Verder laat ik soms nog mijn knoeitaferelen zien, bijvoorbeeld bij het eten van yoghurt of andere "dunnere" etenswaren. Dan druipt het ineens langs mijn kin af, zonder dat ik het merk. Dat heb ik ook met speeksel. Als ik ontspannen op de bank of achter de computer zit en mijn mond staat onbewust een beetje open, komt het wel eens voor dat er ineens speeksel langs mijn kin af loopt. Dat heb ik alleen aan de rechterkant. Aan die kant heb ik ook het minste gevoel. Aan de linkerkant is mijn gevoel grotendeels wel weer terug. Ach, er valt mee te leven. Daarom spreek ik ook van ongemakken, maar fijn is anders.

Verder poets ik nog steeds mijn tanden met een kleine tandenborstel. Als ik de elektrische tandenborstel gebruik dreunt dat door in mijn hele hoofd. Mijn tanden zijn al zo gevoelig en om dan ook nog een forse dreun door je hoofd te krijgen, nee, daar pas ik voor. Ik vind het wel fijn met zo'n kindertandenborstel. De kopjes zijn klein en zo kom ik overal goed bij zonder mijn mond ver te hoeven openen.

Over mijn mond openen gesproken. Die beweeglijkheid heb ik ook nog altijd niet terug. Ik krijg mijn mond lang niet zo ver open als voor de operatie. Dat merk je gewoon met bepaalde dingen. Wil ik eens een goed belegd hard broodje eten (die dus vrij "hoog" is geworden), dan heb ik daar veel moeite mee. Ik krijg mijn mond dan niet ver genoeg open om er een hap uit te nemen.
Soms probeer ik met mijn vingers mijn mond verder open te duwen, maar dit geeft een onprettig gevoel rondom het kaakgewricht. Alsof het gewoon niet verder kan, alsof de kramp erin schiet. Regelmatig kraakt mijn kaakgewricht (rechts) als ik moet gapen. Ook heb ik vaak (lees: wekelijks) last van oorpijn. Ik weet niet of dit te maken heeft met mijn kaken, maar het zou me eigenlijk niets verbazen.

Ook met slapen heb ik last van de rechterkaak. Ik ben een buikslaper en lig dan meestal op mijn rechterwang. Dit houd ik niet lang vol omdat ik dan een beurs gevoel krijg. Er komt natuurlijk ook wel wat gewicht op als je op je hoofd steunt en je armen naast je lichaam af hebt liggen. Als ik last krijg draai ik naar mijn linkerwang en dit gaat buitengewoon uitstekend.

Of als ik mijn dagcrème aanbreng en rondjes draai over mijn wang. Dan voel ik het ook in mijn rechteronderkaak.

Misschien valt jullie op dat ik het vooral over de rechterkant van mijn gezicht heb. De gevoelige tanden, het gevoelloze gebied rondom lip en kin, het kraken van het gewricht enzovoorts. Aan deze kant van mijn gezicht ondervind ik sinds de operatie ook de meeste last.

Wat een geklaag, hè... Het zijn eigenlijk maar kleine dingen waar ik nog hinder van heb, maar ik irriteer me er wel aan. Binnen nu en een half jaar zou alles over moeten zijn, volgens de boekjes dan. Ieder geval is natuurlijk anders, maar ik hoop er het beste van. Alles komt goed!!
Ik ben nog steeds blij dat ik deze ingreep uit heb laten voeren, want al die kleine ongemakken kunnen écht niet op tegen het resultaat. Het resultaat is gewoon geweldig. Soms staar ik eens in de spiegel en bewonder ik mijn koppie. Mijn koppie dat in de laatste jaren zó veranderd is. Mensen die ik een paar jaar niet heb gezien, lopen me straal voorbij, gewoonweg omdat ze me niet herkennen. Dat is voor mij best een compliment. Als ik wel eens naar foto's van een paar jaar geleden kijk, herken ik mezelf bijna niet meer. En misschien is dat maar goed ook. ;)

Aanstaande vrijdag heb ik een afspraak bij de mondhygiënist en de kaakchirurg. Dan wordt er ook een nieuwe I-Cat gemaakt. Hopelijk kan ik daar enkele beelden van bemachtigen, zodat ik deze op mijn blog kan plaatsen.

Voor nu sluit ik af en wens ik iedereen een prettige werkweek. Tot volgende week maar weer!

Liefs,

Cindy