"All good things come to an end.....", althans, voorlopig!!

Goedemorgen,

Bah, wat voelt dat raar. Voorlopig voor de laatste keer mijn wekelijkse update. Het voelt toch een beetje als een afscheid en ik kan je vertellen: da's niet fijn. Sowieso ben ik geen held in afscheid nemen, dus dat wordt nog wat de komende dagen... Hoewel, het is geen definitief afscheid; het is alleen zo dat ik niet meer iedere week een blog ga plaatsen. Ik probeer in de komende tijd wel nog eens in de paar weken iets erop te zetten!

In de afgelopen weken heb ik héél veel berichten ontvangen van lezers van de blog.
"Jammer dat je ermee stopt", "Ik ga je verhalen missen", "Ik heb echt veel aan je blog gehad in de voorbereiding op mijn kaakoperatie", "Wauw, wat ben je mooi geworden"....... en ga zo maar door. Fantastisch om die waardering van lezers te krijgen. Dat wil toch zeggen dat deze blog als een waardevol iets wordt gezien en dat ik veel mensen op weg heb geholpen. Daar gaat het uiteindelijk toch om?

De blog....... wat begon als iets kleins, is uitgegroeid tot een website van formaat die al is bezocht door ruim 57.000 bezoekers. Dat is wel iets waar ik trots op ben. Waar ik ook trots op ben zijn aanvragen van orthodontiepraktijken en ziekenhuizen die ik krijg met de vraag of ze gedeelten van mijn content op hun website mogen publiceren, ten behoeve van patiëntenvoorlichting. Zo lang er netjes met mijn materiaal wordt omgegaan en zo lang patiënten er iets aan hebben, is het prima. De kaakosteotomie mag wat mij betreft best een groter platform krijgen en de voorlichting mag ook wat uitgebreider.

Wat ik aan de hand van berichten die ik ontving heb gemerkt is dat in veel gevallen de voorlichting in het voortraject van de kaakosteotomie niet afdoende is. De patiënt blijft met té veel vragen zitten. Natuurlijk kan de patiënt dan aankloppen bij de kaakchirurg, maar patiënten gaan ook vaak zelf op onderzoek uit. Hierdoor kan een verkeerd beeld van het hele traject geschetst worden. Gelukkig kan ik ook een helpende hand bieden en veel vragen beantwoorden, maar lang niet alles. Ook het forum is een uitstekende manier om ervaringen te delen en vragen te stellen. Ik zeg altijd: twee weten meer dan één en zo lang we elkaar op weg kunnen helpen, is dat alleen maar goed.

In het afgelopen jaar heb ik 65 updates geplaatst. 65 Verhalen over mijn ervaringen, mijn angsten, de operatie, het herstel, mijn geprakte kroket en andere ontdekkingen, mijn frustraties, mijn bezoeken aan de kaakchirurg, de tandarts en de laatste maanden ook de fysio. Als ik terug kijk, is de tijd omgevlogen. Over een week is de operatie al een jaar geleden. Pff, ik probeer er niet te veel meer aan terug te denken, maar de beelden staan op mijn netvlies gebrand en komen helaas nog steeds dagelijks voorbij. Best vervelend soms, want ik zou het toch wat meer los willen gaan laten. Het is klaar, ik heb alles achter de rug en ben gelukkig. Punt.

Een jaar geleden had ik nooit kunnen bedenken dat ik nu zó gelukkig zou zijn. Dat ik zou veranderen besefte ik destijds wel. Dat dit in positieve zin zou zijn ook. Maar dat het zo geweldig mooi uit zou pakken? Nee, geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht. En kijk eens waar ik nu sta! Ik ben extravert, enthousiast, een heel stuk zelfverzekerder, vrolijk en ga zo maar door. Niets of niemand houdt mij meer tegen. Ik plof niet zo snel meer onderuitgezakt op de bank, maar ik wil mezelf laten zien aan de buitenwereld. Af en toe moet ik zelf even aan de rem trekken omdat ik dan té veel wil. Da's ook niet gek. Gelukkig zijn met mezelf is iets nieuws voor me en de energie die ik daarvan krijg moet ik soms gewoon kwijt.

Nog één keer ga ik dankjewel zeggen. Ik heb het in de periode dat de blog bestaat echt al heel vaak gezegd, maar het kan wat mij betreft niet vaak genoeg gezegd worden. Zó blij ben ik met de resultaten. Zó gelukkig ben ik nu. Zó vaak moet ik me nog in de arm knijpen om te beseffen dat het de werkelijkheid is. Ik denk er vaak over na met tranen in mijn ogen. Zó dankbaar ben ik. Gewoon WAUW.

Komt-ie:
* Dankjewel Dr. de Jonge, de chirurg die ongelooflijk hard zijn best heeft gedaan om perfectie te bereiken. Daar is hij zeker heel dicht bij in de buurt gekomen. Voor mij is het gewoon perfect. Nog een dankjewel omdat hij steeds (ja, iedere keer weer) de tijd nam om mijn angsten aan te horen en me gerust te stellen en me vertrouwen insprak op een goede afloop. Ik had me geen betere kaakchirurg kunnen wensen. HELD!

* Dankjewel tandarts Scuric, die mij 2,5 jaar lang heeft begeleid in het beugeltraject en in samenwerking met Dr. de Jonge geweldige resultaten heeft bereikt. Ik wilde altijd graag naar een angstkliniek, maar dat is absoluut niet nodig, want Scuric begrijpt me, neemt de tijd en gaat altijd heel rustig te werk. Het is niet vaak voorgekomen dat ik me op mijn gemak voelde in de tandartsstoel, maar het is toch een paar keer gelukt. SUPER!

* Dankjewel kaakfysio Bastian, de man bij wie ik wekelijks 2x op de pijnbank kwam te liggen. Na een pauze van twee weken in februari, waarin ik mezelf even kwijt was en geen vertrouwen meer had, hebben we de draad weer opgepakt. 100 Hele kleine stapjes die ik zelf niet zag, maar die voor hem wél waarneembaar waren, hebben mij uiteindelijk een paar grote stappen laten zetten. Hij heeft me dan wel veel pijn gedaan, toch ben ik hem dankbaar voor alle tijd en energie die hij in mijn herstel heeft gestoken.

* Dankjewel Archel, papa en mama, de personen die het dichtst bij me hebben gestaan in de afgelopen jaren. De personen die het vaakst de scheldpartijen en huilbuien over zich heen hebben gekregen. De personen die mij heel diep hebben zien gaan om dit allemaal te doorstaan. Dankjewel, dat jullie er 24/7 voor me zijn en altijd begrip tonen!!

* Dankjewel lieve lezers, want zonder jullie bezoekjes had deze blog allang niet meer bestaan. Jullie feedback motiveerde me om iedere week weer een mooi verhaal te plaatsen. Ik heb enorm veel voldoening gehaald uit alle berichten die ik kreeg en nog steeds krijg. Geweldig!! Voor iedereen die het traject nog in gaat: héél veel succes, moed en kracht om de periode door te komen. Voor de lezers die de operatie al hebben ondergaan: een hele dikke respect en een diepe buiging!

Nou, dan is het nu tijd om langzaam af te gaan sluiten. Om nog even duidelijk te zijn: dit is niet het einde van de blog. Ik zal alleen niet meer wekelijks een bericht plaatsen. Zoals ik vorige week al zei: ik weet zeker dat ik afkickverschijnselen ga krijgen en dat ik af en toe nog eens een verhaal ga schrijven. Eens in de paar weken, denk ik. Breng dus gewoon geregeld nog een bezoekje aan de blog om te kijken of er updates zijn.

Ik heb namelijk ook nog een fantastisch project lopen, waar ik op dit moment nog niet veel over kwijt kan. Als ik terugkeer in Nederland, ga ik dit verder oppakken en kan ik hier ook op de blog een en ander over loslaten!!

Mochten er vragen zijn, neem dan gewoon contact met me op via het contactformulier. Ik sta altijd klaar om vragen te beantwoorden en onzekerheden weg te nemen. Het kan alleen een dag langer duren voordat ik antwoord.

Verder hoop ik ook dat het forum zijn eigen leven gaat leiden en dat we elkaar op weg kunnen helpen in het kaakosteotomie-traject. Het forum is een mooie plek om ervaringen te delen. Blijven posten dus!

BEDANKT!!

Liefs,

Cindy