Na 3,5 maand komt er (bijna) een einde aan de kaakfysio-bezoekjes

Goedemorgen!

Nog 9 nachtjes en dan gaat mijn grote Kids&CO avontuur beginnen. De voorbereidingen zijn in volle gang en af en toe weet ik niet waar ik de tijd vandaan moet halen om alles geregeld te krijgen. Soms moet ik mezelf even terugroepen omdat ik veel te veel hooi op de vork neem. Overal maar "ja" op zeggen en mezelf voorbij lopen, daar ben ik écht een held in!

Ook met de blog hoor. Het blijft in mijn hoofd hangen als ik berichten niet meteen beantwoord; "oja, ik moet dit nog beantwoorden, en diegene had nog een vraag en ik moest nog iemand geruststellen..." Aaaarghh, dus meestal probeer ik de mails zo snel mogelijk weg te werken. Op die manier kan ik langzaam wat dingetjes van mijn "to-do-list" afstrepen.

Wat ik ook bijna van mijn lijstje af kan strepen zijn de behandelingen bij de kaakfysio. Deze ochtend heb ik nog een behandeling en komende donderdag ga ik voor de laatste keer. Voorlopig tenminste. Als ik merk dat ik na mijn Turkije-avontuur nog niet klachtenvrij ben, sta ik zo weer bij hem aan de deur.

De fysio heeft me in de afgelopen 3,5 maand in ieder geval al goed op weg geholpen. In februari had ik even een goede dip te pakken. Wat voelde ik me toen slecht. Doodmoe werd ik van de fysio en het feit dat er destijds nog geen vorderingen waren. Ik heb me serieus héél vaak afgevraagd of het nog goed zou komen of sterker nog; of ik nog wel kleine stapjes kon maken?! Ik had toen echt niet het gevoel dat er vooruitgang in zat, terwijl ik 2x per week de pijnbank op ging. Iedere keer was het weer een half uur lang bikkelen. Soms had ik moeite om mijn tranen te bedwingen. Wat een beul is Bastian.

De vorderingen die ik heb gemaakt zijn nu duidelijk merkbaar in mijn dagelijks leven. Een paar voorbeelden:

* Kauwen gaat stukken beter. Hoe ik dit heb bereikt? Door gewoon aan de rechterkant te kauwen, de kant waar ik de meeste hinder ervaar. Bastian hamerde er iedere keer weer op om aan de rechterkant te kauwen. De spieren moesten los komen en vooral sterker worden. Vooral in het begin deed dit nog veel pijn, maar tegenwoordig draai ik mijn hand niet meer om voor een stokbrood. YEAH! Vorige week heb ik zelfs een keihard chocolade paaseitje aan de rechterkant kapot gekauwd. De komende tijd zal ik er bewust mee bezig moeten blijven om aan de rechterkant te kauwen. Zodra ik hierin verzaak, zal de beweeglijkheid weer achteruit gaan en zullen de spieren weer vaster komen te zitten.

* Mondopening. Jaja, die Big Mac gaat er weer in zonder alles te hoeven pletten. Mijn kaken voelen wel erg verzuurd en ongemakkelijk als ik bij een verre mondopening kracht moet zetten. Vervelend gewoon, maar het lukt me wel en dat is al een vordering op zich! De mondopening was eerst véél minder.

* Slapen. Ja, slapen. Het klinkt stom maar ik kon eerst niet goed op mijn rechterwang slapen. Na 5 minuten begon dat pijn te doen en moest ik me altijd omdraaien. Ik ben een buikslaper dus dan lig je sowieso met je volle gewicht op een wang. Gelukkig gaat dat nu iets beter en kan ik langer op mijn wang liggen. Het is nog niet zoals het hoort, maar ook hierin heb ik stappen gemaakt. Heerlijk!

* Verder voelt alles gewoon wat losser. Het vermoeidheidsgevoel is wel nog sterk aanwezig, maar de beweeglijkheid is weer redelijk in orde. De onderkaak kan ik weer goed naar links en rechts bewegen. Dit was een paar maanden geleden nog ondenkbaar. Het loopt allemaal wat soepeler, gesmeerder.

Just smile.. :)

Bastian heeft dit allemaal voor elkaar gekregen door druk uit te oefenen op de kauwspieren en de kaakgewrichten. Hoe en wat hij allemaal heeft gedaan kan ik niet precies uitleggen. Van de meeste dingen weet ik wel waarom hij het doet, maar vind ik het moeilijk om het hier te formuleren. Hij heeft niet alleen mijn kaken behandeld, maar ook mijn hoofd. De anatomie van de hele schedel verandert na een kaakoperatie, dus ook deze gebieden heeft hij mee behandeld.

Ik kan niet anders zeggen dat ik alles als zeer heftig heb ervaren. Desondanks ben ik Bastian ontzettend dankbaar dat hij me in ieder geval een stuk op weg heeft geholpen. Als ik niet naar Turkije zou gaan, was ik zeker nog doorgegaan om nog meer vooruitgang te boeken. Wellicht dat hij nog iets voor me kan betekenen als ik terug kom uit Turkije.

Tsja, Bastian, wat kan ik er nog meer over zeggen. Hij is gewoon een beul eerste klas! Regelmatig heb ik mijn frustraties op tafel gegooid en altijd toonde hij begrip. WOW! Hij paste zich altijd aan aan mijn gemoedstoestand. Voelde ik me een keer iets minder, deed hij het gewoon iets rustiger aan. We zijn samen een topteam gewoon.

Dat hij ook zijn werk kan uitoefenen zonder "beul-praktijken", heeft hij afgelopen donderdag bewezen. Ik heb een hele andere Bastian leren kennen. Nadat hij op mijn verzoek even mijn rug had gekraakt, mocht ik weer op mijn rug gaan liggen. Ik lag alweer helemaal gespannen omdat ik wist wat er komen ging. Althans, ik dacht dat ik het wist.

Toen hij mijn hoofd vastpakte en langzaam druk ging uitoefenen, raakte ik helemaal ontspannen. Ik wist niet wat me overkwam. Langzaam zakte ik weg. Wow, ik ging echt bijna in slaap vallen!! Toen ik dit aangaf zei Bastian dat dit goed was.... Ik zei tegen hem: "dit is echt de eerste keer dat ik hier waarschijnlijk ontspannen de deur uit ga lopen". Hij antwoordde: "Ja, je moet even rust vinden nu je zo druk bent met alles. Je bent echt een stresskip!" Oops, ja, dat ben ik ook zeker. Bastian zei uiteindelijk dat ik maar moest toegeven en mijn ogen moest sluiten. Het kostte me zoveel energie om ze open te houden en dus besloot ik eraan toe te geven. Toen hij klaar was met de behandeling, was ik helemaal zen. Dit had ik nog nooit meegemaakt.

Stiekem hoop ik dat hij mij vandaag ook weer helemaal ontspannen de deur uit laat lopen. En donderdag ook!! Dan kan ik helemaal zen aan mijn avontuur in Turkije beginnen. Hoewel, ik denk dat hij nog één keer deze week mijn kaken vol gaat aanpakken, zodat ik er een paar maanden tegenaan kan.

Feit blijft dat Bastian er in de afgelopen maanden altijd voor me is geweest, mijn frustraties heeft aangehoord, maar me ook heeft gemotiveerd om de draad weer op te pakken en ervoor te gaan. Alles bij elkaar opgeteld had ik me geen betere fysio kunnen wensen. Mensen uit de omgeving Heerlen kunnen altijd contact met me opnemen als ze zijn nummer willen, want ik weet zeker dat er geen betere fysio rondloopt!!

Mijn dank is zóóóóó groot.......!!!

Volgende week komt mijn voorlopig laatste verhaal. Ik zeg voorlopig, want ik weet zeker dat ik afkickverschijnselen krijg en er af en toe iets op ga zetten. Het zal alleen niet meer wekelijks zijn...... En aangezien ik nog iets heb lopen waarover ik op dit moment nog niets kan vertellen, MOET je gewoon de blog in de gaten houden!! Want er komt een tijd, dat het nieuws uit komt.... alleen wanneer? Dat is de vraag! Blijf dus gewoon af en toe een kijkje nemen of er een nieuw verhaal klaarstaat.

Tot volgende week!

Liefs,

Cindy