Focus op de kaakstand van de medemens!

Merhaba!

Vanuit Club Paradiso te Alanya weer eens een blog. Ik MAAK gewoon af en toe tijd om een blog te schrijven, want ik vind het te leuk om er mee bezig te zijn. Loslaten is niet aan mij besteed.....

Waar ik deze week over ga schrijven; de kaakstand van de medemens. Jeetje, zelfs hier ben ik er ontzettend veel mee bezig. Terwijl ik druk ben met mijn werk voor Kids&CO, heb ik heel veel contact met papa's, mama's, andere gasten maar ook personeel van het hotel. Onbewust kijk ik bij iedereen eerst naar de stand van de kaak, neus en kin. Ongelooflijk hoe geobsedeerd ik ben geraakt van deze delen van het gezicht. Ik ben zó geïnteresseerd daarin.

In een hotel komen dagelijks heel veel gasten voorbij. Iedereen is anders, iedereen is uniek. Ik heb al zó veel verschillende gezichten voorbij zien komen. Ook gezichten waarbij ik dacht: "ja, jij moet misschien eens een bezoekje brengen aan Dr. de Jonge".

Zo was er bijvoorbeeld een vrouw met een flinke overbeet en een opvallend terugliggende onderkaak. Ik herkende veel van mezelf erin, hoe ik vroeger was. Diep van binnen wilde ik graag op haar afstappen en het gesprek met haar aan gaan. Toch heb ik het niet gedaan. Misschien is ze er zelf erg onzeker over, beseft ze dat haar gebit/kaakstand niet is zoals het hoort? Misschien zou ik haar dan wel pijn doen? Nee, ik besloot het toch maar niet te doen. Zelf denk ik dat ze het wel in de gaten heeft; ze zat er onzeker en ineengekrompen bij. Introvert. Precies zoals ik in mijn onzekere periode ook altijd zat. Het leek gewoon alsof ik naar de Cindy van 3 jaar geleden keek. Bah, stiekem had ik wel met haar te doen en ik zou het haar zó graag duidelijk willen maken. Echter mijn angst om haar pijn te doen overheerste.... Misschien moet ik toch maar op haar af stappen als ik haar nog zie. Op een luchtige manier het gesprek aangaan en dan langzaam richting mijn doel toe werken. Wordt wellicht vervolgd.... tenminste, als ze nog niet naar huis is.

Verder zit ik zelf ook met een probleempje. Ik moet hier zo snel mogelijk op zoek naar een tandarts of een orthodontist. Mijn clear overlays (bitjes die ik 's nachts draag) zijn kapot!! Het bitje voor de bovenkaak is gedeeltelijk ingescheurd en er is een stukje uit. Het geeft op dit moment nog voldoende steun maar ik ben bang dat het bitje binnenkort helemaal doorscheurt en dan heb ik niks meer.

Archel heeft in Nederland de tandarts al gebeld, maar helaas kan hij niks voor me doen. Er zijn geen afdrukken waar het bitje op gemaakt kan worden. Het is precisiewerk, dus zal ik hier op zoek moeten naar een tandarts. Bij de receptie van het hotel had ik al eens gevraagd. De beste man gaf me een plattegrond van Alanya en wees aan waar ik naar het ziekenhuis kan. Zo van: "zoek het je maar uit". Nou meneer, ik ga het zelf niet uitzoeken! Als ik op eigen houtje naar een ziekenhuis ga wordt er vast alleen maar Turks gesproken en kan ik nog niet duidelijk maken wat ik wil.

Zometeen ga ik even kletsen met de host van Corendon. Kijken of hij me kan helpen, zodat ik zo snel mogelijk even afdrukken kan laten maken voor nieuwe clear overlays. Ik kan en mag niet zonder. Mijn tanden mogen echt niet verschuiven!! De bitjes zitten al strak om mijn tanden als ik 's avonds op de kamer kom, dus het is voor mij van groot belang dat ik nieuwe bitjes krijg. Tot die tijd gebruik ik de oude nog, voor zover die nog steun bieden. Komt goed en ook dit verhaal wordt vervolgd!

Verder heeft Archel een controle afspraak bij mondhygiënist Wim en Dr. de Jonge gepland. 24 Juli, 4 dagen nadat ik terug kom uit Turkije, mag ik me weer in het Atrium MC melden voor controle. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of er dan nog iets gaat gebeuren. Mijn gevoelloosheid is nog steeds hetzelfde, de beweeglijkheid gaat beter maar is nog niet als vanouds. Een paar dagen geleden knakte mijn kaak keihard tijdens het meezingen in de minidisco. Autsj, dat was niet fijn, maar er moest verder gedanst worden.

Zo, ik ga weer aan de slag. Er staat weer een nieuwe dag voor de deur dus ik ga er weer flink tegenaan. Helaas met veel minder kindjes dan de afgelopen 2 weken, maar we blijven enthousiast en maken er het beste van.

Liefs vanuit Alanya,

Cindy

Op onze vrije dag op de mountainbike naar Alanya!

Sfeerimpressie Kids&Co Activiteiten!

Succeservaringen zorgen voor zelfbevestiging

Goedemorgen,

Met nog maar 5 weken te gaan, is het aftellen langzaam begonnen. Voordat ik het weet moet ik mijn koffers pakken, stap ik het vliegtuig in om vervolgens enkele uren later weer voet op Nederlandse bodem te zetten. Dan gaat mijn dagelijkse leventje weer verder alsof er niets is gebeurd. Begin augustus mag ik me meteen al melden bij Dr. de Jonge. Laat ik er nog maar niet te veel aan denken en vooral genieten van de tijd die ik hier heb.

Ik geniet vooral van alle succeservaringen die ik hier op doe. Succeservaringen die mij het laatste zetje geven om mijn onzekere periode af te sluiten. Het contact met gasten draagt hierin veel bij. Iedere dag klets ik ronduit met vakantiegangers. Dat is bovendien perfecte training voor mijn kaken. 's Avonds zit ik met een vermoeid gevoel en moet ik extra mijn best doen om duidelijk te articuleren, maar hey, praten is ook een oefening.

Trots op mezelf!

Met sommige vakantiegangers kom ik op gespreksonderwerpen uit die te maken hebben met de transformatie die ik heb ondergaan. Als ze me toevoegen op Facebook (alleen de meest speciale vakantiegangers ;)) komen ze eigenlijk automatisch uit op de blog. Als ik dan de statistieken bekijk blijkt dat de blog grondig wordt doorgespit. De nieuwsgierigheid is dan al snel gewekt.

Als ik ze dan vertel over alles wat ik in de afgelopen jaren heb gedaan om gelukkig te worden, valt de mond open van verbazing. Dat zien ze niet aankomen! Ik krijg heel veel complimenten over mijn uiterlijk. Wat me het meest goed doet is het feit dat iedereen zegt dat het er allemaal natuurlijk uit ziet. Er zijn geen sporen van operaties te vinden en dat terwijl mijn gezicht toch goed is verbouwd. Mooi, hè?

Ook ben ik eens even goed voor mezelf opgekomen. Waar ik vroeger de woorden van anderen zou slikken, heb ik nu mijn woordje klaar. Eén van de managers sprak me op een ochtend aan met: "Hey lelijkerd!" Dat is een voorbeeld van iets wat ik me niet meer laat zeggen en dus kopte ik zijn woorden keihard terug. Zo, wist hij meteen niet meer wat hij moest zeggen. Ook goedemorgen!

Afgelopen zondag, op mijn vrije dag, heb ik een fotoshoot gehad. Ik werd samen met mijn collega uitgenodigd om een paar mooie strandfoto's te gaan maken. Die avond heb ik de laatste bevestiging gekregen die ik nog nodig had. Toen ik de foto's bekeek moest ik even slikken. Ben ik dat? Is het echt waar? Ik kon niet meer stoppen met kijken, ik stond perplex. Oké, ik had al heel veel stappen gemaakt in het jaar na de kaakosteotomie, maar nu deed ik er nog een schepje bovenop. Nu pas kreeg ik echt een voldaan gevoel; het is goed zo.

"Als je geen liefde voor jezelf hebt, dan kun je ook anderen niet liefhebben."

Bovenstaand gezegde is zó ontzettend waar. Als zorgzaam persoon heb ik altijd wel wat liefde kunnen geven, maar nu voel ik me vrij. Ik ben mezelf gaan waarderen, ik kan mezelf tegenwoordig bevestigen zonder dat ik continu bevestiging van buitenaf nodig heb. Ja, ik heb mezelf lief en ik kan nu nog meer liefde aan anderen geven.

Hierdoor is er een wereld voor me open gegaan. De mogelijkheden zijn legio, de wereld ligt aan mijn voeten. Ik heb nog grootse dingen op de planning staan en ik weet zeker dat deze dingen met mijn positieve attitude ook zullen uitgroeien tot succeservaringen.

Om even van de hak op de tak te springen. Tijd voor een peptalk! Iedere dag krijg ik mails van mensen die twijfelen over een kaakosteotomie. Mensen die hartstikke ongelukkig zijn, maar die door angst of onzekerheid de stap niet durven te nemen. Ik hoop dat de twijfelaars mijn blog eens goed gaan doornemen, want ik heb in veel blogs al mijn overtuigingskracht in de strijd gegooid om twijfelaars over de streep te trekken. Lieve lotgenoten, ik weet wat jullie voelen, ik weet wat angst is, ik weet dat het allemaal heel vervelend is, maar wat ik ook weet als ervaringsdeskundige: het is allemaal de moeite waard!!! Kijk naar mijn voor- en na-foto's, kijk naar de foto's die ik bij deze blog plaats. Zoek ervaringen op van anderen. Denk hierbij aan het forum waar al veel lotgenoten hun verhaal hebben geplaatst! Waarvoor dank... Vraag in je omgeving. Verzamel zo veel mogelijk informatie. En als je dan nóg twijfelt, zet alles eens op papier. Voors en tegens, plusjes en minnetjes. Dit maakt het concreet voor je. Dat werkt veel beter dan ermee blijven malen in je hoofd. Go for it!!

Zo, na deze peptalk ga ik langzaam afronden. Het is hier fantastisch, maar aan de andere kant kan ik niet wachten om in Nederland weer nieuwe uitdagingen aan te gaan!

Heel veel liefs,

Cindy

I finally hit the point in my life that I am happy with myself... and every  since, everything seems to be falling perfectly into place...

Een glimlach die niet meer verdwijnt: dankbaar!

Goedemorgen!

De tijd vliegt hier heel hard voorbij. Ik heb het echt enorm naar mijn zin. Wat een topervaring! Dit had ik voor geen goud willen missen. Ben ik blij dat ik een transformatie heb ondergaan, anders had ik dit avontuur nóóit aangedurfd (en aangekund)!

Het geluksgevoel straalt er vanaf... keep smiling!

Ik zie ontzettend veel gasten komen en gaan. Daar zitten genoeg potentiële kaakchirurgie-patiënten tussen. Jeetje, wat een diversiteit aan kaken en gebitten kom je tegen als je er goed op let. Vorige week was het weer zover. Ik stond in het restaurant in de rij te wachten toen er weer een potentiële patiënt voorbij kwam. Wow, weer precies zo’n gezicht zoals ik vóór het hele traject had. Je kent het wel; terugliggende onderkaak, flinke overbeet en moeite om de lippen op elkaar te sluiten. Eigenlijk wilde ik stiekem een foto maken, maar het lukte me niet om dichtbij te komen en een goede foto te maken. Jammer voor mij! ;) Naast de terugliggende kaken heb ik ook al een aantal gevallen progenie (“centenbakken”) voorbij zien komen die een kaakoperatie kunnen gebruiken. Aiaiai, ik ben echt gefixeerd op dat soort zaken. Super interessant allemaal. Misschien moet ik toch maar overwegen om me om te laten scholen tot tandartsassistente zodat ik op de poli Kaakchirurgie kan gaan werken. Wow, dat lijkt me echt té gek! Het is alleen zo lastig om een opleidingsplek te vinden waar ik mijn praktijkuren kan gaan draaien. Ja, ik heb al research gedaan en nee, ik heb nog niets geschikts gevonden. Ik bedoel; ik woon samen en dan ga je niet zomaar weer fulltime naar school. No way!

Een perfecte glimlach die, mede dankzij de kids, niet meer van mijn gezicht zal verdwijnen

Ik kan wel uren over andere gezichten blijven kletsen, maar ik heb ook nog genoeg over mezelf te vertellen. Een hele tijd ben ik niet zo veel bezig geweest met de ongemakken, maar nu begint het weer een beetje naar boven te komen. Het is niet zozeer de gevoelloosheid waar ik me aan irriteer, maar meer het stijve gevoel dat weer terug dreigt te keren. Mijn oefeningen heb ik niet zo consequent gedaan en ik merk dat de stijfheid in de gewrichten weer toeneemt. Hoewel het er wel eens bij in schiet, probeer ik er wel aan te denken om goed aan de rechterkant te blijven kauwen. Er is mij heel vaak gezegd dit héél belangrijk is en dat weet ik zelf ook maar al te goed.

Verder probeer ik de situatie (=frustraties) een beetje los te laten. Dat ik nu hier in Turkije ben, helpt daar zeker aan mee. Ik ben iedere dag druk met de kids bezig. Die zorgen voor de nodige afleiding en dat is echt super fijn. Ze bezorgen me elke dag weer een brede glimlach op mijn gezicht.

Overigens slaap ik alweer een dikke week met de nieuwe bitjes en ik moet zeggen; dat werkt fantastisch. Ik ben inmiddels gewend aan de dikte van de clear overlays. Het is een mond vol, maar gelukkig passen ze en bieden ze de benodigde stabiliteit voor mijn gebit. Het is een hele tocht geweest, maar ik heb nu eindelijk bitjes die passen en die ik kan gebruiken totdat ik terug ga naar Nederland.

De kapotte clear overlay links en de nieuwe (van dikker materiaal) rechts

Ik ben nog iedere dag dankbaar dat ik dit mee mag maken. Als ik even alleen ben, tijd heb om na te denken en alles laat bezinken, besef ik pas hoe mooi en bijzonder het allemaal is. Dan ga ik wel eens wat stukken van mijn blog terug lezen; kijken waar ik vandaan kom. Ik ben van ver moeten komen maar ik heb het aan mezelf te danken dat ik nu hier zit en dat is zeker iets waar ik heel trots op ben.

Al vaker ben ik door mensen tegengesproken, maar mede door deze ervaring kan ik het nu echt met volle overtuiging zeggen: een uiterlijke verandering kan zéker het innerlijk op een positieve manier veranderen en helpen om dromen waar te maken!!

Met deze woorden ga ik deze blog eens beëindigen. Trouwens; top om te zien dat het forum een eigen leven is gaan leiden!! Blijf elkaar helpen..!

Liefs vanuit Alanya,

Cindy