Een glimlach die niet meer verdwijnt: dankbaar!

Goedemorgen!

De tijd vliegt hier heel hard voorbij. Ik heb het echt enorm naar mijn zin. Wat een topervaring! Dit had ik voor geen goud willen missen. Ben ik blij dat ik een transformatie heb ondergaan, anders had ik dit avontuur nóóit aangedurfd (en aangekund)!

Het geluksgevoel straalt er vanaf... keep smiling!

Ik zie ontzettend veel gasten komen en gaan. Daar zitten genoeg potentiële kaakchirurgie-patiënten tussen. Jeetje, wat een diversiteit aan kaken en gebitten kom je tegen als je er goed op let. Vorige week was het weer zover. Ik stond in het restaurant in de rij te wachten toen er weer een potentiële patiënt voorbij kwam. Wow, weer precies zo’n gezicht zoals ik vóór het hele traject had. Je kent het wel; terugliggende onderkaak, flinke overbeet en moeite om de lippen op elkaar te sluiten. Eigenlijk wilde ik stiekem een foto maken, maar het lukte me niet om dichtbij te komen en een goede foto te maken. Jammer voor mij! ;) Naast de terugliggende kaken heb ik ook al een aantal gevallen progenie (“centenbakken”) voorbij zien komen die een kaakoperatie kunnen gebruiken. Aiaiai, ik ben echt gefixeerd op dat soort zaken. Super interessant allemaal. Misschien moet ik toch maar overwegen om me om te laten scholen tot tandartsassistente zodat ik op de poli Kaakchirurgie kan gaan werken. Wow, dat lijkt me echt té gek! Het is alleen zo lastig om een opleidingsplek te vinden waar ik mijn praktijkuren kan gaan draaien. Ja, ik heb al research gedaan en nee, ik heb nog niets geschikts gevonden. Ik bedoel; ik woon samen en dan ga je niet zomaar weer fulltime naar school. No way!

Een perfecte glimlach die, mede dankzij de kids, niet meer van mijn gezicht zal verdwijnen

Ik kan wel uren over andere gezichten blijven kletsen, maar ik heb ook nog genoeg over mezelf te vertellen. Een hele tijd ben ik niet zo veel bezig geweest met de ongemakken, maar nu begint het weer een beetje naar boven te komen. Het is niet zozeer de gevoelloosheid waar ik me aan irriteer, maar meer het stijve gevoel dat weer terug dreigt te keren. Mijn oefeningen heb ik niet zo consequent gedaan en ik merk dat de stijfheid in de gewrichten weer toeneemt. Hoewel het er wel eens bij in schiet, probeer ik er wel aan te denken om goed aan de rechterkant te blijven kauwen. Er is mij heel vaak gezegd dit héél belangrijk is en dat weet ik zelf ook maar al te goed.

Verder probeer ik de situatie (=frustraties) een beetje los te laten. Dat ik nu hier in Turkije ben, helpt daar zeker aan mee. Ik ben iedere dag druk met de kids bezig. Die zorgen voor de nodige afleiding en dat is echt super fijn. Ze bezorgen me elke dag weer een brede glimlach op mijn gezicht.

Overigens slaap ik alweer een dikke week met de nieuwe bitjes en ik moet zeggen; dat werkt fantastisch. Ik ben inmiddels gewend aan de dikte van de clear overlays. Het is een mond vol, maar gelukkig passen ze en bieden ze de benodigde stabiliteit voor mijn gebit. Het is een hele tocht geweest, maar ik heb nu eindelijk bitjes die passen en die ik kan gebruiken totdat ik terug ga naar Nederland.

De kapotte clear overlay links en de nieuwe (van dikker materiaal) rechts

Ik ben nog iedere dag dankbaar dat ik dit mee mag maken. Als ik even alleen ben, tijd heb om na te denken en alles laat bezinken, besef ik pas hoe mooi en bijzonder het allemaal is. Dan ga ik wel eens wat stukken van mijn blog terug lezen; kijken waar ik vandaan kom. Ik ben van ver moeten komen maar ik heb het aan mezelf te danken dat ik nu hier zit en dat is zeker iets waar ik heel trots op ben.

Al vaker ben ik door mensen tegengesproken, maar mede door deze ervaring kan ik het nu echt met volle overtuiging zeggen: een uiterlijke verandering kan zéker het innerlijk op een positieve manier veranderen en helpen om dromen waar te maken!!

Met deze woorden ga ik deze blog eens beëindigen. Trouwens; top om te zien dat het forum een eigen leven is gaan leiden!! Blijf elkaar helpen..!

Liefs vanuit Alanya,

Cindy