Ontmoeting met Nijmeegse Mond-, Kaak- en Aangezichtschirurg! + Oproep Libelle

Goedemorgen,

Een onwijs drukke maar hele leuke week ligt achter me en ik sta alweer aan het begin van een nieuwe drukke week. Al die leuke dingen die op mijn pad komen naast mijn fulltime job, tsja, het is vrij veel en ik doe het mezelf aan, maar ik kan daar echt geen nee tegen zeggen. Er is in mijn leven altijd plek voor inspirerende mensen waar ik iets van kan leren. Inmiddels kan ik weer een persoon aan deze lijst met 'inspiring people' toevoegen. Wie dat is? Daar kom je achter in deze blog...

Afgelopen dinsdag stond mijn allereerste 'Twitter-meet-and-greet' ooit op het programma. Een ontmoeting met een Mond-, Kaak- en Aangezichtschirurg van het Radboud UMC te Nijmegen. Enkele maanden geleden raakte ik in contact met Dr. Coppen. We reageerden op elkaars tweets en kwamen zo in gesprek. Natuurlijk vertelde ik vol enthousiasme over mijn kaakosteotomietraject, de uitstekende resultaten en mijn bijbehorende blog. In mijn enthousiasme vroeg ik recht op de man af: "zou je niet een keer een bijdrage willen leveren aan de blog? Een gastblog?" Chips, wat heb ik nu gedaan?, dacht ik nog. Ik vraag zomaar iemand die ik niet ken om iets voor mijn blog te schrijven. Natuurlijk gaat hij nee zeggen! Maar het onverwachte gebeurde. Hij beantwoordde mijn verzoek met een 'ja', maar..... hij wilde me eerst ontmoeten om mij te leren kennen en om een vertrouwensband te scheppen. Dit kon ik volkomen begrijpen. Ik bedoel; zo'n man zet toch zijn naam op het spel. Dr. de Jonge was in het begin ook sceptisch, maar hij raakte al snel overtuigd. Aan mij de taak om ook Dr. Coppen te overtuigen tijdens onze ontmoeting.

Een beetje spannend vond ik het wel, die bewuste dinsdagavond afgelopen week. Al enkele dagen stuiterde ik door het huis. Hoewel ik gewend ben om door het huis te stuiteren, voelde dit toch een beetje raar. Niet negatief hoor. Het zal vast met de gezonde spanning te maken hebben gehad. We spraken af in Roermond, enigszins centraal voor ons beiden. Ik moest vanuit Heerlen komen, Dr. Coppen vanuit Nijmegen. Tegen een uur of 7 in de avond parkeerde ik mijn auto in de buurt van het station, waar ik Dr. Coppen zou ontmoeten. Ik was in het begin bang om hem niet te herkennen, maar gelukkig was dit geen enkel probleem. Een aangename ontmoeting, dat beloofde nog wat voor de rest van de avond. "Dat zit wel snor", dacht ik. We liepen samen richting één van de cafés op het Stationsplein, waar we ons op een gemakkelijke bank lieten vallen. De meet&greet kon nu écht beginnen.

Dr. Coppen was volledig voorbereid op onze ontmoeting. Onder het genot van een kopje thee en een Cola Light vertelde hij openhartig over zijn werk. Een gepassioneerde man, dat was mij wel duidelijk. Met behulp van een PowerPoint-presentatie met ondersteunend beeldmateriaal kreeg ik alles te weten over het werk van een Mond-, Kaak- en Aangezichtschirurg, in de volksmond een kaakchirurg genoemd. Veelal denken mensen dat een kaakchirurg zich bezig houdt met het trekken/snijden van verstandskiezen of het uitvoeren van een osteotomie. Het werk van een kaakchirurg beslaat echter veel meer gebieden. Het was interessant om te luisteren naar alle informatie die mij ter ore kwam. Tussendoor viel ik in als dingen mij bekend voorkwamen en vertelde ik mijn ervaringen. Ook liet ik hem een paar dingen van mijn blog zien, zoals de voor-foto's. "Eens even kijken wat ze allemaal met jou gedaan hebben". Zijn ogen rolden van de voor-foto's op de laptop naar mijn gezicht en weer terug. Inderdaad, ook hij beaamde: wat een verschil. Super! Dr. Coppen is blij voor me dat het beugeltraject in combinatie met de kaakosteotomie voor mij zo succesvol heeft uitgepakt. 'Je straalt', zei hij. Yes, I shine bright like a diamond!

De tijd vloog voorbij en aangezien Dr. Coppen nog terug naar Nijmegen moest en de volgende dag om 8.00 uur fris en fruitig op het werk moest verschijnen, besloten we toch maar eens afscheid te nemen. Of deze ontmoeting was zoals ik het had verwacht? Helemaal! Of nog meer dan dat! Ik vond het fantastisch om het gesprek aan te gaan met een man met zo’n passie voor zijn vak. Ook Dr. Coppen gaf aan er geen spijt van te hebben dat hij de reis van Nijmegen naar Limburg had gemaakt om mij te ontmoeten. Binnenkort zal hij een gastblog schrijven. Ik hoop dat de lezers van de blog dit interessant vinden en hier iets van opsteken. Wellicht dat ik Dr. Coppen dan kan overhalen om nogmaals een artikel te plaatsen. Zover is het echter nog niet. In ieder geval wil ik Dr. Coppen nu al bedanken voor de tijd die hij heeft genomen voor deze “meet & greet”. Dus bij deze: thanks!! :))

Verder.... Heb je de oproep van een journaliste van Libelle op het forum al gezien? Nee? Via deze link kom je uit bij de oproep. Hieronder de tekst van de oproep:

"Voor een item in Libelle portretteer ik drie vrouwen die na jaren wikken en wegen toch de knoop doorhakten en het aandurfden om een grote beslissing nemen waar ze hebben genomen waar uiteindelijk gelukkiger van zijn geworden.

Heb jij het aangedurfd om eindelijk een kaakoperatie te ondergaan, en ben je blij dat je deze stap hebt genomen? Als je het leuk vindt om je verhaal te delen aan andere lezeressen die hier steun of herkenning uit kunnen halen, stuur dan een mail naar laura.vandermeer@sanoma.com

Het gaat om een kort interview, en natuurlijk krijg je de tekst van te voren te lezen om eventuele onjuistheden te vermijden. Daarnaast zal er een mooie foto van je geplaatst worden. De fotoshoot zal plaatsvinden op zaterdag 1 februari. Reiskosten worden natuurlijk vergoed. Voor deze shoot word je opgemaakt en gestyled, stuur daarom een actuele foto van jezelf mee en vermeld je schoen- en confectiemaat, en je mobiele nummer waarop je te bereiken bent."

Lijkt dit je leuk? Zeker reageren dan! Wellicht kom je dan met jouw verhaal en een leuke foto in de Libelle te staan.

Ik ga deze week weer lekker aan de slag. Donderdag staat mijn bezoek aan de Velthuiskliniek in Eindhoven op het programma. Ik vind het heel spannend maar ik kijk er ook naar uit. Die laatste bron van irritatie ga ik echt aanpakken.

Tot volgende week!

Liefs,
Cindy

Kaakosteotomie aan de orde van de dag in Zuid-Korea! Risico's? Daar houden ze geen rekening mee!

Goedemorgen!

Hoewel deze blog zich voornamelijk richt op alle positieve gevolgen van een kaakosteotomie, dient er zeker rekening gehouden te worden met de negatieve aspecten. Aan een operatie zijn altijd risico's verbonden. Zo ook aan een kaakosteotomie.

Persoonlijk heb ik me van tevoren niet zoveel bezig gehouden met de risico's. "Het zal wel goedkomen", dacht ik, "Dr. de Jonge weet wel wat hij doet." Natuurlijk, ik had het een en ander gelezen, maar je denkt ook al snel: zoiets overkomt mij toch niet.

De reden dat ik een blog plaats over bewustwording van de risico's, is het feit dat je hier zeker rekening mee moet houden in je traject. Wat denk je waarom Dr. de Jonge in het begin nogal sceptisch was over deze blog? Wat als de operatie niet op een succes was uitgelopen? Wat als mijn ervaringen echt slecht waren? Wat als ik te maken had gekregen met blijvende complicaties? Ik vertel altijd eerlijk over mijn ervaringen, dus ook als het niet goed zou zijn geweest, had je dat op de blog kunnen lezen. Ik heb echter niets te klagen en ook dat mag gezegd worden.

Zoals iedereen wel weet is een kaakosteotomie niet zomaar een ingreep. Toen ik onlangs weer eens op internet aan het zoeken was naar leesvoer omtrent de kaakosteotomie, kwam ik tot een vrij schokkende constatering. In Seoul, Zuid Korea ondergaat 20% van de vrouwen (ja, 1 op de 5 dus!) een corrigerende operatie in het gezicht. Het grootste deel van de vrouwen ondergaat een kaakcorrectie. Uit onderzoek is gebleken dat gemiddeld 5000 vrouwen per jaar een kaakcorrectie ondergaan. Dit heeft verder niets te maken met medische noodzaak. Het is puur een esthetische ingreep, schoonheidsgericht. Er wordt zelfs voor geadverteerd op billboards op bus- en treinstations. Deze billboards wekken de indruk dat het een normale en gangbare ingreep is. Ongelooflijk maar waar. Zie je het al voor je? In Nederland? Voor- en na-foto's van een kaakosteotomie op grote billboards?

52% Van de vrouwen die een kaakcorrectie onderging hield klachten over na de operatie. Stijve gewrichten, gevoelloosheid, moeite met kauwen of lachen enzovoorts. Ze hielden van tevoren geen rekening met de mogelijke risico's en gingen voor de operatie om te voldoen aan 'wat mooi gevonden wordt'. Een Westers uiterlijk is in Azië hét schoonheidsideaal: grote ronde ogen, een bleke huid, een Westerse neus en een V-vormige kaak. Iedereen wil dat. Toen ik zelf in Thailand was voor mijn operaties heb ik veel gezien. In Bangkok loopt om de paar meter iemand met een pleister op z'n neus, het bewijs dat iemand een neuscorrectie heeft ondergaan. Mensen lopen overdag met paraplu's in de volle zon, gebruiken 'witte' foundation om maar zo bleek mogelijk te zijn. Cosmetische chirurgie is in Azië hartstikke normaal. Het is aan de orde van de dag en niemand schaamt zich ervoor. Ik werd niet bekeken met mijn spalkje over mijn neus. Het wordt als iets normaals gezien. Ik denk dat een groot deel van de bevolking wel iets aan z'n uiterlijk heeft veranderd.

Waar in Azië nauwelijks tijd wordt besteed aan voorlichting over de risico's van een operatie, zijn artsen hier in Nederland wel degelijk mee bezig. Ik weet in ieder geval dat Dr. de Jonge in zijn gesprekken met de patiënt altijd duidelijk de voors en tegens aangeeft. Niet dat ik er veel van mee heb gekregen. Ik zat iedere afspraak in een plas van angstzweet en de meeste dingen die hij mij vertelde gingen het ene oor in en het andere er weer meteen uit. Archel heeft veel informatie voor me opgeslagen. Toen ik eens alleen moest gaan heb ik al mijn vragen op papier geschreven (tip!) en deze voorgelegd aan Dr. de Jonge.

Maargoed, die risico's. Toch iets om even bij stil te staan. Gewrichtsklachten, hieruit voortvloeiende spierklachten, stijfheid, bewegingsbeperking, gevoelloosheid, overgevoeligheid.... Noem maar op, deze klachten kunnen allemaal opspelen na een osteotomie. Kunnen, zeg ik, het hoeft zeer zeker niet het geval te zijn. De een heeft wat langer last van stijfheid in de kaken, de ander van gevoelloosheid. Geen enkele patiënt is hetzelfde en geen enkele operatie is hetzelfde. Wees je bewust van de risico's die aan een operatie kleven. Als je esthetisch gezien een geweldig resultaat boekt, maar toch nog met restklachten blijft zitten, is dat frustrerend. Ik spreek uit ervaring... Naast het feit dat het frustrerend is, is het ook behoorlijk tijdrovend om wekelijks naar een fysio te gaan om wat vooruitgang te boeken. Gelukkig kan ik nu zeggen dat ik grotendeels hersteld ben. De gevoelloosheid is er nog maar die heb ik inmiddels geaccepteerd. Ik ben eraan gewend. Tanden poetsen met een elektrische tandenborstel? Nah, beter van niet, dat is echt overgevoelig. Het zijn nog kleine dingetjes die mij resten, maar ach, ik kan ermee leven. Niets houdt mij meer tegen om dagelijks met een brede glimlach op pad te gaan. Altijd leuk als mensen zeggen dat ik een aanstekelijk enthousiasme heb. Heerlijk!

Nog even terugkomen op die extreme gevallen in Zuid Korea. Daar is zelfs een vrouw geweest die zelfmoord heeft gepleegd omdat ze echt niet kon leven met de restklachten ten gevolge van de kaakoperatie die ze had ondergaan. Ze kon nauwelijks meer kauwen en ze had continu pijn door zenuwschade die ze had opgelopen tijdens de kaakosteotomie. Dit schreef ze in een brief die ze achterliet. Sneu zeg, als iets zo grof fout gaat. Ik moet wel zeggen dat die operaties daar volgens mij een stuk heftiger zijn. Als ik voor- en na-foto's bekijk.... het lijken vaak net twee andere personen die op de foto staan. Dan gaat het volgens mij niet om een verplaatsing van 10 mm, maar om complete verbouwingen van het gezicht.

Waar een kaakosteotomie in Nederland vooral wordt uitgevoerd indien er (op termijn) functionele problemen in de kaken en het gebit ontstaan, wordt de kaakosteotomie in andere delen van de wereld dus uitgevoerd als een routineoperatie. Alles om te voldoen aan het schoonheidsideaal. Ach, ik geef ze geen ongelijk. Ik zeg altijd maar zo: 'als je ongelukkig bent met jezelf kun je twee dingen doen. 1, je blijft ermee zitten of 2, je doet er iets aan. Aan jou de keuze....' Natuurlijk hebben de media een (veel te) grote impact op het gevoel van de dames onder ons. Zonder ons te realiseren dat er veel gebruik wordt gemaakt van Photoshop en andere bewerkingsprogramma's, wil iedereen voldoen aan het schoonheidsideaal...

Ach, als je je maar bewust bent van de risico's van een ingreep. Er kan altijd iets misgaan, maar heb ook vertrouwen in een goede afloop. Zorg er in ieder geval voor dat je een klik voelt met de kaakchirurg die de operatie gaat uitvoeren. Er moet een soort van vertrouwensband zijn. Heb je die niet, dan is het beter om een andere kaakchirurg te bezoeken. Je zal 'm nog vaak nodig hebben tijdens je traject!

Fijne week allemaal!

Liefs,
Cindy

Ben jij of ken jij iemand.....?

Goedenavond!

Vanmiddag kreeg ik een mail van de dames die mij geïnterviewd hebben voor de publicatie in de Grazia. Ze zijn op zoek naar vrouwen die veel tijd besteden aan beautybehandelingen, uiterlijk of waar cosmetische ingrepen zelfs een obsessie zijn geworden met als gevolg: geldproblemen. Anyway, onderstaande oproepen geven je meer informatie over wie ze zoeken. Ben jij of ken jij iemand? Laat het me weten of neem rechtstreeks contact op met de dames van Little Birdie!

Extreem geïnteresseerd in beautybehandelingen? (klik)
Voor een bekend tijdschrift (interview door ons, zonder foto, kan anoniem) een vrouw (25-38 jaar) die als het even kan álles wil proberen (of i.i.g. veel). Geen Marijke Helwegen die eeuwig 16 wil blijven, maar ben/ken je iemand die opvallend nieuwsgierig is naar de verschillende behandelingen die mogelijk zijn? En misschien wel een bepaald taboe wil doorbreken? Dan horen we graag van je!
Je reactie kun je sturen naar vertel@littlebirdie.nl.

SPOED: (te) veel bezig met beauty/uiterlijke verzorging (klik)
Heb jij het gevoel dat je teveel tijd en/of geld besteedt aan je uiterlijk en wil je daar wat aan doen?

Houd je enorm van make-up, kapper, schoonheidsbehandelingen, tattoos en/of cosmetische ingrepen en loopt dit inmiddels behoorlijk uit de hand?!

Er verzorgd en mooi uitzien begon als hobby, maar inmiddels beheerst het je leven. Denk aan: je kon laatst in de supermarkt alwéér niet pinnen omdat je die fijne, maar peperdure gezichtsbehandeling belangrijker vond. Je bent ooit uit nieuwsgierigheid begonnen met een spuitje botox en kunt nu niet meer zonder. Je nam op je 16e een kleine tattoo, maar inmiddels gaat bijna al je geld naar de tattoo-artist en heb je er veel meer. Of: je vriend/vriendin en jij hebben regelmatig ruzie omdat jouw beautyproducten de complete badkamer in beslag nemen en er te weinig geld voor de huur overblijft.

Herken jij (M/V, 20-49 jr) je in dit plaatje en vind je het tijd om er iets aan te doen? Dan horen we graag van je! Stuur een mailtje naar vertel@littlebirdie.nl of bel 06-54770644 (je zit nog nergens aan vast) en we vertellen je meer.

Tot maandag!

Liefs,
Cindy

Je bent zelf verantwoordelijk voor je geluksgevoel - volg je droom!

Goedemorgen!

Al stuiterend ga ik tegenwoordig door het leven. Soms weet ik écht niet wat ik ermee aan moet, maar ik mag niet klagen. Alles gaat me nu voor de wind en ik zit echt in een hele grote stroomversnelling. Met alles. Er komen ongelooflijk inspirerende mensen op mijn pad. Zou dat echt komen door mijn enthousiaste, open en vrolijke uitstraling? Schijnbaar wel....

Van enkele mensen uit mijn omgeving krijg ik bovenstaande vaak te horen. Ik laat mensen lachen. Geen idee hoe, want ik ben 'gewoon' mezelf. Dat 'gewone mezelf zijn' maakt echter veel los bij anderen. Ik huppel energiek door de dag heen, tover een glimlach op ieders gezicht omdat ik een aanstekelijke energie en glimlach heb. Dat is pas tof om te horen!! Het gaat allemaal vanzelf, dat shinen, maar het kost onbewust toch wel veel energie. 's Avonds ben ik compleet gesloopt en 'shine' ik iets minder met m'n chill-outfit op de bank.

Ik vind het echt super om te horen dat ik voor anderen een bron van inspiratie ben. Iedere week komt er wel een berichtje voorbij met inhoud als "eigenlijk durfde ik niet, maar door jou heb ik tóch doorgezet!" of "ik ben al jaren ongelukkig, heb er nooit iets aan gedaan, maar nu ik de resultaten bij jou zie ga ik ervoor!"
Dat is toch prachtig?! Deze berichten geven me nog meer energie om te shinen.

Als ik over straat loop, alleen, of samen met mijn vriend, denk ik altijd dat mensen me aankijken. Vaak is dit ook zo. Door mijn onzekerheid van vroeger vraag ik altijd meteen aan mijn vriend: "Wat is er met mij? Zie ik er niet uit? Heb ik ernstige tekortkomingen? Zit mijn make up nog goed? En mijn haar? Ben ik wel toonbaar voor de buitenwereld?"
Ik word onzeker van die brandende ogen op mij en ook mijn vriend zegt wel eens dat het opvalt dat mensen naar me kijken. Herkennen ze me ergens van? Wat valt er aan mij te zien? Brrr, ik voel me er best wel ongemakkelijk bij, moet ik zeggen. Het zal vast positief zijn...

Wat ik in deze blog wil overbrengen op de lezers; volg je weg, volg je dromen, streef je doelen na, ga voor je eigen geluk. Als jij gelukkig bent, straal je dat uit en breng je die energie over op anderen.
Ik heb van verschillende kanten kritiek gehad in mijn traject van de 'extreme make over'. Voor operaties naar Bangkok? Goh, daar had ik een gevoelige snaar mee geraakt. "Durf jij dat?! Zo ver weg?! In de rimboe? Dat kan nóóit goed gaan!" Mensen hebben te veel vooroordelen, mensen zijn in de huidige maatschappij kortzichtig en kijken in veel gevallen niet buiten de dorps-, stads- of landsgrenzen. Dat is jammer, want er is zoveel meer dan dit. Achteraf heb ik veel complimenten gekregen, maar wat als ik me had laten leiden door de negatieve kritiek van anderen? Wat als ik daar zo gevoelig voor was geweest? Dan had ik al die operaties waarschijnlijk niet gedaan. De drang om gelukkig te worden was véél groter dan de mensen die met hun oordeel klaar stonden. Die meningen heb ik allemaal naast me neergelegd en ik heb mijn geluk nagestreefd. Kijk eens waar ik nu sta en wat er in het afgelopen jaar op mijn pad was gekomen. De mensen die in eerste instantie zoveel kritiek hadden, staan nu met grote ogen te kijken wat er allemaal met me gebeurt. Je weet het niet zeker, maar ik ben ervan overtuigd dat er niet zoveel mooie dingen op mijn pad waren gekomen als ik niet zo gelukkig was.

Tijdens het traject zijn er veel mensen, van wie ik dacht dat het vrienden waren, afgevallen. Mensen komen in je leven met een reden, om een les te leren. Als je die les geleerd hebt, nemen ze in veel gevallen weer afstand. Slechts een enkeling blijft.... ook dat is een belangrijke les voor me geweest. In het begin kon ik daar maar moeilijk mee omgaan, maar nu heb ik zoiets van: "ik steek energie in jou maar jij niet in mij? Prima, daag. Het moet van twee kanten komen!" Ik heb heel veel om te geven, maar dan mag ik ook iets terug verwachten.

Uiteindelijk draait het allemaal om jezelf. Jij bent degene die gelukkig moet zijn. Ben je ongelukkig? Heb je geen kin? Een terugliggende onderkaak? Een vooruitstekende onderkaak? Scheve tanden? Een scheve neus? Geen borsten? Acné? Hangende oogleden? Whatever, het maakt niet uit. Als je ongelukkig bent kun je twee dingen doen: het laten voor wat het is of er iets aan doen! Ik zeg dit vaak tegen mensen en dan knikken ze: "ja, dat klopt. Jij hebt dat echt goed aangepakt, maar ik heb daar geen geld voor." Nou, dan heb ik een duidelijke boodschap: ik heb het geld ook niet uit een boom kunnen schudden. Ik heb er keihard voor gewerkt om alle mijn doelen te kunnen verwezenlijken. Oké, het kaakosteotomietraject en de beugel kreeg ik vergoed op basis van medische noodzaak. Duidelijk, als je de voor-foto's hebt gezien. Voor de rest heb ik zelf gewerkt. Heb ik mijn doel behaald? Gelukkig zijn? Daar kan ik een hele duidelijke 'ja' op antwoorden.

Dit jaar ga ik aan de slag met mijn laatste onzekerheidje. Op 30 januari heb ik een afspraak bij de Velthuiskliniek in Eindhoven. Tijd om mijn roodheden/ontstekingen rond neus en mond aan te pakken. Met tijden gaat het goed, maar soms is het gewoon niet te houden. Gelukkig is er met make up wel het een en ander weg te werken, maar fijn is anders. Ik loop al een hele tijd bij een dermatoloog maar met antibiotica en crèmes kom ik er helaas niet. Bovendien wil ik niet te lang (lees: ik heb al bijna een jaar antibiotica geslikt) die rotzooi nemen, want dat is ontzettend ongezond. Tijd dus om het hardhandiger aan te pakken. Waarschijnlijk wordt het een laserbehandeling. Als ik dát heb gedaan, ben ik helemaal tevreden. Nu ook al hoor, niemand neemt mij mijn geluk nog af. Ik ga lekker verder met shinen!

Over ruim een maand moet ik op controle bij Dr. de Jonge. In april is de operatie alweer 2 jaar geleden. Ongelooflijk hoe snel de tijd gaat. Alle gebeurtenissen van die periode staan op mijn netvlies gebrand. Ik kan vrijwel iedere minuut terughalen. Wat een belevenis was dat. Binnenkort spreek ik trouwens af met een kaakchirurg elders uit Nederland. Ik heb hem al verteld dat hij dan het 'meesterwerk' van Dr. de Jonge in real life kan aanschouwen. Hij wil waarschijnlijk ook een gastblog schrijven, dus dat is echt gaaf! Yeah!

Lieve lezers, genoeg gekletst voor deze week. Laat je niet gek maken, volg je pad, volg je weg naar geluk en GO FOR IT!! Ik ga proberen om deze week weer iemand te inspireren en anders hoop ik dat ik met deze blog ook een aantal mensen op weg help naar ultiem geluk! Ik heb het gevonden! Jij kan dat ook!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

Happy New Year!! Ik ga dit jaar verder met ´shinen´...

Goedemorgen,

De eerste week van het nieuwe jaar zit er alweer bijna op. De drie Koningen vervolgen vandaag hun route en zullen ons land weer verlaten. Voor de meeste mensen ook tijd om de kerstboom de deur uit te doen en het dagelijks leven weer op te pakken. Officieel zeggen ze dat de beste wensen tot en met drie Koningen overgebracht mogen worden, dus daar maak ik nu even gebruik van. Voor alle lezers van de blog: de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar; veel geluk, liefde, gezondheid, voorspoed en voor diegenen die midden in het kaakosteotomietraject zitten: heel veel moed om door dit traject te komen!!

Zelf heb ik op oudjaar even een reality-check gedaan. Mijn blog van vorige week nog eens doorgelezen, mijn fotoboeken van het afgelopen jaar doorgebladerd en de mooiste dingen in mijn hoofd nogmaals afgespeeld. Ik kwam tot de conclusie dat 2013 echt een grandioos jaar was. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik er in 2014 alles aan ga doen om er weer een fantastisch jaar van te maken. Maar hey, aan mijn 'shine-bright-like-a-diamond'-gehalte zal het niet liggen. Toen ik de foto's van oud- op nieuw terug zag wist ik niet wat ik zag. Wow, ik spat van die foto's af! Helemaal 'heppie-de-peppie'. Oordeel zelf maar.... Vroeger was ik nooit zo losjes en enthousiast, nu bulderde mijn lach overal bovenuit. Ik kreeg zelfs kramp in mijn kaken van het lachen en mijn kaken hebben nog 2 dagen verzuurd aan gevoeld. Fijne pijn, om het zo maar te noemen.

De ongemakken zijn tegenwoordig in veel mindere mate aanwezig. Een fantastisch gevoel om er niet iedere dag zo mee geconfronteerd te worden. Lekker breeduit lachen, lekker eten, lekker gek doen, gewoon; normaal functioneren. Heerlijk!! En dat ook nog eens zonder oefeningen te doen. Die zelfmassages van Raymond?! Geen idee wanneer ik die voor het laatst heb gedaan, is al zeker meer dan een maand geleden. De oefeningen van de vorige fysio Bastian? Goh, dat is al zeker meer dan een half jaar geleden. Soms, tussendoor, train ik wel nog eens mijn mondopening. Open, dicht, open dicht en af en toe duw ik mijn mond met mijn vingers nog een stukje verder open. Alleen als ik mijn mond maximaal open treedt het verzuurde gevoel vrijwel meteen in. Hier en daar kraakt het nog wel eens, maar hey, als dat alles is... Aan mijn gedeeltelijk gevoelloze onderlip en kin ben ik wel gewend. Als ik knoei met eten heb ik nog steeds niet in de gaten als er iets aan mijn kin hangt. Ik heb standaard een spiegeltje en zakdoekjes in mijn tas, voor het geval dat... Dit ongemak irriteert me verder niet meer, het is zoals het is. In februari moet ik op controle bij Dr. de Jonge. Aangezien ik maar 1x per half jaar voor controle bij hem ben, is dit wel een uitgelezen mogelijkheid om die 'gevoelskwestie' bespreekbaar te maken. We zullen zien....

Dat het op dit moment zo goed gaat heeft natuurlijk ook alles te maken met de positieve vibe waar ik nu in zit. Dit kan in mijn geval overigens snel weer veranderen. Misschien dat ik er over een paar weken weer even de pest in heb omdat ik weer tegen een 'beperking' aan loop. Vooralsnog is dat niet het geval en er moet wel een heleboel gebeuren om mij uit die positieve vibe te krijgen. Wat dat betreft ben ik echt sterk geworden en laat ik me niet zo snel meer gek maken.
Natuurlijk, ik heb mijn onzekerheden en vraag een paar keer per dag Archel om bevestiging, maar als ik dan wat foto's terug zie, denk ik: "hmm, eigenlijk ben ik best wel mooi." Alleen zie ik dat zelf soms nog niet. Zal ook wel vrouw eigen zijn, die onzekerheden. Ik ken in ieder geval in mijn eigen omgeving geen enkele vrouw die volledig overtuigd is van zichzelf, dus het zal er wel bij horen.

Trouwens, de nieuwe commercial van Corendon is uit. Afgelopen zaterdag kreeg ik allemaal berichtjes van mensen die me hadden gezien. Zelf was ik op het werk en had ik er nog niets van gezien. Het kwam als een aardige verrassing, omdat eerst werd gezegd dat de commercial pas in februari uit zou komen. Ik kon dan ook niet wachten tot mijn dienst erop zat en ik naar huis kon gaan, zodat ik mezelf op tv kon zien.
Corendon heeft twee commercials opgenomen toen ik in Turkije was en in één van die shine ik samen met Pleuni. Ofja, shinen, ik ben ´maar liefst´ 2 seconden in beeld!! In die twee seconden ben ik schijnbaar wel goed te herkennen. Heb jij me al gespot?! Ik heb in ieder geval 5 geweldige dagen gehad in Turkije die ik nooit had willen missen. Ook was ik die dagen herenigd met Pleuni en hebben we het hotel volledig op z'n kop gezet... Het was een fantastische ervaring.

Het nieuwe jaar is in ieder geval goed begonnen en ook dit jaar gaat de blog gewoon door! Wedden dat dit de langstlopende kaakosteotomie-blog wordt die er bestaat? Wel ben ik op zoek naar enkele leuke onderwerpen. Wat zou jij graag willen lezen op de blog? Zit je met brandende vragen? Laat het achter op de blog, dan zal ik er een artikel aan wijden.

Tot volgende week!

Liefs,

Cindy