Goedemorgen!
Al sinds het bevestigen van de afspraak zag ik er tegen op: de controleafspraak bij de tandarts. Met klamme handjes stapte ik afgelopen dinsdag in de auto richting de praktijk van Scuric. Na een minuut of 10 werd ik geroepen en mocht ik eerst bij Janice, de tandartsassistente, komen. Zij heeft hier en daar wat schoongemaakt, voordat de tandarts erbij werd geroepen. Scuric begroette me vriendelijk en vroeg hoe het met me ging. Hij nam de tijd om naar de brandende vraag van mij te luisteren: "Ik probeer mijn tanden te bleken maar twee tanden bleken niet mee. Dat frustreert me"! Hoewel ik ervan overtuigd was dat er op die plekken geen vullingen zitten, schijnt er toch een dun laagje aangebracht te zijn. Dat verklaart dus de boel. Hij ging er verder eigenlijk niet op in en het enige wat ik dacht was: "da's best klote, nu kan ik dus nooit meer mijn tanden bleken".
De tandarts bekeek mijn gebit en zei een paar keer dat we toch super tevreden mogen zijn met de resultaten die zijn bereikt met het beugeltraject en de kaakosteotomie. Jazeker, ik ben er ook onwijs blij mee, maar dat is geen nieuws. Er was alleen een minpuntje; een oude vulling die er al zeker 10 á 15 jaar in zit, geplaatst door mijn vorige 'niet-empathische' tandarts die altijd 'op zoek' was naar oneffenheden in het gebit, begint los te raken. Volgende week moet ik dus terug komen om alles weer netjes bij te werken, zodat ik er de komende jaren weer tegenaan kan. Ik zie er nu alweer tegenop. Bah!
Voor de rest zag het gebit er goed uit. Hier en daar een klein beetje tandsteen, maar het viel goed mee. De tandarts was tevreden. Ik moet gewoon op dezelfde voet doorgaan. Dat wil zeggen: 2 á 3x per dag poetsen, 1x per dag de GUM Softpicks, 1x per dag flossen. Een hele dagtaak, maar ik weet waar ik het voor doe: een gezond en stralend gebit.
Afgelopen vrijdag moest ik me om 9.30 uur melden bij Dr. de Jonge. Toen ik rond 9.25 uur de poli op kwam zat het he-le-maal vol. Er was geen enkel stoeltje meer vrij. 'Shit', dacht ik nog, dit gaat lang duren. Het viel mee. Om 9.40 uur zwaaide Wim de deur van zijn behandelkamer open en mocht ik naar binnen komen. Dit begon natúúrlijk weer met een grap. Hij zei al meteen: "ach, je kent me, hè. Een vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken." We hebben even flink bijgekletst. 'Vroeger' in mijn periode vóór de extreme make-over was ik altijd het stoere voetballertje, zoals de Grazia het destijds omschreef. Wim vroeg of ik nog altijd actief was op de voetbalvelden. Het imago dat ik nu heb past echt niet meer bij de stoere voetbalster die de schenen van de tegenstander door midden schopt. Wim zei nog: "vroeger zou ik nog bang zijn als jij het veld op zou komen...." Ik zei nog: "pas maar op jij"! Wat een pestkop, hè. Wim heeft heel goed in de gaten hoe ver hij kan gaan bij patiënten. Hij weet dat hij mij snel op de kast heeft dus hij daagt me altijd uit. Wel leuk, hoor. Het was immers alweer een jaar geleden dat ik Wim had gezien. Vorige keer dat ik op controle moest was hij er niet.
Spanning had ik deze keer eigenlijk niet. Op dinsdag waren mijn tanden bij de tandarts al helemaal schoongemaakt, dus ik wist zeker dat Wim geen opmerking over mijn tanden kon maken. Inderdaad, geen opmerkingen. We praatten nog even over de blog. Wim vertelde dat er wel eens patiënten binnen komen die naar aanleiding van mijn blog vragen: "Ohh, dus jíj bent Wim"? Vaak valt er dan een hele spanning van de patiënt af. Fijn om te horen! Wim ging op zoek naar Dr. de Jonge, die elders op de poli nog even aan het werk was. Al snel kwam hij de behandelkamer binnen gelopen. Een vrolijke groet, een stevige handdruk. Leuk om hem weer te zien. Hij vroeg hoe het met me ging. Ik antwoordde zoals altijd: "goed". Ik mocht gaan liggen en na wat 'gekeuvel' tussen Wim en Dr. de Jonge nam Dr. de Jonge uitgebreid de tijd om mijn beet te bekijken, de beweging te bekijken en de gewrichten te controleren. Hij vroeg ook hoe het met mijn gevoel zat. Ik vertelde dat er nog steeds geen gevoel terug is gekomen in een gedeelte van mijn onderlip en kin. Daarop pakte hij een dun velletje van mijn lip en kneep erin. Ik voelde niets, er schoot alleen een zeurende pijn door mijn tanden en gedeelte van de kaak. Helaas, pindakaas. Ik vertelde ook over de gekmakende jeuk in mijn oren. Het komt wel eens voor dat dit een probleem vanuit de gewrichten is, maar dit is bij mij niet het geval. Het komt dus niet vanuit de kaak. Aan mij de taak om uit te gaan zoeken waar het dan wél vandaan komt. Al met al was Dr. de Jonge tevreden. Dat kan natuurlijk ook niet anders!
Ook met Dr. de Jonge heb ik nog even over de blog gekletst. Binnenkort gaat hij door middel van een gastblog een bijdrage leveren aan de blog. Echt geweldig dat hij dat wil doen. Tevens gaan we zeer binnenkort verder aan 'ons' project, het boek. Het is soms lastig te plannen door alle drukte. Zodra ik meer over het boek kan vertellen, zullen jullie het zeker lezen op de blog.
Weet je wat ik altijd mooi vind aan die afspraken bij Wim en Dr. de Jonge? Ook al zit de wachtkamer helemaal vol, eenmaal binnen heb je als patiënt nóóit het gevoel dat er gejaagd wordt gewerkt. Althans, dat is mijn ervaring. Ze nemen daar altijd uitgebreid de tijd voor me. Wim en Dr. de Jonge werken beiden met passie voor hun job. Ze willen het beste voor de patiënt en dat siert deze mensen. Voor als jullie het nog niet wisten: ik ben zó blij met ze!
Over drie maanden, op 25 april, moet ik weer op controle bij Wim en Dr. de Jonge. Dan is de operatie alweer twee jaar geleden. Ongelooflijk hoe snel de tijd gaat. Wim zei nog: "ik zie je nog binnen komen, de dag na de operatie." Wat een vreselijk gezicht was dat. Letterlijk. Wim geeft trouwens ook altijd aan dat het niet alleen voor de patiënt heftig is, maar ook voor naasten. Ik weet nog dat mama het vrij zwaar had toen ze mij daar zag liggen. Niet dat ik er iets van mee heb gekregen. Dat is iets wat ik achteraf kreeg te horen. Ik snap dat wel, mama voelde zich machteloos. Ze had het zwaar, zeker omdat mijn vader op die dag ook opgenomen moest worden voor een operatie. Ook Archel heeft veel te verduren gehad. Wat een vreselijk mens was ik in de periode vóór de operatie. Wim zegt dat de rol van naasten niet onderschat mag worden. Daar geef ik hem groot gelijk in.
Toen we de poli verlieten en op de lift aan het wachten waren, kwam er een jonge meid uit de lift. Ik zag het meteen: gezwollen kaakjes. Aiai, die heeft zeker weten ook een osteotomie gehad. Arme meid. Die was ook op weg naar Wim en Dr. de Jonge, denk ik. Er komt dan altijd meteen een gevoel van empathie naar boven. Gelukkig is ze in goede handen en komt alles vast weer goed!
Tot volgende week.
Liefs,
Cindy
maandag 24 februari 2014
zondag 16 februari 2014
Mondhygiëne ó zo belangrijk in het beugel- en kaakosteotomietraject
Goedemorgen!
Je herkent het vast wel als je in een beugeltraject zit of het inmiddels achter de rug hebt; het overlevingspakket dat na een maaltijd achterblijft tussen de draadjes van de beugel. Vreselijk irritant en het voelt gewoon niet schoon. Bovendien is het geen charmant gezicht als je je big smile op zet en er zit nog een stukje croissant tussen je tanden... Vlak na mijn kaakosteotomie schreef ik al kort over mijn mondhygiëne, maar nu wil ik er een volledige blog aan wijden.
Er zijn talloze producten op de markt om je mondhygiëne te verbeteren. Zeker tijdens je beugel- en kaakosteotomietraject is het belangrijk om je tanden zo goed mogelijk schoon te houden. De beugel bemoeilijkt dit wel, maar er zijn genoeg manieren om de 'schade' te beperken. Ook na een kaakosteotomie is het lastig om alles goed schoon te houden. Je komt er gewoonweg niet goed bij, omdat in de meeste gevallen de kaken gefixeerd zijn en de mondopening dus beperkt wordt. Ik had altijd een hele vieze smaak in mijn mond. In het begin, de eerste paar dagen na de operatie, werd ik er zelfs misselijk van. Bloed in de mond, een ijzerachtige smaak, speeksel, bacteriën, nee, dat was niet fijn. Gelukkig kon ik regelmatig naar Wim, de mondhygiënist, die mijn gebit goed reinigde in de periode dat dit zelf erg moeilijk was.
Ik had na mijn beugel- en kaakosteotomietraject weinig schade aan mijn tanden. Er waren slechts twee hele kleine plekjes op mijn tanden die de tandarts tijdens het perfectioneren van de beet heeft bijgewerkt.
De volgende producten hebben tijdens mijn traject bijgedragen aan een goede mondhygiëne:
- GUM Softpicks: voor mij de uitvinding van het jaar in 2012. Nog nooit had ik ervan gehoord, totdat de mondhygiënist in het ziekenhuis mij hierop wees. Met deze softpicks kom je in alle ruimtes tussen je tanden waar je met de gewone tandenborstel niet bij komt. Dit klinkt alsof het uit een commercial op tv komt, maar het is toch echt waar. Het bewijs werd vorig jaar geleverd bij de tandarts. Archel en ik gingen allebei tegelijk op controle bij de tandarts en er werden foto's gemaakt. Bij mij was er geen tandplak in de ruimtes tussen de tanden te bekennen, terwijl dit bij Archel wél het geval was. Het verschil: ik gebruik dagelijks de GUM Softpicks, Archel nooit.... Ik ben er inmiddels fan van. Het kost wel wat, maar ik heb alles over voor een gezond gebit!
- Monoject 412 spuitje: toen ik ontslagen werd uit het ziekenhuis kreeg ik dit spuitje mee naar huis. Omdat tanden poetsen onmogelijk was, kon ik met dit spuitje spoelen. De gebogen punt maakt het makkelijker om overal bij te komen.
- Kindertandenborstel: toen ik mijn mond eenmaal weer een beetje kon openen en poetsen dus weer mogelijk was, ben ik begonnen met een babytandenborstel. Zo'n heel klein borsteltje. Ideaal, want de mondopening was nog minimaal. Met de babytandenborstel kon ik toch hier en daar wat reinigen. Toen ik de mond weer wat verder kon openen, ben ik overgestapt op een kindertandenborstel. Tegenwoordig heb ik een gewone tandenborstel.
- Tandpasta: tijdens mijn hele traject heb ik Zendium Extra Sensitive gebruikt. Dit beviel mij ontzettend goed. Ongeveer een half jaar geleden ben ik overgestapt op een ander merk. Een tandpastafabrikant zocht contact met mij en stuurde mij een hele lading tandpasta toe. Inmiddels heb ik enkele zendingen mogen ontvangen en kan ik voorlopig vooruit. De tandpasta die ik nu gebruikt is ontwikkeld door kaakchirurgen en tandartsen. Ze beweren dat de zuurstof die vrijkomt bij gebruik van de tandpasta een helende werking heeft op ontstekingen, botverlies en wonden in de mond/kaak. Of het waar is, geen idee. Ik vind de tandpasta wel lekker, maar merk niet echt effecten dat het mijn gevoel weer terugbrengt of dat de overgevoeligheid van enkele tanden en enkele plekjes tandvlees afneemt.
Morgenvroeg moet ik op controle bij de tandarts. Ik heb er in het afgelopen half jaar wederom alles aan gedaan om mijn mondhygiëne te optimaliseren en te voorkomen dat er gaatjes zijn ontstaan. Of ik daarin ben geslaagd zal ik morgen te weten komen. Ik ben er alweer een week tegenaan aan het hikken. Ik zie er tegenop, het zweet staat alweer in mijn handjes, maar ik weet zeker dat ik na morgen zeg: "ahh, dat viel best mee!" Althans, dat hoop ik. Ik ga in ieder geval wel aangeven dat ik mijn tanden witter wil, maar dat me dit niet lukt met de normale bleekgel van Opalescence. Zoals ik enkele weken geleden al schreef bleken twee tanden niet mee. Dit is raar, want ik ben ervan overtuigd dat er géén vullingen in deze tanden zit. Morgen dus even navragen.
Komende vrijdag moet ik in de ochtend op controle bij Wim (mondhygiënist) en Dr. de Jonge. Daar zie ik niet zo tegenop. Ik weet dat me geen behandeling meer te wachten staat en dat ik dus niet bang hoef te zijn. Gewoon, een simpele controle, mijn bright smile laten zien. De doofheid in de onderlip en kin, ach, ik ga het niet meer aangeven, tenzij Dr. de Jonge ernaar vraagt. Ik ben het gewend. Wat ik wel vervelend vind is het feit dat ik mijn tanden onmogelijk kan poetsen met een elektrische tandenborstel. Ik heb het gevoel dat mijn tanden schoner worden als ik een elektrische tandenborstel gebruik, maar dit levert me zoveel pijn op in mijn rechteronderkaak en de tanden. Misschien is het wel een goed teken, want dat wil zeggen dat er wel een verbinding is tussen de zenuwen die er lopen. Ik weet het niet... voorlopig poets ik mijn tanden nog steeds met een normale tandenborstel. Zolang ik geen gaatjes heb en mijn gebit er niet onder lijdt, vind ik het prima.
Volgende week een verslag van mijn bezoekjes aan de tandarts, de mondhygiënist en de kaakchirurg!
Oja, nog een leuk feitje. Komende woensdag bestaat de blog twee jaar. Precies twee jaar geleden begon ik met de blog. Vanaf de operatie op 23 april 2012 heb ik wekelijks geblogd over mijn ervaringen. Tot op de dag van vandaag ben ik nog niet 'klaar' met de blog. Er staan nog wat plannen 'op de rol'. Hoewel ik het werk aan de blog soms moeilijk kan combineren met mijn werk en private life, probeer ik toch wekelijks een interessant verhaal voor de lezers te plaatsen. Ik beleef er in ieder geval nog veel plezier aan.
Tot volgende week!
Liefs,
Cindy
Je herkent het vast wel als je in een beugeltraject zit of het inmiddels achter de rug hebt; het overlevingspakket dat na een maaltijd achterblijft tussen de draadjes van de beugel. Vreselijk irritant en het voelt gewoon niet schoon. Bovendien is het geen charmant gezicht als je je big smile op zet en er zit nog een stukje croissant tussen je tanden... Vlak na mijn kaakosteotomie schreef ik al kort over mijn mondhygiëne, maar nu wil ik er een volledige blog aan wijden.
Er zijn talloze producten op de markt om je mondhygiëne te verbeteren. Zeker tijdens je beugel- en kaakosteotomietraject is het belangrijk om je tanden zo goed mogelijk schoon te houden. De beugel bemoeilijkt dit wel, maar er zijn genoeg manieren om de 'schade' te beperken. Ook na een kaakosteotomie is het lastig om alles goed schoon te houden. Je komt er gewoonweg niet goed bij, omdat in de meeste gevallen de kaken gefixeerd zijn en de mondopening dus beperkt wordt. Ik had altijd een hele vieze smaak in mijn mond. In het begin, de eerste paar dagen na de operatie, werd ik er zelfs misselijk van. Bloed in de mond, een ijzerachtige smaak, speeksel, bacteriën, nee, dat was niet fijn. Gelukkig kon ik regelmatig naar Wim, de mondhygiënist, die mijn gebit goed reinigde in de periode dat dit zelf erg moeilijk was.
Ik had na mijn beugel- en kaakosteotomietraject weinig schade aan mijn tanden. Er waren slechts twee hele kleine plekjes op mijn tanden die de tandarts tijdens het perfectioneren van de beet heeft bijgewerkt.
De volgende producten hebben tijdens mijn traject bijgedragen aan een goede mondhygiëne:
- GUM Softpicks: voor mij de uitvinding van het jaar in 2012. Nog nooit had ik ervan gehoord, totdat de mondhygiënist in het ziekenhuis mij hierop wees. Met deze softpicks kom je in alle ruimtes tussen je tanden waar je met de gewone tandenborstel niet bij komt. Dit klinkt alsof het uit een commercial op tv komt, maar het is toch echt waar. Het bewijs werd vorig jaar geleverd bij de tandarts. Archel en ik gingen allebei tegelijk op controle bij de tandarts en er werden foto's gemaakt. Bij mij was er geen tandplak in de ruimtes tussen de tanden te bekennen, terwijl dit bij Archel wél het geval was. Het verschil: ik gebruik dagelijks de GUM Softpicks, Archel nooit.... Ik ben er inmiddels fan van. Het kost wel wat, maar ik heb alles over voor een gezond gebit!
- Flosdraad: hoewel ik het niet iedere dag gebruik, vind ik het af en toe wel fijn om met een touwtje tussen mijn tanden door te gaan. Zelf denk ik dat de GUM Softpicks veel 'werk' overnemen van de flosdraad. Toch staat de flosdraad bij mij op de badkamer.
- Perio AID: dit mondspoelmiddel heb ik vanaf twee weken vóór de kaakoperatie gebruikt. Het werd voorgeschreven door de tandarts en na de operatie ook door de kaakchirurg. Het zorgde voor een fris gevoel in de mond. Tevens ontsmet Perio AID. Het enige nadeel van Perio AID is het feit dat dit spoelmiddel een gele aanslag op de tanden kan achterlaten.
- Monoject 412 spuitje: toen ik ontslagen werd uit het ziekenhuis kreeg ik dit spuitje mee naar huis. Omdat tanden poetsen onmogelijk was, kon ik met dit spuitje spoelen. De gebogen punt maakt het makkelijker om overal bij te komen.
- Kindertandenborstel: toen ik mijn mond eenmaal weer een beetje kon openen en poetsen dus weer mogelijk was, ben ik begonnen met een babytandenborstel. Zo'n heel klein borsteltje. Ideaal, want de mondopening was nog minimaal. Met de babytandenborstel kon ik toch hier en daar wat reinigen. Toen ik de mond weer wat verder kon openen, ben ik overgestapt op een kindertandenborstel. Tegenwoordig heb ik een gewone tandenborstel.
- Tandpasta: tijdens mijn hele traject heb ik Zendium Extra Sensitive gebruikt. Dit beviel mij ontzettend goed. Ongeveer een half jaar geleden ben ik overgestapt op een ander merk. Een tandpastafabrikant zocht contact met mij en stuurde mij een hele lading tandpasta toe. Inmiddels heb ik enkele zendingen mogen ontvangen en kan ik voorlopig vooruit. De tandpasta die ik nu gebruikt is ontwikkeld door kaakchirurgen en tandartsen. Ze beweren dat de zuurstof die vrijkomt bij gebruik van de tandpasta een helende werking heeft op ontstekingen, botverlies en wonden in de mond/kaak. Of het waar is, geen idee. Ik vind de tandpasta wel lekker, maar merk niet echt effecten dat het mijn gevoel weer terugbrengt of dat de overgevoeligheid van enkele tanden en enkele plekjes tandvlees afneemt.
Morgenvroeg moet ik op controle bij de tandarts. Ik heb er in het afgelopen half jaar wederom alles aan gedaan om mijn mondhygiëne te optimaliseren en te voorkomen dat er gaatjes zijn ontstaan. Of ik daarin ben geslaagd zal ik morgen te weten komen. Ik ben er alweer een week tegenaan aan het hikken. Ik zie er tegenop, het zweet staat alweer in mijn handjes, maar ik weet zeker dat ik na morgen zeg: "ahh, dat viel best mee!" Althans, dat hoop ik. Ik ga in ieder geval wel aangeven dat ik mijn tanden witter wil, maar dat me dit niet lukt met de normale bleekgel van Opalescence. Zoals ik enkele weken geleden al schreef bleken twee tanden niet mee. Dit is raar, want ik ben ervan overtuigd dat er géén vullingen in deze tanden zit. Morgen dus even navragen.
Komende vrijdag moet ik in de ochtend op controle bij Wim (mondhygiënist) en Dr. de Jonge. Daar zie ik niet zo tegenop. Ik weet dat me geen behandeling meer te wachten staat en dat ik dus niet bang hoef te zijn. Gewoon, een simpele controle, mijn bright smile laten zien. De doofheid in de onderlip en kin, ach, ik ga het niet meer aangeven, tenzij Dr. de Jonge ernaar vraagt. Ik ben het gewend. Wat ik wel vervelend vind is het feit dat ik mijn tanden onmogelijk kan poetsen met een elektrische tandenborstel. Ik heb het gevoel dat mijn tanden schoner worden als ik een elektrische tandenborstel gebruik, maar dit levert me zoveel pijn op in mijn rechteronderkaak en de tanden. Misschien is het wel een goed teken, want dat wil zeggen dat er wel een verbinding is tussen de zenuwen die er lopen. Ik weet het niet... voorlopig poets ik mijn tanden nog steeds met een normale tandenborstel. Zolang ik geen gaatjes heb en mijn gebit er niet onder lijdt, vind ik het prima.
Volgende week een verslag van mijn bezoekjes aan de tandarts, de mondhygiënist en de kaakchirurg!
Oja, nog een leuk feitje. Komende woensdag bestaat de blog twee jaar. Precies twee jaar geleden begon ik met de blog. Vanaf de operatie op 23 april 2012 heb ik wekelijks geblogd over mijn ervaringen. Tot op de dag van vandaag ben ik nog niet 'klaar' met de blog. Er staan nog wat plannen 'op de rol'. Hoewel ik het werk aan de blog soms moeilijk kan combineren met mijn werk en private life, probeer ik toch wekelijks een interessant verhaal voor de lezers te plaatsen. Ik beleef er in ieder geval nog veel plezier aan.
Tot volgende week!
Liefs,
Cindy
maandag 10 februari 2014
Retentiebeugel: clear overlay of het spalkje?
Goedemorgen!
Een weekendje op bezoek en logeren bij mijn ouders. Wat stop je dan als eerste in je koffer? Juist, de nachtbeugel. Althans, dat was het plan. Ware het niet dat ik 'm in alle haast was vergeten en alles behálve de nachtbeugel had in gepakt. Ik heb dus de afgelopen twee dagen zonder clear overlay geslapen. Een probleem? Nee, dat zal wel meevallen.
De zogenaamde retentiebeugel is een hele belangrijke 'nabehandeling' van het beugeltraject. Iedereen krijgt er een. Hoewel.... ik heb ook wel eens verhalen gehoord van patiënten die nooit van een retentiebeugel hadden gehoord en er na het beugeltraject ook geen hadden gekregen. Zaten ze enkele maanden later wel met tanden die weer aan het schuiven waren.
Dat is juist waar het om draait bij een retentiebeugel. Als de normale beugel eruit gaat hebben de tanden de neiging om terug te keren naar de beginsituatie. Om het geboekte resultaat vast te houden is het van groot belang om een retentiebeugel te dragen. Deze beugels zorgen ervoor dat de tanden en kiezen vast kunnen groeien in de nieuwe positie. Retentiebeugels zijn er in diverse soorten en maten. De twee meest voorkomende zijn het welbekende spalkje en de clear overlay (ofwel nachtbeugel of invisible retainer).
Zelf draag ik de nachtbeugel. Comfortabele op maat gemaakte bitjes. Eigenlijk is het een soort van plastic hoesje dat precies over je tanden past. Het hoesje sluit precies aan op de tanden en voorkomt hierdoor dat tanden en kiezen kunnen gaan schuiven. Sommige orthodontisten adviseren de nachtbeugel een jaar te dragen, anderen adviseren om hem voor altijd te dragen. Toen de beugel er bij mij uit werd gehaald, heb ik de nachtbeugel de eerste maand dag en nacht moeten dragen. Best vervelend, want ik was twee weken op vakantie in Turkije. All Inclusive, dus de hele dag door eten en drinken. Ik had standaard mijn tandenborstel en tandpasta in mijn tas, zodat ik na ieder eetmoment mijn tanden kon gaan poetsen. Na de eerste maand hoefde ik de beugel alleen nog maar 's avonds en 's nachts en na een maand of 2 ben ik de clear overlay alleen nog maar 's nachts gaan dragen.
De clear overlays zijn bij mij een paar keer stuk gegaan. Ook toen ik in Turkije was. Het was nog best een avontuur om in Alanya op zoek te gaan naar een betrouwbare tandarts. Een hele belevenis! Mocht je dat verhaal nog een keer terug willen lezen, klik dan hier.
Twee keer in de week reinig ik de bitjes. Dan zet ik de bitjes in een glas met Steradent. Even een paar minuten laten weken en de bitjes zijn weer helemaal schoon en fris. Het enige nadeel van de bitjes vind ik dat er veel speeksel achter blijft hangen 's nachts en dat ik in de ochtend een hele vieze smaak in de mond heb. Soms vraag ik me af of er meer bacteriën achter blijven zitten en dus een grotere kans op gaatjes heb?! Hier heb ik nog geen antwoord op. Misschien moet ik dat volgende week maar even aan de tandarts vragen. Die heeft daar vast een antwoord op.
Iedere orthodontist heeft zo zijn voorkeur. Mijn behandelaar, Scuric, heeft een sterke voorkeur voor de clear overlay. Met spalkjes heeft hij al meer dan eens mindere ervaringen gehad. Scuric zegt dat de clear overlay de meest betrouwbare retentiebeugel is, mits deze trouw gedragen wordt. Uiteindelijk ben je natuurlijk ook zelf verantwoordelijk voor het behoud van de resultaten!! Ik zweer bij de clear overlays. Van te veel mensen heb ik al negatieve verhalen gehoord over spalkjes. Hoewel het misschien wel makkelijker is en je niet dagelijks aan de bitjes hoeft te denken, prefereer ik toch die extra moeite en draag ik zonder te klagen de bitjes.
Vorige week had ik het trouwens over een mailtje dat ik verwachtte van de tandarts. Afgelopen week zat er inderdaad een oproep voor de halfjaarlijkse controle in mijn mailbox. Ik heb meteen gebeld en ik kan volgende week op controle. Bah, ik zie er nu alweer tegenop. Niet dat er iets schort aan mijn tandhygiëne, integendeel, ik poets mijn tanden 2 á 3 keer per dag, gebruik de GUM toothpicks, mondspoelmiddel enzovoorts. Maar toch, misschien is er wel een gaatje ontstaan en moet er weer geboord worden. Ik probeer me er niet druk om te maken en als het zo is, dan is het zo. Ik heb een super tandarts bij wie ik me op mijn gemak voel. Enkele dagen na de controle bij Scuric staat de controle bij Dr. de Jonge op het programma. Minder spannend, omdat ik weet dat er toch niets gaat gebeuren. Komende week ga ik trouwens op consult bij die kliniek, om mijn laatste irritatie op te lossen. Er staan dus weer twee 'medische weken' voor de deur! Ik heb er alle vertrouwen in.
Tot volgende week!
Liefs,
Cindy
Een weekendje op bezoek en logeren bij mijn ouders. Wat stop je dan als eerste in je koffer? Juist, de nachtbeugel. Althans, dat was het plan. Ware het niet dat ik 'm in alle haast was vergeten en alles behálve de nachtbeugel had in gepakt. Ik heb dus de afgelopen twee dagen zonder clear overlay geslapen. Een probleem? Nee, dat zal wel meevallen.
De zogenaamde retentiebeugel is een hele belangrijke 'nabehandeling' van het beugeltraject. Iedereen krijgt er een. Hoewel.... ik heb ook wel eens verhalen gehoord van patiënten die nooit van een retentiebeugel hadden gehoord en er na het beugeltraject ook geen hadden gekregen. Zaten ze enkele maanden later wel met tanden die weer aan het schuiven waren.
Dat is juist waar het om draait bij een retentiebeugel. Als de normale beugel eruit gaat hebben de tanden de neiging om terug te keren naar de beginsituatie. Om het geboekte resultaat vast te houden is het van groot belang om een retentiebeugel te dragen. Deze beugels zorgen ervoor dat de tanden en kiezen vast kunnen groeien in de nieuwe positie. Retentiebeugels zijn er in diverse soorten en maten. De twee meest voorkomende zijn het welbekende spalkje en de clear overlay (ofwel nachtbeugel of invisible retainer).
Zelf draag ik de nachtbeugel. Comfortabele op maat gemaakte bitjes. Eigenlijk is het een soort van plastic hoesje dat precies over je tanden past. Het hoesje sluit precies aan op de tanden en voorkomt hierdoor dat tanden en kiezen kunnen gaan schuiven. Sommige orthodontisten adviseren de nachtbeugel een jaar te dragen, anderen adviseren om hem voor altijd te dragen. Toen de beugel er bij mij uit werd gehaald, heb ik de nachtbeugel de eerste maand dag en nacht moeten dragen. Best vervelend, want ik was twee weken op vakantie in Turkije. All Inclusive, dus de hele dag door eten en drinken. Ik had standaard mijn tandenborstel en tandpasta in mijn tas, zodat ik na ieder eetmoment mijn tanden kon gaan poetsen. Na de eerste maand hoefde ik de beugel alleen nog maar 's avonds en 's nachts en na een maand of 2 ben ik de clear overlay alleen nog maar 's nachts gaan dragen.
De clear overlays zijn bij mij een paar keer stuk gegaan. Ook toen ik in Turkije was. Het was nog best een avontuur om in Alanya op zoek te gaan naar een betrouwbare tandarts. Een hele belevenis! Mocht je dat verhaal nog een keer terug willen lezen, klik dan hier.
Twee keer in de week reinig ik de bitjes. Dan zet ik de bitjes in een glas met Steradent. Even een paar minuten laten weken en de bitjes zijn weer helemaal schoon en fris. Het enige nadeel van de bitjes vind ik dat er veel speeksel achter blijft hangen 's nachts en dat ik in de ochtend een hele vieze smaak in de mond heb. Soms vraag ik me af of er meer bacteriën achter blijven zitten en dus een grotere kans op gaatjes heb?! Hier heb ik nog geen antwoord op. Misschien moet ik dat volgende week maar even aan de tandarts vragen. Die heeft daar vast een antwoord op.
 |
| Mijn clear overlays |
De andere vorm van een retentiebeugel is het spalkje. Ik ken veel mensen in mijn omgeving die een spalkje dragen. Ik ken ook heel veel mensen bij wie het spalkje los is geraakt. Even zoveel mensen vonden het niet noodzakelijk om terug te gaan naar de tandarts om een nieuw spalkje te laten plaatsen. Te druk, niet nodig, geen zin om daarvoor terug te gaan. Ik heb al veel redenen voorbij horen komen. Het niet opnieuw laten plaatsen van het spalkje kan grote gevolgen hebben: tanden kunnen gaan schuiven. Scheve tanden zijn het gevolg. Ik ken trouwens ook een paar mensen bij wie de tanden zijn gaan schuiven mét het spalkje achter de tanden. Een nieuw beugeltraject? Daar hebben veel mensen die ik heb gesproken geen zin in. Persoonlijk heb ik geen ervaring met een spalkje, maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je meteen teruggaat naar je behandelend tandarts/orthodontist om een nieuw spalkje te laten plaatsen indien het spalkje stuk is. Dit doe ik zelf ook als ik iets abnormaals merk aan mijn clear overlay. Het zou echt een vreselijke nachtmerrie zijn om het beugeltraject opnieuw in te moeten gaan. Heb je al die tijd voor niets een beugel gedragen en begint het hele verhaal weer van voren af aan. Vreselijk! Mijn tanden zijn mij goud waard, ik weet wat ik ervoor over heb moeten hebben om dit resultaat te bereiken. Ik zal er dan ook alles aan doen om de resultaten blijvend te laten zijn. Dat ik nu twee dagen zonder bitje slaap, het zij zo. Dit is wel eens eerder gebeurd toen ik moest wachten op nieuwe bitjes. De bitjes zaten ook helemaal niet strakker toen ik ze gisteravond weer in deed. Een teken dat mijn tanden inmiddels best goed gestabiliseerd zijn, maar ik blijf toch trouw mijn bitje dragen. Persoonlijk vind ik het ook wel een veilig gevoel dat mijn tanden in een 'beschermd hoesje' zitten en dus zeker niet kunnen verschuiven.
Vorige week had ik het trouwens over een mailtje dat ik verwachtte van de tandarts. Afgelopen week zat er inderdaad een oproep voor de halfjaarlijkse controle in mijn mailbox. Ik heb meteen gebeld en ik kan volgende week op controle. Bah, ik zie er nu alweer tegenop. Niet dat er iets schort aan mijn tandhygiëne, integendeel, ik poets mijn tanden 2 á 3 keer per dag, gebruik de GUM toothpicks, mondspoelmiddel enzovoorts. Maar toch, misschien is er wel een gaatje ontstaan en moet er weer geboord worden. Ik probeer me er niet druk om te maken en als het zo is, dan is het zo. Ik heb een super tandarts bij wie ik me op mijn gemak voel. Enkele dagen na de controle bij Scuric staat de controle bij Dr. de Jonge op het programma. Minder spannend, omdat ik weet dat er toch niets gaat gebeuren. Komende week ga ik trouwens op consult bij die kliniek, om mijn laatste irritatie op te lossen. Er staan dus weer twee 'medische weken' voor de deur! Ik heb er alle vertrouwen in.
Tot volgende week!
Liefs,
Cindy
maandag 3 februari 2014
Blog inspireert lezers: 'Ik wil ook geholpen worden door tandarts Scuric en Dr. de Jonge.'
Goedemorgen!
Afgelopen week had ik echt 'bad karma'. Wat ik fout heb gedaan? Geen idee, maar het zat me even niet mee. Vorige week vertelde ik dat ik een afspraak had in de Velthuiskliniek te Eindhoven om mijn laatste puntje van irritatie aan te pakken. Afgelopen donderdag was het zover. Op tijd de wekker gezet, zodat we op tijd richting Eindhoven konden vertrekken. Ineens zag ik een gemiste oproep + voicemail op mijn telefoon. Het zal toch niet?
Ja, dus.... de arts had zich ziek gemeld en de afspraak moest verzet worden. Eerstvolgende mogelijkheid: 25 februari. Shit!! En dan reclame maken met 'geen wachttijden'?! Dat klopt in mijn ogen dan niet echt. Wanhopig als ik was heb ik die afspraak maar vastgelegd, maar ik liet het er niet bij zitten. Ik belde nog een keer terug om aan te geven dat ik het echt héél vervelend vind en dat ik het zou waarderen als ze zouden checken of er iets eerder nog een plekje voor mij beschikbaar was. Nee, helaas...
'Fuck it', dacht ik, 'ik ga echt niet zo lang wachten!' Ik startte de computer op en ging naar de pagina van mijn beste vriend: Google. Binnen de kortste keren had ik nog een gerenommeerde kliniek gevonden en na wat onderzoek naar de kwaliteit van de behandelingen en ervaringen van mensen, pakte ik de hoorn in de hand en besloot ik te bellen. Niet geschoten is altijd mis, toch? Een vriendelijke dame pakte de telefoon op en na mijn verhaal gedaan te hebben kwam ze met goed nieuws. 'Kunt u morgenmiddag?', vroeg ze. Zie je wel, wat nou wachttijden. Natuurlijk! Ik legde de afspraak meteen vast.
Je zal het vast niet geloven, maar aan het einde van de middag werd ik gebeld. De arts met wie ik een dag later de afspraak zou hebben, is vanwege familieomstandigheden voorlopig afwezig. Nog een teleurstelling. Ook bij deze kliniek heb ik een nieuwe afspraak vastgelegd. Deze vindt plaats nog vóór het consult bij de Velthuiskliniek. Dit betekent dus dat ik de afspraak bij de Velthuiskliniek ga afbellen, mits deze kliniek mij goed bevalt. Afijn, dat was dat. Het moest gewoon even zo zijn. Vervelend, maar er valt mee te leven.
Met het annuleren van de afspraak kwam er op vrijdag iets meer ruimte in mijn schema. Ik had echt een overvol programma. Eén van de afspraken was een ontmoeting met één van de lezers van mijn blog. Een jaar geleden had Alex al contact met me opgenomen. Een hele tijd had ik niets van hem gehoord, maar afgelopen week zat er weer een berichtje in mijn mailbox. Geïnspireerd door mijn blog durfde hij de stap te nemen om een afspraak te maken bij een tandarts. En niet zomaar een tandarts! Hij wilde de stap wagen om uit de buurt van Nijmegen op consult te gaan bij mijn tandarts, Scuric. Alex vond de resultaten bij mij zo verbluffend, dat hij het er zeker voor over had om de reis naar Limburg te wagen. Ook indien een traject noodzakelijk zou zijn, zou hij het ervoor over hebben om maandelijks de route richting Zuid-Limburg te nemen. Ik krijg wel vaker berichten van mensen die na het lezen van mijn blog hebben besloten om een afspraak te maken bij tandarts Scuric of Dr. de Jonge. Hoewel professionals een blog vaak 'gevaarlijk' vinden en bang zijn voor gezichtsverlies, is daar bij mijn blog echt geen sprake van. Leuk om te horen dat patiënten een reis willen maken om door mijn behandelaars geholpen te worden.
Maargoed, ik had een afspraak gepland met Alex. We besloten te meeten vóór de afspraak bij Scuric. Iets na 10.00 uur stond Alex voor de deur. Best wel spannend, maar er was genoeg vertrouwen van mijn kant om hem thuis uit te nodigen. Sowieso ben ik best voorzichtig, maar uit zijn berichten bleek dat hij serieus was en 100% gemotiveerd om dit traject in te gaan. Ik zwaaide de deur open en daar stond hij met een bos bloemen. Ojee, maar dat hoeft toch helemaal niet?! Hij vond het tof van me om hem uit te nodigen. Leuk dat ik tijd vrij had gemaakt om even een babbeltje te maken. Sure, why not?! Ik vind het wel leuk om mensen via de blog te ontmoeten! Het is mooi om dan ook een stukje waardering te krijgen.
We praatten ronduit over het beugeltraject en de kaakosteotomie. Ik vertelde mijn ervaringen, hij vertelde over zijn 'probleem' en over zijn verwachtingen van het bezoek aan tandarts Scuric. Van tevoren had ik gezegd dat ik niet mee zou gaan naar Scuric. Mijn drukke schema liet dat niet toe, maar nu de afspraak bij die kliniek niet door kon gaan, had ik iets meer ruimte. Dus besloot ik om met hem mee te gaan naar de tandarts. Stiekem was ik best nieuwsgierig naar wat Scuric te zeggen had. Om 11.00 uur kwamen we de praktijk binnen en werden we vriendelijk begroet. Alex moest nog enkele algemene gegevens doorgeven en kon daarna meteen door naar de behandelkamer, waar de tandarts al zat te wachten.
Tandarts Scuric nam een kijkje in de mond, Alex vertelde over zijn kronen, de problemen die hij ervaart en wat hij verwacht. Scuric zei eerlijk dat een kaakosteotomie waarschijnlijk geen passende oplossing zou zijn bij de probleemstelling van Alex. 'De kaakchirurg zal zich afvragen wat jij komt doen...', zei Scuric eerlijk. De afwijking qua kaakstand bij Alex valt mee. Wel is duidelijk dat er een probleem is met de beet. In zijn rechterbovenkaak mist Alex een kies, linksvoor had hij vroeger een kegeltand. Ook daar zit nu een kroon. De beet is asymmetrisch en de mediaan van het bovengebit ligt iets meer naar rechts. Kortom, een lastige casus, maar waarschijnlijk niets voor de kaakchirurg. Tandarts Scuric heeft Alex doorverwezen naar een tandarts in Beuningen. Een gespecialiseerde tandarts en dat ook nog iets meer in de buurt van zijn woonplaats. Zo zat na nog geen half uur het consult erop en kon Alex aan de reis terug beginnen. Hij beloofde mij om me op de hoogte te houden van zijn vorderingen. Ik ben heel benieuwd wat de tandarts in Beuningen gaat zeggen en ik hoop dat hij geholpen kan worden, zodat aan zijn verwachtingen voldaan kan worden.
Zelf moet ik binnenkort volgens mij ook weer naar de tandarts. Als ik het goed bijgehouden heb is de halfjaarlijkse controle alweer bijna een half jaar geleden. Normaal gesproken krijg ik een oproep per mail, dus daar wacht ik nog maar even op. Ik maak me nergens zorgen over, want ik poets 2 á 3 keer per dag uitgebreid mijn tanden. Ik ga wel iets anders aangeven. In het afgelopen jaar heb ik af en toe eens geprobeerd om mijn tanden te bleken. De bitjes heb ik, de bleekgel van Opalescence heb ik destijds via internet besteld. Probleem is alleen dat twee tanden niet goed mee bleken. Dit is raar, want ik ben ervan overtuigd dat er geen vullingen zitten op die plekken... Even vragen dus, want ik wil gráág een tintje witter!
Morgen is de enige vrije dag in de week en dat betekent: vol plannen die handel! De laatste keer dat ik echt een vrije dag heb gehad waarop niets gepland stond kan ik me niet eens meer herinneren. Al die leuke mensen op mijn pad, ik zeg er geen 'nee' tegen. Morgen komt een meid uit de buurt van Amsterdam bij me op bezoek. Ook zij heeft een kaakosteotomie ondergaan. Ze is sinds een paar maanden verlost van de beugel en straalt, net als ik, van oor tot oor. Morgen gaan we elkaar ontmoeten en onze ervaringen delen. Ik ben benieuwd en heb er heel veel zin in!
Jullie krijgen volgende week vast te horen hoe de ontmoeting is verlopen.
Tot volgende week!
Liefs,
Cindy
Afgelopen week had ik echt 'bad karma'. Wat ik fout heb gedaan? Geen idee, maar het zat me even niet mee. Vorige week vertelde ik dat ik een afspraak had in de Velthuiskliniek te Eindhoven om mijn laatste puntje van irritatie aan te pakken. Afgelopen donderdag was het zover. Op tijd de wekker gezet, zodat we op tijd richting Eindhoven konden vertrekken. Ineens zag ik een gemiste oproep + voicemail op mijn telefoon. Het zal toch niet?
Ja, dus.... de arts had zich ziek gemeld en de afspraak moest verzet worden. Eerstvolgende mogelijkheid: 25 februari. Shit!! En dan reclame maken met 'geen wachttijden'?! Dat klopt in mijn ogen dan niet echt. Wanhopig als ik was heb ik die afspraak maar vastgelegd, maar ik liet het er niet bij zitten. Ik belde nog een keer terug om aan te geven dat ik het echt héél vervelend vind en dat ik het zou waarderen als ze zouden checken of er iets eerder nog een plekje voor mij beschikbaar was. Nee, helaas...
'Fuck it', dacht ik, 'ik ga echt niet zo lang wachten!' Ik startte de computer op en ging naar de pagina van mijn beste vriend: Google. Binnen de kortste keren had ik nog een gerenommeerde kliniek gevonden en na wat onderzoek naar de kwaliteit van de behandelingen en ervaringen van mensen, pakte ik de hoorn in de hand en besloot ik te bellen. Niet geschoten is altijd mis, toch? Een vriendelijke dame pakte de telefoon op en na mijn verhaal gedaan te hebben kwam ze met goed nieuws. 'Kunt u morgenmiddag?', vroeg ze. Zie je wel, wat nou wachttijden. Natuurlijk! Ik legde de afspraak meteen vast.
Je zal het vast niet geloven, maar aan het einde van de middag werd ik gebeld. De arts met wie ik een dag later de afspraak zou hebben, is vanwege familieomstandigheden voorlopig afwezig. Nog een teleurstelling. Ook bij deze kliniek heb ik een nieuwe afspraak vastgelegd. Deze vindt plaats nog vóór het consult bij de Velthuiskliniek. Dit betekent dus dat ik de afspraak bij de Velthuiskliniek ga afbellen, mits deze kliniek mij goed bevalt. Afijn, dat was dat. Het moest gewoon even zo zijn. Vervelend, maar er valt mee te leven.
Met het annuleren van de afspraak kwam er op vrijdag iets meer ruimte in mijn schema. Ik had echt een overvol programma. Eén van de afspraken was een ontmoeting met één van de lezers van mijn blog. Een jaar geleden had Alex al contact met me opgenomen. Een hele tijd had ik niets van hem gehoord, maar afgelopen week zat er weer een berichtje in mijn mailbox. Geïnspireerd door mijn blog durfde hij de stap te nemen om een afspraak te maken bij een tandarts. En niet zomaar een tandarts! Hij wilde de stap wagen om uit de buurt van Nijmegen op consult te gaan bij mijn tandarts, Scuric. Alex vond de resultaten bij mij zo verbluffend, dat hij het er zeker voor over had om de reis naar Limburg te wagen. Ook indien een traject noodzakelijk zou zijn, zou hij het ervoor over hebben om maandelijks de route richting Zuid-Limburg te nemen. Ik krijg wel vaker berichten van mensen die na het lezen van mijn blog hebben besloten om een afspraak te maken bij tandarts Scuric of Dr. de Jonge. Hoewel professionals een blog vaak 'gevaarlijk' vinden en bang zijn voor gezichtsverlies, is daar bij mijn blog echt geen sprake van. Leuk om te horen dat patiënten een reis willen maken om door mijn behandelaars geholpen te worden.
Maargoed, ik had een afspraak gepland met Alex. We besloten te meeten vóór de afspraak bij Scuric. Iets na 10.00 uur stond Alex voor de deur. Best wel spannend, maar er was genoeg vertrouwen van mijn kant om hem thuis uit te nodigen. Sowieso ben ik best voorzichtig, maar uit zijn berichten bleek dat hij serieus was en 100% gemotiveerd om dit traject in te gaan. Ik zwaaide de deur open en daar stond hij met een bos bloemen. Ojee, maar dat hoeft toch helemaal niet?! Hij vond het tof van me om hem uit te nodigen. Leuk dat ik tijd vrij had gemaakt om even een babbeltje te maken. Sure, why not?! Ik vind het wel leuk om mensen via de blog te ontmoeten! Het is mooi om dan ook een stukje waardering te krijgen.
We praatten ronduit over het beugeltraject en de kaakosteotomie. Ik vertelde mijn ervaringen, hij vertelde over zijn 'probleem' en over zijn verwachtingen van het bezoek aan tandarts Scuric. Van tevoren had ik gezegd dat ik niet mee zou gaan naar Scuric. Mijn drukke schema liet dat niet toe, maar nu de afspraak bij die kliniek niet door kon gaan, had ik iets meer ruimte. Dus besloot ik om met hem mee te gaan naar de tandarts. Stiekem was ik best nieuwsgierig naar wat Scuric te zeggen had. Om 11.00 uur kwamen we de praktijk binnen en werden we vriendelijk begroet. Alex moest nog enkele algemene gegevens doorgeven en kon daarna meteen door naar de behandelkamer, waar de tandarts al zat te wachten.
Tandarts Scuric nam een kijkje in de mond, Alex vertelde over zijn kronen, de problemen die hij ervaart en wat hij verwacht. Scuric zei eerlijk dat een kaakosteotomie waarschijnlijk geen passende oplossing zou zijn bij de probleemstelling van Alex. 'De kaakchirurg zal zich afvragen wat jij komt doen...', zei Scuric eerlijk. De afwijking qua kaakstand bij Alex valt mee. Wel is duidelijk dat er een probleem is met de beet. In zijn rechterbovenkaak mist Alex een kies, linksvoor had hij vroeger een kegeltand. Ook daar zit nu een kroon. De beet is asymmetrisch en de mediaan van het bovengebit ligt iets meer naar rechts. Kortom, een lastige casus, maar waarschijnlijk niets voor de kaakchirurg. Tandarts Scuric heeft Alex doorverwezen naar een tandarts in Beuningen. Een gespecialiseerde tandarts en dat ook nog iets meer in de buurt van zijn woonplaats. Zo zat na nog geen half uur het consult erop en kon Alex aan de reis terug beginnen. Hij beloofde mij om me op de hoogte te houden van zijn vorderingen. Ik ben heel benieuwd wat de tandarts in Beuningen gaat zeggen en ik hoop dat hij geholpen kan worden, zodat aan zijn verwachtingen voldaan kan worden.
Zelf moet ik binnenkort volgens mij ook weer naar de tandarts. Als ik het goed bijgehouden heb is de halfjaarlijkse controle alweer bijna een half jaar geleden. Normaal gesproken krijg ik een oproep per mail, dus daar wacht ik nog maar even op. Ik maak me nergens zorgen over, want ik poets 2 á 3 keer per dag uitgebreid mijn tanden. Ik ga wel iets anders aangeven. In het afgelopen jaar heb ik af en toe eens geprobeerd om mijn tanden te bleken. De bitjes heb ik, de bleekgel van Opalescence heb ik destijds via internet besteld. Probleem is alleen dat twee tanden niet goed mee bleken. Dit is raar, want ik ben ervan overtuigd dat er geen vullingen zitten op die plekken... Even vragen dus, want ik wil gráág een tintje witter!
Morgen is de enige vrije dag in de week en dat betekent: vol plannen die handel! De laatste keer dat ik echt een vrije dag heb gehad waarop niets gepland stond kan ik me niet eens meer herinneren. Al die leuke mensen op mijn pad, ik zeg er geen 'nee' tegen. Morgen komt een meid uit de buurt van Amsterdam bij me op bezoek. Ook zij heeft een kaakosteotomie ondergaan. Ze is sinds een paar maanden verlost van de beugel en straalt, net als ik, van oor tot oor. Morgen gaan we elkaar ontmoeten en onze ervaringen delen. Ik ben benieuwd en heb er heel veel zin in!
Jullie krijgen volgende week vast te horen hoe de ontmoeting is verlopen.
Tot volgende week!
Liefs,
Cindy
Abonneren op:
Posts (Atom)