Atrium MC 8min4you-event: presentatie over mijn ervaringen & patiëntenvoorlichting

Goedemorgen!

Afgelopen woensdag was het zover. Na een lange en hectische werkdag mocht ik opdraven tijdens het Atrium MC "8min4you"-event! In deze blog krijg je alles te horen over deze middag.

Om 15.30 uur was ik klaar met werken. Na zo'n dag in de zorg ben ik niet echt meer 'toonbaar voor de buitenwereld'. Althans, niet toonbaar genoeg om een presentatie te geven voor een publiek. Aangezien ik weinig speling had qua tijd, had ik mijn kleding en make up meegenomen naar het werk. Hup, uit met die witte zusteroutfit en hup, aan met normale kleren. Tijd om mijn 'bright smile' te verspreiden! Tijd om mijn ervaringen te delen, anderen te inspireren en te overtuigen van het belang van patiëntenvoorlichting. Ik sprong in de auto en trapte flink het gaspedaal in om op tijd te komen...

Tegen 16.15 uur kwam ik aan in het gebouw van Sevagram, dat gelegen is naast het Atrium ziekenhuis. Bij binnenkomst werd ik meteen warm onthaald. Ik kreeg ook direct te horen dat het allemaal een beetje uitgelopen was. "Gelukkig", dacht ik. Had ik tenminste nog even tijd om rustig te worden. Na zo'n werkdag zit ik vol adrenaline. In de auto op weg naar Heerlen had ik al wat rustgevende muziek geluisterd. Want stel je toch eens voor dat ik als een stuiterbal op dat podium zou staan.

Archel kwam speciaal voor mij een uurtje eerder van zijn werk. Hij wilde getuige zijn van mijn presentatie. Met Archel in mijn buurt voel ik me sterk en vertrouwd. Heel fijn dat hij erbij kon zijn.
Inmiddels arriveerde ook Dr. de Jonge in het gebouw. Ik voel me echt vereerd dat hij zich zo inzet om bij zoveel mogelijk 'shine-bright-like-a-diamond'-momenten aanwezig te zijn. Waardering heet dat. Waardering voor alles wat ik doe om patiënten zo goed mogelijk op een kaakosteotomie voor te bereiden. We hebben even gekletst en hij sprak nog een keer het vertrouwen in me uit. Dat gaf me een boost en ik had nóg meer zin in mijn presentatie.

Een trotse Dr. de Jonge. En ik? Ik voel me vereerd!

Vlak voor 17.00 uur mocht ik me rechts naast het podium melden. Ik kreeg een microfoon en er werden me enkele laatste instructies gegeven. Kriebels in mijn buik. Dit is míjn moment. Dhr. Kerkkamp, lid van De Raad van Bestuur (RvB) kondigde me aan. De intro luidde, tijd om het podium op te stappen. "Here we go!"

Ik startte met een fragment van de uitzending bij TV Limburg, waar ik enkele weken geleden samen met Dr. de Jonge aanwezig was. Al bij het betreden van het podium voelde ik: dit zit wel goed. Na een kort fragment startte ik mijn presentatie. Ik vertelde ronduit en voelde me helemaal in mijn element. Van de beweegredenen om de blog te starten tot het toevoegen van een contactformulier. Ja, het contactformulier dat mij een parttime baan erbij bezorgde. En van het forum waar patiënten ervaringen met elkaar delen tot het boek dat ik samen met Dr. de Jonge ga uitbrengen. Ik kon het niet laten om Dr. de Jonge even de credits te geven die hij verdient. Hij investeert veel (kostbare) vrije tijd in ons project en ik ben hem dankbaar dat hij er zoveel voor over heeft. Dr. de Jonge is een inspirator, een motivator, een arts die voor zijn vak leeft. Maar daarnaast is hij vooral een 'mensen-mens'. Een arts die zijn patiënten op de eerste plaats zet. Daar kunnen velen een voorbeeld aan nemen. Ik bedankte hem voor alles en vroeg het publiek om applaus. Dat kwam, luid en duidelijk. Kippenvel.

De minuten vlogen voorbij en voordat ik het wist kwam ik aan het einde van mijn speech. Ik had gerust nog even door willen gaan, want ik heb zóveel te vertellen! Helaas zat mijn tijd erop en rondde ik af met een dankwoord gericht aan het Atrium MC. Ik vond het een eer om aanwezig te mogen zijn en mijn verhaal te delen. Ik was tevens de laatste spreker van de dag. Later kreeg ik nog van velen te horen dat ik 'een goede uitsmijter' was en 'de zaal nog eens even goed wakker schudde'. Complimenten, van alle kanten, ook van de leden van De Raad van Bestuur (RvB). Er kwamen veel mensen op me af die hun waardering voor me uitspraken. Mensen die ik nooit eerder had gezien. Professionals uit de zorg. Louter positieve reacties. Ik heb mijn visitekaartje afgegeven... en hoe! Zeer binnenkort wordt de presentatie door het Atrium MC online gezet en zal ik deze publiceren op mijn blog.

Helemaal in mijn element op het podium... "Shine bright like a diamond!"

Ik had al lange tijd het gevoel: "dit is echt mijn ding", maar tijdens de presentatie heb ik mezelf echt overtuigd. Op het podium voelde ik me als een vis in het water. Inspireren, motiveren, presenteren, adviseren, spreken... dát is waar mijn hart ligt! Daar wil ik meer mee doen. Er spelen op dit moment een paar kleine dingetjes die mij wellicht verder op weg kunnen helpen...

Voorlopig blijf ik gewoon doorgaan op dezelfde weg: bloggen en mensen op weg helpen in hun kaakosteotomietraject. Ongelooflijk dat zo'n blog van iets totaal onbekends is uitgegroeid tot een begrip. Ik zeg niet dat ik een wereldverbeteraar ben, maar... "the ones who are crazy enough to think they can change the world are the ones that DO!"

Tot volgende week!

Liefs,
Cindy

De stress slaat toe & een uitgebreid onderzoek bij de tandarts.

Goedemorgen,

Een loopneus. Snotteren. Stem weg. Geen energie. Gewoon, niet fit. Afgelopen woensdag heb ik even de handrem aangetrokken. Dat 'stuiterbalgedrag' is nu echt tot een einde gekomen en mijn energielevel staat op 'low energy'. Tijd om op te laden, maar laat ik daar nu net géén tijd voor hebben. Nog even doorzetten, want over twee weken heb ik vakantie en piep ik er even tussenuit. Geen werk, geen studie, geen verplichtingen, gewoon even helemaal niks. Ik ga de laatste tijd als een sneltrein door het leven en ik merk dat dit een behoorlijke aanslag op mijn lichaam is geweest. Rust heb ik niet gehad, ik vlieg van hot naar her. Af en toe is het rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Ondanks dat mijn lichaam het allemaal niet zo leuk vindt, geniet ik met volle teugen. Ik sta iedere dag met een glimlach op en ben dankbaar voor alle dingen die op mijn pad komen. In die positieve vibe wil ik voorlopig wel even blijven zitten.

Hoewel, het is niet altijd even positief. Soms steekt de angst voor de operatie op 7 juli de kop op. Binnenkort moet ik op spreekuur komen bij de anesthesist. Die aantekening in mijn agenda confronteert mij met alles wat er gaat gebeuren. Gaat het wel goed komen? Kom ik óóit van mijn klachten af? Gaat die narcose wel goed? Ohhh, en die prik van dat infuus weer! Als het op narcose aan komt, ben ik inmiddels wel een ervaringsdeskundige. Ook die prik van het infuus is me iedere keer weer best meegevallen. Maar toch, in mijn hoofd ben ik er alweer mee bezig. Verder vraag ik me af of ik weer zo'n gezwollen hoofd krijg. Waarschijnlijk wel. Zal ik veel pijn hebben? Hoe lang moet ik herstellen? Allemaal vragen waar ik (nog) geen antwoord op heb. Antwoorden die ik vanzelf krijg als ik de operatie heb ondergaan. Ik zal het gaan ervaren. Vandaag over 7 weken is het zover. Dat de tijd maar héél snel voorbij vliegt, want ik ben niet altijd even gezellig als ik weer in zo'n emotionele bui ben. Best heftig, zo'n emotionele achtbaan.

Afgelopen vrijdag ben ik bij de tandarts geweest. De afspraak van 45 minuten waarin mijn gebit volledig 'geregistreerd' zou worden. Het registreren van het gebit brengt hopelijk nieuwe zaken aan het licht. Het zou heel fijn zijn als de oorzaak van mijn klachten hierdoor wordt gevonden. Janice, de tandartsassistente, heeft eerst 2 röntgenfoto's gemaakt. Tevens heeft ze nieuwe afdrukken gemaakt. Het went trouwens nooit, dat spul. Aangezien ik weer flink aan het snotteren ben had ik moeite om rustig door mijn neus adem te halen. Ik krijg altijd van die 'kokhalsneigingen' met dat spul in mijn mond. Afijn, gelukkig ging het meteen de eerste keer goed. Daarna kwam de tandarts zelf erbij. Ik was niet in mijn allerbeste gemoedstoestand die ochtend. Ik voelde me verre van fit, had een hele hectische avonddienst achter de rug en dacht alleen maar: "nog even en dan ben ik hier weer vanaf. Gewoon blijven lachen..." De tandarts heeft nog allerlei afdrukken gemaakt, wasbeetjes, aangezichtsfoto's, allerlei attributen in mijn mond enzovoorts. Stel het jezelf voor als een ortho-onderzoek, maar dan nog veel uitgebreider. Bij het maken van de wasbeetjes moest ik mijn onderkaak ontspannen. Daar had ik behoorlijk veel moeite mee. De tandarts merkte ook op dat er veel spanning op die kaak zit. Wederom een bevestiging dat er echt iets niet goed zit. Opeens hoorde ik hem zachtjes het woord 'relapse' mompelen. Ohhh, daar gaan we, dacht ik. Mijn grootste nachtmerrie. Had ik dat goed gehoord? In mijn interview met Dr. de Jonge heb ik uitgebreid gesproken over relapse na een kaakoperatie. Een relapse betekent dat de onder- en/of bovenkaak na de operatie weer langzaam terugzakt in de stand van voor de operatie. De tandarts vroeg aan me of ik zelf ook veranderingen aan mijn gebit merkte. Ik zei dat ik wel eens foto's maak van mezelf, van de zijkant. Ik heb dan het gevoel dat mijn ondertanden een klein beetje teruggezakt zijn en dat de opening tussen boventanden en ondertanden (overbeet) iets groter is geworden. Zeker weten doe ik het niet, want het gaat natuurlijk om millimeterwerk of nog minder. We zullen het zien. Ik kan echt niet wachten tot ik de resultaten krijg. Hoewel het voor mij een grote uitdaging is, ga ik proberen mij verder niet druk te maken. Na mijn vakantie, op 23 juni, gaan we samen de uitkomsten van deze onderzoeken bespreken. Er wordt dan tevens een behandelplan opgesteld. Het is dan aan mij om te beslissen of er iets gaat gebeuren. Eén ding is zeker: ik doe er álles aan om van deze naweeën van de kaakosteotomie af te komen. Ik ben er he-le-maal klaar mee en er zijn dagen bij dat de frustraties al mijn energie wegvreten. Dat moet gewoon afgelopen zijn. Klaar, punt uit.

Nog even iets anders... Komende woensdag ga ik mezelf van mijn beste kant laten zien tijdens het '8min4you'-event van het Atrium MC. Ik moet daarvóór nog de hele dag werken. Om half 4 is mijn dienst afgelopen. Dan kleed ik me snel om en race ik terug naar Heerlen om op tijd te zijn voor mijn presentatie. Ik ben als allerlaatste aan de beurt, om 16.50 uur. Ik start met een kort fragment van de uitzending bij TV Limburg, waar ik samen met Dr. de Jonge aanwezig was. Daarna heb ik tijd om te vertellen over het ontstaan van de blog, het waarom van de blog, de dingen die ik bereikt heb met de blog, media-aandacht, het boek dat ik ga schrijven samen met Dr. de Jonge, maar vooral ook over het belang van patiëntenvoorlichting in de aanloop naar een behandeling of operatie. Dat is iets waarvan ik het belang wil benadrukken. Die voorlichtingsboekjes uit het ziekenhuis geven wel wat algemene informatie, maar de patiëntenkant wordt nooit uitgebreid belicht. Daarom is het delen van ervaringen van patiënten naar mijn mening van essentieel belang. Soms besef ik niet hoeveel mensen ik al heb geholpen met mijn blog. Dan scroll ik nog eens door al die berichten en mails. Honderden lotgenoten die ik een antwoord heb gegeven op hun vraag. Of gewoonweg heb gerustgesteld. Als ik antwoord heb kunnen geven op brandende vragen of een stukje onzekerheid of angst weg heb kunnen nemen, is mijn missie geslaagd. Dat geeft me een ontzettend voldaan gevoel. Komende woensdag hoop ik de noodzaak van een uitgebreide patiëntenvoorlichting te kunnen overbrengen op het publiek. Er zit trouwens één heel speciaal iemand in het publiek! Lisa, een journaliste die zelf ook een kaakosteotomie heeft ondergaan en met wie ik al enige tijd contact heb, komt helemaal uit Amsterdam om mij te bewonderen tijdens de presentatie. Ge-wel-dig! Mocht jij ook aanwezig willen zijn bij dit event, dan kan dat! Moet je je wel even inschrijven... Kijk even op de pagina van het Atrium MC voor meer informatie: http://www.atriummc.nl/8min4you.

Genoeg voor vandaag.... Wellicht tot woensdag en anders tot volgende week hier op de blog! :)

Liefs,
Cindy

Dr. de Jonge en Scuric hebben overleg gepleegd; wat gaat er nu gebeuren?

Goedemorgen!

Inmiddels ben ik weer een beetje bijgekomen van alle heisa van de afgelopen weken. De rust is een beetje wedergekeerd. Ofja, eigenlijk niet helemaal, maar daar kom ik later deze blog nog even op terug. Via deze weg wil ik nog een keer iedereen bedanken die heeft gereageerd op de uitzendingen van BNN De Social Club en Limburg Vandaag van TVL. Een fantastische ervaring en schijnbaar heeft het ook veel losgemaakt bij de kijkers. De bezoekersaantallen op de blog zijn gigantisch gestegen.

De afgelopen twee weken ben ik weer bezig geweest met de strijd tegen mijn ongemakken, die ik overgehouden heb aan de kaakosteotomie, nu ruim twee jaar geleden. Het is inmiddels bekend dat ik op 7 juli onder het mes ga in het Atrium MC te Heerlen. Dan worden alle 6 de plaatjes en de 24 schroefjes verwijderd. Met vlagen slaat de angst alweer toe. Ik heb aangegeven dat ik per se door Dr. de Jonge geopereerd wil worden. Niemand anders mag aan mijn mond komen. Volgens mij kon hij hier wel om lachen, maar ik meen dit echt serieus. Ik heb veel vertrouwen in hem, dat is nog nooit geschaad.

Op de ochtend voor de opnames voor TV Limburg ben ik nog even in het ziekenhuis geweest om de scan te laten maken. Ja, die scan die ik door alle frustraties vergeten was toen ik op controle was bij Wim en Dr. de Jonge. Die dag dat ik per ongeluk weg was gelopen. Ik voelde me best een beetje ongemakkelijk op de poli. De wachtruimte zat helemaal vol en ik voelde een paar ogen op me branden. Soms denk ik wel eens: "zouden mensen me herkennen?"

Na een paar minuten mocht ik binnenkomen. Deze keer had ik een hele leuke assistente. Een jonge vrouw, zelf ook een beugel en razend benieuwd naar mijn ervaringen. Ze pakte mijn voor-foto's erbij, want ze was nieuwsgierig naar mijn 'oude' gezicht. Verder vroeg ze dingen over de blog. Ze kwam erg geïnteresseerd over, heel erg leuk. Toen de foto's aan het laden waren, hebben we nog uitgebreid gesproken. De foto's heb ik uiteindelijk op cd meegekregen naar huis. Fijn voor bij de verzameling, die inmiddels behoorlijk groot is! Afijn, dat had ik weer achter de rug.

Binnenkort word ik verlost van de plaatjes en de schroeven in boven- en onderkaak

Tevens ben ik inmiddels bij de tandarts geweest. Dr. de Jonge had overleg met Scuric gehad over mijn casus. Scuric zei al dat ik uitgebreid was besproken. Ojee, flink geroddeld, dacht ik al. Het eerste idee van Dr. de Jonge was om een splint aan te meten, maar Scuric zelf stond hier niet helemaal achter. Met een splint worden de symptomen bestreden, maar worden er geen oorzaken aangepakt.

De spanning in de kauwspieren moet ergens vandaan komen. Die zit er niet zomaar. Scuric begreep dat ik in mijn radeloosheid op zoek ben gegaan naar alternatieven zoals de fysio, neuromusculair therapeut, osteopaat enzovoorts. Het is de kunst om uit te gaan vinden waar die spanning vandaan komt. Want zoals gezegd, de stramme kauwspieren kunnen wel aangepakt worden, maar die komen heel snel weer terug als de behandeling stopt. Het heeft geen zin om de symptomen aan te pakken. De oorzaak moet bestreden worden. Het kan zijn dat de beet niet helemaal klopt. Van de buitenkant kan de tandarts wel wat bekijken, maar hij krijgt op deze manier geen gedetailleerd beeld van de situatie.

Daarom is er besloten om grondig onderzoek te gaan doen. Komende vrijdag moet ik terug naar de tandarts voor dat onderzoek. Wat er precies gaat gebeuren weet ik niet. Wat ik wel weet is dat het tussen de 45 minuten en 1 uur zal duren. Er worden in ieder geval afdrukken gemaakt en ik denk dat ik ook een scan of iets dergelijks krijg. Hij wil namelijk gaan kijken hoe mijn tanden op elkaar komen, hoe ze elkaar raken en of daar wellicht iets niet klopt. Ik laat het 'rustig' op me af komen, voor zover dat bij mij kan.

Gelukkig worden de kosten van dit onderzoek vergoed uit mijn zorgverzekering. Althans, grotendeels. Dit onderzoek kost tussen de 300 en 400 euro, een flinke prijs. Vanuit mijn verzekering bij CZ krijg ik 500 euro per kalenderjaar vergoed aan tandartskosten. Ik vrees dat ik alleen al met dat onderzoek over die kosten heen ga. Dan heb ik nog niet eens rekening gehouden met de eventuele behandeling erna. Na dat onderzoek wordt er, net als voor het beugeltraject, een behandelplan opgesteld. Misschien moeten er wat tanden bijgewerkt worden. Op dit moment heb ik geen enkel idee wat er gaat gebeuren.

Ik weet in ieder geval wel dat ik er alles aan doe om volledig te herstellen. De frustraties zitten diep. Als ik ermee kon leven, had ik al deze stappen echt niet genomen. Maar ik wil er vanaf. Ik ben er klaar mee. Ik wil weer helemaal normaal kunnen functioneren zonder tegen beperkingen aan te lopen. Oké, dat gevoel in de onderlip en kin zal wel niet meer terugkomen. Dat heb ik geaccepteerd, ik heb daar verder weinig last van. Echter het feit dat je iedere dag weer geconfronteerd wordt met je lichamelijke ongemakken naar aanleiding van de kaakosteotomie, is behoorlijk frustrerend. Scuric staat er trouwens heel positief tegenover om de plaatjes en schroeven eruit te laten halen. "Dat hoort ook niet in je lichaam", zei hij toen ik vertelde over de geplande operatie.

Nog wat anders. Afgelopen week heb ik de shoot voor de Flair gehad. Ik ben daarvoor een hele dag in Rotterdam geweest. Lekker in de make up, je haren die gedaan worden, mooie kleren aan.... het enige dat mij nog restte: "shine bright like a diamond..." Nu heb ik daar de afgelopen tijd weinig moeite mee. De foto's zijn héél erg mooi geworden! Waarschijnlijk krijg ik de foto's zelf ook, maar wel pas na de publicatie. Dit zal ergens in juni zijn. Over de precieze datum informeer ik jullie nog via de blog.

Aan het begin van deze blog vertelde ik dat de rust toch nog niet helemaal is wedergekeerd. Al die bijzondere, inspirerende dingen op mijn pad. Fantastisch natuurlijk, maar ik ben wel een enorme stuiterbal geweest. Positieve en negatieve emoties door elkaar, best heftig! Vorige week kreeg ik een mail van de kwaliteitscoördinator van het Atrium MC. Een paar dagen later heb ik telefonisch met hem gesproken. Of ik als spreker op wil treden tijdens een Atrium event, genaamd "8min4you". Die beste man vindt mijn blog een fantastisch initiatief, 'de nieuwe manier' om patiënten te bereiken en te informeren. De manier waarop ik dit doe, vindt hij heel inspirerend. Daarom heeft hij me gevraagd om mijn ervaringen op dit congres te delen. De hele wereld kan met dit event meekijken, want er is ook een livestream. Ik ben eens wat gaan opzoeken hierover en kwam eigenlijk al vrij snel tot de conclusie: ik moet dit doen! Op 21 mei zal ik mijn verhaal gaan delen met de rest van de wereld! Voor meer informatie over dit event kun je kijken op: http://www.atriummc.nl/8min4you.

Voor nu ben ik heel benieuwd hoe het vrijdag gaat lopen en met welke ideeën de tandarts komt. Ik houd jullie hierover in ieder geval op de hoogte!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

Een bizarre week achter de rug: o.a. tv opnames samen met Dr. de Jonge voor TVL!

Goedemorgen,

WOW! Ongelooflijk.... wat een week. Ik heb de afgelopen week zo hard gestuiterd dat ik zelfs een nacht compleet heb overgeslagen omdat ik vol zat met positieve energie. Mijn blog van vorige week was een stuk negatiever, dus ik had het wel even nodig om een stoot positiviteit te krijgen. En óf ik die heb gehad.

Het begon natuurlijk allemaal met BNN. Die belden 1,5 week geleden op vrijdag op met de vraag of ze op zondag opnames konden komen maken van mij. Ik stond perplex. Wauw, landelijke televisie, die een korte reportage maken over mijn beugel-/kaakosteotomietraject en de succesvolle blog. Zondagavond stond presentator Jelte Sondij met zijn cameraman bij mij aan de deur. Waarschijnlijk hebben jullie allemaal de beelden al gezien. Ik ben heel blij met het item en het is goed binnen gekomen bij de kijkers. Wat een overweldigende reacties heb ik gehad. Louter positief. Zeker honderd mails, continu meldingen op Facebook en Twitter. Huwelijksaanzoeken, kijkers die respect hebben voor het traject dat ik heb doorlopen, mensen die zeggen dat ik echt heel mooi ben, mensen die zeggen dat ik heel spontaan overkom op tv en ga zo maar door. De blog ontplofte na de uitzending van De Social Club. Een nieuw bezoekersrecord. Ik was er stil van. Het deed ontzettend veel met me. Aangezien ik de afgelopen week echt in een emotionele achtbaan zat, rolden er tranen van geluk over mijn wangen. Waren het vorige week nog tranen van verdriet, boosheid en frustratie, deze week heb ik veel tranen gelaten van vreugde. De mooiste tranen die er zijn... Zoveel emoties door elkaar is trouwens best moeilijk om te 'handelen'. Huilen, lachen, alles kwam even tegelijk.

De landelijke media-aandacht viel op bij TV Limburg (TVL). Ze nodigden me afgelopen woensdag uit in de studio in Roermond om mijn verhaal te doen. Ze wilden het over mijn traject hebben, de landelijke media-aandacht en de grootse plannen om een boek te schrijven samen met Dr. de Jonge. Ook Dr. de Jonge was uitgenodigd. Hij heeft er alles aan gedaan om zijn werk af te stemmen met de opnames bij TVL en dit is uiteindelijk ook gelukt. Iets waarvoor ik hem erg dankbaar ben, want het is wel 'ons' project waar we samen aan werken. Ik heb veel aan hem te danken. Zonder hem had ik geen stralende glimlach gehad!

Klaar om ons visitekaartje af te geven bij TVL!

Dr. de Jonge, Archel en ik zijn afgelopen woensdag samen naar Roermond gereden. We waren ruim op tijd en konden nog lekker even gaan zitten met een kop koffie. We hebben uitgebreid bijgekletst over van alles en nog wat. Nadat we ons kopje koffie hadden genuttigd, kwam de visagiste ons halen. Tijd om in de make up te gaan. Ik had me thuis al lekker 'opgetutteld' dus er hoefde niet veel meer te gebeuren. Hier en daar nog een poedertje en ik was klaar voor mijn optreden in Limburg Vandaag. Ook Dr. de Jonge kreeg nog een poedertje op zijn gezicht, zodat we helemaal klaar waren om aan te schuiven aan tafel bij presentator Maurice van der Linden. We kregen een microfoon 'opgespeld' en namen plaats.

Visagie

Zenuwachtig was ik niet. Helemaal niet zelfs. Ik was gewoon lekker mezelf, net zoals bij de opnames van BNN. Ik was razend enthousiast. Al dagenlang liep ik door het huis te stuiteren. Na een kort voorgesprek kon de opname beginnen. Allereerst werd er een kort fragment van "De Social Club" getoond, als introductie. Daarna begon het vraaggesprek. Vragen over mijn motivatie om de blog te starten, over wat een kaakosteotomie eigenlijk precies inhoudt en uiteraard vragen over de plannen om samen een boek te schrijven. Hier werd iets dieper op ingegaan, omdat dat natuurlijk een bijzonder verhaal is. Het feit dat een arts en een patiënt hun krachten gaan bundelen en beiden vanuit hun eigen invalshoek de feiten rondom de kaakosteotomie gaan samenvoegen in een boek, is uniek. We willen het goed aanpakken, geen half werk leveren, dus het zal nog wel even duren voordat het boek in de schappen ligt. Na bijna 10 minuten werd het gesprek langzaam afgebouwd. Weer een geweldige ervaring erbij.

Aan tafel met presentator Maurice van der Linden en side-kick Wim Cremers

Dr. de Jonge vond het ook allemaal erg leuk. "Zo kom je nog eens ergens", zei hij. Hij vindt het fantastisch dat er door die blog, waar ik natuurlijk héél veel tijd en energie in heb geïnvesteerd, zoveel mooie dingen op mijn pad zijn gekomen. Daar heb ik zelf heel hard voor gewerkt. Ik heb deze dingen aan mezelf te danken. Ik vond dat hele mooie woorden. Emotioneel wrak als ik de laatste week ben, had ik moeite om mijn tranen te bedwingen. En ach, als ze waren gekomen, waren het tranen van vreugde. Zoals ik in het begin van de blog al zei: dat zijn de mooiste tranen. Gelukkig kon ik ze nog net binnen houden. Al met al was het een mooie ervaring en ook deze uitzending was, net als de korte reportage bij BNN, een groot succes.

Ik ben blij dat ik uit verschillende hoeken de kans krijg om mijn verhaal te delen met anderen. Trots op mezelf dat ik zo ver ben gekomen. Dankbaar dat er zo veel mensen achter me staan en in me geloven. Gemotiveerd om nóg meer mensen te bereiken en te inspireren. Gebrand om er alles uit te halen wat er in zit. Maar, alles op zijn tijd. Geduld is een schone zaak, zeggen ze. Echter als ik in zo'n 'stuiterbalmodus' zit, is het moeilijk om mijn geduld te bedwingen en wil ik het liefst alles meteen geregeld hebben. Dat zit in de aard van het beestje. Geen slechte eigenschap, denk ik.

Vorige week ben ik trouwens nog even terug geweest naar het ziekenhuis voor de scan. De scan die ik 1,5 week geleden compleet was vergeten, nadat ik me bij Wim en Dr. de Jonge even flink had laten horen. Bovendien heb ik telefoon gehad voor het inplannen van de operatie. Tevens ben ik afgelopen vrijdag bij de tandarts geweest. Aangezien deze blog al genoeg leesvoer bevat, doe ik in mijn volgende blog verslag van deze bezoekjes.

Wat vonden jullie eigenlijk van de uitzendingen? Hoor graag van jullie!

Tot volgende week!

Liefs,
Cindy

Uitzendingen BNN De Social Club en TV Limburg

Goedemorgen,

Wat een week vol 'shine-bright-like-a-diamond'-momenten! Afgelopen maandag zat ik in de uitzending van De Social Club bij BNN op 3. Heb je het gemist? Dan kun je hier nog even terugkijken!

Gisteren was ik samen met Dr. de Jonge te gast bij Limburg Vandaag op TVL. Ook dit fragment kun je hieronder terugkijken.

Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden!

Tot maandag.

Liefs,
Cindy