"Feest" bij de kaakfysio - spalkje geplaatst bij de orthodontist

Goedemorgen,

Het lijkt wel feest in huis. Overal ballonnen. Per dag blaas ik er een stuk of 10 op. Niet omdat ik me verveel of omdat ik het zo leuk vind. Ook niet omdat er iets te vieren valt. Zelfs niet om Pasen te vieren. Nee, het is een opdracht die ik heb gekregen van de kaakfysio. Een nieuwe oefening om de spieren sterker te maken...

Vorige week maandag had ik 's ochtends een afspraak bij de kaakfysio. Ik was er twee weken niet geweest en dus was Paul razend nieuwsgierig naar hoe het met me ging. "Met mij gaat het goed...", zei ik lachend. "En met je kaken dan?", vroeg hij vervolgens. De ene dag gaat het beter dan de andere. In Milaan heb ik weinig last gehad. Ik probeer er zoveel mogelijk aan te denken om ook aan de rechterkant te kauwen. De zachte dingen prop ik allemaal in mijn rechterwang en kauw ik aan die kant kapot. Dat gaat prima. Hard voedsel vermijd ik aan die kant het liefst. Het is gewoon gevoelig. De kaakfysio heeft hier begrip voor en vindt het al lang goed dat ik er zo bewust mee bezig ben, want zoals ik in een van de vorige blogs al zei: bewustwording is de eerste stap op weg naar herstel.

De fysio voelde aan mijn kaken. Open, dicht, open, dicht... De mond trekt al iets minder scheef bij het openen hiervan. De mondopening is zelfs iets groter geworden. De gewrichten knakten licht bij het bewegen van links naar rechts. Dit knakje is overigens aan het eind van de behandeling verdwenen. Paul, de kaakfsyio, masseert mijn kauwspieren, probeert beweging en ruimte te krijgen in de gewrichten door subtiel met zijn vinger in mijn mond op mijn kiezen te duwen en een beetje te 'wiebelen', zoals hij dat noemt. De behandelingen zijn niet pijnlijk, ik ervaar het eerder als prettig. Na zo'n behandeling zijn mijn spieren redelijk ontspannen. Ik moet voorlopig doorgaan met de oefeningen die ik al deed: het maken van een vierkantje met de mond (onderkaak naar voren schuiven, mond openen, onderkaak terugschuiven, mond sluiten) en het met tegendruk openen van de mond. Daarnaast moet ik dagelijks ballonnen op gaan blazen. Twee of drie keer per dag een paar ballonnen.

Na de behandeling ben ik meteen naar de winkel gereden om ballonnen in te slaan. Eenmaal thuis opende ik de verpakking en ben ik ballonnen op gaan blazen. Paul twijfelde of ik genoeg kracht zou hebben om een ballon op te blazen. Ik moet eerlijk toegeven dat het echt al heel lang geleden was dat ik een ballon had opgeblazen. Wacht maar, ik zal laten zien dat ik het kan! Ik plaatste de ballon aan mijn lippen en blies uit. Yes, het eerste stuk is het lastigst, maar er zat genoeg kracht achter om de ballon te vullen met lucht. "Oh my god, wat sta ik hier in godsnaam te doen...", dacht ik nadat ik de tweede ballon had gevuld met lucht. Na de derde ballon had ik er schoon genoeg van. De verzuring was alweer lichtelijk gearriveerd, iets dat Paul ook had voorspeld. Ik nam me voor om mijn kaken even een uurtje rust te geven, want daarna stond er een bezoek aan de orthodontist gepland.

Mijn allereerste bezoek aan een orthodontist ooit. Dat klinkt eigenlijk best raar. In totaal heb ik 2,5 jaar gebeugeld. Het hele traject werd ik begeleid door mijn toenmalige tandarts. Een 'gewone' tandarts, die verder geen opleiding tot orthodontist heeft genoten. Destijds had ik daar allemaal nog geen verstand van. Hoe anders is het nu... Ik laat me tegenwoordig niet meer zomaar in de maling nemen of van het kastje naar de muur sturen.

Om 11.15 uur stond de afspraak bij de ortho gepland. Om 11.10 uur werd ik al naar binnen geroepen door de orthodontie-assistente. Zij zou het spalkje beneden gaan plaatsen en de clear overlays voor boven passen. Ze vroeg of ik al ooit een spalkje had gehad. "Nee, dit is de eerste keer", antwoordde ik. Ze legde alles rustig uit en nam haar tijd. Het spalkje zette ze eerst handmatig vast met een stuk flosdraad, waarna ze vroeg of ik de draad kon vasthouden met wat spanning erop. Daarna heeft ze het spalkje op 6 tanden vastgezet met composiet. Die zal echt niet meer zo snel los gaan. Gelukkig duurde het plaatsen van het spalkje niet lang. Binnen een kwartier was dit klusje geklaard. "Het duurt wel een paar dagen voordat je er een beetje aan gewend bent", zei de ortho-assistente. Inderdaad, de eerste dagen was het een beetje vreemd, maar inmiddels ben ik eraan gewend.

Omdat er achter de tanden in de bovenkaak geen plek is voor een draadje, heb ik een nieuwe clear overlay gekregen. Het 'hoesje' voor om de tanden is van veel steviger materiaal dan de oude clear overlay die ik tot vorige week droeg. Hij past perfect. Ik draag 'm nu drie keer per week 's nachts. Nadat het spalkje geplaatst was en de clear overlay gepast was, kwam de orthodontist nog even een kijkje nemen om alles te controleren. "Nou, als je de clear overlay gewoon netjes draagt 's nachts, kan er echt niets meer met je tanden gebeuren", zei hij geruststellend. Laat ik er dan ook maar op vertrouwen, toch? Zodra ik in de gaten heb dat er iets verandert, sta ik zo weer op de stoep. Dit zeiden ze ook tegen me: "als er ook maar iets is, gewoon meteen bellen voor een afspraak!" Een fijn gevoel.

Afgelopen vrijdag ben ik geopereerd aan mijn pols... Het gaat goed met me, maar het is niet handig om nu veel te typen met maar één hand. Daarom houd ik het voor vandaag hierbij! Het grootste deel van de blog had ik gelukkig voor de operatie al getypt. Volgende week mag ik leuk nieuws bekend maken... Heel leuk nieuws zelfs. Er staat weer iets moois te gebeuren namelijk! In de volgende blog vertel ik er alles over.

Tot dan!

Liefs,
Cindy