"Shine bright like a diamond" tijdens BDIA Dental Show in Birmingham

Goedemorgen,

"Shine bright like a diamond!" - Het is al enkele jaren mijn lijfspreuk. Sinds de kaakosteotomie, of eigenlijk sinds het verwijderen van de beugel nu iets meer dan 3 jaar (wow, time flies!) geleden, probeer ik het zoveel mogelijk in de praktijk te brengen. De afgelopen dagen heb ik in Birmingham mogen 'shinen' tijdens de grootste 'dental showcase' van het Verenigd Koninkrijk.

Een beetje spannend was het wel, toen ik afgelopen woensdag met mijn koffer richting Schiphol ging voor mijn allereerste echte buitenlandtrip voor BlueM, helemaal in m'n eentje. Met een peptalk van Archel op zak stapte ik vol vertrouwen in het vliegtuig naar Birmingham. "Let's do this!" - Zo hey, dit had je me ruim 3 jaar geleden echt niet hoeven te vragen. Nu draai ik er m'n hand niet meer voor om. Laat mij maar lekker m'n gang gaan.

In het hotel werd ik opgevangen door het team van Swallow Dental, het bedrijf dat ik tijdens de beurs zou komen versterken in naam van BlueM. Het was een warm welkom en ik voelde me meteen op mijn gemak. Prima start!

Van donderdag t/m zaterdag heb ik namens BlueM mijn verhaal mogen doen tegenover talloze tandartsen, implantologen en mondhygiënisten. Hoe mooi is het om je passie met zoveel mensen te mogen delen? Je eigen verhaal te mogen vertellen? Je enthousiasme te delen met professionals die óók gemotiveerd zijn? En dat samen met een team dat binnen een dag aanvoelde als familie. Er waren momenten bij dat ik naar grote hoogte steeg. Het raakt me nog altijd als professionals enthousiast zijn over m'n traject. Gaaf is dat, hoor...

De hele dag kletsen, ach, stiekem had ik er niet zo'n moeite mee. Hoewel m'n kaken vaak in de middag al behoorlijk verzuurd waren, 'beet' ik me er doorheen. Tijdens de avonden, als de beurs al lang en breed afgelopen was, heb ik me een beetje stil gehouden. Zo'n beurs is niet niks hoor, da's keihard er tegenaan gaan. De hele dag socializen, netwerken, het BlueM-verhaal verspreiden. Don't get me wrong, ik vind het fantastisch om te doen, maar het is wel een aanslag op m'n kaken. Hoe heerlijk is het dan om 's avonds op je kamer te komen en gewoon lekker je mond te kunnen houden en te genieten van de stilte. Die 'alone-time' heb ik echt nodig.

Zaterdagavond ben ik weer huiswaarts gekeerd. Met mijn koffertje aan mijn zijde, gevuld met vuile kleren en nog véél meer onvergetelijke ervaringen stapte ik in het vliegtuig. Prachtig. Er waren echt momenten bij tijdens de beurs dat ik even om me heen keek, verzonken in mijn eigen gedachten, realiserende dat ik dit allemaal mag meemaken dankzij mijn traject. Dat geeft mij een onbeschrijflijk gevoel.

Ik houd het deze blog even kort, maar wil wel nog even een quote met jullie delen die op één van de stands te lezen was en zeker van toepassing is op mijn gedachtegang: "Only passion, great passion, can elevate the soul to great things..."

Tot volgende week... ik geniet nog even verder van alle ervaringen die ik de afgelopen week heb opgedaan.

Liefs,
Cindy

Een dankbare patiënt: "a smile is the prettiest thing you can wear..."

Goedemorgen,

Lange tijd was ze niet helemaal happy met haar gebit. Totdat ze besloot een rigoureuze beslissing te nemen. Nee, ik heb het niet over een patiënt die een beugel-/kaakosteotomietraject in is gestapt, maar een patiënt die haar hele gebit heeft laten renoveren. Ook een bijzonder traject. Zesentwintig kronen werden er bij haar geplaatst. Ik mocht afgelopen donderdag getuige zijn van de laatste stap op weg naar haar stralende glimlach. De laatste stap bestond uit het plaatsen van de kronen in de onderkaak.

Toen ze voor het eerst in de spiegel keek. Dat moment. Oh, ik voelde 'm tot diep in mijn tenen. Het moment dat haar man binnen kwam. Tranen van geluk. Haar dankbaarheid tegenover tandarts Richard Kleinsman en tandtechnieker Anja. De tandtechnieker die alle 26 porseleinen kronen helemaal met de hand heeft gemaakt. Per dag krijgt ze één kroon af. Dát is pas ambacht. Terwijl de tranen over haar wangen biggelden, gaf Jolanda aan dat ze dit resultaat nooit voor mogelijk had gehouden. Eerlijk is eerlijk, het team van Kleinsman heeft een resultaat op zeer hoog niveau neergezet. Het is dan ook niet voor niets dat er veel bekende Nederlanders over de vloer komen in deze praktijk. De sfeer die ik hier proefde, de gastvrijheid, de professionaliteit waarmee gewerkt werd, het totaalplaatje: het klopte. Jolanda was geëmotioneerd, overweldigd door alles. Ik kreeg serieus een brok in mijn keel en voelde mijn ogen waterig worden. Oh, wat ben ik op zo'n moment een 'pussy'.

Aan de andere kant... een dag later, afgelopen vrijdag, vierde ik mijn eigen feestje. Die dag was het precies drie jaar geleden dat mijn beugel werd verwijderd na een beugel-/kaakosteotomietraject van 2,5 jaar. Ook ik stond destijds tot tranen geroerd voor de spiegel. Tranen van geluk. Ook ik kon niet stoppen met mijn dankbaarheid te tonen. Wat ik afgelopen donderdag bij Jolanda zag, was voor mij ontzettend herkenbaar. Juist daarom deed het veel met me. Een traject is in veel gevallen echt 'lifechanging'. Het uiterlijk gaat er natuurlijk op vooruit, maar denk ook eens aan de verandering die iemand van binnen ondergaat. Meer zelfvertrouwen of iemand die uit zijn of haar schulp kruipt. Juist daarin maken de meeste patiënten grote stappen. Ook voor mij geldt dat, maar volgens mij was dat allang duidelijk voor de mensen die mijn blog al langer volgen. Al drie jaar ga ik met een stralende glimlach door het leven en er zijn dingen op mijn pad gekomen die ik tot enkele jaren geleden niet voor mogelijk had gehouden.

Ik zeg dan ook altijd: "Let your smile change the world. Share your sparkle everywhere!"

Wil jij nog eens lezen, zien en beleven hoe die feestelijke dag er drie jaar geleden voor me uit zag? Check dan nog eens de volgende blogpost -> http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/2012/10/verslag-van-het-verwijderen-van-de.html?m=0 - Ik heb het zelf nog eens teruggelezen en zat weer helemaal in de emoties van toen. Geweldig, fantastisch, perfect. Eén van de mooiste dagen van mijn leven. Het begin van een leven met een stralende glimlach. Een meisjesdroom die uitkwam. Optimaal genieten.

Zoals ik al zei zijn er dingen op mijn pad gekomen die ik tot enkele jaren geleden niet voor mogelijk hield. Zo ook mijn werk bij BlueM. Het is toch ongelooflijk dat ik 'dankzij' mijn traject en de blog een aanbod heb gekregen voor een baan bij een tandpastamerk? Ik ben blij dat ik die kans met beide handen heb gegrepen, want ik maak de meest bijzondere dingen mee. Ik ontmoet mooie, bijzondere mensen zoals Jolanda, ik kom op de meest unieke locaties en ik doe nu wat ik écht leuk vind. Aanstaande woensdag vertrek ik naar Birmingham om daar tijdens een grote 'dental show' mijn glimlach te delen met de rest van de wereld.

Zo zie je maar weer: nooit iets voor onmogelijk houden. Als je echt ergens voor wil gaan, go for it! Met een flinke dosis doorzettingsvermogen en toewijding kom je een heel eind.

Genoeg gekletst voor vandaag. Volgende week doe ik uiteraard verslag van mijn belevenissen in Birmingham. Tot dan!

Liefs,
Cindy

Controle bij Dr. de Jonge: A little progress every day adds up in BIG results!

Goedemorgen!

"Eerlijk gezegd was ik mijn motivatie een beetje aan het verliezen. Iedere nacht dat bitje in, 's morgens met een vieze smaak in de mond wakker worden en uiteindelijk na een paar maanden nog steeds geen verbetering merken. In mijn dagelijks leven merk ik tot op heden niet echt dat ik vooruitgang boekte. Lange werkdagen waarin ik veel moet praten zijn voor mij funest. Archel een kus geven? Da's een uitdaging. Iets taaier vlees waar ik lang op moet kauwen? Laat mij dat maar uitspugen. De frustraties spelen nog vaker op, hoor. Maar toen kwam Dr. de Jonge weer in beeld!"

Op vrijdag 2 oktober ben ik bij hem op controle geweest. Eigenlijk zou ik pas op vrijdag 4 november op controle gaan, maar een 'goede connectie' maakte het mogelijk om die afspraak een maand te vervroegen. Top! Om 14.00 uur had ik een afspraak bij Dr. de Jonge. Ik meldde me aan de balie, waar overigens een vrouw zat die ik nog nooit eerder had gezien. Vriendelijk werd ik ontvangen en werd ik nog even verwezen naar de wachtkamer. Die was redelijk gevuld. Binnen no-time werd ik binnengeroepen en mocht ik plaatsnemen in de stoel. Dr. de Jonge kwam al snel in z'n witte jas de bocht omgevlogen. Big smile, as always. Een dikke 'brasa' en even kort bijkletsen.

Eenmaal in de stoel mocht ik mijn splint in doen en stelde hij me een aantal vragen. Verdorie zeg, ik kan toch bijna niet praten met dat ding in! "Dat maakt niet uit", zei Dr. de Jonge. Hij vroeg hoe het ging en ik zei dat ik in mijn dagelijks leven niet echt verbetering merkte. Tijd voor enkele testjes... Mond open en dicht, kaken naar links en naar rechts verschuiven en ten slotte het 'klapperen' van de kaak. Dr. de Jonge pakte me bij m'n kin, ik moest ontspannen en hij ging m'n kaken open en dicht 'klapperen'. Waar er de vorige keer weinig beweging in te krijgen was, verliep dit nu soepeltjes. WOW! "Dit gaat toch echt een heel stuk beter. Er zit vooruitgang in...", zei Dr. de Jonge. Van binnen deed ik stiekem een vreugdedansje want ook voor mij voelde het heel anders als de vorige keer. Die splint doet dus toch zijn werk. Dat die spieren, vooral aan de rechterkant, nog pijnlijk aanvoelen is een tweede, maar het lijkt mij dat het niet lang meer gaat duren voordat ik ook in m'n dagelijks leven vooruitgang ga boeken. Oh, wat was ik blij en opgelucht! Mijn motivatie was in één klap weer terug. Yes, ik heb vertrouwen. Ik heb weer stappen gemaakt. Ja, het gaat goed komen! "Keep the faith. The most amazing things in life tend to happen right at the moment you're about to give up hope!"

"Je straalt weer! Een heel andere uitstraling dan een paar maanden geleden. Goed om te zien... en je bent smaller geworden! Je ziet er hartstikke goed uit!" - Nou, de complimenten van Dr. de Jonge vlogen me om de oren. Ja, ik straal ook weer. De afgelopen maanden bestonden voor mij uit pieken en dalen, maar ik kan nu zeggen dat ik weer een piek te pakken heb. Dat ik afgevallen ben, klopt ook. Niet dat dat de bedoeling was, helemaal niet zelfs. Door m'n drukke werkdagen vergeet ik af en toe te eten (of eet ik maar heel weinig) en dat merk ik nu op de weegschaal. Ach, dan mag ik mezelf vast eens een lekkere chocoladereep toestaan. ;)

De komende tijd ga ik dus, mét een grote dosis nieuwe motivatie, gewoon verder met de splint. Als het uiteindelijk zijn werk doet, heb ik er echt alles voor over. Over drie maanden moet ik terug komen bij Dr. de Jonge. Ik durf al m'n geld erop in te zetten dat ik dan wéér vooruitgang heb geboekt.

Dr. de Jonge, you made my day!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

Voor- en na-foto's kaakosteotomie: Monique Severens

Goedemorgen!

Omdat het in het kader van de voorlichting in de aanloop naar een kaakosteotomie zeer belangrijk is om voldoende informatie te verstrekken, plaats ik vandaag enkele voor-/na-foto's van een vaste bloglezer. Dit zal ik in de komende weken nog vaker gaan doen. De bloglezers krijgen nu dus écht een gezicht. Er staan al veel foto's van mezelf op de blog, maar uiteraard is het beter om een breder beeld te hebben. De resultaten van Monique Severens spreken voor zich... Ook zij gaat tegenwoordig met een grote glimlach door het leven!

Monique vertelt: "De beugel heb ik in februari 2011 gekregen. Ruim 2 jaar later, op 27 mei 2013 was het dan zover. De onderkaak is ongeveer een centimeter naar voren geplaatst en ook is toen mijn kin nog een stukje gecorrigeerd.  De operatie is uitgevoerd door dr. de Jonge in Atrium ziekenhuis Heerlen.  Pijn heb ik na deze operatie gelukkig weinig gehad, het waren meer de ongemakken waar ik wel last van heb gehad. Het vloeibare dieet is een uitdaging, en ook daarna had ik wel even moeite met de mondopening, de beweging van het kaakgewricht, de bijtkracht. Daar heb ik hulp bij gekregen van een kaakfysiotherapeut, en dat heeft goede resultaten opgeleverd. Bijna 8 maanden daarna werd ik dan ook verlost van de beugel, en kon ik eindelijk het eindresultaat in zijn geheel zien.

Het was best pittig op sommige momenten, voor de operatie is het de angst die voor onzekerheid zorgt. Na de operatie waren het bij mij de ongemakken die voor deze onzekerheid zorgden. Maar het is goed gekomen en ik ben heel blij dat ik toen de stap toch heb durven zetten. Ik heb er echt meer zelfvertrouwen door gekregen, ook al heb ik mijn gevoel niet meer helemaal teruggekregen in mijn onderlip en kin. (wat vóór de operatie een van mijn angsten was). Ik kan echt verzekeren dat je hier aan went!"

Tijd om te shinen! :)

Monique, dank voor je bijdrage!

Mijn eigen voor- en na-foto's vind je hier: http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/2015/09/re-post-voor-en-na-fotos-kaakosteotomie.html