Goedemorgen!
"Eerlijk gezegd was ik mijn motivatie een beetje aan het verliezen. Iedere nacht dat bitje in, 's morgens met een vieze smaak in de mond wakker worden en uiteindelijk na een paar maanden nog steeds geen verbetering merken. In mijn dagelijks leven merk ik tot op heden niet echt dat ik vooruitgang boekte. Lange werkdagen waarin ik veel moet praten zijn voor mij funest. Archel een kus geven? Da's een uitdaging. Iets taaier vlees waar ik lang op moet kauwen? Laat mij dat maar uitspugen. De frustraties spelen nog vaker op, hoor. Maar toen kwam Dr. de Jonge weer in beeld!"
Op vrijdag 2 oktober ben ik bij hem op controle geweest. Eigenlijk zou ik pas op vrijdag 4 november op controle gaan, maar een 'goede connectie' maakte het mogelijk om die afspraak een maand te vervroegen. Top! Om 14.00 uur had ik een afspraak bij Dr. de Jonge. Ik meldde me aan de balie, waar overigens een vrouw zat die ik nog nooit eerder had gezien. Vriendelijk werd ik ontvangen en werd ik nog even verwezen naar de wachtkamer. Die was redelijk gevuld. Binnen no-time werd ik binnengeroepen en mocht ik plaatsnemen in de stoel. Dr. de Jonge kwam al snel in z'n witte jas de bocht omgevlogen. Big smile, as always. Een dikke 'brasa' en even kort bijkletsen.
Eenmaal in de stoel mocht ik mijn splint in doen en stelde hij me een aantal vragen. Verdorie zeg, ik kan toch bijna niet praten met dat ding in! "Dat maakt niet uit", zei Dr. de Jonge. Hij vroeg hoe het ging en ik zei dat ik in mijn dagelijks leven niet echt verbetering merkte. Tijd voor enkele testjes... Mond open en dicht, kaken naar links en naar rechts verschuiven en ten slotte het 'klapperen' van de kaak. Dr. de Jonge pakte me bij m'n kin, ik moest ontspannen en hij ging m'n kaken open en dicht 'klapperen'. Waar er de vorige keer weinig beweging in te krijgen was, verliep dit nu soepeltjes. WOW! "Dit gaat toch echt een heel stuk beter. Er zit vooruitgang in...", zei Dr. de Jonge. Van binnen deed ik stiekem een vreugdedansje want ook voor mij voelde het heel anders als de vorige keer. Die splint doet dus toch zijn werk. Dat die spieren, vooral aan de rechterkant, nog pijnlijk aanvoelen is een tweede, maar het lijkt mij dat het niet lang meer gaat duren voordat ik ook in m'n dagelijks leven vooruitgang ga boeken. Oh, wat was ik blij en opgelucht! Mijn motivatie was in één klap weer terug. Yes, ik heb vertrouwen. Ik heb weer stappen gemaakt. Ja, het gaat goed komen! "Keep the faith. The most amazing things in life tend to happen right at the moment you're about to give up hope!"
"Je straalt weer! Een heel andere uitstraling dan een paar maanden geleden. Goed om te zien... en je bent smaller geworden! Je ziet er hartstikke goed uit!" - Nou, de complimenten van Dr. de Jonge vlogen me om de oren. Ja, ik straal ook weer. De afgelopen maanden bestonden voor mij uit pieken en dalen, maar ik kan nu zeggen dat ik weer een piek te pakken heb. Dat ik afgevallen ben, klopt ook. Niet dat dat de bedoeling was, helemaal niet zelfs. Door m'n drukke werkdagen vergeet ik af en toe te eten (of eet ik maar heel weinig) en dat merk ik nu op de weegschaal. Ach, dan mag ik mezelf vast eens een lekkere chocoladereep toestaan. ;)
De komende tijd ga ik dus, mét een grote dosis nieuwe motivatie, gewoon verder met de splint. Als het uiteindelijk zijn werk doet, heb ik er echt alles voor over. Over drie maanden moet ik terug komen bij Dr. de Jonge. Ik durf al m'n geld erop in te zetten dat ik dan wéér vooruitgang heb geboekt.
Dr. de Jonge, you made my day!
Tot volgende week.
Liefs,
Cindy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten