vrijdag 16 oktober 2015

Een dankbare patiënt: "a smile is the prettiest thing you can wear..."

Goedemorgen,

Lange tijd was ze niet helemaal happy met haar gebit. Totdat ze besloot een rigoureuze beslissing te nemen. Nee, ik heb het niet over een patiënt die een beugel-/kaakosteotomietraject in is gestapt, maar een patiënt die haar hele gebit heeft laten renoveren. Ook een bijzonder traject. Zesentwintig kronen werden er bij haar geplaatst. Ik mocht afgelopen donderdag getuige zijn van de laatste stap op weg naar haar stralende glimlach. De laatste stap bestond uit het plaatsen van de kronen in de onderkaak.

Toen ze voor het eerst in de spiegel keek. Dat moment. Oh, ik voelde 'm tot diep in mijn tenen. Het moment dat haar man binnen kwam. Tranen van geluk. Haar dankbaarheid tegenover tandarts Richard Kleinsman en tandtechnieker Anja. De tandtechnieker die alle 26 porseleinen kronen helemaal met de hand heeft gemaakt. Per dag krijgt ze één kroon af. Dát is pas ambacht. Terwijl de tranen over haar wangen biggelden, gaf Jolanda aan dat ze dit resultaat nooit voor mogelijk had gehouden. Eerlijk is eerlijk, het team van Kleinsman heeft een resultaat op zeer hoog niveau neergezet. Het is dan ook niet voor niets dat er veel bekende Nederlanders over de vloer komen in deze praktijk. De sfeer die ik hier proefde, de gastvrijheid, de professionaliteit waarmee gewerkt werd, het totaalplaatje: het klopte. Jolanda was geëmotioneerd, overweldigd door alles. Ik kreeg serieus een brok in mijn keel en voelde mijn ogen waterig worden. Oh, wat ben ik op zo'n moment een 'pussy'.

Aan de andere kant... een dag later, afgelopen vrijdag, vierde ik mijn eigen feestje. Die dag was het precies drie jaar geleden dat mijn beugel werd verwijderd na een beugel-/kaakosteotomietraject van 2,5 jaar. Ook ik stond destijds tot tranen geroerd voor de spiegel. Tranen van geluk. Ook ik kon niet stoppen met mijn dankbaarheid te tonen. Wat ik afgelopen donderdag bij Jolanda zag, was voor mij ontzettend herkenbaar. Juist daarom deed het veel met me. Een traject is in veel gevallen echt 'lifechanging'. Het uiterlijk gaat er natuurlijk op vooruit, maar denk ook eens aan de verandering die iemand van binnen ondergaat. Meer zelfvertrouwen of iemand die uit zijn of haar schulp kruipt. Juist daarin maken de meeste patiënten grote stappen. Ook voor mij geldt dat, maar volgens mij was dat allang duidelijk voor de mensen die mijn blog al langer volgen. Al drie jaar ga ik met een stralende glimlach door het leven en er zijn dingen op mijn pad gekomen die ik tot enkele jaren geleden niet voor mogelijk had gehouden.

Ik zeg dan ook altijd: "Let your smile change the world. Share your sparkle everywhere!"

Wil jij nog eens lezen, zien en beleven hoe die feestelijke dag er drie jaar geleden voor me uit zag? Check dan nog eens de volgende blogpost -> http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/2012/10/verslag-van-het-verwijderen-van-de.html?m=0 - Ik heb het zelf nog eens teruggelezen en zat weer helemaal in de emoties van toen. Geweldig, fantastisch, perfect. Eén van de mooiste dagen van mijn leven. Het begin van een leven met een stralende glimlach. Een meisjesdroom die uitkwam. Optimaal genieten.

Zoals ik al zei zijn er dingen op mijn pad gekomen die ik tot enkele jaren geleden niet voor mogelijk hield. Zo ook mijn werk bij BlueM. Het is toch ongelooflijk dat ik 'dankzij' mijn traject en de blog een aanbod heb gekregen voor een baan bij een tandpastamerk? Ik ben blij dat ik die kans met beide handen heb gegrepen, want ik maak de meest bijzondere dingen mee. Ik ontmoet mooie, bijzondere mensen zoals Jolanda, ik kom op de meest unieke locaties en ik doe nu wat ik écht leuk vind. Aanstaande woensdag vertrek ik naar Birmingham om daar tijdens een grote 'dental show' mijn glimlach te delen met de rest van de wereld.

Zo zie je maar weer: nooit iets voor onmogelijk houden. Als je echt ergens voor wil gaan, go for it! Met een flinke dosis doorzettingsvermogen en toewijding kom je een heel eind.

Genoeg gekletst voor vandaag. Volgende week doe ik uiteraard verslag van mijn belevenissen in Birmingham. Tot dan!

Liefs,
Cindy

Geen opmerkingen:

Een reactie posten