Afleiding zoeken. Je gesteund voelen. Iemand hebben wij wie je altijd terecht kan. Een vriendin die je kan oppeppen. Iemand die je accepteert in je doen en laten. Een vriendin die je even moed inspreekt. Dat is iemand die je vertrouwen geeft en het gevoel geeft dat het goed gaat komen. Eén van die (kostbare!) vriendinnen is Sharon... Zij heeft mij altijd gesteund in het beugel-/kaakosteotomietraject.
"In 2008 leerde ik Cindy bij toeval kennen, toen bleek dat ik haar opvolgster zou worden als keepster van haar voetbalteam. Archel ken ik al van kleins af aan, we zijn in dezelfde wijk opgegroeid. Vanaf het moment dat Cindy een keer naar een wedstrijd kwam kijken, kregen we steeds meer contact. Het klikte goed!" - Inderdaad, Sharon werd mijn opvolgster. Ik kwam erachter toen ik met Archel in de auto zat en vertelde over 'mijn opvolgster uit Heerlen'. Misschien ken je haar, zei ik nog tegen Archel. Hij was verrast, maar vond het ook erg leuk.
"Toen ik Cindy leerde kennen had ze een negatief zelfbeeld en was ze onzeker. Op sportgebied was het echter een ander verhaal, daarin was Cindy zelfverzekerd. Het is niet vaak voorgekomen dat we samen een balletje zijn gaan trappen, maar de keren dat het gebeurde zag ik dat Cindy helemaal opleefde met een bal aan de voet. Ze is vooral heel fanatiek, haar winnaarsmentaliteit zal altijd blijven overheersen, niet alleen in de sport maar ook in het dagelijks leven." - Ja, ik heb met Sharon inmiddels heel wat uren doorgebracht. Van samen een balletje trappen, tot EK's en WK's beleven in een versierde woonkamer en van potjes FIFA op de Xbox tot lange avonden in ons favoriete sushirestaurant. Vooral tijdens de potjes FIFA en de voetbalwedstrijden van Oranje komt mijn temperament omhoog. De mensen die me écht kennen weten dat. ;)
Toen ik in 2010 startte aan mijn beugeltraject kon ik altijd op Sharon rekenen. Ze begreep me, vooral in de aanloop naar de operatie toe want dat was nogal een stressvolle periode. "Toen ik hoorde dat Cindy het traject instapte vond ik het knap dat ze het durfde. Eigenlijk had ik geen idee wat het allemaal inhield, maar ze heeft mij altijd op de hoogte gehouden. Ik probeerde vooral voor afleiding te zorgen, haar op te vrolijken. Vooral ook omdat er momenten zijn geweest waarop ze het liefst vroegtijdig haar traject wilde beëindigen. Vlak na de operatie stuurde ik haar regelmatig berichtjes. Toen ik haar na de operatie voor de eerste keer weer zag schrok ik wel een beetje van de zwelling. Je vraagt je dan echt af hoe het er uiteindelijk uit komt te zien. Zelf had ik het even zwaar toen we tijdens het EK 2012, een week of 7 na de operatie, van gefrituurde minisnacks aan het smullen waren. Cindy vermaakte zich toen kostelijk met haar geprakte bitterballen. Echter een dag later lag ze misselijk op de bank doordat ze de vette hap niet kon verdragen omdat ze pas net was begonnen met weer een klein beetje vaster eten." - Ohhh, ja, ik kan het me allemaal nog zo goed herinneren. Heerlijk vond ik het, die geprakte bitterballen. Ik kon er geen genoeg van krijgen en ik wilde meer en meer! De dag erna heb ik het inderdaad moeten ontgelden. Met een emmer naast me lag ik op de bank, bij te komen van een prachtige avond. Maar hey, het was meer dan de moeite waard.
Ook Sharon zag me tijdens mijn traject langzaam veranderen. Na de operatie heb ik de grootste stappen gemaakt. Sharon vertelt: "Cindy barst tegenwoordig van de energie en er komt altijd wel een mooie uitdaging op haar pad. Haar carrière heeft ze te danken aan haar kracht, doorzettingsvermogen, spontaniteit en kwaliteiten, die altijd wel ergens verstopt hebben gezeten. Niets is haar teveel. Ze heeft mede door dit traject laten zien dat er heel veel mogelijk is, zolang je blijft doorzetten. Ze is een voorbeeld voor velen. Cindy is veel veranderd, maar ze is wel altijd dicht bij zichzelf gebleven. Ze zal er altijd zijn voor de mensen die ze lief heeft. Ik ben trots op haar!"
Tsjonge, jonge zeg, wat kan ik hier zelf nog aan toevoegen? Ik ben eerlijk gezegd een beetje stil van haar woorden. Natuurlijk weet ik zelf dat ik enorm ben veranderd. Dat een kaakosteotomie zo lifechanging kan zijn had ik 5 jaar geleden niet kunnen bedenken. Qua uiterlijk ben ik veranderd (dûh) en dat is mooi meegenomen, maar nog veel belangrijker is het feit dat ik de toekomst in ga met een gezonde glimlach. Mijn tanden staan netjes in de rij, ik 'bijt' mijn voortanden niet meer uit, ik zal geen klachten krijgen gerelateerd aan een afwijkende kaakstand. Dát is de grootste winst die ik heb geboekt in de afgelopen jaren.
Jullie weten dat ik ontzettend blij ben met alle resultaten, maar dit had ik niet of veel moeilijker kunnen bereiken zonder de steun van een vriendin zoals Sharon. "Best friends make the good times better and the hard times easier..."
Dankjewel voor je bijdrage, Sharon!
Tot volgende week.
Liefs,
Cindy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten