Frustraties uiten bij Wim en Dr. de Jonge... + tv opnames BNN en TV Limburg

Goedemorgen,

Een onprettig vermoeid gevoel in de kaken. Verzuurd. Tegen het einde van een (werk)dag doe ik heel hard mijn best om mijn woorden goed te articuleren. Niemand die in de gaten heeft dat ik er moeite voor moet doen om duidelijk te praten. Niemand, behalve ik...

Sinds de kaakoperatie zijn mijn kauwspieren nooit meer geworden zoals ze ooit waren. De frustraties ten gevolge hiervan schommelen heen en weer. Er zijn periodes dat ik ermee kan leven.
Er zijn echter veel periodes waar de frustraties wél de kop op steken. Als ik na een werkdag in de auto naar huis zit, ben ik blij dat ik even mijn mond kan houden en niets hoef te zeggen. Dan 'blèr' ik maar niet ongegeneerd met de muziek op de radio mee. Soms komt er boosheid naar boven. "Potverdorie, ik word er gek van! Wat moet ik nog doen om het wél beter te laten worden?", vraag ik mezelf wel eens af.

Ik loop niet alleen tegen vermoeidheidsklachten in de spieren aan, het beperkt mij ook in mijn doen en laten. Zoals ik al zei; het praten is een uitdaging. Mijn mondopening is trouwens goed. Ik schuif met gemak een Big Mac naar binnen, maar de mond open hóuden en dan kracht zetten, dat is een probleem. Dat frustreert me. Zelfs een simpele kus met Archel heeft nooit meer gevoeld zoals voorheen. De hele dag een verzuurd en zeurend gevoel. Bovendien voel ik de plaatjes / schroeven rond mijn neus zitten, ook al zoiets. Dat hóórt gewoon niet.

De talloze bezoekjes aan de fysio, osteopaat en aan de neuromusculair therapeut hebben niet zo heel veel uitgehaald. Als ik kijk naar alle tijd en energie die ik erin heb gestopt, kan ik niet zeggen dat ik tevreden ben met de resultaten. Natuurlijk, er waren kleine vorderingen, maar er was steeds weer heel snel een terugval. Ik kan toch niet mijn leven lang naar een fysio blijven gaan om de kaken een klein beetje soepel te houden?

Hoog tijd om al deze ongemakken aan te geven bij Dr. de Jonge. Afgelopen vrijdag stond er een controle gepland. De fysio en Archel hadden me op het hart gedrukt om van me af te praten. Ik vind dat moeilijk, want ik denk altijd dat Dr. de Jonge en Wim denken dat het onzin is dat ik na twee jaar nog zoveel last heb. Er gaat té veel om in mijn hoofd. Een paar dagen voor de afspraak was ik mezelf al moed in aan het praten. "I can do it, ik ga deze keer echt eens mijn mond open trekken!" Met klamme handjes, buikpijn en een misselijk gevoel stapte ik in de auto naar het ziekenhuis.

Het liep allemaal een beetje uit, maar rond 10.00 uur werd ik bij Wim binnen geroepen. De altijd vrolijke Wim, die me iedere keer weer met een flinke dosis humor op mijn gemak stelt. Fantastische vent. Ik dacht: "en nú moet het komen, ik móet nu van me af gaan praten." Mijn hartslag steeg, maar daar begon ik dan toch. Ik gooide alles op tafel. Wim gaf aan dat ik altijd gewoon eerlijk moet zijn, dat ik altijd mijn klachten aan moet geven, dat dat helemaal niet erg is. Hij begreep mijn frustraties. Ik voelde mijn ogen waterig worden. Ik keek naar de grond, in de hoop dat Wim het niet zou zien. Dit werd me te veel. "Ik kan nog niet eens Archel fatsoenlijk een kus geven!", zei ik gefrustreerd tegen Wim. Ik mag hier echt niet gaan huilen, dacht ik nog. Maar voordat ik het wist rolden de tranen over mijn wangen. Verdriet. Frustraties. Een machteloos gevoel. Wim pakte een tissue, luisterde naar me en toonde zijn begrip. Wauw! Hij zei dat ik mijn problemen ook gewoon aan Dr. de Jonge kon vertellen. Daar hoefde ik niet bang voor te zijn. Ik vertelde nogmaals dat ik dit moeilijk vind, en vroeg aan Wim of hij me dan een beetje zou helpen...

Even later ging hij Dr. de Jonge erbij halen. Toen hij binnenkwam vroeg hij uiteraard hoe het met me ging. Ik antwoordde met een glimlach op mijn gezicht: "ja goed, dankje..." Stomme doos ben ik ook. Wim stond er meteen bovenop en zei: "Neeeeee, het gaat helemaal niet goed!" Shit, dit wordt serieus. Mijn hartslag vloog weer omhoog. "Nu moet het gebeuren, ga nú je verhaal doen, potverdorie!", vloekte ik in mezelf. Dr. de Jonge ging er voor zitten en vroeg me mijn verhaal te doen. Ik zei wel drie keer dat ik het heel moeilijk vind, dat Archel en de fysio me op mijn hart hadden gedrukt om mijn mond open te trekken en dat ik niet ondankbaar wil overkomen. Ik ben tenslotte heel erg blij met de resultaten, esthetisch gezien dan. Dr. de Jonge luisterde aandachtig naar mijn verhaal en ook hij toonde veel begrip. Hij zegt dat problemen er zijn om op te lossen en dat ik gewoon moet aangeven als ik ergens mee zit. Dat had ik nu dus gedaan.

Ik nam plaats in de stoel en Dr. de Jonge ging een kijkje nemen in mijn mond. Open, dicht, open, dicht, bijten..... Hij voelde aan mijn spieren. Ja, ook Dr. de Jonge voelde meteen dat mijn spieren aan de rechterkant dikker zijn dan die aan de linkerkant. Dat zit niet helemaal goed. Ik gaf ook aan dat ik de plaatjes rond mijn neus voel zitten. Hij voelde en duwde op de plekken waar de plaatjes ongeveer zitten. "Hier zit het, hè," zei hij... Shitttt, dat was gevoelig. Nadat hij mijn kaken goed had geobserveerd, werd ik weer rechtop gezet. Tijd om de balans op te maken.

Hij kwam met het idee om een splint te maken, een opbeetplaat die ik 's nachts zou moeten gaan dragen. Dit zou de kauwspieren moeten ontspannen. Ik gaf aan dat ik voor 's nachts ook clear overlays heb, die mijn tanden in de juiste positie houden. Ik wil écht niet dat mijn tanden weer gaan schuiven. Geen optie. Dr. de Jonge had afgelopen vrijdag toch een overleg met tandarts Scuric en zou mij dan meteen in het gesprek gooien. Hier is uit gekomen dat ik contact op moet nemen met tandarts Scuric. Hij gaat mijn beet controleren en op basis hiervan kijken wat de beste oplossing is. Waarschijnlijk die splint. Komende vrijdag heb ik een afspraak bij Scuric.

Tevens kwam hij met het idee om de plaatjes / schroefjes eruit te gaan halen. Ik keek een beetje bedenkelijk. Dat hele horrorscenario spookte alweer door mijn hoofd. Ziekenhuisopname, operatiekamer, infuus, narcose. HELP! Aan de andere kant heb ik zoiets van: als ik er last van heb dan moeten die dingen er gewoon uit. Klaar. Doen. Binnen nu en 4 maanden gaat deze operatie plaatsvinden. Ik heb al zoveel dingen moeten overwinnen, dat dit er ook nog wel bij kan.

Dr. de Jonge vroeg of ik nog vragen had. Nee, niet echt, eigenlijk. Toen zei hij: "je kijkt een beetje zorgelijk..." Ja, logisch, ik ben maximaal gefrustreerd en ben er behoorlijk klaar mee. Hij begreep dit als geen ander en zei ook dat ik niet de enige ben met dit soort klachten. Dat gaf me een goed gevoel. "Ik ben niet alleen op de wereld..." Bijna 45 minuten ben ik binnen geweest. Ik zou alleen nog even door moeten voor een nieuwe scan. Wim en ik praatten nog een beetje na. Dit heb ik als heel fijn ervaren. Toen ik naar buiten liep zat de wachtkamer helemaal vol. Volgens mij had ik die mensen allemaal opgehouden. Oeps!

In de auto vloeiden er nog wat tranen. Ik was behoorlijk overstuur, geëmotioneerd. Eenmaal thuis belde ik Archel op en vertelde hoe alles was gelopen. Hij was trots op me. Trots dat ik zo goed voor mezelf ben opgekomen en mijn verhaal heb gedaan. Toen ik met hem aan het praten was besefte ik dat ik he-le-maal vergeten was plaats te nemen in de wachtkamer. Die scan.... shit! Ik belde de poli op en ze herkenden me meteen. "Ja, we waren al naar je aan het zoeken!" Gelukkig was dit verder geen probleem en kan ik volgende keer die scan laten maken. Eind goed, al goed.

Nog even heel iets anders. Gisteren is er een crew van BNN De Social Club bij mij thuis geweest om een item op te nemen over mijn beugel-/kaakosteotomietraject en de blog. Wat was dát super gaaf! Vanavond om 19.55 uur wordt dit item uitgezonden bij BNN op 3 De Social Club. Kijken dus!

Samen met presentator Jelte Sondij en cameraman Sjoerd

Maaaaaar.... dat is niet het enige nieuws op mediagebied deze week. Ik zit aanstaande woensdag in een uitzending van 'Limburg Vandaag' van TV Limburg. Ze hebben me benaderd om mijn verhaal te doen over mijn beugel-/kaakosteotomietraject, de blog en de grootse plannen om samen met Dr. de Jonge een boek uit te brengen. Aanstaande woensdag om 18.00 uur worden de opnames uitgezonden op TV Limburg en daarna wordt de uitzending herhaald tot de dag erna 18.00 uur. Ik zal hier uiteraard zo snel mogelijk een linkje plaatsen als de uitzending online staat.

Houd mijn blog deze week dus in de gaten!

See you soon!

Liefs,
Cindy