"Doe je mee aan een unieke dag?" - "Ojee, morgen naar de tandarts!" - "Nieuwe stap op weg naar volledig herstel!"

Goedemorgen,

De eerste maand van het nieuwe jaar zit er alweer op. Januari 2015 was een fantastische maand voor de blog. Met bijna 11.000 views was die maand de meest succesvolle maand ooit sinds het bestaan van dit 'project'. Vooral in Amerika groeit de blog gestaag. Dat doet goed! Soms denk ik: "had ik vanaf dag één maar alles in het Engels geschreven, dan had ik meteen een veel groter bereik gehad". Gelukkig valt de taalbarrière mee, want met de geïntegreerde Google Translate is er een handige widget om de blogs te vertalen naar iedere gewenste taal. Er waren altijd al bezoekers uit Amerika, maar de laatste maand was het aandeel op sommige momenten zelfs 40%. Het heeft alleen iets langer geduurd voordat de blog definitief de Atlantsiche Oceaan overstak.

Over 2,5 week is de blog 3 jaar 'on air'. Of ik het ooit verwacht had? Ohhh, no, maar wat ben ik blij dat ik er destijds mee ben begonnen! In de eerstvolgende blog na het jubileum op 19 februari vier ik een feestje hier op de blog. Want zeg nou zelf, zo'n jubileum mag je niet zomaar voorbij laten gaan, toch? Nu de blog bijna 3 jaar in de lucht is, ben ik bezig met iets op poten te zetten. Ik ben een plannetje aan het smeden. Een plan waarvan ik zeker weet dat er behoefte aan is. Ergens dit jaar wil ik een bijeenkomst gaan organiseren waarbij alle blogbezoekers die dit leuk vinden welkom zijn. Het gros van de lezers is patiënt en moet de operatie nog ondergaan of heeft het traject al achter de rug. Van die laatste groep zijn er nog altijd veel mensen die de blog wekelijks bezoeken. Al die mensen zijn ooit met een specifiek doel op de blog terecht gekomen: informatie verzamelen. Zoveel mogelijk te weten komen over het kaakosteotomietraject. Wedden dat dit al die mensen gelukt is? Aan de hoeveelheid berichten die ik krijg merk ik dat er behoefte is aan contact. Onderlinge interactie. Elkaar een peptalk geven, ervaringen uitwisselen, een schop onder die kont geven, geruststellen en ga zo maar door. Het schept een soort band. Het plan is om tijdens die 'lotgenotendag' in ieder geval een presentatie te verzorgen en enkele professionals uit het vakgebied uit te nodigen. Lijkt het je leuk om hieraan mee te doen? Wil je ook eens de mensen ontmoeten die hetzelfde mee hebben gemaakt als jij? Wil jij deelnemer zijn van de allereerste lotgenotendag óóit voor kaakchirurgiepatiënten? Naar huis gaan met een leuk presentje? Een dag die volledig in het teken staat van het beugel-/kaakosteotomietraject! Stuur me even een berichtje als jou dit leuk lijkt, zodat ik een inventarisatie kan maken.

Tijd voor iets anders... Morgen staat de volgende afspraak bij tandarts Weijland gepland. Tot het afgelopen weekend was ik er nog niet echt mee bezig geweest. Ik wist dat het eraan zat te komen, maar was te druk met van alles en nog wat om er veel aan te denken. Afgelopen zaterdag kwam er even een soort van 'reality-check'. "Ohjee, dinsdag alweer! Dat is nog maar een paar dagen!" Toen ik vorige keer bij tandarts Weijland naar buiten liep dacht ik nog: pff, weer bijna een maand wachten. Gelukkig is die maand voorbij gevlogen en kan ik morgen de navigatie richting Eindhoven alweer instellen. Bijna een maand geleden is mijn rechterkant volledig gerestaureerd. Eén kies is nog altijd lichtelijk gevoelig als ik het eten kauw. Morgen wordt de linkerkant aangepakt en neem ik tevens afscheid van de laatste amalgaamvulling. Dan mag ik mezelf na een jaar of 15 weer 'kwikvrij' noemen! Ik kijk veel minder tegen de afspraak op dan de vorige keer. Waarom? Omdat ik weet dat ik me bij tandarts Weijland 'oké' kan voelen, mijn angst mag toelaten. Hij neemt zijn tijd, legt alles netjes uit en is hartstikke vriendelijk. Ik ga dan ook helemaal alleen, want ik weet dat ik het kan. Als jullie dan ook allemaal even voor me duimen, komt het vast goed! Volgende week doe ik uiteraard uitgebreid verslag van m'n ervaringen bij tandarts Weijland.

Ten slotte nog een nieuwtje van afgelopen week. Op vrijdagochtend had ik een afspraak bij een nieuwe fysio. Niet voor mijn kaak overigens. Sinds ik in Weert woon ben ik nog niet bij de fysio geweest, dus moest ik op zoek naar een nieuwe. Via zorgkaartnederland.nl vond ik een paar fysio's met goede beoordelingen. Ik nam contact op en kon al snel terecht. Hoewel ik er een hele tijd minder mee bezig ben geweest, vind ik het nu weer tijd om m'n laatste resten kaakklachten aan te pakken. De motivatie om er iets aan te doen is lang weg geweest. Frustraties bouwden zich weer op, tot het moment dat ik tegen mezelf zei: "weet je wat, we gaan er gewoon weer iets aan doen. Probeer het maar..." Dus vroeg ik aan de fysio of hij ook eens naar mijn kaak kon kijken. Ik vertelde een korte voorgeschiedenis. Dit was nog best een uitdaging, aangezien er al zoveel is gebeurd in mijn traject. De fysio vertelde eerlijk dat hij niet veel kaas heeft gegeten van kaakproblematieken. Dat vond ik prettig, want er zijn genoeg fysio's die wekenlang maar iets proberen terwijl ze niet diep genoeg in de materie zitten. M'n nieuwe fysio heeft veel contacten in het wereldje dus hij zou volgende week met enkele opties voor een orofaciale fysio hier in de buurt komen. Wordt dus wederom vervolgd. Ik heb de motivatie weer teruggevonden en ga weer hard aan de slag om de vermoeidheidsklachten in de spieren aan te pakken. Wacht maar, het zal me lukken om er korte metten mee te maken. Girlpowerrrrr!

Tot volgende week!

Liefs,
Cindy