Eerste bezoek aan kaakfysio - twee bezoekjes aan de tandarts: vastberaden & vol vertrouwen.

Goedemorgen,

Na een heftige week die voor mij een behoorlijke emotionele achtbaan was, is het me toch gelukt om een blog neer te pennen. Helaas ben ik er niet meer aan toe gekomen om een aantal foto's te maken van hoe mijn gebit er nu uit ziet. Ik beloof jullie om er in mijn volgende blog op terug te komen.

De ergste frustraties zijn aan de kant geschoven en de motivatie is er weer. Kracht om de resterende kaakklachten aan te pakken. Vastberaden. Vol vertrouwen. Alles komt goed, ik ben ervan overtuigd. De positief ingestelde kaakfysio heeft er ook vertrouwen in en dat heeft hij tijdens mijn eerste bezoek duidelijk overgebracht. Yes, ik ga er weer voor.

Vorige week maandag om 15.30 uur moest ik me melden bij fysiotherapiepraktijk Gruijthuijsen. Op advies van mijn 'gewone' fysio heb ik daar een afspraak gemaakt. Eén van de fysiotherapeuten is Paul Rietjens, die samen met een andere collega binnen de praktijk kaakfysio is. Ik was razend nieuwsgierig naar zijn bevindingen en zijn prognose.

Bij binnenkomst vroeg Paul wat hij voor me kan betekenen. "Ik hoop héél veel", zei ik met een glimlach op m'n gezicht. Mijn voorgeschiedenis passeerde weer uitgebreid de revue. Ik vertelde over de operatie, mijn bezoekjes aan de fysio, neuromusculair therapeut en de osteopaat en de gevolgen waar ik tot op de dag van vandaag nog mee kamp. De frustraties en de ongemakken, het klonk hem allemaal bekend in de oren. Paul voerde alles in op de computer. Ook stelde hij enkele vragen zoals "heb je wel eens hoofdpijn?", "heb je last van je oren?" en "knakken je kaken wel eens?". Hoofdpijn heb ik niet vaak, ik heb nog regelmatig jeukaanvallen in m'n oren en als ik m'n mond echt ver open om bijvoorbeeld te gapen, knakt m'n kaak nog wel eens. Toen ik over de jeuk in mijn oren vertelde, zei hij dat dit geen echte jeuk is. Het voelt wel zo, maar ook al zou je er met een wattenstaafje bij komen, zou dit nog niet helpen. De 'jeuk' wordt veroorzaakt door een zenuw.

Paul wilde mijn mondopening wel eens zien. Langzaam open en langzaam dicht. Zoals ik zelf al wist concludeerde hij ook dat mijn mond scheef trekt als ik 'm open. Geen verrassing voor mij. Daarna legde hij zijn handen op m'n kaakgewrichten en mocht ik de beweging nog eens herhalen. Langzaam open, langzaam dicht. Rechts, de kant waar ik de meeste klachten ervaar, gaat prima. Links blijft het kraakbeenschijfje (discus) een beetje hangen. Als je kaakt kraakt bij het ver openen van je mond verspringt de discus. Doordat mijn kauwspieren op spanning staan worden ze korter en komt er veel spanning op het gewricht te staan. Hierdoor heeft de discus weinig ruimte om de beweging te maken. Volgens de kaakfysio zit ik in een soort vicieuze cirkel die doorbroken moet worden. De problemen met de discus worden in stand gehouden door de gespannen kauwspieren. De spieren proberen zichzelf te corrigeren, maar dit lukt niet. Er is volgend Paul zeker iets aan mijn klachten te doen en hij is ervan overtuigd dat het beter gaat worden. Echter niet vandaag, niet morgen en ook niet over 2 weken.

Verder vertelde ik dat ik af en toe nog moeite heb om mijn beet te vinden. Hij zei dat dit vanzelf weer beter gaat zodra de spieren meer ontspannen zijn. Mijn kaken zijn de laatste week weer extreem gespannen. Al die gebeurtenissen werken niet echt bevorderend voor de spanning op mijn kaken. Paul adviseerde me om contact op te nemen met de Dr. de Jonge om een splint te laten maken. Omdat ik veel op mijn tanden bijt, worden de vermoeidheidsklachten alleen maar in de hand gewerkt. Het is belangrijk om te ontspannen. Ik moet erop letten dat ik overdag mijn tanden los van elkaar houd, niet op zoek ga naar die beet en dus niet bijt. Voor 's nachts zou een splint een goede oplossing kunnen zijn. De kauwspieren zijn dan ontspannen en zo begin ik niet met een vermoeid gevoel aan de dag.

Ik heb het advies gekregen om aan beide kanten te kauwen. Dit advies heb ik destijds ook al van de vorige fysio gehad, maar na een tijd sloop de oude gewoonte er weer in. Ik kauw altijd aan de linkerkant. Vanaf heden ga ik dus weer proberen om aan beide kanten te kauwen.  De fysio is nu weer even mijn stok achter de deur. De komende twee weken mag ik geen harde dingen kauwen om de spieren iets te ontlasten. Tevens kreeg ik de tip om de kaken warm te houden. Tijd dus om de hotpacks weer eens tevoorschijn te toveren.

Tot aan de volgende afspraak (komende woensdag), hoef ik slechts één oefening te doen: "een vierkantje maken van de kaken". Nou, dat is nog best lastig! Zo doe je het: - schuif je onderkaak naar voren - open je mond - schuif je onderkaak weer terug - sluit je mond. Vooral het terugschuiven van de onderkaak vind ik lastig. Ik moet die oefening 12x per dag doen, dus ongeveer ieder uur.

Aan het einde van het consult vertelde ik Paul dat alles op de blog komt te staan. Hij was geïnteresseerd en vroeg me van alles. Leuk! Ik heb 'm ook verteld dat hij mijn held is als hij ervoor kan zorgen dat de kaakklachten opgelost worden... Voor nu heb ik er in ieder geval weer vertrouwen in. Ik voel me op mijn gemak bij Paul en het is de eerste keer dat ik bij een echte kaakfysio kom. De komende weken houd ik jullie uiteraard op de hoogte over de vorderingen die ik boek.

Naast het bezoek aan de kaakfysio ben ik ook nog bij de tandarts geweest. Afgelopen dinsdag om 10.40 uur stond mijn afspraak gepland. Omdat er richting Eindhoven 10 kilometer file stond, besloot ik op tijd te vertrekken. Uiteindelijk was de file al opgelost en kwam ik een half uur te vroeg aan.  "Heyyy Cindy!", riep de baliemedewerkster vriendelijk toen ik de deur van de praktijk open zwaaide. "Ojee, jullie kennen me hier ook al bij naam", antwoordde ik met een knipoog. Lang heb ik niet hoeven te wachten . Na nog geen 10 minuten werd ik al naar binnen geroepen, waar tandarts Weijland al klaar zat. Hij vroeg aan me hoe het na de vorige behandeling nog was gegaan. "Goed, alleen heb ik mijn lip helemaal kapot gebeten! Ik wilde uitproberen of ik al gevoel had, maar voordat ik het wist had ik een flinke wond..." - Hij schoot een beetje in de lach en zei met een knipoog: "ach, dat zeggen we normaal gesproken alleen tegen kleine kindjes!" We konden er beiden hartelijk om lachen. De wond in de lip is inmiddels weer dicht en ik heb nergens meer last van.

Tandarts Weijland vroeg of ik een verdoving wilde of dat we het zonder zouden gaan proberen. "Wacht maar, dit is het moment om te laten zien dat ik echt een bikkel ben", dacht ik. Vol vertrouwen zei ik dat ik het zonder verdoving wilde proberen. Er is van alles gebeurd aan mijn voortand. Eerst is de oude composiet eraf geslepen. Het is voor een tandarts lastig om te zien waar het composiet stopt en de gewone tand begint. Precisiewerk, want een tandarts wil natuurlijk niet onnodig een stukje gezonde tand mee slijpen. Na het slijpen werd de tand in lagen weer opgebouwd. Er werden verschillende kleuren gebruikt, om een zo natuurlijk mogelijke tint na te bootsen. Een echte tand heeft ook heel veel verschillende tinten. Het liep allemaal nogal uit. Er was een afspraak van 25 minuten gepland, maar uiteindelijk heb ik een uur in de stoel gelegen. Ja, voor één tand. Toen ik in de spiegel keek dacht ik: wauw! Dat is echt véél beter! Hoewel het tandvlees nog bloedde en alles wat geïrriteerd was, kon ik al zien dat het echt mooi was geworden. Voor de andere (verkleurde) tand moest ik een nieuwe afspraak gaan maken. Met een grote glimlach stapte ik naar buiten. Ten eerste omdat ik trots was op mijn 'nieuwe' voortand en ten tweede omdat deze dame alles zonder verdoving heeft gedaan!

Toen ik bij de balie aan kwam zag de baliemedewerkster ook meteen het verschil. "Wat een verschil! Toen je hier voor het eerst binnen kwam zag je duidelijk het kleurverschil. Volgens mij ben je zelf ook een stuk rustiger..." Ja, dat ben ik ook. Bij het maken van een nieuwe afspraak had ik geluk dat er enkele afmeldingen waren geweest. Zodoende kon ik afgelopen donderdag al terecht voor de andere tand die nog opnieuw 'opgebouwd' moest worden. Ook dit heeft ongeveer een uur geduurd. Tandarts Weijland heeft mijn clear overlays een beetje aangepast, zodat ze weer enigszins passend zijn. Ze zitten niet zo fijn meer, maar ik zal het er toch nog even mee moeten doen. Ik vroeg of het een optie is om een spalkje achter mijn tanden te plaatsen. "Dat vind ik een heel goed plan", antwoordde hij daarop. Volgende week mag ik terug voor het maken van afdrukken. Tevens wil tandarts Weijland dan feedback van mij ontvangen en zullen we kijken of er nog kleine aanpassingen gedaan moeten worden of niet. Dan kan de tandarts er weer met een frisse blik naar kijken, want als je een uur met je loep dicht op de tanden zit, zie je gewoonweg niet meer alles. Ik heb afgelopen donderdag al tegen tandarts Weijland gezegd dat ik hem echt dankbaar ben voor het begrip, zijn geduld en zijn goede werk. Hij waardeerde dit...

Het kost allemaal wat tijd, moeite en geld, maar dan heb je ook wat... Ik ben bijna klaar met de tandartsafspraken. Met een gezonde glimlach gaan we gewoon weer verder!

Tot volgende week!

Liefs,
Cindy

PS Aanstaande donderdag bestaat de blog 3 jaar. Hoera!