Hallo!
Vandaag over 4 weken is het eindelijk zover. Toen ik in januari de operatiedatum te horen kreeg, was ik nog erg teleurgesteld. Ik moest tenslotte nog 14 weken wachten! Op zich zijn die weken voor mijn gevoel redelijk snel voorbij gegaan. Ik heb zo mijn betere en mijn mindere weken en ook mijn betere en mindere dagen.
De ene dag denk ik: "kom maar op met die operatie, ik kan het!" Terwijl ik een dag later alweer totaal omgeslagen kan zijn en de angst me weer overvalt. Ik heb al een paar keer met de telefoon in de hand gezeten om alles af te zeggen. Maar..... dat ga ik natuurlijk niet doen, want ik weet heel goed dat ik het wel kan en dat ik het ook gewoon ga doen. Het is alleen even doorzetten. Gelukkig heb ik heel veel lieve mensen om me heen die me met alles willen helpen. Super!
Verder ben ik de afgelopen tijd al bezig geweest met het uitproberen van vloeibaar voedsel. Ik hoop dat ik in de komende tijd nog wat ontdekkingen doe, want tot nu toe ben ik niet veel lekkers tegengekomen.
Ik heb babyvoeding geprobeerd, maar dat gaat het al helemaal niet worden. Wat een smakeloze rotzooi is dat!
Ook heb ik bakjes met een soort van gepureerd fruit geprobeerd (soort appelmoes maar met andere smaakjes). Dit is op zich redelijk te doen, maar vol raak ik er niet van. Voor erbij is het wel goed genoeg.
En dan natuurlijk nog soepen. Ik ben gek op soep, dus ik ga binnenkort een hele voorraad inslaan. :)
De operatie zit bijna 24/7 in mijn hoofd, maar dat is ook niet gek. Het komt nu steeds dichterbij en ik heb er 2 jaar naartoe geleefd. Aan de ene kant heb ik er ontzettend veel zin in, maar aan de andere kant ben ik toch ook wel weer bang. Als die operatie maar al eens voorbij is en ik weer thuis ben, dan kan ik weer aan mijn herstel gaan werken en hebben we het spannendste achter de rug. Vanaf dan kan het alleen maar beter gaan.
Gelukkig heb ik wel veel afleiding, waardoor de tijd best snel gaat. We gaan veel op bezoek bij familie/vrienden/kennissen. Zo ben ik lekker weg van huis en heb ik geen tijd om na te denken.
Voor nu is het alleen nog wachten...... 16 April nog één keer naar de tandarts en dan gaat het op 23 april toch echt gebeuren. Spannend!
Liefs,
Cindy
maandag 26 maart 2012
vrijdag 16 maart 2012
Toch nog een keer terug
Hallo!
Sinds het consult van vorige week bij Dr. de Jonge is er eigenlijk nog heel veel gebeurd.
De kaakchirurg had mij tijdens dat consult gezegd, dat ik, als ik nog vragen zou hebben, altijd kon bellen.
Afgelopen maandag was het al zover, mijn vragenlijst werd langer en langer. Onzekerheden, stress en angst overvielen me (alweer). Ik besloot de poli op te bellen om een telefonisch consult met Dr. de Jonge aan te vragen. Helaas, nog tijdens het uitspreken van de zin, werd ik in de rede gevallen. "Nee mevrouw, wij doen geen telefonisch consulten, u zult apart een afspraak moeten maken". Van mijn weerwoord trokken ze zich niets aan. En zo werd er een afspraak voor vrijdag (vandaag) vastgelegd. Die middag nog dacht ik: "nee, hier neem ik geen genoegen mee". Ik belde terug om de afspraak weer af te zeggen, maar pussy als ik ben, durfde ik niet hard tegen de assistente in te gaan wat betreft het telefonisch consult. Laat maar, ik zou zelf wel een antwoord vinden op mijn vragen, en zo niet, pech gehad. Ik was er helemaal gefrustreerd van.
Afgelopen dinsdag was Archel het zat en besloot hij zelf de poli op te bellen. Weer kreeg hij een negatief antwoord: "Nee meneer, wij doen geen telefonisch consulten, u zult apart een afspraak moeten maken". Archel ging hier stevig tegen in, met als resultaat dat de assistente zou gaan overleggen en Archel later terug zou gaan bellen. Minuten verstreken, uren verstreken en uiteindelijk was de dinsdag voorbij. Nog steeds niet teruggebeld! Toen ik de hoop bijna had opgegeven, werd ik toch nog woensdagochtend gebeld.
"Mevrouw, ik heb met Dr. de Jonge overlegd en u moet terugkomen omdat de afdrukken zijn mislukt. Deze moeten opnieuw gemaakt worden en dan heeft u meteen de gelegenheid om vragen te stellen..."
Potverdorie!!!
En zo zat ik vanochtend, voor de tweede keer in één week tijd, bij de kaakchirurg.
Eerst werd de afdruk van de bovenkaak gemaakt. Dit ging wonder boven wonder vrij goed, zonder kokhalsreflex! Kijk, zo kan het dus ook. Dr. de Jonge kwam tussendoor even kijken en vroeg hoe het met me ging. Na het maken van de afdrukken mocht ik bij hem op de kamer komen met mijn vragen. Ik ben blij dat ik alle vragen had opgeschreven, anders was ik nog de helft vergeten. Hij nam alle tijd voor me, iets waar veel specialisten nog iets van kunnen leren. Ik heb hem over mijn angsten verteld en hier reageerde hij erg prettig op. Angstige patiënten hebben nu eenmaal iets meer aandacht nodig. Gelukkig kan Dr. de Jonge hier heel goed mee omgaan. Ik heb zeer duidelijke antwoorden op al mijn vragen kunnen krijgen. Verder heeft hij "samen met mij" de operatie op de computer uitgevoerd. Hij heeft mij alles wat er gaat gebeuren nog een keer laten zien. Tijdens de operatie zal hij bekijken of mijn kin ook nog uitgeschoven moet worden en of hij iets aan mijn wangen kan doen. Mijn wangen vind ik echt te groot. Dr. de Jonge is terughoudend, maar gaat tijdens de operatie kijken hoe het eruit ziet en anders kan hij misschien een beetje vet weg zuigen. Hij is hier terughoudend in, omdat er een kans bestaat dat je hangwangen krijgt. Dat wil ik niet! Ik vertrouw hem daar echt volledig in, want ik heb nog nooit zo'n competente dokter meegemaakt.
Daarna nam hij nog een kijkje op de CT-scan van vorige week. Hij zag speling in mijn kaakgewricht en dat mag niet bij een dergelijke operatie. Shittttt, daar zag ik alles alweer voorbij vliegen. Hij vertrouwde het niet en dus werd er ook nog een nieuwe wasbeet + CT-scan gemaakt. Nu bleef hij er zelf bij staan om te kijken of alles goed ging. Wat blijkt..... ik heb nooit de goede instructie gehad bij de CT-scan. Schijnbaar moet je hard op de wasbeet bijten en de lippen ontspannen, maar dit is mij nooit verteld!
Gelukkig maar dat Dr. de Jonge dit nog op tijd in de gaten kreeg. Als ik deze CT-scan niet opnieuw had gedaan, was hij uitgegaan van de "oude" CT-scan, waarop speling te zien was. Bij de nieuwe CT-scan was helemaal geen speling meer te zien. Als Dr. de Jonge was uitgegaan van de oude scan, zou hij mijn onderkaak maar ongeveer 5 mm naar voren schuiven en dus een foute operatie uitvoeren. Nu hij de nieuwe waardes van de scan heeft gezien, komt hij naar schatting uit op ongeveer 9 mm. Een flink verschil dus!
Ik ben dan ook heel blij dat ik terug ben gegaan. Hij heeft me wederom gerustgesteld, hij heeft zéér duidelijke uitleg gegeven en hij heeft me op het hart gedrukt: "als je vragen hebt, bel me dan op. Ik ken je nu beter en weet hoe je bent, dus gewoon bellen!"
Ik zei toen dat ik dat al had gedaan afgelopen maandag, maar dat ik een weerwoord van de assistentes kreeg dat er bij de kaakchirurg geen telefonisch consult mogelijk is. Hij gaf toe dat er eigenlijk niet aan telefonische consulten wordt gedaan, maar dat hij mij, als ik vragen had, wel te woord wil staan. Dit zou hij ook doorgeven aan de assistentes. Ik denk dat het met mijn angst te maken heeft dat hij dit doet. Hij is zó begripvol, kundig en vooral empathisch. Ik heb in mijn leven al heel wat dokters en chirurgen gehad, maar deze man koester ik toch in mijn hart. Als alles achter de rug is kan hij een hele dikke bos bloemen van me verwachten!
Aan het einde van het gesprek heb ik hem nog de link van deze weblog gegeven. Ik verwacht wel dat hij een kijkje gaat nemen. Altijd interessant, patiëntenverhalen, toch? Dr. de Jonge, als u dit leest: bedankt voor alles!!!
Als het goed is, was het bezoek aan de kaakchirurg van vandaag, écht het laatste bezoek voor de operatie.
Nog een dikke 5 weken, nog 38 nachtjes, het aftellen kan beginnen!
Tot de volgende blog.
Liefs,
Cindy
Sinds het consult van vorige week bij Dr. de Jonge is er eigenlijk nog heel veel gebeurd.
De kaakchirurg had mij tijdens dat consult gezegd, dat ik, als ik nog vragen zou hebben, altijd kon bellen.
Afgelopen maandag was het al zover, mijn vragenlijst werd langer en langer. Onzekerheden, stress en angst overvielen me (alweer). Ik besloot de poli op te bellen om een telefonisch consult met Dr. de Jonge aan te vragen. Helaas, nog tijdens het uitspreken van de zin, werd ik in de rede gevallen. "Nee mevrouw, wij doen geen telefonisch consulten, u zult apart een afspraak moeten maken". Van mijn weerwoord trokken ze zich niets aan. En zo werd er een afspraak voor vrijdag (vandaag) vastgelegd. Die middag nog dacht ik: "nee, hier neem ik geen genoegen mee". Ik belde terug om de afspraak weer af te zeggen, maar pussy als ik ben, durfde ik niet hard tegen de assistente in te gaan wat betreft het telefonisch consult. Laat maar, ik zou zelf wel een antwoord vinden op mijn vragen, en zo niet, pech gehad. Ik was er helemaal gefrustreerd van.
Afgelopen dinsdag was Archel het zat en besloot hij zelf de poli op te bellen. Weer kreeg hij een negatief antwoord: "Nee meneer, wij doen geen telefonisch consulten, u zult apart een afspraak moeten maken". Archel ging hier stevig tegen in, met als resultaat dat de assistente zou gaan overleggen en Archel later terug zou gaan bellen. Minuten verstreken, uren verstreken en uiteindelijk was de dinsdag voorbij. Nog steeds niet teruggebeld! Toen ik de hoop bijna had opgegeven, werd ik toch nog woensdagochtend gebeld.
"Mevrouw, ik heb met Dr. de Jonge overlegd en u moet terugkomen omdat de afdrukken zijn mislukt. Deze moeten opnieuw gemaakt worden en dan heeft u meteen de gelegenheid om vragen te stellen..."
Potverdorie!!!
En zo zat ik vanochtend, voor de tweede keer in één week tijd, bij de kaakchirurg.
Eerst werd de afdruk van de bovenkaak gemaakt. Dit ging wonder boven wonder vrij goed, zonder kokhalsreflex! Kijk, zo kan het dus ook. Dr. de Jonge kwam tussendoor even kijken en vroeg hoe het met me ging. Na het maken van de afdrukken mocht ik bij hem op de kamer komen met mijn vragen. Ik ben blij dat ik alle vragen had opgeschreven, anders was ik nog de helft vergeten. Hij nam alle tijd voor me, iets waar veel specialisten nog iets van kunnen leren. Ik heb hem over mijn angsten verteld en hier reageerde hij erg prettig op. Angstige patiënten hebben nu eenmaal iets meer aandacht nodig. Gelukkig kan Dr. de Jonge hier heel goed mee omgaan. Ik heb zeer duidelijke antwoorden op al mijn vragen kunnen krijgen. Verder heeft hij "samen met mij" de operatie op de computer uitgevoerd. Hij heeft mij alles wat er gaat gebeuren nog een keer laten zien. Tijdens de operatie zal hij bekijken of mijn kin ook nog uitgeschoven moet worden en of hij iets aan mijn wangen kan doen. Mijn wangen vind ik echt te groot. Dr. de Jonge is terughoudend, maar gaat tijdens de operatie kijken hoe het eruit ziet en anders kan hij misschien een beetje vet weg zuigen. Hij is hier terughoudend in, omdat er een kans bestaat dat je hangwangen krijgt. Dat wil ik niet! Ik vertrouw hem daar echt volledig in, want ik heb nog nooit zo'n competente dokter meegemaakt.
Daarna nam hij nog een kijkje op de CT-scan van vorige week. Hij zag speling in mijn kaakgewricht en dat mag niet bij een dergelijke operatie. Shittttt, daar zag ik alles alweer voorbij vliegen. Hij vertrouwde het niet en dus werd er ook nog een nieuwe wasbeet + CT-scan gemaakt. Nu bleef hij er zelf bij staan om te kijken of alles goed ging. Wat blijkt..... ik heb nooit de goede instructie gehad bij de CT-scan. Schijnbaar moet je hard op de wasbeet bijten en de lippen ontspannen, maar dit is mij nooit verteld!
Gelukkig maar dat Dr. de Jonge dit nog op tijd in de gaten kreeg. Als ik deze CT-scan niet opnieuw had gedaan, was hij uitgegaan van de "oude" CT-scan, waarop speling te zien was. Bij de nieuwe CT-scan was helemaal geen speling meer te zien. Als Dr. de Jonge was uitgegaan van de oude scan, zou hij mijn onderkaak maar ongeveer 5 mm naar voren schuiven en dus een foute operatie uitvoeren. Nu hij de nieuwe waardes van de scan heeft gezien, komt hij naar schatting uit op ongeveer 9 mm. Een flink verschil dus!
Ik ben dan ook heel blij dat ik terug ben gegaan. Hij heeft me wederom gerustgesteld, hij heeft zéér duidelijke uitleg gegeven en hij heeft me op het hart gedrukt: "als je vragen hebt, bel me dan op. Ik ken je nu beter en weet hoe je bent, dus gewoon bellen!"
Ik zei toen dat ik dat al had gedaan afgelopen maandag, maar dat ik een weerwoord van de assistentes kreeg dat er bij de kaakchirurg geen telefonisch consult mogelijk is. Hij gaf toe dat er eigenlijk niet aan telefonische consulten wordt gedaan, maar dat hij mij, als ik vragen had, wel te woord wil staan. Dit zou hij ook doorgeven aan de assistentes. Ik denk dat het met mijn angst te maken heeft dat hij dit doet. Hij is zó begripvol, kundig en vooral empathisch. Ik heb in mijn leven al heel wat dokters en chirurgen gehad, maar deze man koester ik toch in mijn hart. Als alles achter de rug is kan hij een hele dikke bos bloemen van me verwachten!
Aan het einde van het gesprek heb ik hem nog de link van deze weblog gegeven. Ik verwacht wel dat hij een kijkje gaat nemen. Altijd interessant, patiëntenverhalen, toch? Dr. de Jonge, als u dit leest: bedankt voor alles!!!
Als het goed is, was het bezoek aan de kaakchirurg van vandaag, écht het laatste bezoek voor de operatie.
Nog een dikke 5 weken, nog 38 nachtjes, het aftellen kan beginnen!
Tot de volgende blog.
Liefs,
Cindy
woensdag 14 maart 2012
Fotoserie
Hallo!
Zoals beloofd, de fotoserie...
Vandaag heb ik van de Medisch fotograaf van het Atrium de fotoserie toegestuurd gekregen.
Zie hier de resultaten!
De volgende blog komt waarschijnlijk vrijdagavond. Helaas moet ik aanstaande vrijdag nog terug naar de kaakchirurg, daar er wat dingetjes behoorlijk fout zijn gelopen. Vrijdag meer hierover... geniet maar eerst van de foto's! ;)
 |
| Foto met alle gezichtslijnen |
 |
| Vanaf de zijkant, waarbij de achterliggende onderkaak opvalt |
 |
| Half vanaf de zijkant, lachend |
 |
| Half vanaf de zijkant, mond gesloten |
 |
| Andere zijde, mond gesloten |
 |
| Andere zijde, lachend |
 |
| Vanaf de andere zijkant. Ook hier valt de achterliggende onderkaak op |
 |
| Met de meetlat |
 |
| De huidige stand van mijn tanden. Een groot verschil met 2 jaar geleden! |
 |
| En het beugelbekkie vanaf de zijkant |
vrijdag 9 maart 2012
Het laatste consult voor de operatie
Hallo allemaal,
Vandaag ben ik voor de laatste keer vóór de operatie bij Dr. de Jonge geweest. Wat een vriendelijke man is hij toch... Hoewel ik erg bang ben voor alles wat komen gaat, weet hij mij (misschien onbewust) toch altijd weer gerust te stellen. Ik zeg je: een geruststellende hand op je schouder kan veel met je doen!
Eén van mijn eerste vragen bij binnenkomst was of ik met hem op de foto mocht. Ik vertelde hem over mijn fotoboek en over deze weblog. Volgens mij vond hij het wel een leuk initiatief en hij gaf ook toestemming om de foto op deze weblog te zetten. Dus bij deze...
Dr. de Jonge verrichtte nog enkele metingen, gaf nog wat uitleg en maakte een wasbeet die ik tijdens de scan in mijn mond moest houden. Ik kreeg ook nog de gelegenheid om vragen te stellen en hier maakte ik dan ook gebruik van. De voor mij belangrijkste "onzekerheid" was dat ik bang ben dat ik na de operatie moet overgeven en dat ik zal stikken omdat mijn kaken op elkaar zitten. Hij stelde me gerust dat er écht nog genoeg ruimte is, mocht het gebeuren. Bovendien heb ik geen vast eten in mijn lichaam, dus zullen er, zoals hij zei, geen grote brokstukken uit komen. Daarna hebben Dr. de Jonge en ik elkaar de hand geschud en tot ziens gezegd...
In een andere kamer werd de scan gemaakt. Toen ik hiermee klaar was, werden er ook nog nieuwe afdrukken van mijn tanden gemaakt. Wat vind ik dat vreselijk! De enorme lepel met pasta wordt over de tandenboog geplaatst, waarna deze eerst uit moet harden. Het maken van de afdruk van tanden in de bovenkaak is het minst comfortabel. Ik kreeg er een behoorlijke kokhalsreflex van. De afdruk van de tanden in de onderkaak was daarna "appeltje-eitje".
Toen ik klaar was bij de kaakchirurg, de scan en de afdrukken, kon ik meteen door naar de Medisch Fotograaf.
Hier werden 30 foto's van mijn aangezicht en tanden gemaakt, vanuit alle hoeken en standen. Grote lepels in je mond die je mond zo ver mogelijk open trekken, houten "ijsstokjes", een spiegeltje, een lipspreider, er is van alles voorbij gekomen. Het viel me deze keer nog mee, gelukkig was het zo voorbij en we hebben heel wat af gelachen.
De Medisch fotograaf stuurt me binnenkort alle foto's die gemaakt zijn door, zodat ik die ook kan gebruiken voor mijn weblog. Thanks daarvoor!!
Binnenkort dus een charmante fotoserie, maar hier alvast een klein voorproefje.
Na de fotoserie kon ik dan eindelijk naar de poli Anesthesie. Drie kwartier later dan gepland, maar dit was geen enkel probleem. In de wachtkamer raakte ik in gesprek met een vrouw die ook een kaakosteotomie krijgt. In tegenstelling tot mij krijgt zij alleen haar onderkaak gedaan. Ook deze vrouw was hartstikke zenuwachtig! We hebben even gekletst over beugels, de operatie, vloeibaar eten en hebben elkaar daarna gedag gezegd, in de hoop dat we elkaar misschien nog een keer gaan tegenkomen. Ze vertelde me dat ze na de operatie eerst op de Intensive Care komt. Huh, heb ik iets gemist, dacht ik? Ik heb zóveel informatie gekregen, dat ik het soms allemaal niet meer kan volgen. Ach, ook al kom ik op de IC, ik zal er toch niet zoveel van mee krijgen. De vrouw met wie ik aan het praten was, is een maand eerder dan mij aan de beurt, al op 26 maart. Wie weet kom ik haar in de toekomst op de poli nog een keer tegen, allebei met een ander gezicht.
Eenmaal binnen bij de anesthesie kreeg ik eerst een gesprek met de verpleegkundige. Ik werd gewogen, mijn lengte werd gemeten en ook mijn bloeddruk werd gemeten. De bloeddruk was aan de hoge kant, maar voor mij is dat verklaarbaar. Al die zenuwen, spanningen en stress... alles komt goed! Na het gesprek bij de verpleegkundige moest ik nog even bij de anesthesist komen. Binnen 1 minuut stonden we ook hier weer buiten. We konden eindelijk bijna naar huis! Maar niet voordat ik nog bloed had geprikt. Ojee, naalden, dat is niets voor mij. Ik heb alle moed bij elkaar geraapt en voordat ik het wist was het gebeurd. Weer een overwinning op mezelf en yessss, we kunnen eindelijk naar huis. We zijn van 9.30 uur tot 12.30 uur in het ziekenhuis geweest. Dat is lang genoeg!
Nu kan het aftellen echt beginnen. Nog 6 weken en een paar dagen... 23 april komt steeds dichterbij. De operatie zal ongeveer 4 uur duren. Ik ben dus vrij lang onder zeil. Hopelijk gaat de tijd tot 23 april nu snel! Het klinkt stom, maar ik heb er zin in! Kom maar op, ik kan het aan en ik ga ervoor. Als ik alles achter de rug heb, kan ik héél trots terug kijken. Ik heb het afgelopen jaar veel moeten overwinnen, maar ik kan met een steeds tevredener gevoel in de spiegel kijken. Het is overigens niet zo dat ik zelf voor deze operatie heb gekozen. Deze operatie is medische noodzaak, maar ook op esthetisch vlak zal er het een en ander veranderen. Dat is natuurlijk mooi meegenomen. Na de kaakoperatie wordt het alleen nog maar beter, dus "let's do it!"
Tot de volgende blog!
Liefs,
Cindy
Vandaag ben ik voor de laatste keer vóór de operatie bij Dr. de Jonge geweest. Wat een vriendelijke man is hij toch... Hoewel ik erg bang ben voor alles wat komen gaat, weet hij mij (misschien onbewust) toch altijd weer gerust te stellen. Ik zeg je: een geruststellende hand op je schouder kan veel met je doen!
Eén van mijn eerste vragen bij binnenkomst was of ik met hem op de foto mocht. Ik vertelde hem over mijn fotoboek en over deze weblog. Volgens mij vond hij het wel een leuk initiatief en hij gaf ook toestemming om de foto op deze weblog te zetten. Dus bij deze...
 |
| Dr. de Jonge en ik |
Daarna was het weer tijd om in de, voor mij inmiddels welbekende, stoel plaats te nemen. Hoeveel uur zou ik in de afgelopen 2 jaar al in zo'n tandartsstoel hebben doorgebracht? Volgens mij al heel wat!
 |
| In de welbekende stoel |
In een andere kamer werd de scan gemaakt. Toen ik hiermee klaar was, werden er ook nog nieuwe afdrukken van mijn tanden gemaakt. Wat vind ik dat vreselijk! De enorme lepel met pasta wordt over de tandenboog geplaatst, waarna deze eerst uit moet harden. Het maken van de afdruk van tanden in de bovenkaak is het minst comfortabel. Ik kreeg er een behoorlijke kokhalsreflex van. De afdruk van de tanden in de onderkaak was daarna "appeltje-eitje".
Toen ik klaar was bij de kaakchirurg, de scan en de afdrukken, kon ik meteen door naar de Medisch Fotograaf.
De Medisch fotograaf stuurt me binnenkort alle foto's die gemaakt zijn door, zodat ik die ook kan gebruiken voor mijn weblog. Thanks daarvoor!!
Binnenkort dus een charmante fotoserie, maar hier alvast een klein voorproefje.
Na de fotoserie kon ik dan eindelijk naar de poli Anesthesie. Drie kwartier later dan gepland, maar dit was geen enkel probleem. In de wachtkamer raakte ik in gesprek met een vrouw die ook een kaakosteotomie krijgt. In tegenstelling tot mij krijgt zij alleen haar onderkaak gedaan. Ook deze vrouw was hartstikke zenuwachtig! We hebben even gekletst over beugels, de operatie, vloeibaar eten en hebben elkaar daarna gedag gezegd, in de hoop dat we elkaar misschien nog een keer gaan tegenkomen. Ze vertelde me dat ze na de operatie eerst op de Intensive Care komt. Huh, heb ik iets gemist, dacht ik? Ik heb zóveel informatie gekregen, dat ik het soms allemaal niet meer kan volgen. Ach, ook al kom ik op de IC, ik zal er toch niet zoveel van mee krijgen. De vrouw met wie ik aan het praten was, is een maand eerder dan mij aan de beurt, al op 26 maart. Wie weet kom ik haar in de toekomst op de poli nog een keer tegen, allebei met een ander gezicht.
Eenmaal binnen bij de anesthesie kreeg ik eerst een gesprek met de verpleegkundige. Ik werd gewogen, mijn lengte werd gemeten en ook mijn bloeddruk werd gemeten. De bloeddruk was aan de hoge kant, maar voor mij is dat verklaarbaar. Al die zenuwen, spanningen en stress... alles komt goed! Na het gesprek bij de verpleegkundige moest ik nog even bij de anesthesist komen. Binnen 1 minuut stonden we ook hier weer buiten. We konden eindelijk bijna naar huis! Maar niet voordat ik nog bloed had geprikt. Ojee, naalden, dat is niets voor mij. Ik heb alle moed bij elkaar geraapt en voordat ik het wist was het gebeurd. Weer een overwinning op mezelf en yessss, we kunnen eindelijk naar huis. We zijn van 9.30 uur tot 12.30 uur in het ziekenhuis geweest. Dat is lang genoeg!
Nu kan het aftellen echt beginnen. Nog 6 weken en een paar dagen... 23 april komt steeds dichterbij. De operatie zal ongeveer 4 uur duren. Ik ben dus vrij lang onder zeil. Hopelijk gaat de tijd tot 23 april nu snel! Het klinkt stom, maar ik heb er zin in! Kom maar op, ik kan het aan en ik ga ervoor. Als ik alles achter de rug heb, kan ik héél trots terug kijken. Ik heb het afgelopen jaar veel moeten overwinnen, maar ik kan met een steeds tevredener gevoel in de spiegel kijken. Het is overigens niet zo dat ik zelf voor deze operatie heb gekozen. Deze operatie is medische noodzaak, maar ook op esthetisch vlak zal er het een en ander veranderen. Dat is natuurlijk mooi meegenomen. Na de kaakoperatie wordt het alleen nog maar beter, dus "let's do it!"
Tot de volgende blog!
Liefs,
Cindy
donderdag 1 maart 2012
De behandeling
Goedemorgen!
Naar aanleiding van een aantal vragen, zal ik in deze blog iets meer vertellen over de operatie.
Wat gaat er precies gebeuren?
Ten eerste zal mijn onderkaak op 2 plekken doormidden gezaagd worden en naar voren geschoven worden. De kaak wordt dan weer vastgezet met osteosyntheseplaatjes. Ter opvulling van het ontstane gat wordt een soort "cement" gebruikt, dat net zo sterk wordt als het gewone kaakbot. Tijdens de operatie bekijkt hij of het nodig is om mijn kin ook nog naar voren te halen.
 |
| De onderkaak wordt naar voren geschoven |
Daarna is de bovenkaak aan de beurt. De bovenkaak wordt vlak onder de neus doorgezaagd. Tijdens het gesprek met de kaakchirurg heb ik aangegeven dat hij écht niet aan mijn neus moet komen. Vorig jaar heb ik een neuscorrectie gehad en het tipje van mijn neus is nog erg gevoelig. Dr. de Jonge heeft hier een notitie van gemaakt en zal voorzichtig te werk gaan. De bovenkaak zal verder naar voren geschoven worden en ook weer vastgezet worden met osteosyntheseplaatjes.
 |
| De bovenkaak wordt ook een klein beetje naar voren gehaald |
Al met al gaat het me niet in de koude kleren zitten. Ik ben nu al compleet gestrest en ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Gisteravond heb ik een gezellige avond met vriendinnen gehad, volgende week ga ik nog skiën, er staat nog een vriendinnendag op de planning enz. Alles om mijn hoofd leeg te krijgen, want ik maak mezelf behoorlijk gek! Nog ruim 7 weken en dan is het zover. Eerst volgende week vrijdag nog voor de laatste keer naar de kaakchirurg. Dan zal ik ook mijn volgende blog plaatsen!
Liefs,
Cindy
Abonneren op:
Posts (Atom)