Week 15 na de operatie: lunchen bij Délifrance

Goedemorgen geïnteresseerde lezers,

De afgelopen week; een week zonder benoemenswaardige vorderingen, zonder groot nieuws, zonder ups en downs. Een standaard week zoals vele anderen. Werken, fitnessen en nog altijd op en top genieten van het eten. Nog steeds kom ik iedere week dingen tegen waarvan ik denk: "Ohja, dit heb ik na de operatie ook nog niet gegeten, hmmm, daar heb ik nu wel zin in!" Ik merk aan mezelf dat ik bepaalde dingen heel erg heb gemist. Een boterham wordt door mensen als iets volkomen normaals gezien, maar nu ik een lange periode heb doorgemaakt waarin ik geen boterham naar binnen kon werken, ben ik een boterham echt gaan waarderen. Iedere dag schuif ik er wel een paar naar binnen. Het maakt me niet uit wat erop zit, ik geniet er wel van!!

Afgelopen zaterdag is mijn tante bij ons op bezoek geweest. Ze nodigde ons uit om samen te gaan lunchen. We kwamen terecht op het terras van Délifrance. Shit, dacht ik, allemaal harde baguettes op het menu, dat kan ik nooit bijten!! Gelukkig werd de harde baguette ingeruild voor een zacht ciabattabrood en kon ik de lol niet op. Met mes en vork heb ik mijn maaltijd meester gemaakt. Ik doe er nog steeds langer over om het eten naar binnen te werken. Kauwen gaat nog niet zo krachtig en snel. Uiteindelijk heb ik er wel 45 minuten over gedaan om onderstaande maaltijd te verorberen, maar het was meer dan de moeite waard.

Wauw, dát ziet er lekker uit!

Ook Archel had zich een lekker broodje uitgezocht

De knoeitaferelen heb ik overigens niet vertoond op het terras bij de Délifrance. Hier was ik best bang voor, maar gelukkig zat er niet te veel dressing op het broodje en was er dus geen kans dat er iets langs mijn kin af zou druipen zonder dat ik het zou merken. Thuis heb ik dit wel nog vaker en ik begin me er inmiddels steeds meer aan te irriteren. Het wordt tijd dat mijn gevoel eens terugkomt. Niet alleen vanwege de knoeitaferelen, maar ook omdat het gewoon niet prettig aanvoelt. Ik wil mijn oude gevoel van voor de operatie weer terug. Hopelijk gaat dit er snel van komen, maar mijn kaakchirurg heeft gezegd dat dit lang kan duren. Misschien komt het gevoel zelfs wel nooit meer terug.... de tijd zal het leren.

Op het gebied van eten werk ik de meeste dingen wel weer naar binnen. Alleen vlees waar ik wat langer op moet kauwen laat ik nog staan. Mijn kaken raken vermoeid als ik lang moet kauwen om iets kapot te krijgen. Gelukkig zijn er genoeg soorten mals vlees, dus die portie krijg ik ook wel naar binnen. Overigens zijn mijn tanden nog steeds echt overgevoelig. Vooral mijn voortanden moet ik niet te veel aanraken, want dat wordt pijnlijk. Tanden poetsen is gewoonweg vervelend. En dan te bedenken dat ik de elektrische tandenborstel nog steeds niet gebruik, maar mijn tanden poets met een "gewone" kindertandenborstel. Ik weet niet waar dit precies aan ligt, maar het zal ook nog wel met het herstel te maken hebben. Mijn mond openen gaat ook nog niet als voorheen. Als ik in een broodje wil bijten gaat dit soms gewoon niet omdat mijn mond niet ver genoeg open kan. Dit terwijl ik toch echt genoeg oefen om de beweeglijkheid te vergroten. Voorheen kon ik mijn mond écht ver openen, maar dat is nu wel anders. Hopelijk boek ik hierin nog vooruitgang in de komende tijd. In de toekomst zou ik best wel weer eens een grote Big Mac naar binnen willen werken. Daar moet mijn mond toch een stuk verder voor open kunnen dan dat ik nu kan. Geef toe, een Big Mac eten met mes en vork is echt geen gezicht.

De afgelopen week hebben we de grillplaat maar eens gebruikt. Lekker lang tafelen dus!

Persoonlijk had ik niet verwacht dat een kaakoperatie zo'n grote impact zou hebben op je lichaam. Op internet en in de boekjes die je van het ziekenhuis krijgt staat dat je na 6-8 weken wel bent hersteld, maar zelf denk ik hier heel anders over. Ja, 6-8 weken vloeibaar voedsel en totdat het bot hersteld is, maar daarna duurt het nog weken totdat je weer enigszins normaal kan eten en functioneren. Dit is natuurlijk voor iedereen anders, maar mijn ervaring leert dat ik zelfs op dit moment nog niet helemaal hersteld ben. De gevoelige tanden, pijn/vermoeidheid bij lang kauwen, de beweeglijkheid van de kaken, gevoelloosheid in de onderlip en kin.... de nasleep van deze operatie is toch groter dan ik had verwacht. Misschien heb ik het allemaal een beetje onderschat en misschien is het maar goed ook dat ik dit van tevoren niet allemaal wist!! Ik heb zelf veel opgezocht op internet en vooral op Engelse sites heb ik wel wat goede ervaringsverhalen gevonden van mensen met dezelfde operatie. Oké, het is eigenlijk dom en bovendien bangmakerij om van tevoren alles op te zoeken op internet. Zo ook filmpjes van de operatie op YouTube. Nieuwsgierig als ik ben wilde ik per se zien hoe deze operatie wordt uitgevoerd en dus heb ik beeldmateriaal opgezocht. Voor de mensen die de operatie nog moeten ondergaan, één tip: bekijk geen beeldmateriaal want dat is best wel shocking! Ik kan ook begrijpen dat ik nu mensen nieuwsgierig heb gemaakt, maar hey, het is je eigen verantwoordelijkheid. :)

Tot op de dag van vandaag krijg ik dagelijks persoonlijke berichten van mensen die deze operatie nog moeten ondergaan, maar ook van mensen die deze operatie onlangs hebben ondergaan. Het is voor mij persoonlijk, maar ook voor de mensen die contact met me opnemen, fijn om ervaringen te delen. Zo kom je er ook echt achter dat ieder persoon anders hersteld. Een meisje van 14 die me een berichtje stuurde, heeft onlangs dezelfde operatie ondergaan en heeft geen enkele pijn ervaren. Ze kon zelfs na 2 weken al lasagne naar binnen werken. Hier moest ik echt niet aan denken 2 weken na de operatie. Of een mevrouw wiens man is geopereerd en na de operatie allerlei ernstige complicaties heeft gehad. Zo zie je maar weer, ieder mens is anders, ieder mens reageert anders op een operatie.
Wat ook leuk is, is dat ik regelmatig voor/na-foto's krijg toegestuurd van mensen die deze operatie hebben ondergaan. De resultaten zijn vaak wonderbaarlijk, geweldig mooi. Ik ben nog niemand tegengekomen die niet blij was met de resultaten van deze operatie.

Ik ga dit verhaal maar weer eens afsluiten, want ik moet zo de fiets op richting de tandarts/orthodontist! Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren.
Morgenvroeg, op mijn 23e verjaardag, ga ik ook een bezoekje brengen aan de kaakchirurg. Omdat ik jarig ben krijgen Wim en Dr. de Jonge een smakelijk stukje cake van me. Dat zullen ze leuk vinden. :)

Volgende week lees je hoe deze bezoekjes zijn afgelopen. Tot dan!

Liefs,

Cindy