Vorige week sloot ik mijn verhaal af met de mededeling dat ik me klaar moest gaan maken om richting de orthodontist te gaan. Ik was mooi op tijd daar en ik zat nog geen 2 minuten in de wachtkamer of ik werd al geroepen.
De vorige keer, 2,5 week eerder, waren er 2 brackets verwijderd. Eén van de eerste kies aan de rechterkant boven en één van de eerste kies aan de rechterkant beneden. Dit had de orthodontist gedaan om nog 2 tanden in de juiste positie te krijgen. De kies boven was voldoende verschoven, de kies beneden niet. En dus werd er beneden weer een bracket geplaatst, zodat ook deze kies nog mooi in het rijtje zal schuiven.
 |
| Big smile, smalle pretoogjes! |
 |
| Ja hoor, de bolle wangen zijn er weer... |
Over de laatste loodjes gesproken..... Janice, de tandartsassistente, bood aan om stiekem nog eens aan de tandarts te vragen of het einde nu toch echt in zicht is. Ineens vroeg hij uit zichzelf aan Janice of er al een einddatum was vastgesteld. "Yesss", dacht ik, daar zit een datum aan te komen!! Maar helaas, nog geen datum. Het streven is wel ergens eind oktober/begin november. Ik richt me maar niet al te veel erop, anders gaat het me straks ook nog tegenvallen als het onverhoopt langer gaat duren. Onbewust zit het wel in mijn achterhoofd hoor en ik wil echt niets liever dan dat het ijzerwerk er zo snel mogelijk uit gaat, want ik ben die beugel spuugzat. Ik ben me nu al aan het voorstellen hoe mijn mond/tanden straks aan gaan voelen zonder beugel. Wat zal dát wennen zijn. Met mijn lippen en tong over de gladde tanden kunnen gaan, een "leeg" gevoel hebben in de mond omdat al dat ijzerwerk eruit is. Misschien ga ik wel anders praten? Ik bedoel... met zo'n volle mond ga je toch iets anders praten. En wat misschien nog wel het fijnste zal zijn: na het nuttigen van een maaltijd zal er geen survivalpakket meer achterblijven tussen alle draden en brackets. Ik hoef dan niet meer iedere keer aan Archel te vragen of er iets tussen mijn tanden/beugel zit. Ook het potje tandenstokers zal dan niet meer standaard in mijn handtas hoeven te zitten. Ik verheug me er echt op, maar tot die tijd: nog even doorzetten!!
Als mijn beugel eruit is ga ik ook mijn tanden laten bleken. Mijn tandarts/orthodontist heeft me aan het begin van het traject beloofd dit voor mij te doen. Nu ik bijna klaar ben, komt de dag dat ik een stralende witte glimlach heb steeds dichterbij. Ik ben al heel blij met de kaarsrechte tanden die ik nu heb, maar als mijn tanden enkele tinten witter worden, ben ik nóg meer tevreden. Een witte glimlach heeft naar mijn mening zóveel uitstraling. We wachten nog maar even af, ik ben al véél te veel aan het fantaseren hoe het over een paar maanden zal zijn. Eén ding zeg ik wel 1000x tegen mezelf: die fantasieeën gaan binnenkort werkelijkheid worden!!
 |
| Alle reden om te lachen bij de gedachte dat de beugel er binnenkort uit mag |
Zoals jullie vorige week hebben kunnen lezen, ben ik de afgelopen week weer een uitdaging aangegaan. Een week vloeibaar voedsel, net als na de operatie. Dit alles om te voelen hoe Archel zich in de weken na de operatie heeft gevoeld. Ik moet zeggen: het is me echt meegevallen en ik ben helemaal niet gefrustreerd geweest. Dit heeft er natuurlijk mee te maken dat het maar voor een week is..... Na de operatie was het bijna 8 weken.... Ook was ik de afgelopen week druk bezig met van alles en nog wat, o.a. werk. Dit deed mij bijna vergeten dat ik aan de vrijwillige vloeibare week bezig was. Wat ook meespeelt is het feit dat ik na de operatie alleen maar thuis zat, dat ik pijn had, dat ik hartstikke gefrustreerd was enzovoorts. Als je thuis zit heb je tenslotte de hele dag om over eten te fantaseren. Maar toch, ik ben blij dat ik nu weer normaal kan eten. Ik sluit echter niet uit dat we dit vaker gaan doen. Zo houden we de uitdaging ook een beetje erin!!
 |
| De babypapjes gingen er weer goed in afgelopen week |
Er is wel één dag geweest dat ik het even zwaar heb gehad. Afgelopen zaterdag gingen we naar Maastricht om een dagje te shoppen. Natuurlijk hoort daar tussendoor een lekkere lunch bij. Oeps!! We waren bezig aan onze vloeibare week, dus ging een lekker broodje aan onze neus voorbij. In plaats van een broodje Bufkes werd het een kop soep bij Bufkes. Het heeft ons goed gesmaakt. Een dagje shoppen is leuk, maar een lekkere lunch samen maakt het nog leuker. Ach, dat kan de volgende keer wel weer. Ik heb in de afgelopen week in ieder geval kunnen voelen hoe Archel zich 8 weken lang heeft gevoeld. Daar heb ik één woord voor over: R-E-S-P-E-C-T!!
 |
| In plaats van een broodje Bufkes, een kop soep |
In alle drukte van de afgelopen week hebben we op zaterdag nog een mooie beslissing genomen. Het afgelopen anderhalf jaar is heftig geweest en we zijn behoorlijk toe aan rust. We staan altijd klaar voor anderen, maar nu is het tijd om onszelf eens op de eerste plaats te zetten. Het is tijd om uit te rusten en een hectische periode vol energieslurpende ziekenhuisbezoeken achter ons te laten. Daarom hebben we een vakantie geboekt. In oktober gaan we 13 dagen naar Turkije. Geen verplichtingen, niets "moeten", maar 's morgens opstaan om te gaan genieten. Ik weet zeker dat we daarna weer vol goede moed aan de slag kunnen!! Eén ding staat nu al vast: dit zal de laatste vakantie mét beugel zijn. Misschien mag hij er na de vakantie snel genoeg uit. Let's hope!!
Volgende week zal ik weer eens wat dieper ingaan op mijn ongemakjes waarvan ik nog hinder ondervind. Voor nu wens ik iedereen een fijne (werk)week toe!
Tot volgende week..
Liefs,
Cindy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten