Week 19 na de operatie: smullen van Hongaarse Langos tijdens de stedentrip naar Budapest

Goedemorgen beste lezers,

Afgelopen vrijdag heb ik weer voet op Nederlandse bodem gezet, na een geweldige stedentrip in Budapest. Voor iedereen die nog een stedentrip in de planning heeft; Budapest is zeker een aanrader. Wat een prachtige stad! Maar dat natuurlijk even terzijde.

Het was erg warm in Budapest en dit had een flinke invloed op de eetlust. Die was er namelijk nauwelijks. We waren echt van plan om Hongaars te gaan eten, maar met 33 graden weigerde ik me te wagen aan een portie Hongaarse goulash. Dus bleef het bij simpele, kleine gerechten.

Het ontbijt was echt super en ik heb zelfs harde broodjes kunnen bijten. Een hard broodje met spek ging er iedere ochtend uitstekend in. Ik doe er nog steeds langer over om te kauwen, maar het lukt me wel om het kapot te krijgen. Aan de rechterkant kauw ik minder. Aan die kant heb ik sinds de operatie ook het meeste last. In de tijd dat ik één broodje naar binnen werk, krijgt Archel er wel 2 naar binnen. Maar dat maakt mij niets uit, ik geniet er volop van.



Iedere ochtend mijn tanden in een hard broodje met spek zetten: genieten!!

En natuurlijk een vers fruitsapje erbij

Tijdens onze stedentrip hebben we eigenlijk maar één echt Hongaars gerecht gehad: Langos. Dit is een soort plat brood, gebakken in olie. Het kan worden belegd met van alles en nog wat. Wij hadden de traditionele Langos. Hier zat onder andere komkommer, tomaat, worst, geitenkaas, crème fraîche en geraspte kaas op. Het was een hele uitdaging om dit naar binnen te werken, maar het is gelukt.

Werk dit maar eens zonder te knoeien naar binnen. Een onmogelijke opgave!

In de enorme hitte hebben we heel veel gezien en gedaan. 33 Graden is eigenlijk iets te warm voor een stedentrip. Ik merkte dat ook mijn kaken hierop reageerden. Gedurende de dag kreeg ik een steeds vervelender gevoel, vooral rechts. Soms begonnen mijn kaken een beetje te kloppen. Maar.... daar hadden we een goede remedie voor: IJS!! We hebben heel veel ijs gegeten en dit was een letterlijke verkoeling, heel prettig voor de kaakjes!! Daarna kon ik er weer even tegenaan. Desalniettemin was ik blij als we 's avonds weer op de met airco gekoelde kamer kwamen.

Wat een keuzes en een heerlijke afkoeling!

De laatste avond hadden we het zó warm, dat we besloten de echte kou op te zoeken. Daarvoor gingen we naar de Ice Bar, die tegenover ons hotel lag. Het is hier constant -7 graden. Nadat we een eskimo-pak hadden aangetrokken, mochten we de ijskoude bar naar binnen. Heerlijk, wat een afkoeling!! Een paar minuten later had ik het al ijskoud. Des te harder was te klap toen we weer buiten kwamen: een hittegolf kwam ons tegemoet.

Even afkoelen in de ice bar

Al met al is de last die ik van mijn kaken heb gehad me enorm meegevallen. De hitte heeft me wel een beetje parten gespeeld. Gelukkig hadden we genoeg momenten waarop we konden afkoelen. Mijn littekens waren in Budapest behoorlijk rood en gezwollen. Of dat met de hitte te maken heeft gehad, weet ik eigenlijk niet. Even in de gaten houden dus.

De pijn die ik aan de klap heb overgehouden is nu bijna weg. Waar ik vorige week maandag nog met een behoorlijk beurs gevoel het vliegtuig instapte, stapte ik afgelopen vrijdag zonder noemenswaardige pijn het vliegtuig in. Ik voel nu gewoon de ongemakken die ik "normaal" ook voel. Ik hoop dat deze stijgende lijn zich in de komende tijd door zal zetten. Alle lezers weten nu wel dat ik ongeduldig ben, maar toch. Ik weet dat "TIJD" het toverwoord is en dat hebben meerdere mensen me goed duidelijk gemaakt.

De vorderingen die ik nu maak zijn gewoon veel kleiner dan de vorderingen die ik in de weken na de operatie heb gemaakt. Toen ging alles voor mijn gevoel veel sneller. Iedere week zag ik wel weer iets dat beter ging en dat is nu niet het geval. De "restschade" heeft gewoon meer tijd nodig om te herstellen. De gevoelloosheid in mijn lip/kin, de gevoelige tanden, de beweeglijkheid en het beurse gevoel; TIJD!

Ik kan wel zeggen dat ik weer in een positieve flow zit. Eerst zat ik een beetje in een dip. Nu realiseer ik me dat het herstel gewoon lang duurt en dat dat helemaal niet abnormaal is. Het hoort erbij. Ik accepteer het. Wat zeker meespeelt in mijn positivisme is het feit dat de beugel er over een paar maanden uit gaat. Mijn geduld wordt aardig op de proef gesteld, maar de dag dat de beugel eruit zal gaan, komt steeds dichterbij. Pas dán kan ik echt weer breeduit glimlachen. Dat doe ik nu ook al, maar zonder ijzerwerk is het nóg mooier!! We hebben al besloten dat er dan een nieuwe fotoshoot gaat komen. De "nieuwe" Cindy lijkt totaal niet meer op de "oude" Cindy. Als alles achter de rug is zal ik zeker een foto plaatsen van vóór mijn beugeltraject en natuurlijk van het eindresultaat. Ik denk dat niet veel mensen me nog zullen herkennen. En daar ben ik héél blij mee, want de oude Cindy mag van mij voor altijd vernietigd worden. Nu ben ik blij met mezelf en kijk ik graag even in de spiegel. Dan denk ik: ja, ik mag er zijn!! Mijn zelfvertrouwen heeft in het afgelopen 1,5 jaar een enorme boost gekregen en daar ben ik alle specialisten enorm dankbaar voor.

Een mooie glimlach met een strakke kaaklijn!!

Over een paar maanden sluit ik weer een heel groot hoofdstuk af. Ik ben trots als een pauw dat ik deze uitdaging ben aangegaan. En nogmaals: zonder de onvoorwaardelijke steun van Archel en mijn ouders was mij dit nooit gelukt. Wat hebben zij vaak mijn frustraties moeten aanhoren, wat hebben zij vaak hun schouder moeten lenen. Maar ze hebben het graag voor mij gedaan. Zodra de beugel eruit gaat, kunnen zij wel iets van mij verwachten. Alhoewel, de dingen die zij voor mij betekenen, zijn niet uit te drukken in een cadeau of in geld. Ik zal ze voor altijd dankbaar zijn, want Archel en mijn ouders zijn degenen die me door dit traject heen hebben gesleept.

Volgende week maandag mag ik weer op bezoek bij de orthodontist. Ik kijk er nu alweer naar uit!! 1,5 week geleden heeft de orthodontist 2 brackets eraf gehaald, in de hoop dat nog een paar tanden vanzelf naar elkaar toe zouden schuiven. Er was namelijk nog een heel klein spleetje aan de rechterkant, boven en beneden. Hopelijk is er volgende week al resultaat zichtbaar, zodat de volgende stap in het afbouwen gezet kan worden.

Tot volgende week maar weer en mensen die ook in een dergelijk traject zitten; schroom niet om een topic te openen op het forum en post je ervaringen, vragen of deel je tips met de rest van de wereld!

Liefs,

Cindy