"Hé, Cindy!" - Een patiënte die aan de balie staat van de poli Kaakchirurgie in het Atrium MC te Heerlen roept mijn naam. Dat moet haar zijn, dacht ik. Wie? Nou, een lotgenote die 3 weken geleden is geopereerd door een collega van Dr. de Jonge en vrijdag op consult was bij die collega én bij Dr. de Jonge. In de afgelopen weken heb ik een paar keer contact met haar gehad via de blog. "Het is bij jou wel echt mooi geworden", zei ze. Het doet me nog altijd veel als mensen dat zeggen. Ja, stiekem maakt me dat een beetje trots.
We hebben even fijn met elkaar gekletst. Soms vind ik dat een beetje raar. Don't get me wrong, maar de mensen met wie ik praat 'kennen' mij al door alle verhalen op de blog, terwijl ik vaak maar een klein gedeelte van het verhaal van lotgenoten ken. Dat maakt wel dat er altijd voldoende gespreksstof is. Terwijl ik nog met haar aan het kletsen was, half leunend tegen de muur hoorde ik ineens achter me: "Er is er maar één met zo'n kentekenplaat!" - Die stem herkende ik... Wim! Grote vriend Wim, de inmiddels beroemde mondhygiënist kwam aan gelopen. Eén van de eerste dingen die hij vroeg: "waar is mijn taart?" - "Wim, ik dacht toch dat ik jullie voldoende gevoerd heb met chocolade, cake en taart. Is het niet eens mijn beurt om iets te krijgen?" We konden er allebei om lachen. Heerlijk mens is het ook. Daar word je gewoon vrolijk van! Nadat ik de lotgenote met wie ik een gesprekje had gevoerd nog wat laatste moed had ingesproken, was het voor mezelf tijd om moed te verzamelen om naar Dr. de Jonge te gaan. Maar ach, het viel best mee hoor. Ik voel me op mijn gemak bij Dr. de Jonge en kan fijn met 'm praten. Echter mijn frustraties zitten me soms aardig hoog. En natúúrlijk begrijpt Dr. de Jonge me (dûh!). Ik moet me daar niet eens druk om maken. Hij is er om mij te helpen. Toch gaan die hersenspinsels door mijn hoofd als ik daar alleen in die lange gang zit. De afspraak liep behoorlijk uit. Om 8.50 uur was ik eigenlijk al aan de beurt, maar pas om 9.20 uur werd ik naar binnen geroepen.
Ik zat een beetje op hete kolen, want om 10.00 uur had ik een Bluem-afspraak met een tandprotheticus. Dr. de Jonge vroeg zoals gewoonlijk hoe het met me gaat en we praatten nog even over het een en ander... Hij vroeg hoe het met de splint ging en of ik 'm in had. Ik draag 'm altijd 's nachts en op dagen dat ik overdag niet veel hoef te praten (wat overigens niet vaak voorkomt) draag ik 'm ook. Verbetering merk ik alleen nog niet echt. Het zal wel weer zijn tijd nodig hebben. Dr. de Jonge vroeg of ik de splint even in wilde doen zodat hij alles kon checken. De splint past perfect. Ik moest mijn kaak ontspannen, zodat Dr. de Jonge 'm even kon bewegen. Moeilijk, moeilijk. Daarna checkte hij nog even de spanning op de spieren. "Oh, het is wel stijf", zei hij. Ja, nogal... maar volgens hem (en ja, ik geloof het ook!) heeft dat ook te maken met wat struggles op dit moment. Over 2 maanden moet ik weer terugkomen om te kijken of er vorderingen zijn. Hij gaf me een dikke 'brasa' en binnen een kwartier stond ik weer buiten.
Toen ik voor de balie in de rij stond om een afspraak te maken, kwam Wim weer naar buiten. Die glimlach van hem, tsjonge jonge, die is gewoon aanstekelijk. Hij kwam weer op me af en begon nog eens over het stukje dat hij laatst voor mijn blog heeft geschreven. Wim vertelde nog maar eens dat patiënten anders bij hem binnen komen als ze de blog hebben gelezen. Hij stuurt mensen ook door naar de blog. Wim zegt dat ik echt een hele grote stap heb gezet in de voorlichting. Ooohh, wat fijn om te horen!
Na afscheid te hebben genomen van Wim stormde ik nog even naar het toilet, ging op snelwandeltempo richting de parkeerautomaat alwaar nog 7 mensen voor mij stonden die aan het ruziën waren met de nieuwe betaalautomaten. Dat kostte mij dus weer tijd. Kostbare tijd. Tijdens de wandeling naar de auto stelde ik mijn navigatie in. Met het gaspedaal stevig ingedrukt kwam ik om 9.59 uur aan bij de tandprotheticus. Ik had nog één minuut over. Halleluja.
Ik werd hartelijk ontvangen met een kop koffie en we hebben uitgebreid gekletst over Bluem. Het is echt zó leuk om mijn verhaal over te brengen aan mensen die vol passie met hun werk bezig zijn. Geweldig als mensen openstaan voor innovaties. Super om door te dringen tot mensen en mensen te overtuigen. Ook deze meneer is overtuigd. Ik heb ook nog even verteld hoe ik bij Bluem terecht ben gekomen. Na een heel verhaal keek de tandprotheticus mij aan. Met grote ogen. Oké, gooi het er maar uit... - "Ik ken jou!!! Ik heb jouw blog gezien!! Ohhhh, ik zie het nu pas! Normaal ben ik echt goed met gezichten onthouden, maar deze keer niet. En ohhhh, ik heb je op TV Limburg gezien met Dr. de Jonge!!" - Een grote glimlach op zijn gezicht, en ook op die van mij. Ik straalde van oor tot oor. Da's toch fantastisch? Die opnames zijn al iets meer dan een jaar geleden en nog steeds herkennen mensen het! We bleven maar kletsen, maar uiteindelijk was het toch tijd om afscheid te nemen. Ik moest verder, maar ook hij werd verwacht door enkele patiënten in de wachtkamer. Geweldig dat ik én mijn eigen verhaal heb kunnen delen én het verhaal van Bluem én meneer de tandprotheticus heb kunnen overtuigen het te gaan gebruiken. Top!
Het werken bij Bluem bevalt me heel erg goed, maar dat hadden jullie vast al gemerkt. Afgelopen week belde Fokke Jan, mijn baas, naar het huistelefoonnummer van mijn ouders. Omdat ik af en toe vanuit pap en mam thuis werk, bel ik wel eens met die telefoon. Fokke Jan had mijn moeder aan de lijn gekregen. Ik wist dat niet eens, want ik was al weg. Later hoorde ik van mama wat hij had gezegd: "Wat heeft u een geweldige dochter en wat ben ik blij met haar!" Toen ik weer bij mama was straalde ze van oor tot oor en ze vertelt het tegen iedereen. De meestal zo nuchtere mama is echt heel trots en dat geeft me een heel warm gevoel van binnen. Bovendien geeft het me een stoot positieve energie.
Net als de leuke activiteiten waar ik met Bluem naartoe mag. Ook dat geeft me positieve energie. Onderstaande foto werd gemaakt tijdens het NVM-congres in Papendal. De mondhygiënisten op de foto zijn zichtbaar enthousiast. Dat doet me echt goed om te zien!
 |
| Passion is energy. Feel the power that comes from focusing on what excites you! |
Ik kan in ieder geval weer een weekje vooruit op deze energie... Tot volgende week!
Liefs,
Cindy
hey Cindy,
BeantwoordenVerwijderenOp zo'n gesprek met je baas mag ik toch wel apetrots zijn.
Zo'n compliment krijg ik niet iedere dag.
Ik mag me wel vereerd voelen dat ik jouw toch wat goeds heb meegegeven.
Nu is het alleen nog aan jou om al het goede over te brengen aan iedereen.
groetjes mam
Hey Mama,
VerwijderenNatuurlijk! Je hebt me héél veel goeds meegegeven. Voor een heel groot gedeelte dankzij jou ben ik de persoon geworden die ik nu ben en daar ben ik heel trots op. Ik doe heel hard mijn best om al het goede over te brengen naar de medemens. Ik ben zo blij dat jij mijn mama bent. I love you!! xxx