Lezersvraag: "Mijn hoofd lijkt wel ontploft! Komt dit nog goed?"

Goodmorning!

Allereerst hartelijk dank voor de felicitaties die ik van een aantal lezers heb mogen ontvangen! Super leuk om ook via dit kanaal verjaardagsberichten binnen te krijgen. Hoewel ik mijn verjaardag niet heb gevierd, heb ik me stiekem toch wel een beetje jarig gevoeld. Vandaag ga ik een lezersvraag beantwoorden die met regelmaat wordt gesteld. In de toekomst zal ik dit vaker gaan doen. Zit jij met prangende vragen waar je echt een antwoord op wil hebben? Stuur mij dan een persoonlijk bericht via het contactformulier op de blog!

"Drie dagen geleden ben ik geopereerd en mijn hoofd lijkt wel ontploft! Ik heb een enorme zwelling, geen gevoel vanaf onder mijn oogleden en bloeduitstortingen tot in de hals. Ik ben bang dat mijn hoofd straks misvormd is als de zwelling wegtrekt en ik voor altijd voor schut zal lopen. Eerst wilde ik de kaakchirurg opbellen, maar misschien heb jij een goed advies voor mij. Komt dit ooit nog goed?"

Dit bericht kreeg ik vorige week van een patiënt via het contactformulier op mijn blog. "Ohh, I feel your pain...", dacht ik. Ook ik vroeg me de eerste paar dagen af of het ooit nog goed zou komen met mijn gezicht. Het leek net alsof een normale foto van mij was bewerkt in de app 'Fatbooth'. Ik weet nog dat ik me een hoedje schrok toen ik de dag na de operatie voor het eerst in de spiegel keek. Onherkenbaar. Natuurlijk snap ik dan ook dat ik bezorgde berichten in mijn inbox krijg. Minimaal één keer per week zit er een berichtje met ongeveer deze lading bij. Meestal stel ik de mensen gerust, vertel ik dat het heel normaal is wat men voelt en adviseer ik ze om mijn blog en het forum eens rustig door te nemen. In veel gevallen zorgt dit voor het krijgen van een stukje houvast. Soms is dit niet genoeg en volgende ongeruste berichtjes elkaar in rap tempo op. Geen probleem, ik beantwoord ze maar al te graag.

Dat je gezicht opzwelt is heel normaal

Een kaakosteotomie, of het nu alleen om de boven-/onderkaak gaat of beiden, is nu eenmaal een pittige ingreep. Daarmee citeer ik de woorden van Dr. de Jonge die hij sprak tijdens ons tv-optreden bij TV Limburg. Zelf ben ik twee keer bij een kaakosteotomie aanwezig geweest op de operatiekamer (zie deze blog en deze blog), dus ik heb zelf van dichtbij gezien wat een kaakosteotomie nu echt inhoudt. Da's geen kattenpis, kan ik je zeggen. Ik ga verder niet op de details in, daarvoor kun je de zojuist genoemde verslagen lezen. Anyway, dat er in veel gevallen een flinke zwelling optreedt is een logisch gevolg van deze ingreep.

De zwelling is meestal het hevigst ongeveer 48 uur na de operatie. Gemiddeld genomen zal de zwelling daarna langzaam slinken. Bij de één duurt dit langer dan bij de ander. Zelf kon ik na een week of twee weer aardig over straat. Na een week of 6 kon ik weer breeduit glimlachen. De laatste resten zwelling kunnen tot een jaar nodig hebben om te verdwijnen. Kijk dus niet raar op als je bij jezelf na enkele maanden nog iets van zwelling constateert. Meestal is dit voor de buitenwereld niet zichtbaar, maar ben je er juist zelf (te) veel op gefocust.

Ik noemde eerder in de blog al de bloeduitstortingen. Ook dit is voor iedereen anders. De één heeft helemaal geen verkleuringen, terwijl de ander bont en blauw is. Zelf had ik ietwat blauwe kaken, die na een dag of 5 veranderden in alle kleuren van de regenboog, tot in de hals aan toe. Ook hiervoor geldt: dit is helemaal normaal en niets om je zorgen over te maken!

De bloeduitstortingen zijn geel verkleurd

Het is volkomen logisch en begrijpelijk dat de eerste dagen het meest lastig zijn om door te komen. Probeer echter altijd in je achterhoofd te houden: "dit is van voorbijgaande aard... het gaat voorbij... ik ga me beter voelen... vanaf nu kan het alleen nog maar beter gaan!" Deze positieve gedachten komen uiteindelijk ook je herstel ten goede! - "I know it hurts, but stay strong, things will get better..."

Liefs,
Cindy