Lezersvraag: "Mijn lippen tintelen. Gaat dit vreemde gevoel ooit nog weg?"

Goedemorgen,

Vorige week heb ik op de blog al uitgebreid gesproken over zwelling en bloeduitstortingen na een kaakosteotomie. Ik vertelde over mijn eigen ervaringen, over dat het heel normaal is als je denkt of het ooit nog goedkomt en dat het wegtrekken van de zwelling weken, zo niet maanden tot een jaar kan duren. Dat dit traject nogal wat geduld van je eist, mag duidelijk zijn. Dat je vaker gefrustreerd bent, is niet meer dan logisch. Dat je af en toe denkt: "waar ben ik in godsnaam toch aan begonnen?", is ook te begrijpen.

Patiënten zitten met heel veel vragen. In de vorige blog vertelde ik al dat ik vaak vragen met dezelfde lading in mijn mailbox krijg. Vragen waarop een kaakchirurg ook écht wel een antwoord kan geven. Op de een of andere manier bestaat er veel onduidelijkheid over deze ingreep. Óf een patiënt krijgt niet alle informatie mee: uit onderzoek is gebleken dat een patiënt slechts 10% tot 20% van een gesprek met de arts opslaat. De rest gaat verloren. Dit kan allerlei oorzaken hebben, maar de belangrijkste oorzaak is spanning. Een andere conclusie die ik al veel vaker heb getrokken is het feit dat het nogal schort aan voorlichting in het ziekenhuis. Zonde, er valt nog zoveel winst te behalen. Gelukkig zijn er steeds meer ziekenhuizen die mijn blog met patiënten delen, dus de informatievoorziening wordt op die manier wel een beetje opgeschroefd. Toch zou ik graag zien dat er vanuit de ziekenhuizen ook iets pro-actiever wordt gehandeld!

Afgelopen woensdag kreeg ik weer een berichtje in mijn mailbox met daarin een angst beschreven waar veel patiënten mee zitten. Deze mevrouw was een week geleden geopereerd aan haar boven- en onderkaak en ze had nog (deels) geen gevoel in haar onderlip en kin. Volgens mij is dit tijdens afspraken met de kaakchirurg in de meeste gevallen hét onderwerp van gesprek. Er wordt op gehamerd. Er wordt duidelijk gezegd dat het gevoel even weg kan zijn. In sommige gevallen komt dit niet meer helemaal terug. Dat een patiënte zich drukmaakt als het gevoel na een week nog niet terug is, snap ik best, maar die angst is nu nog nergens op gebaseerd. "Kan ik ooit nog wel lippenstift op en het zelf met mijn lippen uitsmeren? Ik krijg ze niet eens fatsoenlijk op elkaar?" - Oh, mevrouw toch... Ja, het kan een hele tijd duren voordat het gevoel weer terugkomt. Sommigen hebben nergens last van en hebben vrijwel meteen na de operatie al het gevoel terug. Zoals bij alle klachten geldt: iedereen is anders. Iedere patiënt is weer een individu en iedere patiënt reageert anders. Sommigen krijgen het gevoel nooit meer terug. Dit heeft er dan mee te maken dat de gevoelszenuw tijdens de operatie is beschadigd. Zelf heb ik nog een ietwat verminderd gevoel in onderlip en kin. Dat klinkt voor velen als een 'verschrikking', maar het went. In het begin had ik er wel moeite mee, maar nu denk ik er niet eens meer aan. Velen denken dat je er dan een functiebeperking aan overhoudt, maar dit is absoluut niet het geval! Ik vond het zelf nooit een contra-indicatie om dit traject niet in te gaan. Je moet er iets voor over hebben om een gezonde en stralende glimlach te bereiken, toch?

In het bericht van desbetreffende mevrouw stond ook dat haar lippen aan het tintelen waren. Prima! Uitstekend! Ze doen het nog! Met 'ze' bedoel ik de zenuwen die je even laten weten dat ze nog prima meewerken. Langzaam gaat dat tintelende gevoel over in 'normaal' gevoel. Ook hiervoor geldt: hier kan een tijd overheen gaan. Tevens gaf ze aan dat ze echt nog niet blij was met het resultaat, ook al was de zwelling al deels weggetrokken. Ze gaf aan dat ik wel een mooie strakke kaaklijn heb. Nou, laat even een ding duidelijk zijn: je kan absoluut niet verwachten dat je gezicht na een week weer grotendeels 'back to normal' is (uitzonderingen daargelaten). Die strakke lijnen had ik echt nog niet een week post-OK (check deze en deze blog maar). Denk je echt dat ik na een week al tevreden was met wat ik in de spiegel zag? Gelukkig gaf Dr. de Jonge me steeds weer een reality check en vroeg hij mij vriendelijk geduld te hebben.

Nogmaals: ik begrijp de vragen héél goed en ik herken veel van mezelf in alle patiënten die me een berichtje sturen. Geduld en doorzettingsvermogen zijn twee dingen die in dit traject een vereiste zijn. En dat geduld, ja, ik geef het eerlijk toe: dat is moeilijk. Heel moeilijk.

Ten slotte... Afgelopen week kreeg ik een hele leuke 'blogtip' van vaste lezeres Monique. Ik wil ergens in de komende weken een blog publiceren met voor-/na-foto's van lezers die een kaakoperatie hebben ondergaan, zodat bezoekers van de blog naast mijn foto's ook foto's van andere lotgenoten kunnen zien. Vlak na de operatie is het soms heel moeilijk om te geloven dat het echt nog goed komt. Dat je je afvraagt of je gezicht écht nog wel zo mooi gaat bijtrekken. Of je (strakke) kaaklijn ooit wel zichtbaar wordt... Dus, heb jij voor-/na-foto's die jij graag met mij en alle lezers van de blog wil delen, stuur me dan even een berichtje via het contactformulier rechtsboven op de blog. Ik weet zeker dat je een inspiratie zal zijn voor velen en tevens geef je lezers die de operatie nog moeten ondergaan op die manier het vertrouwen dat het echt wel goedkomt! Dus, laat maar komen...

Tot volgende week!

Liefs,
Cindy