Keep smiling 'cause life is a beautiful thing and there is so much to smile about!

Goedemorgen,

Na de gastblog van Peggy over gelaatkunde en kaakoperaties vorige week, is het weer tijd om mijn eigen vorderingen te bespreken. Even by the way, als jullie verzoekjes hebben voor gastblogs / blogonderwerpen, laat dit even aan me weten. Ik wil naast het nieuws rondom mijn eigen traject ook schrijven over andere topics die te maken hebben met het beugel- en kaakosteotomietraject. Zit jij bijvoorbeeld met een brandende vraag waarop je via deze blog nog geen antwoord hebt gekregen? Of is er iets anders dat je graag nog zou willen weten over de beugel of de kaakosteotomie? Is er iemand van wie je het leuk zou vinden als hij/zij een gastblog schrijft? Een professional zoals een kaakchirurg, orofaciaal therapeut, tandarts of een orthodontist? Laat het me weten en ik doe mijn best om je verzoek te realiseren.

Anyway, even terug naar mezelf. Twee weken geleden vertelde ik dat ik nog niet zo lekker in mijn vel zat en dat ik hoopte dat ik op mijn verjaardag zou stralen. Mijn verjaardag, een ultiem 'shine bright like a diamond'-moment. Op mijn verjaardag was ik bij mijn schoonmoeder, bij wie ik de afgelopen weken veel nachten heb doorgebracht in verband met mijn werk. Iedere dag van Weert naar Maastricht rijden was me iets te veel van het goede, vandaar. Echt jarig voelde ik me niet, maar dat gevoel kwam in het daaropvolgende weekend naar boven. Toen hebben we mijn verjaardag en housewarming gevierd met de buurt, familie en vriendengroep. En shinen? Ja, een glimlach van oor tot oor die niet meer verdween. Voor het eerst na de operatie had ik het gevoel weer oprecht blij en gelukkig te zijn. Trots, dankbaar, geliefd... Het was fantastisch om dit te vieren met de mensen die me dierbaar zijn.

Shine bright like a diamond!

Afgelopen woensdag stond er een afspraak met Dr. de Jonge gepland. Geen controle, geen afspraak om mijn ongemakken te bespreken, maar een afspraak om aan ons project, het boek, te werken. Ik krijg daar zo'n ontzettende energie boost van. Als ik denk aan alle dingen die er op mijn pad komen, kan ik alleen maar dankbaar zijn. Hard werken wordt kennelijk beloond. Dr. de Jonge moest nog even één patiënt zien, voordat we samen aan de slag konden. Hij had hard gewerkt aan het boek. Ik ben niet de enige die zo gemotiveerd is om er een succes van te maken. Dat doet me goed. Ik schat dat nu 85% van de tekst af is. Alles wat te maken heeft met het beugel- en kaakosteotomietraject is straks terug te vinden. We zijn nu op een punt gekomen waarop we enkele naasten stukken tekst laten lezen. We willen namelijk bereiken dat het boek ook goed leesbaar is voor een leek. Iemand die nog niets weet van beugels en kaakoperaties moet na het lezen van dit boek precies begrijpen wat het inhoudt. Als de tekst helemaal af is gaan we aan de slag met beeldmateriaal en opmaak. Ik vind het echt zo gaaf dat Dr. de Jonge mij vorig jaar het vertrouwen heeft gegeven en dat we samen zijn gestart met dit project. Ik fantaseer vaak over de dag waarop de boekpresentatie plaatsvindt. Ik visualiseer alles, zie het al helemaal voor me. Het lijkt me zo leuk om dat te organiseren. Uiteraard krijgen de trouwe bloglezers een uitnodiging, want mede dankzij jullie is deze blog al zo lang in de lucht. Ergens volgend jaar gaat het gebeuren...

Even over mezelf... de operatie is vandaag precies zes weken geleden. Niets wijst er meer op dat ik 6 weken geleden onder het mes ging bij Dr. de Jonge. Ik ben heel blij dat de plaatjes en schroeven eruit zijn. Geen bobbels / 'uitsteeksels' meer in mijn tandvlees door die schroeven, geen platen meer voelen zitten als ik mijn neus optrek of steken rondom de platen als ik aan het hardlopen ben. I feel free! Het is moeilijk te omschrijven, maar alleen al het idee dat die rotzooi uit mijn lichaam is, geeft een goed gevoel. De littekens zijn nog rood en wat gevoelig. Vooral als ik breeduit lach, iets wat ik de afgelopen weken vaak heb gedaan, trekken de littekens boven mijn voortanden. Geen idee hoe lang dat gaat duren. De vermoeidheidsklachten in de kauwspieren zijn nog steeds aanwezig. De ene dag wat meer dan de andere. Ik kan nu nog niet echt beoordelen of die klachten sinds de operatie verminderd zijn. Binnenkort ga ik een blog wijden aan de gevolgen hiervan, niet alleen op fysiek gebied. Ik snap dat er nu mensen zijn die zeggen dat ik het 'maar moet accepteren', maar die mensen weten niet wat voor een invloed het op me heeft. Ik rust niet voordat ik er alles aan heb gedaan om mijn klachten te verminderen.

Ofja, alles? Weten jullie nog dat ik een maand of 2 geleden die Aqualizer kreeg van de tandarts? Ik heb 'm nog steeds niet gedragen. Ik wil gewoon niet de hele dag met zo'n ding in mijn mond lopen. Als het nu alleen 's nachts was, oké. Voor 's nachts heb ik echter de clear overlays, de retainer die voorkomt dat mijn tanden gaan schuiven. Ik wil niet 24/7 met mijn gebit bezig zijn. Overdag met de Aqualizer en 's nachts de clear overlays. Neuhh, zie ik niet zitten. Dr. de Jonge zei dat tandarts Scuric hem een mail had gestuurd met de vraag een splint voor me te maken. Ik weet niet wat hier verder nog uit is gekomen en stel de volgende acties uit tot na mijn vakantie. Even rust, even proberen afstand te nemen. Dat zal goed doen. Na mijn vakantie ga ik er wel weer mee verder. Volgens mij moet ik dan ook weer naar de tandarts voor mijn periodieke controle. Kan ik het meteen 'aan de kaak stellen'.

Afgelopen vrijdag had ik een date met Peggy: gelaatkundige, blogger, bron van inspiratie en inmiddels goede vriendin die ik vorig jaar via de blog heb leren kennen. We hebben het gevoel dat we elkaar al jaren kennen. Zo vertrouwd. Ik zie haar als een soort 'nepzus'. Als ik weer eens gefrustreerd ben en even met haar app of bel, weet ze me altijd rustig te krijgen, moed in te praten en het positieve ervan in te zien. Thanks, kanjer!

You inspire me to enjoy life, to smile, to reach for my goals and never give up.

Tsja, die blog... Het heeft me een aantal inspirerende contacten opgeleverd. Mensen die beseffen waar ik doorheen ben gegaan de afgelopen jaren omdat ze het zelf ook hebben meegemaakt. De meeste blogbezoekers die in het kaakosteotomietraject zitten, hebben naast hun fysieke klachten ook moeite met het esthetische deel. Ik heb al zo veel berichten gehad van mensen die de hele dag hun terugliggende onderkaak naar voren schuiven om een overbeet niet zo op te laten vallen. Deze mensen begrijpen als geen ander dat een ingreep als een kaakosteotomie je leven kan veranderen. Het hoofddoel is natuurlijk de functionele problematieken oplossen. Gelukkige bijzaak is dat een persoon er in de meeste gevallen esthetisch gezien ook op vooruit gaat. Ik zeg bijzaak, want een kaakosteotomie wordt in de meeste gevallen uitgevoerd vanwege medische noodzaak! Laat dat even duidelijk zijn...

Tot volgende week!

Liefs,
Cindy