Nog enkele voor-foto's

Hallo!

Even een korte update... ik kreeg zojuist een mail van de tandarts met nog enkele voor-foto's die bij hem in de praktijk zijn genomen. Kijk maar eens.... om het verschil nog maar een extra goed duidelijk te maken. Let trouwens ook even op mijn neus. Waar ik in 2010 nog een flinke bobbel op mijn neus had en de neus tevens een scheefstand (kronkel) vertoonde, is hier in 2013 niets meer van te zien. Net als mijn kaak is mijn neus perfect gecorrigeerd. Ik ben nog wel Cindy, maar voel me een totaal ander mens.....

Foto's die ik 1,5 week geleden plaatste, maar dan in betere kwaliteit

Hey, this is me right now!! I'm loving it!!

Interview met kaakchirurg Dr. de Jonge deel 2

Goedemorgen,

Jeetje zeg, dat was een week met héél veel bezoekers. Iedereen was natuurlijk nieuwsgierig naar de voor- en na-foto's. Ik heb dan ook echt ontzettend veel leuke reacties erop gehad. Bedankt daarvoor!!

Vandaag is het tijd voor het tweede deel van het interview met Dr. de Jonge. Zullen we maar meteen beginnen?! Komt-ie......

- Hoe groot is de kans op relaps na een kaakosteotomie? Heeft u dit zelf al eens meegemaakt bij een van uw patiënten?
Er treedt altijd wat relaps op, echter de huidige manier van voorbereiding heeft o.a. tot doel de kans op relaps zo klein mogelijk te houden. Vroeger werd alles gefixeerd met draden. De kans op een relaps was groot. Circa 30 tot 40% van de patiënten kreeg hiermee te maken. Daarna kwamen de schroeven en platen. Met de schroeven, platen en een goede planning is de relaps teruggedrongen tot slechts een paar procent. Hoe beter je de orthodontie en de kaakchirurgie op elkaar afstemt, hoe minder kans op een zichtbare relaps.

Afhankelijk van de ernst van de relaps, gaat de patiënt een nieuw traject in.

- Welke indicaties zijn er om de metalen plaatjes/pinnetjes bij een patiënt te verwijderen? Gaat dit onder narcose of kan dit met een plaatselijke verdoving gebeuren? Wat is de hersteltijd hiervan?
De plaatjes worden alleen verwijderd als de patiënt er last van heeft. Dit gebeurt meestal onder narcose. De plaatjes in de onderkaak zijn lastig om te verwijderen. De littekens moeten weer opengesneden worden. Na de operatie zal het hoofd gezwollen zijn, maar niet zo erg als na de kaakosteotomie.

- Hoeveel osteotomieën denkt u per jaar uit te voeren? Worden deze operaties meer bij mannen of vrouwen uitgevoerd? Wat is de gemiddelde leeftijd waarop een kaakosteotomie wordt uitgevoerd? Ik bedoel; wordt dit meestal al bij jong volwassenen gedaan of komen er ook nog genoeg patiënten over de vloer die al op leeftijd zijn.
Onze operatie tijd is beperkt, ongeveer 1,5 dag in de week. Ik kan gemiddeld per jaar 45 weken opereren, soms 2 osteotomieën op een dag. Het maximaal haalbare op jaarbasis is 90 patiënten. Dit krijg ik echter niet voor elkaar. Er zijn namelijk ook nog anderen die opereren. Ga maar uit van ongeveer 60 per jaar. De verdeling van operaties bij mannen/vrouwen is ongeveer gelijk. Er komen merendeels jonge patiënten over de vloer, tussen de 20 en 30 jaar. 

- Zijn er ook mensen die deze operatie uit puur cosmetisch oogpunt laten uitvoeren?
Komt zelden voor, maar ik heb het wel meegemaakt. Er komen wel eens mensen die echt prachtig zijn en die geopereerd willen worden, maar daar begin ik niet aan. Ik kan dat nooit waarmaken, ze gaan nooit tevreden zijn. Deze patiënten hebben meestal een onrealistisch verwachtingspatroon. In deze maakbare wereld waarin wij leven streven mensen naar perfectie; kijk maar op tv naar commercials waarin modellen perfect zijn (mooie kaaklijn, mooie ogen, perfecte huid enz.). Iedereen wil dat en dat kan gewoon niet. “Ik kan van een aap geen kip maken”. Iedere patiënt wordt beoordeeld binnen zijn proporties: wat is haalbaar en wat niet? Op basis daarvan wordt al dan niet een behandelplan opgesteld.

- Kan een kaakosteotomie voorkomen worden indien er tijdig, dus op zeer jeugdige leeftijd, wordt gestart met een beugeltraject?

Niet altijd, dit hangt van het geval af. Het groeipatroon van de kaak van het kind is hierin een belangrijk aspect. Dit is iets waar de orthodontist naar moet kijken. Die moet inschatten wat ongeveer het groeipatroon gaat worden. Er zijn een aantal richtlijnen om dit groeipatroon te bepalen. De kaakgroei kan in een bepaalde beweging gestimuleerd worden. Maar nogmaals, het kan niet altijd, ieder kind is anders.

- Bent u zelf ook altijd tevreden over de resultaten die u boekt?

Nee, niet altijd. Soms denk ik wel eens,”had ietsjes meer naar voren gemogen”. Ik kan ongeveer voorspellen wat er gebeurt als ik de kaak verplaats, maar iedereen is anders. Andersom, als patiënten niet tevreden zijn, zullen we samen het probleem analyseren. De patiënt moet specifiek aanduiden waar hij niet tevreden over is. Mocht het probleem gegrond zijn, zal ik aanbieden de operatie opnieuw uit te voeren. Dit laatste komt gelukkig uiterst zelden voor.

- Welke operatie vormt voor u de grootste uitdaging?

Iedere osteotomie doen blijft altijd een uitdaging. Nog mooier, nog beter enzovoorts. Ik ben een perfectionist en ga voor het optimale. Althans, ik doe mijn best om voor het optimale te gaan.

- Hoe gaat u om met emoties en gevoelens van patiënten? Heeft u het gevoel gewaardeerd te worden door uw patiënten en zo ja, op wat voor manier wordt dit dan geuit? 
Ik probeer me altijd zo goed mogelijk in te leven in de patiënt. Als iemand volledig door de angst gegrepen is, vraag ik waarom diegene bang is. Ik neem uitgebreid de tijd om patiënten op hun gemak te stellen en ik probeer een zo realistisch mogelijk beeld van de ingreep en de periode erna te geven. Ik hecht er veel waarde aan om duidelijkheid te bieden. Verder probeer ik de angst te begrijpen, maar aan de andere kant moeten patiënten ook begrijpen dat wij er alles aan doen om de situatie draaglijk te maken. Zoals gezegd mogen patiënten van mij vaker terugkomen als ze met vragen of onzekerheden zitten. Ik probeer vóór de operatie het grootste gedeelte van de angst en onzekerheden weg te halen, want als de dag eenmaal is aangebroken en de patiënt op de operatietafel ligt, zeg ik niets meer. Dan is het te laat om vragen te stellen.

Als patiënten écht te bang zijn, zeg ik dat ze de operatie niet moeten doen. Dan heeft het geen zin en adviseer ik ze later terug te komen. Ik heb wel eens een patiënt gehad die erg bang was. Die is een paar jaar later terug gekomen en toen ging het beter.

- Wat vindt u van de blog? Bent u een vaste lezer?
Ja, ik kijk regelmatig op de blog. Mijn secretaresse is ook volledig op de hoogte. Ze komt dan vaker naar me toe om me de laatste updates te geven.

Je blog is heel bekend geworden. Deze wordt veel gelezen en ik denk dat veel mensen er iets aan hebben. Er staat ontzettend veel bruikbare informatie op, zeker ook over voeding. Voeding is een belangrijk aspect. Vóór de operatie gelooft iedereen het wel, maar na de operatie wil iedereen meteen aan de hamburgers en frieten. Je laat inzien dat er qua voeding veel alternatieven zijn. Al deze aspecten maken de blog tot een fantastisch geheel.

Ook op één van onze vergaderingen werd een stukje uit de blog gebruikt m.b.t. informatieverwerking. Ik heb er zelf veel informatie uit kunnen halen en zoals gezegd ben ik ook bezig om uitgebreidere informatie voor de patiënt op papier te zetten, maar dit kost ontzettend veel tijd.

- Ten slotte: hoe vindt u het om een bijdrage aan deze blog te leveren?
Leuk! Het is een heel andere tijd waarin we leven. De informatievoorziening gaat op een hele andere manier en het is leuk om daar via jouw blog een bijdrage aan te leveren. Ik ben altijd een beetje huiverig voor blogs. Maar deze is positief, voor hetzelfde geld had het een negatieve blog kunnen zijn. Bij wijze van spreken had ik net een slechte dag gehad, en dan boor je iemand keihard de grond in. Dat vind ik altijd een beetje moeilijk aan dit soort dingen, maar in dit geval is daar absoluut geen sprake van!

Dr. de Jonge, hartelijk bedankt voor uw tijd!

En zo komt er een einde aan het interview. Het was een zeer interessant gesprek met Dr. de Jonge, die alle tijd nam om me van de benodigde informatie te voorzien. Echt super!!

Volgende week ga ik weer eens over mijn eigen vorderingen vertellen. Sinds 2 januari kom ik twee keer per week bij de kaakfysio. Of ik al vorderingen heb gemaakt? Dat lees je volgende week. Tot dan!

Liefs,

Cindy

VOOR- EN NA-FOTO'S KAAKOSTEOTOMIE

Hallo!

WACHT EVEN!! Niet meteen doorscrollen naar de foto's!! Ik heb ook nog iets te vertellen!!

Na lang wachten heb ik eindelijk de foto's van de medisch fotograaf ontvangen. Door een foutje in de communicatie werd mijn geduld aardig op de proef gesteld. Toen de foto's in mijn mailbox verschenen ben ik meteen aan de slag gegaan om de voor-/na-foto's van de kaakosteotomie naast elkaar te zetten. Ik zal mijn tekst deze week kort houden, want ik weet zeker dat jullie meer benieuwd zijn naar de foto's en dat er vast al heel veel mensen zijn die deze tekst niet eens hebben gelezen.......

Als eerste even een foto van vóór het hele traject..... *schaam schaam*

En dan nu..... de foto's van vlak vóór de operatie vergeleken met de eindresultaten (klik op de foto's voor een vergroting)! Yeahhhh!!

Met de klok mee; transformatie van 2009 t/m 2012... Op de foto's van 2009 en 2010 zie je nog mijn scheve neus inclusief hump! Gelukkig is ook dat verleden tijd...

En? En? En? Wat vinden jullie ervan?! Ik zou het tof vinden om reacties over de resultaten te ontvangen.
Als ik met deze foto's de laatste twijfelaars niet over de streep weet te halen, dan weet ik het ook niet meer.........

Volgende week deel 2 van het interview met Dr. de Jonge!

Liefs,

Cindy

Interview met kaakchirurg Dr. de Jonge deel 1

Goedemorgen!

Zoals ik afgelopen vrijdag al in mijn blog schreef publiceer ik vandaag het eerste deel van het vraaggesprek dat ik met Dr. de Jonge heb gehad. Een vraaggesprek waarin ik dieper in ga op alle aspecten rondom het traject van de kaakosteotomie. Volgende week publiceer ik de vóór-/na-foto's en over twee weken komt het tweede deel van het vraaggesprek met Dr. de Jonge aan bod. Veel leesplezier!

- Ten eerste; waarom heeft u ervoor gekozen om kaakchirurg te worden? Hoe bent u hierin gerold? Waarom is kaakchirurgie volgens u zo'n boeiend vak?
Omdat het mij een leuk vak leek en omdat ik na het afstuderen als tandarts dacht “dit kan toch niet alles zijn??” Kaakchirurgie is ontzettend veelzijdig, heel ruim, er is altijd wel iets te beleven op een dag poli.

- Ik neem aan dat u op de hoogte moeten blijven van ontwikkelingen en nieuwe technieken binnen uw vakgebied. Gaat u nog naar cursussen en trainingen?
Ja, ieder jaar ben ik verplicht om me na te scholen. Ik moet 40 studiepunten halen op jaarbasis. Deze kan ik behalen door cursussen te volgen. Met het volgen van één cursus heb je gemiddeld zo’n 8 punten binnen. Over het algemeen volg je dus minimaal 5 cursussen. 

- In het traject richting de kaakosteotomie toe neemt u deel aan een Multidisciplinair Overleg (MDO). Hoe gaat dit precies in zijn werk? Hoe vaak bespreekt u bijvoorbeeld een patiënt met de orthodontist en wat wordt er precies besproken?
We hebben een spreekuur met de orthodontist. Meestal is de patiënt hierbij aanwezig. In dit spreekuur wordt het opgezette plan besproken. De foto’s/modellen worden bekeken en er wordt onderling afgestemd wat de beste behandeling voor de patiënt is.

- Hoe verloopt het traject m.b.t.  de voorlichting die patiënten krijgen in het traject van de kaakosteotomie?

Ik geef zo veel mogelijk voorlichting aan de patiënt over wat er gaat gebeuren. Dit herhaal ik zo vaak mogelijk. Daarbij is mijn stelregel: patiënten mogen en moeten alles vragen, totdat alles duidelijk is. Al zijn het bij wijze van spreken tien keer dezelfde vragen. Een patiënt mag gerust een extra afspraak op de poli maken. Voor mij is het belangrijk dat ik voor zover mogelijk de onzekerheden bij de patiënt weg kan nemen. Op het moment dat een patiënt op de OK is, kan er niets meer gevraagd worden.

Verder ben ik bezig uitgebreidere info voor de patiënt op papier te zetten, maar dat duurt nog even. Het is veel werk om alles uitgebreid en goed uit te werken.

- In het voorlichtingsboekje over de kaakosteotomie wordt kort gesproken over de risico’s van een dergelijke operatie, bijvoorbeeld over het verlies van gevoel in onderlip en kin. Persoonlijk vind ik dat hier nogal luchtig over wordt gedaan en ook in de gesprekken wordt dit punt niet echt aangehaald. Ook andere lotgenoten heb ik hierover horen klagen. In de folder staat tevens dat patiënten geen hinder ondervinden van het gebrek aan gevoel in lip en kin. Inderdaad, geen hinder in de zin van bewegingsbeperking, maar wel hinder in de zin van het gevoel op zich. Vindt u dat patiënten over het algemeen goed worden ingelicht over de risico’s die aan deze operatie kleven?
Dat is merkwaardig. In onze beleving wordt hier van begin af aan op gehamerd. Dit laat ik ook zien aan de hand van filmpjes of aan de hand van een model van een kaak. Er wordt op gehamerd dat het gaat gebeuren. Dat mensen het niet altijd horen is tweeledig: stress in de wachtkamer en “het zal wel meevallen” en achteraf is het dus toch vervelend en valt het niet mee. Ik zeg vaker dat het voelt alsof je een verdoving krijgt. Mensen reageren dan met: “ohh dat is niet erg”. Als ik dan zeg dat dit gevoel ook een jaar kan aanhouden reageren ze hetzelfde. Men kan zich geen voorstelling maken van wat het betekent. Ik zeg ook vaak: “je krijgt na de operatie een dik hoofd”. Mensen kijken dan van: “het zal wel”, maar achteraf valt dit meestal toch tegen. De beleving van degene die het ondergaat en de behandelaar verschilt wel eens en het is heel moeilijk om daar in deze aspecten eenduidig in te zijn.

Hoe groot is de kans op blijvende schade aan één van de zenuwen? Wat als bijvoorbeeld het gevoel in lip en kin na 3 jaar nog steeds niet terug is? Wat is uw mening hierover?
Dat komt dan nooit meer goed. Ik kan ook geen garantie bieden. Mensen die bijvoorbeeld voor hun beroep fluit of saxofoon spelen, zal ik minder snel opereren. Het risico is hiervoor te groot. Ook al ga ik nóg zo voorzichtig te werk, er kan altijd iets gebeuren. In zulke gevallen is de vraag: wat ga je doen? Hoe ga je het doen? Wat is het voor de patiënt waard om het wel of niet te doen? In deze keuzes moet je zeer zorgvuldig zijn.

- Hoe bereidt u zich voor op een operatie? Bestudeert u bijvoorbeeld de avond van tevoren nog de casus van de patiënt? Of komt u 's morgens eerder naar het werk om e.e.a. voor te bereiden?

Iedere operatie wordt vooraf gepland, er wordt gekeken wat de beste behandeling is, welke alternatieven er eventueel zijn. Elk plan wordt uitgebreid met de patiënt besproken. Hoewel alles gepland is, bekijk ik ’s ochtends voor de OK nog even het plan.

- Hoe ziet een OK-dag er voor u uit? Ik werd bijvoorbeeld al om 7.00 uur in het ziekenhuis verwacht, waarna ik u om 7.30 uur op de OK nog even zag. Hoe laat begint uw werkdag dan? Heeft u zich wel eens verslapen of bent u wel eens te laat op het werk verschenen door een file? Wat gebeurt er dan met het OK-programma?
Op een OK-dag ben ik rond 6.15/6.30 uur in het ziekenhuis. Als er een kaakosteotomie op het programma staat kijk ik alles nog even goed na. Alles is voorbereid. Het komt eigenlijk bijna nooit voor, maar het kan zijn dat ik iets over het hoofd heb gezien wat ik nog kan corrigeren. Daarom check ik alles regelmatig. Rond 7.45 uur ga ik naar de OK, waar ik de patiënt begroet. De patiënt wordt in slaap gebracht en ik kijk in de mond of er nog haakjes aan de beugel moeten worden bevestigd. Ik positioneer de patiënt zodanig dat ik overal goed bij kan. De operatie kan dan beginnen. Tijdens de operatie hangen er foto’s van de patiënt en het operatieplan aan de muur. Voor mij is dit een checklist.

Over het te laat komen; nee, ik ben nog nooit te laat gekomen en ik ga ook nooit te laat komen, tenzij ik word aangereden of er iets anders buiten mijn macht om gebeurt. Te laat komen is voor mij absoluut onbespreekbaar. Als ik op de OK of de poli moet staan, ben ik op tijd.

- Komt u tijdens een kaakosteotomie wel eens voor verrassingen te staan? Bijvoorbeeld dat de werkelijke situatie afwijkt van de computersimulatie? Het gaat toch allemaal om millimeters of nog minder.....

Nee, verassingen zijn er eigenlijk niet. Je houdt bij de planning al rekening met een eventuele “complicatie/ probleem”. Mocht dit zich voordoen dan los je dat op. Een voorbeeld: het komt zelden voor, maar het gebeurt wel eens dat een kaak verkeerd breekt. Dit wordt een bad split genoemd. In 20 jaar tijd is dit maar 2x voorgekomen. Dan heb je iets meer last, maar je lost het op.

- Waarom duurt een kaakosteotomie zo lang? Ik ben ruim 4,5 uur onder zeil geweest. Heeft u dan ook tijd voor een kopje koffie? Ik neem aan dat u niet 4,5 uur achter elkaar zeer geconcentreerd kan werken.
Een gecombineerde boven- en onderkaak osteotomie duurt tussen de 3 en de 4 uur. Iedere patiënt is anders, en een kleine verplaatsing is vaak makkelijker dan een grote. Tussendoor is er geen tijd voor koffie. We opereren altijd met z’n tweeën en houden elkaar zo dus scherp. De operatie duurt zo lang omdat het om precisie gaat. Je breekt de kaak voorzichtig omdat je de zenuwen intact wil houden. Het lastigste is om de kaak zo te plaatsen dat de gewrichten goed blijven staan. Daar zijn technieken voor om het zo secuur mogelijk te doen. Dit kost tijd. Ook het plaatsen van de plaatjes kost veel tijd, want je kan niet gewoon zeggen: “ik zet er een plaat op en ik duw hem er tegenaan”. De platen moeten zo passief mogelijk tegen het bot aan liggen. Alle aspecten worden tijdens de operatie vaak gecontroleerd.

- Ik heb wel eens gelezen dat de neus na een kaakoperatie kan veranderen. Hoe zit dat?
Ja, dat kan. Als de kaak naar boven wordt geplaatst en het neustussenschot wordt niet voldoende ingekort, kan de neus een bocht maken. Dit uit zich in een scheefstand. Daarom moet er altijd goed gecontroleerd worden of het neustussenschot voldoende is ingekort. Na de kaakoperatie kan de neus sowieso tijdelijk een scheefstand vertonen. Dit komt door de beademingsbuis die tijdens de operatie in de neus zit. Dit trekt vanzelf bij.

- Als u 's avonds aan bed komt bij de patiënt om te vertellen dat de OK is geslaagd en u de patiënt ziet liggen, heeft u dan niet soms het gevoel: "wat heb ik die patiënt toch aangedaan?" M.a.w.: neemt u uw werk wel eens mee naar huis?

Nee, ik heb nooit dat gevoel omdat alles vooraf met de patiënt besproken is. In mijn beleving heb ik alles verteld en voldoende informatie gegeven. Ik leef wel mee, maar heb niet het gevoel, “ojee, wat heb ik ze aangedaan”. Mijn werk is mijn hobby, mijn lust en mijn leven. Soms neem je dat mee naar huis, maar nooit vervelend. Thuis denk ik bijvoorbeeld wel eens na over oplossingen, hoe ik bepaalde zaken aan ga pakken.

Dit was het eerste gedeelte van het vraaggesprek met Dr. de Jonge. Ik hoop dat de medisch fotograaf mij in de loop van de week de foto's doorstuurt, zodat ik deze volgende week kan publiceren. Sorry, ik weet dat jullie nieuwsgierig zijn, maar jullie zullen nog even moeten wachten!! Zelf zal ik ook nog even geduld moeten opbrengen.... en ja, ik geef toe; dat is bést moeilijk. ;)

Liefs,

Cindy

Helaas, nog geen foto's van de medisch fotograaf

Hallo!

De titel zegt het al...... ik heb de foto's van de medisch fotograaf nog steeds niet ontvangen. Ik hoopte ze aanstaande maandag te kunnen plaatsen, maar dit feestje kan helaas geen doorgang vinden. Hier baal ik behoorlijk van, want net als jullie had ik zelf ook enorm naar de foto's uitgekeken! Hopelijk krijg ik ze ergens volgende week in mijn mailbox, zodat ik de vóór-/nafoto's op maandag 21 januari kan plaatsen.

In plaats van de voor-/nafoto's komt er komende maandag een uitgebreid vraaggesprek met mijn kaakchirurg Dr. de Jonge op de blog. Recent heb ik ruim een uur met hem over het onderwerp van de blog gepraat. De uitwerking van het vraaggesprek is nu gereed voor publicatie. Geloof me, het is écht de moeite waard, dus neem vooral komende maandag even een kijkje!

Ik wens iedereen een fijn weekend en tot maandag.. :)

Liefs,

Cindy

Eerste keer kaakfysio + op controle bij Dr. de Jonge + Medisch fotograaf

Hallo!

Hoewel de meeste Kerstbomen alweer zijn opgeruimd en de Drie Koningen alweer vertrokken zijn, vind ik dat ik jullie evengoed alsnog een gelukkig nieuwjaar mag wensen. Bij deze: Happy New Year!! We hebben er een mooi feestje van gemaakt, mijn eerste beugelloze jaarwisseling sinds 2009. Dat moest natuurlijk gevierd worden...

Happy New Year!

Samen met mijn grootste steun en toeverlaat

De tijd vliegt... De eerste week van het nieuwe jaar is alweer voorbij. In deze week heb ik meteen maar weer de routine van het afgelopen jaar opgepakt. Dat wil zeggen: de bezoekjes aan de dokter, tandarts, kaakchirurg, mondhygiënist en fysiotherapeut zijn weer begonnen. Aaarghh!! Langzamerhand begin ik er schoon genoeg van te krijgen. Ik ben niet zo bang meer als van tevoren, maar toch: "I'm pretty tired of this shit". In het afgelopen 2,5 jaar heb ik in totaal meer dan 80 bezoeken gebracht aan allerlei specialisten. Ik ben blij dat ik nu iets minder vaak naar het ziekenhuis hoef. Daar tegenover staat dat de kaakfysio is gestart. Hier ga ik voorlopig 2x per week naar toe dus ook hier gaat behoorlijk veel kostbare tijd en energie in zitten. Maargoed, alles voor het goede doel!!

Laten we eens beginnen bij het eerste bezoek aan de kaakfysio, afgelopen woensdag. Vol goede moed ging ik op weg naar Bastian, een fysio die me vorig jaar al eens super heeft geholpen. Hij heeft ook veel kennis over de kaak en zal mij de komende tijd proberen op weg te helpen. Ik werd vriendelijk onthaald en na de standaard nieuwjaarswensen was het tijd om te beginnen. Na enkele onderzoekjes zoals het controleren van de beweeglijkheid van de kaak en het controleren van de spieren en gewrichten kwam Bastian tot de conclusie dat mijn onderkaak een afwijking naar rechts heeft bij het openen van de mond. De onderkaak trekt als het ware naar rechts als ik mijn mond open. Dit zorgt voor problemen. Als ik de mond weer sluit staat alles weer kaarsrecht. Toen ik thuis kwam moest ik dit natuurlijk wel even met eigen ogen zien en ja, het valt inderdaad wel op. Ik moet van Bastian voor de spiegel oefenen met het openen en sluiten van de mond en de scheefstand proberen te corrigeren door mijn onderkaak naar links te bewegen. Dit is moeilijk. De spieren zitten helemaal vast, rechts meer dan links. Rechts ervaar ik, zoals ik al vaker heb gezegd, de meeste last. Tijdens de eerste behandeling heeft Bastian mijn hoofd en mijn kaak vanaf de buitenkant gemasseerd. Dat was op zijn zachtst gezegd: HEFTIG!! Ik moest echt de pijn verbijten en ik was dan ook blij toen Bastian aan gaf dat de eerste behandeling er op zat. De dagen na de behandeling heb ik een flinke reactie gehad. Drukpijn en een zeurend gevoel op de plekken waar hij heeft gemasseerd, maar ook oorpijn die tot op de dag van vandaag veel duidelijker aanwezig is en door trekt in de kaak. Het zal er wel bij horen... Vanaf nu ga ik twee keer per week naar de fysio, op maandag en donderdag. Straks ben ik dus ook weer van de partij. Nou, ik kijk er nu al naar uit, NOT!

Afgelopen vrijdag ben ik op controle geweest bij Wim (mondhygiënist) en Dr. de Jonge. Ik was er wel een beetje bang voor dat ik aangesproken zou worden door Wim. Vorige keer was hij namelijk niet helemaal tevreden over mijn tandvlees. Op zijn advies ben ik de gum picks gaan gebruiken en ik moet zeggen: mijn tandvlees ziet er nu écht gezond uit. Dat kon ook niet anders, want ik besteed heel veel tijd en aandacht aan mijn gebit. Mijn tanden moet ik nu koesteren, toch? Desalniettemin moest ik de bevestiging van Wim nog even krijgen. Gelukkig kreeg ik die ook.... Na een half minuutje in de mond te hebben gekeken kwam hij al tot de conclusie dat het er allemaal goed uit zag. Pfjieuw, wat een opluchting!

Even het inmiddels goed gevulde dossier nakijken voordat er gestart kon worden

Daarna ging Wim de kaakchirurg erbij halen. Dr. de Jonge had het druk, maar ik hoefde gelukkig niet lang te wachten. Na een kort praatje mocht ik weer plaatsnemen in de behandelstoel. Dr. de Jonge controleerde de mondopening, de beweeglijkheid enzovoorts. Het zag er allemaal goed uit en volgens mij is hij zelf ook tevreden over de resultaten. Ik ook hoor!! Hij vroeg of ik nog vragen had. Even twijfelde ik. Ja, vragen had ik misschien wel, maar daar wist ik toch het antwoord al op. Dat zou namelijk het volgende woord zijn geweest: TIJD! Dus heb ik negatief geantwoord op de vraag of ik nog vragen voor hem had. Ik heb hem ook niets verteld over de conclusie die Bastian had getrokken. Ik ga eerst maar eens kijken of Bastian me op weg kan helpen en de scheefstand voor me weg kan werken. Zo niet, dan geef ik het volgende keer bij Dr. de Jonge aan. Die volgende keer is overigens pas over een half jaar. Begin juli moet ik weer op controle komen bij Wim en Dr. de Jonge. Nadat ik Dr. de Jonge de hand had geschud, mocht ik nog even richting de Medisch Fotograaf voor het maken van een kaakosteotomie-reeks. 

Dr. de Jonge

Eenmaal daar aangekomen moesten we nog even wachten. We waren de eerste "klanten" van de dag en nog niet alle spullen waren gereed. Het duurde echter niet lang voordat ik plaats mocht nemen op de kruk en de fotoshoot kon beginnen. De fotoshoot, die voor mij inmiddels als routine voelde. Mond dicht, lip ontspannen, lachen, opzij kijken, liniaal boven mijn neus, wangspreider in mijn mond, op een houten stokje bijten en een spiegel in de mond... Ach, het is bekend terrein voor me. In eerste instantie herkende de medisch fotograaf me niet meer, maar toen Archel foto's ging maken en ik over mijn blog vertelde ging er een lichtje branden. Ja, hij wist het weer!! Ik ben ook zo erg veranderd!! Het doet me eigenlijk deugd dat mensen me niet meer herkennen. Het klinkt raar, maar ik ervaar dat als iets positiefs, want ik ben heel blij dat ik niet meer op de oude Cindy lijk. Ook met de medisch fotograaf heb ik kort over de blog gepraat en hij stond er (net zoals de meeste mensen) versteld van dat de blog zoveel bezoekers trekt. Ik heb nog even geregeld dat ik de fotosessie toegestuurd krijg, zodat ik weer enkele foto's op de blog kan plaatsen. Waarschijnlijk krijg ik de foto's in de loop van deze week in mijn mailbox. Dan zal ik er meteen een aantal op de blog plaatsen. Volgende week maandag zal ik dan de voor-/na-foto's naast elkaar zetten, zodat de verschillen tussen vroeger en nu goed zichtbaar zijn. Ik ben zelf ook reuze benieuwd! Ik bedoel; ik besef dat de verschillen erg groot zijn, maar als ik de foto's concreet naast elkaar ga zetten is het verschil pas echt goed te zien. Nog even afwachten dus. Check de komende week nog maar eens de blog om te kijken of de foto's al zijn geplaatst.

Say cheese!

:)

Zo hey, dat was weer een heel verhaal vol ervaringen. Ik ga deze blog maar eens afronden, want ik moet me klaar gaan maken. Straks mag ik me weer melden bij de fysio. Ik hoop écht dat ik snel vooruitgang ga boeken, maar met Bastian heb ik daar alle vertrouwen in.

"I gotta stay strong and keep the faith... Faith in total recovery!!"

Tot gauw!

Liefs,

Cindy