Goedemorgen!
Met bovenstaande quote begin ik deze blog. Een quote die zegt dat je in je
leven zelf de touwtjes in handen hebt. Gaat het allemaal niet zoals je wilt?
Dan kun je twee dingen doen. De situatie accepteren of al je moed bij elkaar
rapen en ervoor te gaan. Deze ervaring heb ik ook in mijn kaakosteotomietraject
gehad. Ging het niet zoals ik wilde? Accepteren? Nee! Mijn perfectionisme staat
mij niet toe om dingen te accepteren zoals ze zijn. Ik wil beter. Ik wil meer.
Ik wil 100% genezing. Ik wil perfectie. Punt.
Toen ik vóór mijn Kids&CO avontuur nog even bij Dr. de Jonge op bezoek was raakten we aan de praat over quotes en levenslessen. We kwamen erachter dat we hier beiden in geïnteresseerd zijn. Zijn computer staat vol met quotes en hij kwam op het idee om een hele map quotes naar mijn USB-stick te kopiëren. Dit komt mij nu goed van pas. In mijn vrije uurtjes lees ik regelmatig een aantal van deze quotes. Ze geven me inspiratie. Aan de hand van een aantal quotes die ik van Dr. de Jonge kreeg wil ik enkele situaties uit het kaakosteotomietraject bespreken.
“If I can’t be beautiful, I want to be invisible”
Zo dacht ik enkele jaren geleden, voordat ik het traject in ging. Ik schaamde me, ging niet graag de straat op. Als ik boodschappen moest doen of in de stad moest zijn, legde ik mijn route altijd in rap tempo af, zodat ik zo snel mogelijk weer thuis zou zijn. Hetzelfde met feestjes; graag kwam ik er niet. Het liefste zou ik willen dat niemand me zag. Als ik toch niet mooi kon zijn, waarom moest iemand me dan zien en waarom zou ik het mezelf aandoen om als een onzeker meisje in de mensenmassa op te gaan. Ik had destijds echt veel issues met mezelf… totdat tandarts Scuric in beeld kwam en alles heel snel ging. Hoe dat allemaal is gelopen is inmiddels bij iedereen wel bekend. En zo niet; lees dan de blog maar eens goed door. ;)
“Everything will be ok in the end”
Toen eenmaal duidelijk was welk traject ik in ging, heb ik deze zin vaak tegen mezelf herhaald. In mijn hoofd, maar ook hardop. “Alles komt goed”, kreeg ik vaak van buitenaf te horen. In de periode voor de operatie kon ik hier wel eens fel op reageren door te zeggen: “Ja, jullie hebben makkelijk praten! Jullie hoeven dit allemaal niet te ondergaan! jullie hebben geen stomme rotbeugel! Jullie kaken hoeven niet gebroken te worden! Jullie hoeven niet in het ziekenhuis te liggen! Jullie hoeven niet onder narcose! Jullie hoeven niet 8 weken lang vloeibaar te eten, dus hou je kop maar”. Zo ging het maar door. Allemaal goedbedoelde opstekers, maar ze kwamen bij mij niet echt aan. Ik was mezelf niet. Vreselijk als ik daar nu op terugkijk, maar bovenstaande quote is wel de waarheid. Alles komt vroeg of laat goed. De een moet er harder voor vechten dan de ander, maar alles komt uiteindelijk op zijn pootjes terecht. Kijk maar naar mij! Ik ben diep moeten gaan en ik heb heel hard moeten vechten, maar na deze transformatie sta ik steviger dan ooit in mijn schoenen. Niemand die mij nog iets maakt!
"Being happy doesn’t mean that everything is perfect. It means that you’ve decided
to look beyond imperfections”.
De ongemakken die ik nu, 1 jaar en 2 maanden post-OK nog ervaar, zijn vervelend. Ik heb er alleen voor gekozen dat dit mijn geluksgevoel niet in de weg staat. Natuurlijk ben ik nog wel eens gefrustreerd en heb ik er slechte dagen tussen zitten, maar mijn vechtersmentaliteit en doorzettingsvermogen laten het niet toe om me ongelukkig te voelen. Accepteren is een groot woord, maar ik leer langzaam met de ongemakken leven. Zoals ik al zei maakt mijn perfectionisme het moeilijk om zaken te accepteren. En zo lang er nog iets aan gedaan kan worden, ga ik ervoor. Ik neig daarom ook om nog eens terug te gaan naar de fysio en hem eens te laten kijken hoe de zaken ervoor staan. Misschien zie ik het allemaal wel anders.
“A smile is the most beautiful curve on a womans body”Absoluut waar. Nu ik mijn glimlach voor niemand meer wil verbergen, is mijn uitstraling ook helemaal veranderd. Dat hebben jullie in een van de vorige blogs al kunnen zien toen ik nog een voor- en na-foto plaatste. Een gezonde glimlach doet zó veel voor de uitstraling. Tegenwoordig heb ik een zachte en rustige uitstraling. Ook mijn eigen tandarts zei vorig jaar een paar weken na de operatie al dat mijn gezicht nu veel meer in balans is. Waar vorig jaar nog de onzekerheid, stress en angst van mijn gezicht af te lezen waren, is het nu een en al tevredenheid wat ik uitstraal. Ja, ik kan oprecht zeggen: de glimlach is de mooiste curve van het vrouwelijk lichaam.
“Share your sparkle wherever you are”
Nu ik zo tevreden ben, wil ik mijn succesverhaal met zo veel mogelijk mensen delen. Overal waar ik kom kunnen mensen niet om mijn glimlach heen. Ik ben vrolijk, enthousiast maar bovenal sociaal. Vroeger zou ik het liefst stil in een hoekje gaan zitten, maar tegenwoordig stap ik op mensen af en klets een eind weg. Ik vind dat ik met trots mag laten zien waar ik zo lang voor heb gevochten. De meeste mensen hier in het hotel kennen mijn verhaal natuurlijk niet en denken gewoon dat ik een spontane meid ben. Totdat ze mijn naam “googlen” en erachter komen wat voor een verhaal er achter deze glimlach zit.
Ik kan trouwens serieus zien welke zoekwoorden bezoekers gebruiken op google. Er zijn een aantal mensen geweest die op google “cindy van de moosdijk club paradiso” hebben ingevuld, dus er zullen inmiddels wel genoeg gasten zijn geweest die de blog hebben ontdekt. Komen ze er alsnog achter waarom ik de hele dag met een “big smile” op mijn gezicht rondloop. Dat komt niet alleen door alle geweldige kids die hier rondhuppelen!
Alle geweldige kids, alle geweldige mensen hier binnen Club Paradiso van wie ik in minder dan twee weken afscheid moet gaan nemen. Dat wordt moeilijk! Ik ga dan nu ook maar snel weer eens afsluiten, zodat ik nog genoeg quality time heb met alle leuke mensen hier.
Tot gauw!
Liefs,
Cindy
PS1 Afgelopen vrijdag, 5 juli, was het trouwens 3 jaar geleden dat bij mij de plaatjesbeugel geplaatst werd! Sommige datums blijven nu eenmaal in mijn hoofd rondspoken. ;)
PS2 In de volgende blog heb ik jullie iets GE-WEL-DIGS te vertellen, althans; persoonlijk vind ik het echt té gek. Nog even een weekje wachten. Houd de blog in de gaten!
Toen ik vóór mijn Kids&CO avontuur nog even bij Dr. de Jonge op bezoek was raakten we aan de praat over quotes en levenslessen. We kwamen erachter dat we hier beiden in geïnteresseerd zijn. Zijn computer staat vol met quotes en hij kwam op het idee om een hele map quotes naar mijn USB-stick te kopiëren. Dit komt mij nu goed van pas. In mijn vrije uurtjes lees ik regelmatig een aantal van deze quotes. Ze geven me inspiratie. Aan de hand van een aantal quotes die ik van Dr. de Jonge kreeg wil ik enkele situaties uit het kaakosteotomietraject bespreken.
“If I can’t be beautiful, I want to be invisible”
Zo dacht ik enkele jaren geleden, voordat ik het traject in ging. Ik schaamde me, ging niet graag de straat op. Als ik boodschappen moest doen of in de stad moest zijn, legde ik mijn route altijd in rap tempo af, zodat ik zo snel mogelijk weer thuis zou zijn. Hetzelfde met feestjes; graag kwam ik er niet. Het liefste zou ik willen dat niemand me zag. Als ik toch niet mooi kon zijn, waarom moest iemand me dan zien en waarom zou ik het mezelf aandoen om als een onzeker meisje in de mensenmassa op te gaan. Ik had destijds echt veel issues met mezelf… totdat tandarts Scuric in beeld kwam en alles heel snel ging. Hoe dat allemaal is gelopen is inmiddels bij iedereen wel bekend. En zo niet; lees dan de blog maar eens goed door. ;)
“Everything will be ok in the end”
Toen eenmaal duidelijk was welk traject ik in ging, heb ik deze zin vaak tegen mezelf herhaald. In mijn hoofd, maar ook hardop. “Alles komt goed”, kreeg ik vaak van buitenaf te horen. In de periode voor de operatie kon ik hier wel eens fel op reageren door te zeggen: “Ja, jullie hebben makkelijk praten! Jullie hoeven dit allemaal niet te ondergaan! jullie hebben geen stomme rotbeugel! Jullie kaken hoeven niet gebroken te worden! Jullie hoeven niet in het ziekenhuis te liggen! Jullie hoeven niet onder narcose! Jullie hoeven niet 8 weken lang vloeibaar te eten, dus hou je kop maar”. Zo ging het maar door. Allemaal goedbedoelde opstekers, maar ze kwamen bij mij niet echt aan. Ik was mezelf niet. Vreselijk als ik daar nu op terugkijk, maar bovenstaande quote is wel de waarheid. Alles komt vroeg of laat goed. De een moet er harder voor vechten dan de ander, maar alles komt uiteindelijk op zijn pootjes terecht. Kijk maar naar mij! Ik ben diep moeten gaan en ik heb heel hard moeten vechten, maar na deze transformatie sta ik steviger dan ooit in mijn schoenen. Niemand die mij nog iets maakt!
De ongemakken die ik nu, 1 jaar en 2 maanden post-OK nog ervaar, zijn vervelend. Ik heb er alleen voor gekozen dat dit mijn geluksgevoel niet in de weg staat. Natuurlijk ben ik nog wel eens gefrustreerd en heb ik er slechte dagen tussen zitten, maar mijn vechtersmentaliteit en doorzettingsvermogen laten het niet toe om me ongelukkig te voelen. Accepteren is een groot woord, maar ik leer langzaam met de ongemakken leven. Zoals ik al zei maakt mijn perfectionisme het moeilijk om zaken te accepteren. En zo lang er nog iets aan gedaan kan worden, ga ik ervoor. Ik neig daarom ook om nog eens terug te gaan naar de fysio en hem eens te laten kijken hoe de zaken ervoor staan. Misschien zie ik het allemaal wel anders.
“A smile is the most beautiful curve on a womans body”Absoluut waar. Nu ik mijn glimlach voor niemand meer wil verbergen, is mijn uitstraling ook helemaal veranderd. Dat hebben jullie in een van de vorige blogs al kunnen zien toen ik nog een voor- en na-foto plaatste. Een gezonde glimlach doet zó veel voor de uitstraling. Tegenwoordig heb ik een zachte en rustige uitstraling. Ook mijn eigen tandarts zei vorig jaar een paar weken na de operatie al dat mijn gezicht nu veel meer in balans is. Waar vorig jaar nog de onzekerheid, stress en angst van mijn gezicht af te lezen waren, is het nu een en al tevredenheid wat ik uitstraal. Ja, ik kan oprecht zeggen: de glimlach is de mooiste curve van het vrouwelijk lichaam.
“Share your sparkle wherever you are”
Nu ik zo tevreden ben, wil ik mijn succesverhaal met zo veel mogelijk mensen delen. Overal waar ik kom kunnen mensen niet om mijn glimlach heen. Ik ben vrolijk, enthousiast maar bovenal sociaal. Vroeger zou ik het liefst stil in een hoekje gaan zitten, maar tegenwoordig stap ik op mensen af en klets een eind weg. Ik vind dat ik met trots mag laten zien waar ik zo lang voor heb gevochten. De meeste mensen hier in het hotel kennen mijn verhaal natuurlijk niet en denken gewoon dat ik een spontane meid ben. Totdat ze mijn naam “googlen” en erachter komen wat voor een verhaal er achter deze glimlach zit.
Ik kan trouwens serieus zien welke zoekwoorden bezoekers gebruiken op google. Er zijn een aantal mensen geweest die op google “cindy van de moosdijk club paradiso” hebben ingevuld, dus er zullen inmiddels wel genoeg gasten zijn geweest die de blog hebben ontdekt. Komen ze er alsnog achter waarom ik de hele dag met een “big smile” op mijn gezicht rondloop. Dat komt niet alleen door alle geweldige kids die hier rondhuppelen!
Alle geweldige kids, alle geweldige mensen hier binnen Club Paradiso van wie ik in minder dan twee weken afscheid moet gaan nemen. Dat wordt moeilijk! Ik ga dan nu ook maar snel weer eens afsluiten, zodat ik nog genoeg quality time heb met alle leuke mensen hier.
Tot gauw!
Liefs,
Cindy
PS1 Afgelopen vrijdag, 5 juli, was het trouwens 3 jaar geleden dat bij mij de plaatjesbeugel geplaatst werd! Sommige datums blijven nu eenmaal in mijn hoofd rondspoken. ;)
PS2 In de volgende blog heb ik jullie iets GE-WEL-DIGS te vertellen, althans; persoonlijk vind ik het echt té gek. Nog even een weekje wachten. Houd de blog in de gaten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten