Angst- en traumaverwerking door middel van de MatriXmethode

Goedemorgen!

Van een vol, ongestructureerd en druk hoofd naar een leeg en opgeruimd hoofd binnen een uur. Ik was sceptisch, geloofde het niet, maar toch stond het na een uur concreet op papier. En niet alleen op papier. Nog veel belangrijker, ook in mijn hoofd was het een stuk rustiger. Ongelooflijk! Ik ben overtuigd, maar dat ging niet vanzelf. Mijn ervaring met de MatriXmethode.

De MatriXmethode wordt o.a. gebruikt voor behandelingen van angsten en trauma's. Het hele kaakosteotomietraject heeft ontzettend veel indruk op me gemaakt. Als ik pijn heb aan mijn kaken speelt zich in mijn hoofd vanzelf een filmpje af van de operatiedag. De aankomst in het ziekenhuis, de rit naar de OK, het moment dat ik onder narcose ging, hoe ik wakker werd en daarna het verblijf op mijn kamer. Op mijn netvlies, zeg ik je. Helder. Dat filmpje is best belastend voor me. Ik visualiseer alles in mijn leven. Als iemand over een hond praat, zie ik al een hondje rondhuppelen. Als iemand over een vakantie praat, maak ik op basis van het verhaal in mijn hoofd een eigen filmpje over hoe het eruit zou zien. Het filmpje over de operatiedag dat ik in mijn hoofd afspeel is dus ook heel realistisch. Ik voel, ik zie, ik hoor, ik denk en ik ruik alles weer. Ik beleef het weer. Dat is vervelend. De MatrixMethode helpt om de 'angel' eruit te halen. Het gedeelte wat bij mij dus zoveel indruk heeft gemaakt.

Zoals ik in mijn vorige blog al schreef werd ik onlangs benaderd door Marielle, een gedreven "MatrixCoach". Op Twitter zag ze mijn tweets over tandarts, kaakchirurg, klachten, triggerpoints enzovoorts. Ze zocht contact en zo ontstond er interessante interactie. Ze legde me van alles uit over de MatriXmethode. "Het zal wel", dacht ik. Wat kun jij wél wat andere professionals niet lukt? Toch wist ze me te overtuigen. "Proberen kan altijd en als het niet lukt heb ik niet veel tijd verspild", dacht ik. De MatriXmethode beweert namelijk angsten en trauma's binnen een uur weg te kunnen werken. Te mooi om waar te zijn? Ik plande een Skype-gesprek met Marielle. Dit vond afgelopen donderdagavond plaats.

In de voorbereiding op dit gesprek moest ik een tekening van mijn hoofd maken. Hoe ga ik dat in vredesnaam aanpakken? Na enkele 'voorbeeld-Matrixhoofden' te hebben opgezocht, ging ik aan de slag met mijn eigen hoofd. Ik wist dat mijn hoofd vaak vol zit, maar dat het er zo uit zou komen te zien?!

Wat ik ermee aan moest wist ik eigenlijk niet zo goed. Dat werd al snel duidelijk bij aanvang van het Skype-gesprek. Mijn hoofd moest eerst 'opgeruimd' worden. Ik moest gaan visualiseren. Alle woorden moest ik gaan onderbrengen in categorieën, die herkenbaar zijn door een door mijzelf bedacht symbool. Uiteindelijk kwamen er 7 categorieën naar voren met ieder een eigen symbool: agenda, hart, huis, zon, ziekenhuis, wolk met regen, tafel met stoelen. Alle woorden uit mijn 'volle' hoofd kunnen ergens in thuisgebracht worden. Dit was het resultaat......: een opgeruimd hoofd. Nu denkt natuurlijk iedereen: "op papier, ja!" Maar echt, ook in mijn hoofd voelde het een stuk rustiger. Bizar!

Oké, ik had een opgeruimd hoofd en als ik het toe ga spitsen op het verwerken van de kaakoperatie: de pijn, frustraties, boosheid, angsten zitten nu wel in een hokje, maar ze zijn nog overduidelijk aanwezig. Buiten het feit dat ik ze in een hokje had gezet, was er niets veranderd. De enige verandering was dat mijn hoofd er niet meer uit zag als één grote warboel. Het stukje verwerking komt pas nadat het hoofd is opgeruimd. Oké, vaag, maar ik had vertrouwen in Marielle. Zij is tenslotte de professional...

We gingen over op het stukje verwerking van de kaakoperatie. Zoals ik al zei draai ik in mijn hoofd iedere dag het filmpje van de operatiedag af. Dat is vervelend, ik beleef alles nog een keer. Het slijt maar héél langzaam en de angel (datgene wat het meest indruk op me heeft gemaakt) zit er nog altijd in.

Ik moest aangeven welk stukje 'film' mij nog het meest pijn doet en of dit op het gebied van zien, horen, voelen, denken was. Ik vond het moeilijk om één bepaald stukje uit te kiezen, maar besloot te kiezen voor het stukje film van het wakker worden uit de narcose. Dat was echt heftig! Ik was gedesoriënteerd, had pijn, wist niet wat er was gebeurd, was aan het kreunen en steunen. Heel eng om de controle over jezelf kwijt te zijn. Ik voelde alsof mijn hoofd ontplofte, alsof mijn hersenen dubbel geklapt waren. Dit moest ik van Marielle visualiseren. Het stukje film moest ik in gedachte 'uitknippen' en buiten mijn hoofd in een zogenaamd vulkaantje gooien. Vernietigen. Daarna van binnen en van buiten 'schoonmaken' en op de lege plek (het stukje weggeknipt filmpje) iets moois neerzetten. Ik koos voor een diamant, want tegenwoordig zeg ik: "shine bright like a diamond!" Als ik nu het filmpje afspeel, komt er bij mij een beter gevoel naar voren dan eerst. Maar... dat was niet het enige stukje film dat mij nog pijn deed. Het onder narcose brengen vond ik ook eng, omdat ik bang ben voor awareness. Dit stukje film pakten we hetzelfde aan als het eerste stukje. Uitknippen, weggooien, vernietigen, schoonmaken en er iets moois voor in de plek zetten. Wonderbaarlijk, maar het lukte me. Zo gingen we nog even door, totdat het filmpje geen pijnlijke gevoelens meer naar boven bracht. Ik ben nu een paar dagen verder en het filmpje speelt nog iedere dag door mijn hoofd, maar ik heb er geen angstige of vervelende gevoelens bij. Dit komt omdat ik leuke dingen in het filmpje heb gezet. Dingen die me een goed gevoel geven. Hoe het over een week gaat weet ik natuurlijk niet, maar ik weet nu hoe ik mijn gedachten aan kan passen. Je gedachten hebben zoveel invloed op hoe je je voelt! Die gedachten kunnen met de MatriXmethode makkelijk aangepakt worden. Het klinkt misschien allemaal vaag en als ik het zelf zo lees is dat het ook, maar beter kan ik het niet omschrijven. De MatriXmethode valt moeilijk uit te leggen en misschien moet je het zelf gewoon eens beleven. Iedereen heeft wel een angst en dit kan met deze methode opgelost worden. Natuurlijk heb ik maar een klein stukje aangepakt, maar ik ben ervan overtuigd dat deze methode effectief is. Als je op zoek bent naar een goede coach, kun je Marielle eens raadplegen. Een enthousiaste en gedreven MatriXcoach. Meer informatie en contactgegevens vind je op haar website: http://www.hoofdstrategie.nl/

Afijn, dat was dat. Afgelopen donderdag ben ik weer bij Raymond geweest. Ik kwam weer lekker opgefokt binnen. Ik had tot half 4 gewerkt en moest om half 5 bij Raymond zijn. Lekker haasten dus! Het scheelt dat ik altijd snel tot rust kom als ik daar kom. Ongelooflijk, maar wat heeft die man een rust over zich heen. Ik vertelde hem dat ik het nog best moeilijk vind om de echte triggerpoints te vinden. Overal waar ik duw is het wel gevoelig, maar om dat echte herkenbare gevoel op te roepen, daar heb ik nog wat moeite mee. Samen zijn we eens gaan kijken en uiteindelijk kon ik de plekjes vinden. Daar ga ik nu dus thuis weer mee aan de slag. We hadden het nog even over dry needling. Vorige keer had hij een paar naalden in mijn schouders gestoken. Wat heb ik daar een spierpijn van gehad, maar wat voelde het goed! Raymond zei dat dry needling ook in de kaken kan worden gebruikt, maar dat hij dat nog als alternatief ziet voor als de massages niet werken. Ik ging er meteen overheen en zei: kom maar, steek er maar een naald in. Samen besloten we het gewoon te proberen. Hij zou wel maar één kant behandelen, want stel je voor als ik spierpijn zou krijgen aan beide kanten en dus moeite met praten zou krijgen. Niet handig!

Raymond koos ervoor om de rechterkant te behandelen, de zijde waar ik de meeste ongemakken ervaar. Ik had wel zo makkelijk gezegd: "steek er maar een naald in", maar stiekem vond ik het toch een beetje eng, een naald in mijn gezicht. Ik gaf me over en het viel weer heel erg mee. Diep inademen en tijdens het uitblazen prikt Raymond de naald door de huid. Valt erg mee, voel je bijna niets van. Dan zoekt hij de spier en prikt hij er herhaaldelijk in. Dat voelde ik wel! Ik kreeg geen twitch response, maar wel de uitstralende herkenbare pijn. Toen de naalden eruit gingen voelde het al snel verzuurd. Nondeju zeg, alsof ik een paar dagen achter elkaar had gepraat. Dit gevoel trok eigenlijk best snel weg. De linkerkant behandelde Raymond met massage. Mijn kaken voelden heerlijk toen ik de praktijk uit liep. Helemaal happy kwam ik thuis en zei tegen Archel: "Kijk hoe ver ik mijn mond kan openen! Het voelt echt soepel nu!" Wat heb ik ervan genoten, zeg. De hele avond heb ik met een brede glimlach op mijn gezicht gezeten. Zo hoort het te zijn, dacht ik. Toen ik de volgende ochtend opstond, was dat goede gevoel weer weg. Het zat allemaal weer strak gespannen. Maar ach, ik had toch even mogen genieten van het goede gevoel! In de loop van de vrijdag stak het verzuurde gevoel aan de rechterkant weer de kop op. Hartstikke verzuurd. Ik kreeg mijn mond ook helemaal niet meer ver open. Toch bleef het goede gevoel van de donderdagavond in mijn hoofd zitten. Dat moet ik vast zien te houden, want het bewijs werd die dag geleverd: "het kan dus toch goed en soepel aanvoelen". Ik ga nu intensief met de zelfmassage aan de slag en hoop dat ik zelf ook de resultaten kan bereiken die Raymond bereikt. Ik moet de handigheid daar nog in krijgen.

De belangrijkste vooruitgang van deze week: mijn vertrouwen in een goede afloop is weer gegroeid. Yes!

Tot volgende week.

Liefs,

Cindy