Zelfdiscipline + structuur = de sleutel tot succes.

Goedemorgen!

Ik ga even met de deur in huis vallen..... voor diegenen die komende woensdag naar de winkel willen sprinten heb ik nieuws. Stel die sprint maar een weekje uit! De plannen van Grazia zijn gewijzigd en het interview wordt volgende week pas gepubliceerd. Op 9 oktober 'lig' ik in de winkels. Mijn geduld wordt aardig op de proef gesteld. Ik ben benieuwd naar de vormgeving, maar het meest nieuwsgierig ben ik naar de foto die ze hebben gekozen. Het zijn bijna allemaal mooie foto's geworden, 339 stuks, maar toch; zelf had ik wel een paar favorieten dus stiekem hoop ik dat ze voor die gaan kiezen. Dus; 9 oktober even een sprintje inzetten naar de winkel en de Grazia halen!

Over tot de orde van de dag. Voor mij wil dat zeggen: veel werken, sporten, bezoekjes aan Raymond en natuurlijk het dagelijks masseren van de triggerpoints. Door mijn drukke schema schiet de zelfmassage er soms bij in. Daar heb ik echter iets op gevonden... Ik ga iets strenger voor mezelf zijn, discipline erin stampen.

Kom ik meteen bij mijn valkuil uit. Een valkuil die Raymond afgelopen dinsdag benoemde: "je moet die lat niet zo hoog leggen voor jezelf". Goh, waar heb ik die uitspraak eerder gehoord? Er zijn al veel mensen die dat tegen me hebben gezegd. Perfectionistisch. Drama. Lastig voor mezelf.

Hij kwam hierop omdat we het hadden over de resultaten van de zelfmassage. Toen ik vorige keer bij Raymond was geweest voelden mijn kaken echt geweldig aan. Het was zelfs bijna het gevoel dat ik vóór de operatie had: lekker soepel, véél minder beperkte mondopening en niet zo'n erge verzuring. Behalve van de dry needling; die voelde ik wel even hangen. Dat positieve effect was de dag na de afspraak weer verdwenen. Natuurlijk ben ik zelf fanatiek aan de slag gegaan met de zelfmassage. Wat voor mij frustrerend is, is het feit dat de resultaten van de zelfmassage veel minder lang duren dan die van Raymond. Waar ik na mijn afspraak bij Raymond een hele avond kon genieten van soepele kaken, duurt het bij mezelf maar maximaal een uur totdat het verzuurde, stijve gevoel weer terugkomt. Dat is wat mij zo frustreert. Ik wil ook kunnen wat Raymond kan.

Desalniettemin was Raymond tevreden. Ten eerste weet ik de triggerpoints nu veel beter te vinden. Ten tweede boek ik resultaat! Dat het maar een uur is, oké, maar vroeg of laat zal dat uur anderhalf uur gaan worden, of langer. Met kleine stapjes moet dat vooruit gaan. Ik verwacht van mezelf natuurlijk dat ik in één keer grote stappen ga maken, maar dat is niet het juiste verwachtingspatroon. Daarom zei Raymond dat ik de lat niet zo hoog moet leggen voor mezelf. Hoe moeilijk dat ook is. Wel hadden we het erover dat er regelmaat in de zelfmassages moet komen. Minimaal 1x per dag, liever meer. In de afgelopen weken heb ik die 1x per dag niet altijd gehaald en daar heb ik de afgelopen week, meteen na de afspraak met Raymond, verandering in gebracht. Ik ga er structuur in brengen. Op de keukendeur hangt sinds vorige week een uitgeprint maandoverzicht van september en oktober met de dagen en bijbehorende data. De hokjes van de afgelopen afspraak en de komende afspraak met Raymond zijn geel gemaakt. Ik kan dus duidelijk zien wanneer ik weer naar Raymond toe moet. Per dag zet ik tijdstip en tijdsduur van de zelfmassage in een hokje. Zo kan ik precies zien hoe vaak en hoe lang ik aan mijn herstel heb gewerkt.

De 'versierde' keukendeur...

Ieder keer als ik richting de keuken loop zie ik het blaadje hangen en word ik eraan herinnerd dat ik de zelfmassage moet doen. Ik neem het nu nog serieuzer, want ik weet dat ik vooruitgang kan boeken. Als Raymond het voor een hele avond kan en ikzelf voor een uur, gaat het vanzelf beter worden. Vooruitgang motiveert. Hopelijk mag ik dat de komende tijd ervaren, zodat ik eindelijk eens van mijn klachten af ga komen! Tot nu toe gaat het allemaal met ups en downs, maar logischerwijs probeer ik me vast te houden aan de ups.

Zelfmassages, concreet op papier.

Ik ben nu zelf dus gedreven bezig met de oefeningen en ook als ik bij Raymond ben voel ik me serieus genomen. Afgelopen dinsdag stelde hij voor om weer dry needling toe te passen in de kaak. Prima, vorige keer viel het best mee, dus ik stemde in. Twee naaldjes links, twee naaldjes rechts. Vier naaldjes totaal dus, waarvan er 1 behoorlijk gevoelig was. Alle naaldjes riepen wel wat 'referred pain' op. Herkenbare pijn die doortrok richting hoofd en tanden. Dat wil in ieder geval zeggen dat de naaldjes op de juiste plek waren ingebracht.

Meteen na het prikken voelden mijn kaken al verzuurd. Alsof ik een paar dagen aan een stuk had gepraat. Net als de vorige keer. Dit is overigens normaal na zo'n behandeling. Tot 2 dagen erna heb ik nog wat spierpijn gehad. Best gevoelig tijdens de zelfmassage, maar gelukkig trok het vrij snel weg.

Nu ik de zelfmassage al bijna een week volgens een concreet schema uitvoer, merk ik dat ik een stuk gemotiveerder ben. Zie ik 's avonds op mijn blaadje dat ik de zelfmassage pas één keer heb gedaan die dag, laat ik alles uit mijn handen vallen en ga ik me even 10 minuten concentreren op de zelfmassage. Streng maar gedisciplineerd. Als ik volgende week bij Raymond ben, neem ik dat papier mee en laat ik zien dat ik er echt serieus mee aan de slag ben gegaan. Hij investeert veel tijd en moeite in mij en ik ben hem dankbaar dat hij me wil helpen op mijn weg naar herstel. Daar werk ik zelf ook keihard voor.

Raymond gaf me aan het eind van het consult nog een opdrachtje mee. Iets wat me nog niet is gelukt, namelijk: je kaakspieren aanspannen zonder de mond/kaken te bewegen. Huh?
Je moet het je zo voorstellen, voorbeeldje: je kan je bovenbeenspieren ook aanspannen zonder je been te bewegen. Makkelijk. Kippetje.
Het lukt me alleen nog niet om mijn kaakspieren zonder iets te bewegen aan te spannen. Ja, als ik op mijn tanden bijt, maar dan is er beweging. Als het me niet zou lukken, zou Raymond er volgende week op terug komen. Ik ben heel benieuwd. Weten jullie het? Hoe ik die spieren aanspan? Zonder iets te bewegen? Laat het me weten, dan kan ik gaan oefenen. ;)

Happy face!

Trouwens, over 2 weken sta ik rond deze tijd alweer op de OK met Dr. de Jonge. Dan is het tijd voor mijn tweede meeloopdag. Gaaf! Ik heb er nu alweer heel veel zin in. Het is deze keer iets minder spannend omdat ik weet wat me te wachten staat, maar het zal heftig en confronterend blijven. Maandag 14 oktober is mijn enige vrije maandag voor de rest van het jaar, maar die offer ik graag op om een dagje op de OK te staan. Ik weet nu al dat het een leerzame en mooie dag gaat worden!

Twee dagen na de meeloopdag, op 16 oktober, bereik ik weer een mijlpaal: dan is de beugel er alweer een jaar uit. Wat vliegt de tijd! Ik ben alweer bijna een jaar aan het genieten van mijn stralende glimlach.

Genoeg gekletst... voordat ik er zometeen vandoor moet, staat er eerst nog een zelfmassage op het programma. Dus: GO!

Fijne week allemaal.

Liefs,

Cindy