Triggerpoints zelf behandelen en publicatiedatum tijdschrift bekend!

Goedemorgen!

Met mijn wijs- en middelvinger oefen ik druk uit op de kauwspieren. Zoekend naar de triggerpoints verplaats ik mijn vingers. "Autsj", daar ist-ie! Het is niet moeilijk om de pijnlijke plekjes met het 'herkenbare gevoel' te vinden. Langzaam, op het ritme van de ademhaling masseer ik de triggerpoints. Dat valt nog niet mee........

Van Raymond heb ik de opdracht gekregen om drie keer per dag de zelfmassage te doen. Als dit in verband met mijn drukke planning niet lukt, is één keer ook goed. Uiteraard geldt hierbij: hoe vaker, hoe beter. Als je logisch redeneert kun je zelf wel verzinnen dat ik meer vorderingen ga maken met drie massages per dag dan met slechts één massage per dag. Het is echter niet makkelijk om iedere dag, meerdere malen, tijd vrij te maken om de zelfmassage te doen. Met mijn fulltime job ga ik op dit moment 's morgens vroeg de deur uit en kom ik in de namiddag thuis. Bedenk je dan dat er ook nog gekookt, gepoetst, gewassen enzovoorts, maar ook gesport moet worden. Tijdgebrek is mijn trefwoord op dit moment.

Vóór een werkdag en op het werk zelf doe ik mijn oefeningen niet. Raymond gaf al aan dat ik tijdens het lezen van rapportages best mijn oefeningen kan doen. Is me tot op heden nog niet gelukt. De komende paar weken draai ik ochtenddiensten en dat wil zeggen dat ik om 6.30 uur in de auto zit om op tijd op mijn werk te komen. Ik ga écht niet een kwartier eerder opstaan om mijn oefeningen te doen. Begrijpelijk toch? Of klink ik nu ontzettend gedemotiveerd?

Dat is helemaal niet het geval! Ik doe graag mijn oefeningen, zeker omdat ik bij Raymond heb gemerkt dat het werkt. Voor even dan. Raymond kreeg mijn kaken echt even iets losser, maar zoals ik in de vorige blog al vertelde was dit gevoel helaas ook weer heel snel verdwenen. Daarom moet ik het nu vaker thuis doen. Het feit dat het in de praktijk bij Raymond wel beter aanvoelde, motiveert me om de oefeningen te doen.

En dus zet ik 's avonds rustgevende muziek op om even zen te worden. Even afschakelen van de drukke dag. Het is voor mij op dit moment nog makkelijk om de triggerpoints te vinden. Veel plekken waar ik druk op uitoefen trekken door in mijn kaak, tanden, oor of zelfs oogkas. Dat is echt bizar. Op het ritme van de ademhaling masseer ik de spier. Ik weet alleen niet of ik het helemaal goed doe. Na ongeveer 10 herhalingen en daarna het oprekken van de spier, heb ik niet het gevoel dat ik bij Raymond wel krijg. Voor een paar minuten voelt het een heel klein beetje losser, maar daarna is het resultaat alweer teniet gedaan. Toch doe ik precies wat Raymond me heeft verteld. Ik denk dat ik de handigheid nog een beetje moet krijgen om de spieren goed te behandelen. Die vaardigheid zal ik alleen onder de knie krijgen door het vaker te doen.

Komende donderdag staat er weer een afspraak op de planning bij Raymond. Het is heel raar, maar toen ik de eerste keer naar Raymond moest, was ik helemaal niet gespannen. Bij de tandarts, bij de kaakchirurg, bij de fysio, bij de huisarts enzovoorts ben ik altijd hartstikke nerveus, ben ik misselijk en slaap ik een paar dagen van tevoren slecht. Bij de kaakchirurg nu niet meer overigens, omdat ik me op mijn gemak voel en ik weet dat er niets ergs meer gaat gebeuren. Waarom ik niet zenuwachtig ben om naar Raymond te gaan? Wellicht komt dit door het feit dat ik weet dat ik geen/nauwelijks pijn zal hebben bij een bezoek aan hem. Ik heb niet het gevoel dat ik de controle uit handen moet geven. Wat Raymond doet, kan ik zelf ook door middel van de zelfmassage. Hij heeft me heel duidelijk uitgelegd wat triggerpoints zijn, wat voor klachten ze kunnen veroorzaken en hoe ze te behandelen zijn. Dit in combinatie met mijn eigen research op internet zorgt ervoor dat ik precies weet wat mij te wachten staat. Zelfs bij de dry needling dacht ik: kom maar op. Dat terwijl ik het zelf niet zo op naalden heb. Op internet had ik al gelezen dat het niet zo'n pijn doet, dus ik gaf me volledig over en vertrouwde op Raymond.  Prima zo, ik kijk alweer uit naar donderdag.

Onlangs heb ik een Twitter-account aangemaakt. Gelaatkundige en inmiddels lief maatje Peggy die mij in het begin van het jaar had benaderd (zie verslag) zei dat dit wellicht voor een boost kon zorgen op mijn blog. Meer naamsbekendheid = meer bezoekers. En dus maakte ik een account aan en ging ik op ontdekkingstocht op Twitter. Ik snapte er helemaal niets van in het begin, maar inmiddels heb ik al een aantal tandartsen, orthodontisten en fysiotherapeuten in mijn volgerskring. Onlangs werd ik benaderd door Marielle, een vrouw die de MatrixMethode (MM) beheerst. Zij volgt me op Twitter en leest wel eens over angsten die ik heb voor de tandarts, over problemen die ik nog heb met mijn kaak enzovoorts. De MatrixMethode is een coachingtechniek die de persoon begeleidt naar een eigen oplossing van het probleem. Angsten, onzekerheid, trauma's, emotionele problemen enzovoorts kunnen hiermee worden opgelost. De MM beweert dat angsten binnen een uur als sneeuw voor de zon kunnen verdwijnen. Een beetje sceptisch ben ik wel, maar ik wil best meewerken aan een consult. Waarschijnlijk zal dit deze week plaatsvinden. Volgende week zal ik dan een verslag plaatsen van mijn consult. Ik ga er volledig blanco in. Het zou toch wat zijn als mijn tandarts-/kaakchirurg-/operatieangst enzovoorts zo snel zouden verdwijnen.... Het lijkt te mooi om waar te zijn. Ik ben heel erg sceptisch, maar stiekem ook benieuwd. Mocht je nu al iets meer willen weten over de MatrixMethode kun je kijken op http://matrixmethode.nl/index.htm.

Verder heb ik nieuws over het tijdschrift! Het interview en de foto liggen klaar voor publicatie, alleen moet ik nu nog wachten tot het blad in de winkel ligt. Zoals de planning van het tijdschrift er nu uitziet komt het blad in week 40 uit. Op woensdag 2 oktober lig ik in de winkels. Zoek dan naar de GRAZIA, want dat is de glossy waar ik in kom te staan. Mocht de publicatiedatum anders zijn, dan horen jullie het nog. En anders ook, haha! Ik ben enorm benieuwd hoe ze het artikel gaan vormgeven en voor welke foto ze hebben gekozen. Het artikel zelf heb ik al gelezen en dat is voor mij in ieder geval een ontroerend en confronterend stuk, maar wel de werkelijkheid. Precies zoals ik alles heb beleefd in de afgelopen jaren... Als het blad uit is ben ik ook heel benieuwd naar jullie reacties!

Zo, dat was weer genoeg leesvoer. Ik brei er een einde aan!

Tot volgende week.

Liefs,

Cindy