"The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams"

Goedemorgen!

Inmiddels heb ik weer voet gezet op Nederlandse bodem en ben ik nog bij aan het komen van de lange terugreis. Jeetje, wat een jetlag! Vorige week sprak ik voorzichtig mijn hoop uit dat de afspraak met Dr. Rojer in het St. Elisabeth Hospital te Willemstad door zou gaan. Helaas, hoewel Dr. Rojer graag tijd voor me vrijmaakte om met mij over het onderwerp 'kaakosteotomie' te praten, werd hij tegengehouden door het ziekenhuis. Die organisatie stak een stokje voor onze ontmoeting door te zeggen dat er een officiële vergunning aangevraagd moest worden, voordat ik met Dr. Rojer kon praten. Daar was echter geen tijd meer voor. Moeilijk, moeilijk... Jammer, maar helaas en dus staat er vandaag een ander blogonderwerp op het programma...

"Don't let your dreams be dreams". Het is slechts één van de vele quotes die mij inspiratie geven. Ik heb zoveel ideeën in mijn hoofd. Ideeën waarmee ik anderen kan inspireren en helpen. Ideeën op het gebied van patiëntenvoorlichting en patiëntparticipatie. Dromen die ik waar zou willen maken. You know all those things you've always wanted to do? You should go do them! Alleen soms heb je wel een kruiwagen nodig... Vandaag even geen nieuwtjes over mijn kaken, maar een uitgebreid verslag over dromen die dankzij mijn blog gaan uitkomen!

Van kinds af aan had ik al de droom om ooit een boek te gaan schrijven. Ik schreef schriften vol met mijn zelf verzonnen verhalen. Vooral over voetbal, over een meisje dat het Nederlands Elftal zou halen. Dat was tenslotte ook één van mijn dromen. Een droom die is uitgekomen toen ik 14 jaar was. Toen besefte ik dat je dromen waar kan maken als je er veel voor aan de kant zet en er keihard voor werkt. Ik ben altijd ambitieus geweest en sta bekend als een doorzetter. Als ik iets heel graag wil, dan lukt mij dat, hoe dan ook!

Dat er ooit een boek zou komen stond voor mij vast, maar dat zaken zo bizar kunnen lopen...?! Schrijven vond ik altijd al leuk. Op school was Nederlands samen met lichamelijke opvoeding en wiskunde mijn favoriete vak. Mijn blog heeft me echter compleet verrast. Wist ik veel dat er zoveel mensen op zouden kijken?! Wist ik veel dat ik er zo lang mee door zou gaan?! Wist ik veel dat Dr. de Jonge en tandarts Scuric onder de indruk waren van de blog en hun patiënten doorsturen naar de blog?! Wist ik veel dat bladen als de Grazia en de Flair meer over mij wilden weten?! Wist ik veel dat ik uitgenodigd zou worden voor presentaties?! Wist ik veel dat een blog zoveel los kan maken dat ik zelfs herkend word als ik door de gangen van het ziekenhuis loop?! Ruim tweeëneenhalf jaar geleden wist ik niet waar ik aan begon. Ongelooflijk, maar zo bijzonder.

Die wens om een boek te schrijven kwam steeds dichterbij naarmate de blog groeide. Ik had al een gevoel dat het de goede kant op ging toen ik meer in contact kwam met Dr. de Jonge. Eind 2012 interviewde ik hem voor mijn blog en sindsdien mailden we regelmatig heen en weer. Op een doodnormale dag kreeg ik ineens een mailtje van hem. Zoals altijd kort maar krachtig, iets in de trend van: "Waarom zouden we geen boek gaan schrijven?" Ik sprong op uit mijn stoel, schreeuwde het goede nieuws richting Archel en stuiterde enthousiast door het huis. "Dr. de Jonge wil een boek met mij gaan schrijven? Holy crap, dat is geweldig! Mijn droom gaat uitkomen!" Hij vroeg aan me wat ik met een boek wilde bereiken en dus stelde ik binnen no-time een plan op om hem te overtuigen. Doelgroep, schrijfdoel, een uitgebreide brainstorm enzovoorts. Dr. de Jonge was overtuigd en we gingen de uitdaging aan. Het is fantastisch om met een professional als hem aan een bijzonder boek te werken. Ergens volgend jaar komt het uit. Rondom de boekpresentatie zal er een evenement georganiseerd worden. Als het bijna zover is ga ik daar op de blog nog uitgebreid op in.

Een andere droom die ik als kind had was 'beroemd worden'. Tsja, welk kind wil dat niet? Profvoetballer of de nieuwe Dione de Graaff. In mijn jeugdjaren draafde ik op bij kinderprogramma's op tv zoals Buya, Mir@kel, FoxKids en de Limburgse Kinjerkraom op L1. Dat had destijds allemaal te maken met voetbal. In mijn tienerjaren had ik samen met een vriend een radioprogramma bij de lokale omroep, waar ik het sportnieuws verzorgde. De laatste tijd laat ik steeds meer mijn gezicht zien. Denk maar eens aan de presentatie op het Atrium MC '8min4you'-event. Geweldig vond ik dat. Toen ik met Dr. de Jonge bij TV Limburg aan mocht schuiven, dacht ik: "dit is gaaf"! Na de uitzending kwamen er een paar mensen van TVL op me af. Een gesprek volgde. Na enkele contacten over en weer en twee proefuitzendingen bij TVL SportArenA ben ik vanaf dit seizoen de nieuwe co-host bij dit programma. Komende woensdag zijn de eerste opnames. Mijn eerste stappen in de wereld van de televisie. Spannend, maar ó zo leuk.

Kun je het je voorstellen? Het ooit zo onzekere, stille meisje met de scheve tanden, terugliggende kin en bobbel op de neus is uitgegroeid tot een enthousiaste en vrolijke volwassen vrouw met een stralende glimlach. Vroeger dacht ik dat het soort uitdagingen die nu op mijn pad komen voor mij héél ver weg waren en dat het bij een droom zou blijven. Echter heb ik in de afgelopen jaren geleerd dat veel, zo niet alle, dromen waar te maken zijn. Als je iets heel graag wilt en er zelf keihard voor werkt is er veel mogelijk.

Let your dreams be bigger than your fears, your actions louder than your words, and your faith stronger than your feelings!

Go for it!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy