Halfjaarlijkse controle: "schud het toch van je af...", zei de tandarts.

Goedemorgen!

Al enkele weken was ik er in mijn hoofd al mee bezig: de halfjaarlijkse controle van vorige week bij tandarts Scuric. Hoewel ik veel heb meegemaakt in mijn traject, went de route naar de tandarts nooit. Ook niet voor de weinig voorstellende halfjaarlijkse controle...

Ik had buikpijn, was een beetje misselijk en stond niet zo stevig op mijn benen. "Het valt vast mee, ik heb mijn tanden echt goed gepoetst", probeerde ik mezelf gerust te stellen. Eigenlijk had ik niets om me druk over te maken. Vroeger, als kind, had ik bij elk bezoekje aan de tandarts wel iets. Tegenwoordig is dat anders en dus probeerde ik vol vertrouwen de drempel bij de tandarts over te stappen.

Na een paar minuten kwam Scuric mij al ophalen uit de wachtkamer. Hij vroeg hoe het met me ging. We hadden het over de platen en schroeven die inmiddels ruim 2,5 maand geleden zijn verwijderd. Ik vertelde dat het voelt als een opluchting. Het voelt echt anders. Scuric vond het fijn om te horen dat ik weer een paar kleine stappen heb gemaakt. Hij vroeg of ik de Aqualizer nog had gedragen. Ik gaf eerlijk toe dat ik 'm in het begin een paar dagen heb geprobeerd, maar dat hij daarna alleen maar stof heeft gehapt in het doosje...

Tandarts Scuric kantelde de behandelstoel. Wonder boven wonder was ik vrij rustig en lag ik redelijk ontspannen in de stoel. Dat kwam vast door het gesprekje dat we vooraf voerden. Scuric controleerde eerst mijn beet. Hij vertelde dat hij volgend jaar, als er weer budget is vanuit de ziektekostenverzekering, mijn hoektanden wil gaan bijwerken. Het was me niet helemaal duidelijk waarom, maar volgens mij had het te maken met de spreekafstand / s-klank. Hij liet me tellen vanaf 60 en maakte daaruit op dat ik een grote spreekafstand heb. Dit was overigens al bekend bij het vorige uitgebreide onderzoek eerder dit jaar. Ik vertelde dat ik sinds het verwijderen van de platen minder moeite heb om mijn beet te vinden, dus ik sta er dan ook niet echt achter om dat op dit moment aan te pakken. Ik wil mijn lichaam nog de tijd geven om te herstellen, omdat ik denk dat er nog ruimte is voor herstel vanuit mezelf. Daarna pakte hij het spiegeltje en een haakje en bekeek iedere tand. Stuk voor stuk. "Het ziet er allemaal goed uit. Ik ben tevreden", zei hij. Opgelucht haalde ik adem. Geen gaatjes, geen gekke dingen!

Ik vroeg aan Scuric of ik de clear overlays mijn hele leven moet blijven dragen, aangezien ik er behoorlijk klaar mee ben. "Tsja... dat is een goeie... Niemand weet wat je tanden gaan doen als je ze niet meer draagt, hè. Tanden zijn altijd in beweging", zei hij. Snap ik, maar ik ben niet van plan om de rest van mijn leven iedere avond met een plastic hoesje om mijn tanden te gaan slapen. Omdat ik binnenkort toch op zoek ga naar een tandarts in Weert, ga ik het hier in Weert maar eens overleggen. Scuric ging er eigenlijk niet echt verder op in en gaf me geen duidelijk antwoord.

Toen ik weer rechtop kwam uit de behandelstoel vertelde ik Scuric over twee tanden die een klein beetje zijn verkleurd. In het front zijn er namelijk 2 tanden die de laatste tijd iets donkerder zijn geworden. Het valt mij behoorlijk op en ook Archel ziet het. Ik irriteer me eraan. Iedere keer als ik in de spiegel kijk, denk ik: "Shit! Heb ik zo'n lang traject gehad en nu zijn er twee tanden die roet in het eten gooien... Niks shine bright meer!", roep ik dan tegen mezelf als ik in een gefrustreerde bui zit. Ze bleken ook niet mee. Scuric zag het pas toen ik hem erop attendeerde. Hij vertelde dat een verkleuring van een tand kan duiden op een ontsteking die wat hoger ligt. Als dat zo is, dan let je daar als tandarts toch op als je een controle uitvoert en wacht je niet tot een patiënt je op die verkleuring wijst? Ik vind het een beetje raar. Voor de zekerheid wilde hij foto's maken en dus werd de stoel weer gekanteld. Op de foto's was echter niets te zien ter hoogte van de wortels. Dat kon dus niet de oorzaak zijn van de verkleuring.

Ik vroeg aan hem of er iets aan gedaan kan worden, want twee verkleurde tanden in het front vallen op. Misschien niet zo erg bij anderen, maar vooral voor mijzelf. Bovendien vind ik het niet meer dan logisch dat ik perfectionistisch ben na het traject dat ik heb doorlopen. Ik wil die perfecte glimlach hebben, maar die is er nu niet. Scuric reageerde een beetje onverschillig. "Schud het toch van je af, laat het los...", zei hij. Wat?! Ik vertelde hem dat ik toch alle recht heb om perfectionistisch te zijn, dat ik na alles wat heb ik meegemaakt geen genoegen neem met minder dan perfectie. Daar kon hij zich deels in vinden, maar hij zei ook dat mijn gebit wel flink wat te verduren heeft gehad tijdens het beugeltraject en de operatie. Ja, dus?! Hij vertelde dat er wel iets aan te doen is, maar dat ik dan meer aan facings moet denken. Dat zou me zomaar enkele honderden euro's per tand kunnen gaan kosten. Slechts 2 tanden behandelen heeft geen zin. Het moet minimaal het hele front zijn omdat je anders verschillen gaat zien. Toen ik zei dat ik dan maar weer terug naar Bangkok moest gaan, vond hij dat niet eens zo'n slecht idee. Er zijn genoeg plekken in het buitenland die prima werk leveren voor een aantrekkelijke prijs, maar dan moet je wel zeker weten dat je kwaliteit krijgt. Ik ga ook niet over één nacht ijs. Het staat wel vast dat er iets gaat gebeuren, maar bij wie weet ik niet. Ik ben eens rond aan het kijken op internet naar praktijken voor esthetische tandheelkunde. Ook Dr. de Jonge zou voor me op zoek gaan. Als ik me dagelijks irriteer aan mijn gebit, is dat geen goed teken en onderneem ik actie. Bovendien is er naast die 2 verkleurde tanden ook nog een voortand die naar mijn mening iets meer naar voren is gaan staan en is er van één van die tanden een klein dun laagje af. Volgens mij is het een klein stukje composiet dat los heeft gelaten. Het zijn voor buitenstaanders slechts kleine details, maar mij valt het op. Ik wil gewoon een gelijk, symmetrisch stralend gebit. Ik heb lang genoeg met issues rondom mijn gebit gezeten, dus wil ik nu optimaal genieten. Binnenkort zal ik proberen om even wat foto's te maken om voor jullie zaken te verduidelijken.

Scuric heeft me in de afgelopen jaren goed geholpen en heeft ervoor gezorgd dat ik dit traject ben ingestapt. Daar ben ik hem dankbaar voor, maar met de laatste controle en de onverschillige reactie was ik eerlijk gezegd niet blij. Aangezien Scuric verder niets meer voor me kan betekenen, heb ik besloten op zoek te gaan naar een 'gewone' tandarts hier in Weert. Nu ga ik me eerst eens verdiepen in de mogelijkheden van esthetische tandheelkunde...

I'll keep you posted.

Tot volgende week!

Liefs,
Cindy

PS Afgelopen donderdag heb ik mijn verhaal op weg naar geluk mogen delen met 40 Limburgse ondernemers. Dat was erg leuk om te doen en de presentatie werd goed ontvangen door de toehoorders!

PS1 Afgelopen zaterdag was mijn eerste bijdrage aan de uitzending van TVL SportArenA, waar ik vanaf deze week wekelijks aanschuif aan tafel bij Maurice Graef. De uitzending is hier terug te kijken.

Presentatie bij zakensociëteit 'de Siter'. Boodschap van de dag: "don't let your dreams be dreams..."