Op zoek naar een kaakchirurg op Curaçao; deel 3.

Goedemorgen!

Wegens enkele heftige gebeurtenissen afgelopen week op Curaçao, ben ik iets minder met de blog bezig geweest. Eigenlijk zou ik vandaag een verslag doen van mijn gesprek met de kaakchirurg van het ziekenhuis. Zoals ik al eerder zei: een afspraak regelen is al een hele uitdaging, laat staan dat men afspraken nakomt.

Helaas kreeg Dr. Rojer één dag voor onze afspraak te horen dat hij aanwezig moest zijn tijdens een vergadering. Jammer, maar niet dramatisch, want onze afspraak werd verzet naar afgelopen vrijdag. Je kan het vast al raden, ook die afspraak heeft geen doorgang gevonden. Ik begon de moed al bijna op te geven, totdat duidelijk werd dat ik hem vandaag kan spreken. Ik roep het nog maar niet te hard, want je weet het hier maar nooit... Als het goed is zit ik vanmiddag met hem rond de tafel en zal ik alles te weten komen over hoe het er hier op Curaçao aan toe gaat.

Volgens mij heeft die man namelijk werk genoeg. Overal waar ik om me heen kijk zie ik mensen met afwijkende kaken. Een heftig terugliggende kin of een behoorlijke progenie. Als ik weer een potentiële patiënt voor Dr. de Jonge zie lopen, kan ik het niet laten om Archel daarop te attenderen. Zelfs hij kijkt tegenwoordig heel anders naar de medemens en komt ook regelmatig met potentiële patiënten. Ach, het levert wel eens grappige situaties op.

Er lopen hier heel weinig mensen met beugels rond. Ik heb er pas één gezien. Persoonlijk denk ik dat het te maken heeft met de financiële situatie van mensen hier op het eiland. In Nederland wordt er veel geklaagd (vaak niet ten onrechte hoor), maar tijdens een reis kan ik dingen altijd een stuk beter relativeren. Toen ik voor de eerste keer door het ziekenhuis in Willemstad liep, schrok ik wel een beetje van de verschillen met Nederland. Wat dat betreft hebben we in Nederland niets te klagen, hoor! Hopelijk krijg ik vandaag de kaakchirurg te spreken en kan ik jullie volgende week verslag doen van deze ontmoeting.

Met mij gaat het verder wel goed. Tot vorige week had ik eigenlijk vrij weinig last van mijn kaken. Echter zijn we vorige week een dag gaan snorkelen, waarna mijn kaken ontzettend verzuurd waren. Tijdens het snorkelen had ik geen last, maar een dag later kreeg ik met moeite een broodje naar binnen. Mijn mond ging niet goed meer open, hartstikke stijf. Dat gevoel is nu wel al iets minder, maar nog steeds niet verdwenen. Het bracht weer even de nodige frustraties met zich mee, want het ging voor mijn gevoel allemaal net zo lekker. Gelukkig gaat het nu alweer een stuk beter en bovendien was het snorkelen meer dan de moeite waard. Dus heb ik het er wel voor over... :-))

Snorkelen @ Klein Curaçao! 

Deze week kom ik alweer terug naar Nederland. Het komt bij mij echt nooit voor, maar deze keer ben ik blij als ik weer voet op Nederlandse bodem zet. Ik heb zin om in Nederland weer aan de slag te gaan met alle leuke dingen die op mijn pad komen. Tegenwoordig word ik regelmatig uitgenodigd om presentaties te geven over mijn traject. Dat is erg leuk om te doen! Volgende week mag ik een lezing geven bij een businessclub. Door deze ervaringen groei ik ook op persoonlijk gebied. Ik leer er veel van en het brengt me alleen maar verder. Hard werken wordt beloond...

Volgende week staat ook de halfjaarlijkse controle bij de tandarts gepland. Ik heb hem al een paar maanden niet meer gezien. Sinds het ontvangen van de Aqualizer (zie deze blog) ben ik niet meer terug geweest. Die Aqualizer zit nog altijd netjes in het doosje. Sinds het verwijderen van de platen en de schroeven voel ik een stuk minder spanning op mijn kaken. Ook kan ik de beet een stuk beter vinden. Ik heb echt het gevoel dat die platen en schroeven voor veel ellende in mijn lichaam zorgden. Zelf wil ik mijn lichaam eerst de kans geven om volledig te herstellen, voordat er verder iets gebeurd. De operatie is nu 2 maanden geleden en ik heb het gevoel dat er nog ruimte is voor verbetering zonder verder ingrijpen. Iedere week maak ik nog stapjes en ook Archel merkt dat het sinds het verwijderen van het metaal stukken beter gaat. Ik ga in ieder geval wel aangeven dat ik helemaal klaar ben met de clear overlays, de nachtbitjes die ervoor zorgen dat mijn tanden niet gaan schuiven. Soms draag ik ze om de dag. 's Nachts blijft er veel speeksel in achter en dat zorgt voor een hele vieze smaak in mijn mond als ik 's ochtends wakker word. Hoewel ik weet dat mijn tandarts niet achter een stangetje achter de tanden staat, ga ik daar misschien toch om vragen.

Sowieso ben ik niet van plan om bij tandarts Scuric te blijven. Nu ik in Weert woon heb ik geen zin om iedere keer op en neer te moeten rijden naar Heerlen om 'even' op controle te gaan en binnen 5 minuten weer buiten te staan. Tandarts Scuric heeft me al een tandarts in Weert geadviseerd, die me vast ook heel goed op weg kan helpen in mijn 'strijd' op weg naar volledig herstel.

Anyway, er staat weer genoeg op het programma als ik terug ben in Nederland.

Ik ga genieten van de laatste dagen hier! Tot volgende week!

Liefs,
Cindy