Afspraak bij tandarts Marcel Weijland van de 'Kliniek voor Mondzorg' te Eindhoven.

Goedemorgen,

Anderhalve week geleden had ik in het ziekenhuis een afspraak met Dr. de Jonge. Het werd een goed, diepgaand gesprek over de toekomst. Míjn toekomst. Hij helpt me ontzettend goed op weg, voorziet me van bruikbare tips en spreekt me moed en vertrouwen in. Geweldig. Hij vindt mijn perfectionisme een uitstekende eigenschap. Ik zei nog tegen hem dat ik geen genoegen neem met minder dan perfectie. Fantastisch vond hij dat, maar ik vertelde ook dat het soms wel moeilijk is. Zelf is hij ook een perfectionist. Een eigenschap die hem ver heeft gebracht in het leven. Ik neem een voorbeeld aan hem, want een gezonde dosis perfectionisme zet je al op een 1-0 voorsprong op weg naar je einddoel.

Ik vroeg aan Dr. de Jonge of hij inmiddels een tandarts voor me had gevonden. Ik vertelde hem over mijn irritaties rondom mijn gebit en het laatste bezoek aan de tandarts. Een bezoek waar ik geen goed gevoel aan over heb gehouden. Dr. de Jonge luisterde naar mijn verhaal. Hij begreep me. Met meerdere mensen heb ik gesproken over de dingen die me dwarszitten. Die twee verkleurde tanden, een voortand die iets naar voren lijkt te komen. Anderen zien het ook. Er is dus toch iets wat niet klopt. Als ik naar de 'na-foto's' van anderhalf jaar geleden kijk, vind ik ook dat mijn tanden zijn veranderd.

Dr. de Jonge zou contact opnemen met tandarts Marcel Weijland van 'De Kliniek voor Mondzorg' te Eindhoven. Volgens Dr. de Jonge is hij een zéér goede tandarts/implantoloog met oog voor esthetiek. Vanaf toen kwam alles in een stroomversnelling. Vorige week maandag kreeg ik een berichtje van Dr. de Jonge dat ik kon bellen voor een afspraak. Op dinsdag belde ik vol spanning de kliniek op en legde mijn verhaal uit. Dat ik 2,5 jaar geleden geopereerd ben door Dr. de Jonge, dat er nog dingen zijn die me dwarszitten enzovoorts. De vrouw aan de telefoon antwoordde vrolijk: "Ohh, we wisten al dat je zou gaan bellen!" Ik weet niet wat Dr. de Jonge allemaal heeft besproken, maar het heeft gewerkt. Ze zaten eigenlijk bomvol gepland, maar maakten plek voor me vrij in de agenda. Afgelopen donderdag kon ik terecht voor een gesprek met tandarts Weijland.

Ik was ruim op tijd in Eindhoven, waar ik me meldde bij de balie. "Jij bent vast Cindy...", zei de medewerkster vriendelijk. Het was een warm welkom. Volgens mij had een aantal medewerkers al een kijkje genomen op de blog. Ik moest even een gezondheidsvragenlijst invullen voordat ik naar binnen werd geroepen. Tandarts Weijland kwam er al snel bij en begroette me met een glimlach. Hij vertelde over het gesprek met Dr. de Jonge. Ook had hij al een kijkje genomen op mijn blog. "Leuk!", dacht ik. Een betrokken man die zich voor mij interesseert. Dat voelt goed.

"Je hebt al heel wat meegemaakt", zei hij. Ik was zenuwachtig, mijn hart ging tekeer, maar het lukte me heel goed om alles onder woorden te brengen. Ik vertelde over de kaakosteotomie en het beugeltraject, maar de nadruk lag op de zaken die me nu nog storen. Zoals ik in het begin van de blog al zei: de twee tanden die een andere kleur hebben, een tand in het front die iets naar voren lijkt te zijn gekomen. Die verkleuring merkte hij meteen op. Weer een bevestiging voor mij dat ik het echt niet 'van me af moet schudden', zoals mijn vorige tandarts beweerde. Na een kort gesprek kantelde Weijland de stoel naar achteren. Hij controleerde mijn beet en stelde vast dat niet alleen een voortand in de bovenkaak maar ook een voortand in de onderkaak was verschoven. De voortand in de bovenkaak komt weer langzaam naar voren toe, terwijl de voortand in de onderkaak zich een klein beetje heeft gedraaid en uit de rij wordt geduwd. De tand in de onderkaak duwt tegen de voortand in de bovenkaak. Ik kreeg mijn gelijk, maar ik had niet in de gaten dat er in de onderkaak ook iets was verschoven. Daarvoor was ik te veel gefocust op de voortand in de bovenkaak die langzaam van stand veranderde. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten werd weggevaagd. 2,5 Jaar heb ik gebeugeld om een perfecte glimlach te krijgen. 2,5 Jaar heb ik gevochten voor een 'bright smile'. Bloed, zweet en tranen. Dat resultaat wordt nu heel langzaam teniet gedaan. Bij mijn vorige tandarts had ik al eens aangegeven dat ik het gevoel had dat er een tand naar voren kwam, maar dit werd weggewimpeld. Meermaals heb ik gevraagd om een stangetje achter mijn tanden, zodat ik naast de clear overlays nog meer stabiliteit kan geven aan mijn gebit. Ook dat verzoek werd weggewimpeld, omdat een stangetje achter de tanden volgens hem geen garantie biedt. Tsja, nu zie je het wel. De clear overlays bieden dus ook geen garantie. Ik draag ze al twee jaar trouw. De nachten dat ik ze niet heb gedragen zijn op twee handen te tellen. Het heeft niet mogen baten... Mijn laatste bitjes dateren al van meer dan een jaar geleden. Ze zijn flink aan het slijten en zitten niet heel strak meer, maar volgens de oude tandarts zijn ze prima en vormen enkele kleine scheurtjes in de bitjes geen probleem. Hoewel ik van binnen 'lichtelijk' gefrustreerd raakte, probeerde ik het even van me af te zetten, want er was nog meer te bespreken met tandarts Weijland.

Om te testen of de twee verkleurde tanden niet 'dood' waren, werd er iets ijskouds op mijn tanden gedaan. Het gevoel was vrijwel hetzelfde als in mijn normale tanden. Een goed teken, want dat wil zeggen dat de tanden gewoon prima zijn. Tandarts Weijland besloot om even foto's te maken van mijn kiezen en de twee verkleurde tanden. Wat blijkt uiteindelijk? Op die verkleurde tanden zit nog een laagje composiet. Heel vreemd, want toen mijn vorige tandarts mijn tanden na het beugeltraject had 'opgebouwd', heb ik dit daags erna weer laten verwijderen omdat ik het verschrikkelijk vond. Ik was blij dat ik toen mijn 'eigen' tanden weer terug had. Echter niets blijkt minder waar. Op die twee verkleurde tanden zit nog composiet. Ik vind het raar, want ik heb bij mijn vorige tandarts meerdere malen aangegeven dat die tanden niet mee bleken. Daar reageerde hij dan onverschillig op. Antwoorden als: "ja, je tanden hebben ook heel wat te lijden gehad in zo'n ortho-traject" of "schud het toch van je af". Dit terwijl hij wist dat er nog composiet op zat. Een beetje jammer, maar niet het ergste.

De verkleurde tanden en de tand die naar voren komt zijn zelfs op een foto duidelijk zichtbaar.

Op de foto's constateerde Weijland nog meer. Hij zei dat hij zich er serieus zorgen over maakte. Er zijn 6 (!) vullingen die niet goed aangesloten op de tand blijken te zitten. Er ontstaan gaatjes onder die vullingen. Niet één tand, nee, 6 tanden! Hij liet me de foto's zien en wees aan wat hij constateerde. Ik zag het met mijn eigen ogen, zelfs míj viel het op. Ongelooflijk. Ruim een maand geleden ben ik nog bij mijn vorige tandarts geweest voor een controle. Toen zijn er foto's gemaakt, maar daar was volgens hem niets op te zien. Alles was perfect, hij was tevreden. "Het kan toch niet zo zijn dat deze situatie in één maand ontstaat?" Tandarts Weijland beaamde mijn woorden. Verschrikkelijk. Naast de twee verschoven tanden en de twee tanden die een andere kleur hebben is er nog véél meer mis met mijn gebit. Ik was behoorlijk aangeslagen en luisterde naar wat tandarts Weijland te vertellen had.

Allereerst wil hij de vullingen waaronder gaatjes ontstaan herstellen, zodat mijn gebit schoon en gezond is. Dat betekent ook dat mijn amalgaam vullingen verwijderd worden. Eén van mijn wensen. Er moet wel even wat tijd voor worden uitgetrokken. Dat betekent een lange zit en €600 lichter. Bam, klap in mijn gezicht. Ik moet tot volgend jaar wachten, want de vergoeding van mijn verzekering zit er nu doorheen. Ik ga mijn verzekering maar weer wijzigen, zodat ik volgend jaar mijn gebit helemaal aan kan pakken. Het moet gewoon gebeuren, anders ga ik echt problemen krijgen.

Dat is één. Nadat mijn kiezen zijn opgeknapt, heb ik twee keuzes:
- Een beugel: het composiet wordt van de tanden verwijderd en ik krijg een beugel om de tanden terug in de rij te zetten. Bij het verwijderen van het composiet zullen ook enkele spleetjes tussen de tanden ontstaan. Toen mijn beugel eruit ging is één klein spleetje opgevuld met composiet. Ik had dus kunnen verwachten dat dit stukje tand niet mee zou bleken, maar het 'bleken' pakte niet op 2 complete tanden. Een beetje vreemd, maar nu ben ik er dus achtergekomen dat er composiet op zit. Anyway, er moet dus een en ander gecorrigeerd worden. Na een beugeltraject worden de tanden dan gebleekt om te kijken of we weer één mooie kleur krijgen. Is dat niet het geval, dan kan ik nog altijd overstappen op facings.
- Facings: ik kan echter ook meteen voor facings gaan, maar dit geniet niet de voorkeur. Om facings te plaatsen moeten gezonde tanden bijgeslepen worden. Eenmaal geslepen, krijg je die tand nooit meer terug. Eigenlijk doodzonde van de tanden die ik heb.

Na een goed gesprek kreeg ik een begroting voor het herstellen van mijn kiezen. Tandarts Weijland wil dit traject stap voor stap samen met mij doorlopen. Hij geeft me de tijd om na te denken wat ik wil, maar voor mezelf heb ik al een voorkeur in mijn hoofd. Ik laat toch niet meteen slijpen in gezonde tanden als ik de rest van de opties nog niet heb geprobeerd? Ik schuif het nog even voor me uit, maar het spookt continu door mijn hoofd.

Het was een confronterend bezoek. Heftig. Ik had een heel goed gevoel bij tandarts Weijland. Een kundige, eerlijke en leuke man. Dr. de Jonge heeft me niet voor niets naar hem doorverwezen. Er zijn dingen naar boven gekomen waar ik erg van ben geschrokken. Als ik niets doe, wordt het alleen maar erger. Ik nam afscheid van tandarts Weijland, betaalde de rekening en liep naar de auto. Daar begonnen de tranen te vloeien. Ontroostbaar. Voorbijgangers hebben vast gedacht dat er iets verschrikkelijks was gebeurd. Voor mij is dit een persoonlijk drama. Ik belde Archel en mama op, maar er kwam niet veel meer uit dan wat gesnik. Op de terugweg zat ik zo diep in gedachten dat ik plots op de snelweg richting Antwerpen zat. Compleet van de kaart, letterlijk.

Twee-en-een-half jaar heb ik gevochten voor een stralende glimlach. Nu blijkt dat er, ondanks het trouw dragen van mijn nachtbeugel, twee tanden zijn verschoven. De twee verkleurde tanden werden door mijn vorige tandarts afgewimpeld. Ik was volgens hem te perfectionistisch. Bovendien is er schade aan mijn kiezen die hersteld moet worden. Het is jammer dat mijn vorige tandarts dit over het hoofd heeft gezien. Het is doodzonde dat er tanden zijn verschoven. Er zijn dingen die in mijn ogen voorkomen hadden kunnen worden, maar helaas. Nu is het te laat. Ik sta aan de start van een nieuw traject. Een traject dat bovendien bakken vol met geld zal gaan kosten.

Ik was ontroostbaar, voelde me compleet verloren. Woede. Frustraties. Boosheid. Verdriet. Onmacht. Archel heeft de volle laag over zich heen gekregen. Die jongen verdient echt een standbeeld. Ik heb er nu mee te dealen. Het is zoals het is. Oppakken en weer doorgaan. Ik moet verder. Dat is nu nog makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik doe mijn best. Ik ga mijn verzekering aanpassen en vanaf januari gaat het weer beginnen. De weg naar de stralende glimlach... Ik ben nog lang niet klaar.

Genoeg voor nu...

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy