Oudjaarsdag: tijd om terug te blikken op 2012

Goedemorgen op deze laatste dag van het jaar!

Het is zover, de dag dat we 2012 af gaan sluiten is aangebroken. Een heftig jaar, het jaar van mijn kaakosteotomie, het jaar van het verwijderen van mijn beugel. Nu ik terugkijk op alle gebeurtenissen van 2012 kan ik pas echt trots zijn. Het ondergaan van de kaakosteotomie was al een overwinning op mezelf, maar pas toen de beugel eruit ging en de tandarts mijn tanden mooi had bijgewerkt, kon ik de eindresultaten pas echt bewonderen. En wat was en ben ik blij!!

Vandaag, op oudjaarsdag, is het tijd om terug te blikken op het jaar 2012. Dit wil ik niet middels een lap tekst doen, maar middels een filmpje waarin veel beeldmateriaal van het afgelopen jaar voorbij komt. Een leuke variatie voor de blog lijkt mij!

Zoals ik in het filmpje al zei: een gelukkig nieuwjaar en alle goeds voor 2013!

Tot volgende week, tot volgend jaar.

Liefs,

Cindy

Hier zijn ze dan: foto's van vóór de operatie

Goedemorgen,

Nu al weet ik zeker dat dit één van de meest bekeken updates zal worden. Na wekenlang talloze verzoeken te hebben gekregen ga ik vandaag eindelijk overstag: ik publiceer de vóór-foto's. Foto's van hoe ik eruit zag voor dit hele traject. Ik ben eens gaan graven in mijn oude foto's en kwam daar nog enkele bestanden tegen die duidelijk maken waarom dit traject voor mij noodzakelijk was. En ja, zelf vind ik het behoorlijk shockerend, maar ik doe er alles aan om deze blog zo compleet mogelijk te maken. Daar horen dus ook foto's bij waar ik zelf niet zo blij mee ben. En ach, ik kan het op 2 manieren bekijken. Óf ik kijk met pijn naar de oude foto's, óf ik kijk vol trots naar die foto's omdat dat gezicht nu voorgoed verleden tijd is. Het is maar hoe je het bekijkt....... misschien moet ik de tweede optie maar in mijn hoofd prenten.

Zijn jullie er klaar voor? Daar komen ze.............

Juni 2008

Juni 2008

Augustus 2009

Mei 2010, het traject was inmiddels gestart. De palatal bar werd in april 2010 geplaatst.

Mei 2010

Jeetje mina, dat is wat zeg! Ik herken mezelf bijna niet meer terug. Nu is het ook tijd om meteen iets anders toe te gaan geven. Ik heb in persoonlijke berichten van mensen al eens opmerkingen gekregen over mijn perfect rechte neus en ja, ze hadden allemaal gelijk. Ook mijn neus heeft een grondige beurt gekregen. Naast de kaakoperatie heb ik een neuscorrectie gehad. Ofja, niet 1, maar 3 correcties.  In 2004 heb ik tijdens een voetbaltraining mijn neus gebroken en helaas is daar destijds niet aan gedaan. Met als resultaat dat ik vanaf toen met een scheve neus en een lelijke knobbel liep. Steeds meer begon ik me eraan te irriteren. In juni 2009 heb ik een septumcorrectie gehad in het ziekenhuis in Heerlen. De resultaten waren echter niet bevredigend. Na een aanvaring met mijn KNO-arts (hét toppunt van arrogantie) besloot ik mijn heil elders te zoeken. Na enkele omwegen is mijn neus in maart 2011 in Bangkok volledig gerenoveerd. Er waren twee operaties voor nodig, maar dit heeft geresulteerd in een kaarsrechte Hollywood-neus, een neus waar ik ontzettend trots op ben! Daarom heb ik het in mijn blogs ook regelmatig over mijn "extreme make over", want dat is nu eenmaal zo. Er is voor mij zóveel veranderd, in positieve zin. Zo, weten jullie dat ook.. ;)

De verschillen tussen toen en nu zijn echt ontzettend groot. Ook al doet het me soms pijn om naar de "oude" foto's te kijken, toch kijk ik er vol verwondering naar. Dat ik in een paar jaar tijd zóveel stappen vooruit heb kunnen maken. Dat ik in een paar jaar tijd mijn zelfvertrouwen heb opgebouwd en uit mijn schulp ben gekropen. Dat ik open ben geworden en met een lach de wereld tegemoet ga! Wauw, ik ben zo trots!!

Sinds de start van mijn extreme make over heb ik dan ook een nieuw levensmotto: "pain is temporary, happiness is forever..." Dus voor iedereen die dit traject in gaat of iedereen die nog twijfelt om de uitdaging aan te gaan: denk maar even aan de quote, want het is écht waar. Die pijn is maar even, maar je zal voor de rest van je leven gelukkig met jezelf zijn!!

Op 4 januari staat er weer een bezoek aan de mondhygiënist en Dr. de Jonge gepland. Op die dag zal ik ook de Medisch Fotograaf bezoeken. Zodra ik die foto's in handen heb, zal ik nog een blog wijden aan voor-/na-foto's. Dan ga ik alle foto's naast elkaar zetten en zijn de verschillen pas écht duidelijk zichtbaar.

Volgende week ga ik in mijn blog op een bijzondere manier terugkijken op het jaar 2012. Een heftig jaar, een jaar waarin ik veel heb moeten doorstaan. Kortom, een emotionele rollercoaster... Ik probeer nu de beugel van de achtbaan los te krijgen en uit te stappen, zodat ik weer in rustiger vaarwater terecht ga komen.

Ten slotte wens ik jullie allemaal hele fijne Kerstdagen. Voor de mensen die net de operatie achter de rug hebben; enjoy your blended meal!! ;)

Tot volgende week!

Liefs,

Cindy

Week 34 na de operatie: au, het is koud buiten!

Goedemorgen nieuwsgierige-mensen-die-nog-altijd-wekelijks-mijn-blog-bezoeken,

34 Weken geleden..... het klinkt zo lang geleden maar zo voelt het nog niet. In die 34 weken heb ik ontzettend veel stappen vooruit gemaakt. Soms een stapje achteruit, om er daarna in één keer weer twee vooruit te zetten. Met vallen en opstaan ben ik gekomen waar ik nu ben: een beugelloos bekkie met mooie rechte tanden, een kin en een strakke kaaklijn.

De emoties van de vele tandartsbezoeken 2 weken geleden heb ik inmiddels weten te reguleren. Als ik nu terug kijk op die week (zie vorige blog), kan ik er wel om lachen. Maar in die betreffende week gingen mijn emoties alle kanten op en wist ik niet waar ik het zoeken moest. Gelukkig heb ik dat achter de rug en ben ik eindelijk tevreden. De "doorschijnende" tand die van achter is opgevuld, heeft nog één heel klein streepje, maar dit valt eigenlijk nauwelijks op. Geen enkele tand is helemaal strak, egaal, toch? Ik irriteer me er ook niet aan en het is nog niemand opgevallen.

Inmiddels heb ik een verzameling aan clear overlays opgebouwd. Na ieder bezoekje aan de tandarts 2 weken geleden moest ik "happen". Steeds als er iets aan mijn tanden was gedaan, moest er een nieuwe clear overlay gemaakt worden, omdat de oude dan niet meer paste. Dit komt vrij precies, de clear overlay moet goed aansluiten op de tanden. De belevenissen van de "tandartsweek" hebben ervoor gezorgd dat ik nu 4 clear overlays voor de bovenkaak heb.

Een verzameling clear overlays.....

En met deze zal ik het voorlopig moeten doen!

Alles is dus goed gekomen. Ik krijg veel complimenten over mijn mooie tandjes en dit doet mij enorm goed. Ik heb er ook lang genoeg voor moeten knokken. Oké, het is geen smile á la de Hollywood-sterren, maar die zijn toch allemaal nep! Ik kan tenminste zeggen dat ik mijn echte tanden heb, kaarsrecht en een paar tinten witter dan eerst. Met een glimlach op mijn gezicht spreek ik mensen aan, zonder mijn hand voor mijn mond te houden. Dit deed ik vroeger wel vaker omdat ik me kapot schaamde voor mijn gebit. Wat een héérlijk gevoel is dit nu.........

Soms steken de frustraties nog de kop op. Ja, ik ben inmiddels gewend aan mijn ongemakken, maar ik heb er absoluut geen vrede mee. Van mezelf weet ik dat ik veeleisend ben en streef naar perfectie, maar het is toch niet te veel gevraagd om van mijn klachten af te komen? Dat is toch een gezond verwachtingspatroon? Esthetisch gezien is de operatie een groot succes geweest. Echt, het had niet beter gekund. De psychische gevolgen heb ik ook allemaal goed kunnen verwerken. Ik had er alleen nooit bij stilgestaan dat de fysieke gevolgen zo groot konden zijn. Jullie kennen het rijtje inmiddels wel: gevoelige tanden, verzuurd gevoel in de kaken, krakende kaken, oorpijn, gevoelloosheid in de onderlip/kin enzovoorts.

Toen het afgelopen week zo koud was, verergerden de klachten. Als ik buiten kwam kreeg ik pijn aan mijn bovenkaak, vlak naast mijn neusvleugel. Volgens mij is dat precies het plekje waar één van de pinnetjes zit. Ook in mijn onderkaak kreeg ik behoorlijke steken te verwerken. Als ik op de fiets naar mijn werk ga, kan ik maar beter mijn mond gesloten houden, want de gure wind maakt mijn tanden nóg gevoeliger dan ze al zijn. Wat dat allemaal te betekenen heeft weet ik niet. Als ik in mijn "frustratie-periode" zit zeg ik vaak tegen mezelf: "potverdorie, de operatie is nu al zo lang geleden, kan het nu eindelijk eens voorbij zijn?" Dan ben ik weer behoorlijk op dreef met klagen. Als ik mijn frustraties weer even eruit heb gegooid, komt de positieve Cindy weer naar boven en heb ik weer alle vertrouwen in een goede afloop.

Ik zal het volgende keer maar weer eens aangeven bij Dr. de Jonge. Ik zou zó graag mijn tanden weer eens poetsen met een elektrische tandenborstel. Nog steeds poets ik met een kindertandenborstel. Die borstels hebben zachte haren, die al na een paar keer poetsen uit elkaar gaan staan. Mijn tandenborstel vervang ik bijna iedere 2 tot 3 weken. Dat mag wat kosten... ;) Ik heb absoluut niet het gevoel dat ik mijn tanden goed schoon krijg. Maakt niet uit hoe vaak ik poets (nu gemiddeld 3x per dag), hoe vaak ik mijn mond spoel, hoe vaak ik flos of hoe vaak ik de gum picks gebruik. Ik hoop écht dat mijn klachten ooit nog over gaan.

Binnenkort ga ik eens contact leggen met de kaakfysio. Die zit hier bij mij om de hoek, dus dat is wel mooi meegenomen. Begin januari ga ik dan starten bij de fysio en hopelijk kan hij me weer een stukje op weg helpen. Ik wil zó graag nog een aantal stappen vooruit maken en korte metten maken met mijn ongemakken en frustraties. Ik ga er in ieder geval keihard aan werken. Als ik ergens aan begin, ga ik er voor de volle 100% voor. En als die ongemakken straks over zijn kan ik pas écht zeggen: "nu ben ik klaar en heb ik alles achter de rug..." Tot die tijd nog even bikkelen!

Volgende week komt er een primeur op de blog. Dan zal ik de foto's van vóór de operatie plaatsen. Foto's van hoe ik eruit zag vóór het beugel-/kaakosteotomietraject. Dat wordt heftig....

Ik wens iedereen een fijne werkweek en tot volgende week maar weer! :)

Liefs,

Cindy

Week 33 na de operatie: 4 tandartsbezoeken in 5 dagen

Goedemorgen,

Wow! Dat was écht een emotionele achtbaan de afgelopen week. Het is lang geleden dat ik zó verdrietig maar ook zó blij ben geweest in één week. De belangrijkste mensen uit mijn omgeving hebben mijn verhaal al een paar keer aangehoord, maar nu zal ik de gebeurtenissen van afgelopen week ook met jullie delen.

Waar zal ik eens beginnen?

Ja, maandag 3 december.... Om 8.40 uur stond er een afspraak van 2 uur op de planning bij de tandarts. Archel kon er helaas niet bij zijn door "ziekte" van een collega. "Lieve" collega, als je dit leest: BEDANKT!! Na een onrustige nacht reed ik met het angstzweet in mijn handen richting de tandarts. Ahh, het vooruitzicht op die verdovingsprikken maakte me echt heel bang. Natuurlijk viel dit achteraf allemaal heel erg mee, maar deze dame is van tevoren altijd heel erg opgefokt. Toen de verdoving was ingewerkt, kon de tandarts gaan beginnen. Vandaag zouden namelijk mijn voortanden "opgebouwd" worden met composiet. De tanden mooi vormen, de laatste oneffenheden wegwerken enz. De laatste afwerking dus, althans, dat was de bedoeling. Na 1,5 uur in de stoel kwam het eerste resultaat tevoorschijn en mocht ik een blik werpen in de spiegel. Oei, dat vond ik toch niet zo mooi. Ik vond persoonlijk dat mijn tanden ontzettend naar voren waren gekomen en vroeg de tandarts er weer een laagje vanaf te halen. Dit deed hij dan ook. Man, mijn tandarts is zo empathisch en neemt iedere keer weer alle tijd voor me. Daar ben ik zó blij mee!! Nadat de tandarts er een laagje vanaf had gehaald, mocht ik nog een blik in de spiegel werpen. Dat zag er al beter uit. De twee uur waren bijna om dus werden er nog enkele kleine afwerkingen gedaan en daarna ging ik naar huis. Ik was heel blij dat ik eindelijk uit die stoel mocht komen, want mijn kaken deden écht veel pijn.

Eenmaal thuis ging ik meteen naar de spiegel om de resultaten eens fatsoenlijk te bekijken. Helaas, ik barstte in huilen uit. Ik was er kapot van..... Nog steeds vond ik mijn tanden te ver naar voren komen en had ik het gevoel dat ik 2,5 jaar terug de tijd in was gegaan. Het gevoel dat mijn overbeet weer terug was. Het gevoel dat ik mijn lippen weer niet goed kon sluiten. Zie onderstaande foto's.

Ik heb de hele dag gehuild en me afgevraagd of het nog goed zou komen. Doodziek was ik ervan, letterlijk. De tandarts had ik inmiddels alweer gebeld om te vragen of ik terug kon komen om er een laagje vanaf te halen. Donderdag zou de eerste mogelijkheid zijn. Die heb ik meteen vastgelegd. Toen Archel thuis kwam heeft hij de hele lading frustraties over zich heen gekregen. Ik had het gewoon niet meer. Het was zelfs zo erg dat ik mezelf 's avonds in slaap heb gehuild. Oh my God, ik had mijn emoties echt niet meer in de hand. Ik zei continu tegen mezelf: "is dit waar ik ruim 2,5 jaar voor heb moeten vechten? Is dit dan het resultaat? Bah!"

Archel wilde dat ik dinsdagochtend meteen de tandarts ging bellen. Ik was zo overstuur, ook tegen Archel, dat hij echt niet wilde wachten tot donderdag. Ik durfde niet te bellen, zei dat ik wel zou wachten tot donderdag. Archel heeft het heft in handen genomen en op dinsdagochtend zelf de telefoon gepakt. Onder werktijd heeft hij 10 minuten met de tandarts gepraat.... Een lang gesprek, waar uiteindelijk het volgende uit kwam: de tandarts vond dat ik hier niet mee moest blijven lopen en nog diezelfde dag kon ik terug komen. En zo lag ik op dinsdag weer in de gevreesde tandartsstoel. Deze keer had ik van tevoren maar een tabletje Naproxen genomen, om de pijn aan mijn kaken te verlichten. Na bijna een uur was de laag composiet er voor het grootste deel af. Wat een opluchting!! Ik had mijn "normale" tanden weer terug. Wat was ik blij en wat voelde het fijn!!

Alleen, we zijn er nog niet...... toen ik 's avonds in de spiegel keek zag ik dat één van mijn voortanden een beetje doorscheen. Ook zag ik drie witte streepjes lopen. Het viel me gewoon op, het was niet echt egaal. Shit, dacht ik.... moet ik nu wéér de tandarts gaan bellen? Die ziet me alweer aan komen..... toch werd ik door anderen gemotiveerd om te bellen. Ik mag toch perfectie verwachten na 2,5 jaar knokken? Daar hadden de mensen wel gelijk in en dus zat ik op woensdag weer met de telefoon in de hand. Ik kon afgelopen donderdag meteen langs komen. De tandarts heeft gekeken en ik heb uitgebreid met hem gepraat. "Ja, ik ben een perfectionist en nee, dit krijg je niet meer uit mijn hoofd gepraat." De tandarts zei dat dit bij de opbouw van een tand hoort, dat een tand niet helemaal één kleur en glad kan zijn, want dan zou het uit zien als een badkamertegel. Dat snapte ik wel, maar toch, ik wilde heel graag dat mijn tand niet meer gedeeltelijk transparant zou zijn. Hij ging overstag en we spraken af dat ik op vrijdag terug zou komen. Dan zou hij de tijd hebben om er iets aan te doen. Ik ben hem eeuwig dankbaar en dat heb ik hem ook nog even duidelijk gemaakt!!

En zo ging ik afgelopen vrijdag, voor de vierde keer die week, richting de tandarts. Ik hoefde, zoals altijd, niet lang te wachten. De tandarts vertelde me dat hij 's nachts in bed had liggen denken hoe hij dit voor mij het mooist kon oplossen. Hij ging aan de slag en na een paar dingen geprobeerd te hebben, was het resultaat er: een mooie tand waarin de "witte lijntjes" niet meer zichtbaar waren. Yes, dat is wat ik wilde!! Wat hij uiteindelijk had gedaan? De voortand van achter iets verdikt, zodat de transparantie zou verdwijnen. En het is gelukt. Eindelijk.... met een tevreden gevoel verliet ik voor de 4e keer die week de tandartspraktijk.

Helaas kwam ik er vrijdag achter dat mijn clear overlay boven niet meer past. Dit komt natuurlijk door die minimale verdikking van de voortand. Zometeen maar weer bellen dan, kan ik weer lekker gaan "happen", voor de 4e keer in 1 week!!

Al met al was het voor mij afgelopen week een emotionele rollercoaster. Van ontroostbaar verdriet op maandag tot een super tevreden gevoel op vrijdag. Een tandartsbezoek kost mij gewoon zóveel energie en dan waren dat er deze week ook nog VIER! Ik schaamde me kapot dat ik zo vaak terug moest komen. De angst, de slapeloze nachten, het slechte eten en dan alle stress van de afgelopen week hebben behoorlijk zijn tol geëist. Ik ben weer bijna 2 kilo lichter, al heb ik dat totaal niet nodig. Vanaf nu gaan we weer met opgeheven hoofd verder.... en vanaf nu probeer ik mezelf ook te accepteren en minder perfectionistisch te zijn, want ja: ik héb nu een mooie lach waar ik ontzettend trots op mag zijn.

Wat een verhaal weer, ik ga er eens een einde aan breien. Er is nog één ding wat ik kwijt wil. Tandarts, als u dit leest: bedankt voor alle uren die u in mij heeft geïnvesteerd, voor alle moeite maar vooral voor al uw begrip!! Het was het waard!!

Tot volgende week!

Liefs,

Cindy

Veelgestelde vragen / Frequently asked questions

Goedemorgen,

Vrijwel dagelijks krijg ik mails met vragen over het traject dat ik heb doorlopen. Het is natuurlijk logisch dat iemand die nog aan het begin van het traject staat vol vragen, twijfels en andere onzekerheden zit. De informatie uit informatiefolders van het ziekenhuis geeft al een beknopt beeld van het traject, maar ik snap helemaal dat er na het lezen van zo’n folder ontzettend veel vragen opkomen over praktische zaken rondom het traject. Om te voorkomen dat ik continu dezelfde vragen moet beantwoorden, wijd ik deze blog aan de meest gestelde vragen van lotgenoten.

Belangrijk: de antwoorden op deze vragen (en de blog in het algeheel) zijn natuurlijk subjectief. Mijn ervaringen zijn wellicht héél anders dan de ervaringen van een ander. Mijn tip is dan ook: staar jezelf niet blind op deze blog, maar zoek op internet ook naar ervaringen van andere lotgenoten. Hoe meer informatie je verzamelt van zoveel mogelijk verschillende mensen, hoe beter je beeld wordt van dit traject!

- Wordt het gehele traject vergoed?
Dit ligt aan de medische noodzaak van je behandeling. Zelf heeft mijn orthodontist een aanvraag bij mijn ziektekostenverzekeraar gedaan. Het is van belang om voldoende "bewijsmateriaal" bij te sluiten. Denk hierbij aan afdrukken van het gebit, foto’s en een verslag van de orthodontist. Ik weet dat beoordelaars vrij streng zijn. Gelukkig heb ik mijn hele traject (beugel + kaakosteotomie) volledig vergoed gekregen, want als ik het zelf had moeten betalen, had ik het waarschijnlijk niet gedaan.

- Gaat mijn gezicht erg veranderen?
In mijn geval vind ik dat mijn gezicht behoorlijk is veranderd. Mijn onderkaak is 1 centimeter naar voren geplaatst en ook mijn bovenkaak is gekanteld. Ik vind dat ik een heel ander profiel heb gekregen. De veranderingen die hebben plaatsgevonden, hebben in mijn geval alleen maar positief uitgepakt. Zelf heb ik ook voor- en na-foto’s van anderen opgezocht. Bij sommigen vond ik het gezicht niet erg veranderd, bij anderen weer wel. Conclusie: je kan van tevoren niet weten of je gezicht erg gaat veranderen. Natuurlijk zijn er computersimulaties en dit geeft misschien een beetje een beeld, maar in realiteit zal het altijd anders zijn!

- Ik ben bang dat ik na de operatie moet overgeven. Er zitten dan toch elastieken tussen mijn kaken? Hoe gaat dat dan? Stik ik niet?
Ook ik was bang dat ik zou moeten overgeven na de operatie. Ik had allerlei rampscenario's in mijn hoofd; bijvoorbeeld dat ik zou stikken omdat de elastieken in de weg zouden zitten als ik zou moeten overgeven. Dit heb ik in het traject vóór de operatie meermaals aangegeven aan de kaakchirurg, maar ook aan de anesthesist. Mocht er iets gebeuren en je moet tóch overgeven, kunnen in het ergste geval de elastieken altijd kapot geknipt worden. Je hoeft je geen zorgen te maken. Het is natuurlijk niet te hopen dat je moet braken, maar als het gebeurt heb je genoeg ruimte. Don’t worry!

- En wat als ik misselijk wordt van de narcose?
Misselijkheid... tsja, iedereen reageert natuurlijk anders op een narcose. Ik ben na de operatie behoorlijk misselijk geweest door het bloed dat ik had ingeslikt. Mijn tip: geef duidelijk aan als je je misselijk voelt, hier kan altijd iets aan gedaan worden. Verder, rustig blijven en proberen niet in paniek te raken. Probeer afleiding te zoeken. Zet bijvoorbeeld je koptelefoon op en kijk tv of luister muziek.

- Zal ik veel pijn hebben na de operatie? En hoe zit het met de zwelling?
Pijn is voor iedere patiënt anders. Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat ik behoorlijk pijn heb gehad. Als ik rustig stil lag, was het wel een beetje uit te houden, maar het rechtop komen en weer gaan liggen was een drama. Ik voelde dan een erge druk op mijn kaken, een stekende pijn. De zwelling was op de dag van de operatie nog niet echt aanwezig. Ik had continu coldpacks tegen mijn kaken aan en dit voelde erg prettig. Toen ik de dag na de operatie wakker werd, was mijn gezicht erg gezwollen. Ik schrok wel toen ik in de spiegel keek. Naarmate de dagen vorderen zal je merken dat de zwelling vrij snel weg trekt. De laatste restjes zwelling hebben langer nodig om weg te trekken. Net als bij de misselijkheid, geldt bij pijn hetzelfde: geef aan als je pijn hebt. Ook hier valt iets tegen te doen!!

- Ik lees vaker dat patiënten het gevoel in hun lippen en kin kwijtraken. Komt dit nog wel terug?
Tijdens de operatie wordt vlak over de gevoelszenuw gewerkt. Soms wordt deze zenuw vrijgelegd. Hierdoor kan het zijn dat je na de operatie tijdelijk een verminderd gevoel in onderlip/kin hebt. Meestal is dit na een paar weken hersteld, maar vaak kan het ook veel langer duren. In sommige gevallen komt het gevoel niet meer volledig terug.

- Ik slik medicijnen. Kan ik nog wel tabletten slikken als mijn kaken met elastieken op elkaar vast zitten?
In het begin is dit lastig. De eerste paar dagen moest ik zelf ook even een weg vinden om tabletten af te slikken. De makkelijkste manier: stop het tabletje achter via je kiezen in je mond (daar heb je wel wat ruimte), drink met een rietje wat water en slik het tabletje af. Overigens kreeg ik in het ziekenhuis antibiotica en pijnstillers. De antibiotica mocht ik oplossen in water en dan wegdrinken, de pijnstillers kreeg ik in het ziekenhuis in de vorm van een zetpil.

- Als ik straks de operatie achter de rug heb, hoe lang ben ik dan uit de running?
Ieder persoon is anders dus het is niet precies aan te geven hoe lang je uit de running zal zijn. Het ligt er natuurlijk ook aan welke operatie je hebt gehad. Wordt alleen je onderkaak geopereerd? Of ook je bovenkaak? Tevens speelt mee wat voor werk je hebt. Als je een actieve baan hebt waarin je veel moet praten, zal het iets langer duren voordat je weer aan de slag kan gaan. Heb je een rustige baan, kun je denk ik vrij snel weer aan de slag. Zelf ben ik 5 weken thuis geweest. Ik was erg futloos en moe. Na 5 weken ben ik weer met halve dagen begonnen met werken.

- Ik ben bang dat de narcose niet goed zal werken en dat ik alles zal voelen tijdens de operatie. Hoe gaat dat dan?
De anesthesist, de anesthesiemedewerkers en de operatie-assistenten zullen je zo veel als mogelijk geruststellen. De anesthesist en de anesthesiemedewerkers verliezen je tijdens de operatie geen moment uit het oog en houden je continu in de gaten. Tegenwoordig kan worden opgemerkt als de narcose niet goed werkt. De hartslag en de bloeddruk gaan dan bijvoorbeeld omhoog. De anesthesist heeft alles onder controle en zal ervoor zorgen dat jij nergens iets van voelt.

- Wat is handig om mee te nemen naar het ziekenhuis, naast de standaard verzorgingsspullen?
* Vaseline! Omdat je zelf je lippen niet kunt bevochtigen is het fijn om af en toe je lippen in te smeren met vaseline. Dit voorkomt dat je droge lippen krijgt en sowieso is het een prettiger gevoel.

* Muziek/oordopjes: om de tijd door te komen kun je muziek luisteren of tv kijken. Meestal krijg je in het ziekenhuis een koptelefoon, maar neem voor de zekerheid ook je eigen oordopjes mee. Een boek heb ik zelf niet meegenomen; ik was veel te suf om te lezen en om me goed te concentreren.

* Een sjaal voor als je het ziekenhuis weer verlaat. De koude en gure wind kan pijn doen aan je gezicht. Om dit onprettige gevoel te vermijden, kun je een dikke sjaal voor je gezicht houden.

* Een fatsoenlijke badjas. Zelf moest ik twee keer naar de kaakchirurg op de poli. Het was echt niet prettig toen ik in een rolstoel werd gezet en naar beneden werd gereden. Ik voelde me al rot en toen werd ik ook nog van alle kanten bekeken. Alsof mensen nog nooit iemand met een gezwollen gezicht hebben gezien. Om er een beetje toonbaar uit te zien moet je ervoor zorgen dat je een badjas of huispak meeneemt. Het zou toch raar uitzien als je in je beertjespyjama op de poli arriveert. ;)

* Kladblok en pen. Na de operatie gaat praten erg moeizaam. Je moet extra je best doen om je verstaanbaar te maken. Om het jezelf makkelijker te maken kun je kladblok en pen meenemen, zodat je je boodschap naar de ontvanger kan schrijven.

- Hoe lang moet ik in het ziekenhuis blijven? Is het zo dat ik na een paar dagen naar huis MOET of kan ik langer blijven als ik me nog niet goed voel?
Ik denk dat het per ziekenhuis verschilt hoe lang je mag blijven. Ik moest niet naar huis na 2 nachten. Ik mocht gerust nog een nacht blijven. Maar geloof me, je wilt écht graag naar huis en in je eigen vertrouwde omgeving zijn. Ik voelde me erg rot toen ik het ziekenhuis uit ging, maar ik had het ervoor over om naar huis te gaan.

- Ik mag natuurlijk alleen maar vloeibaar voedsel na de operatie. Wat kan ik dan allemaal eten? Heb je recepten?
Je zal merken dat er hartstikke veel mogelijkheden zijn om te eten. Het kan zijn dat je de eerste dagen helemaal geen trek hebt, dat heb ik tenminste ervaren. Voorbeelden van dingen die je kan eten: Hero FruitOntbijt, goed gevulde soep, pap, kwark, smoothies, yoghurt enzovoorts. De eerste week zou ik voorzichtig zijn met melkproducten. Je krijgt hier namelijk veel slijmvorming van en dit is absoluut niet prettig. Mocht je lekkere recepten willen hebben, laat dit dan even aan mij weten. Ik heb er genoeg verzameld. ;)

- Ik heb gezien dat jij je tanden gebleekt kreeg nadat de beugel eruit ging. Krijg ik dit ook?
Het bleektraject zal denk ik niet overal aangeboden worden. Mijn tandarts/orthodontist heeft me dit als beloning op dit traject gegeven. Een mooie kers op de taart dus! Overleg met je eigen tandarts/orthodontist of hij je dit ook kan aanbieden.

Zo, dat zijn al een heleboel antwoorden! Heb je nog vragen in aanvulling op deze blog? Stel je vraag dan in een reactie op deze blog, zodat ik je vraag kan beantwoorden en verwerken in dit verhaal.

Tot volgende week.

Liefs,

Cindy

Mijlpaal: 25.000 bezoekers op de website!

WAUW!!

Vandaag was het dan zo ver. De mijlpaal van 25.000 bezoekers werd bereikt.
Tegen het einde van februari heb ik mijn allereerste bericht geplaatst op de blog en vandaag, 1 december, heeft de 25.000^e bezoeker zich gemeld.

Het heeft even geduurd voordat mensen de weg naar de blog wisten te vinden, maar toen dit eenmaal gebeurde gingen de cijfers behoorlijk de lucht in. Een overzichtje van het aantal bezoekers per maand:

- Februari: 227
- Maart: 807
- April: 491
- Mei: 1076
- Juni: 1822
- Juli: 2431
- Augustus: 2697
- September: 4985
- Oktober: 4835
- November: 5510

Overall statistieken februari t/m november

In februari en maart heb ik in mijn updates geschreven over de voorbereiding op de operatie. Na de operatie ben ik iedere week mijn ervaringen gaan delen en dit heeft behoorlijk goed uitgepakt. Iedere maand wisten steeds meer bezoekers de blog te vinden. November is de maand met de meeste bezoekers tot nu toe: 5510. 

Voorbeeld: statistieken maand november

De bezoekersaantallen zijn ook omhoog geschoten sinds mijn blog hooggeplaatst is in de zoekresultaten van Google. Wordt er bijvoorbeeld in het zoekveld “kaakoperatie” ingevuld, staat de blog als eerste zoekresultaat. Dit trekt heel veel bezoekers. Hoe het komt dat mijn blog bovenaan staat? Ik zou het niet weten, maar het helpt me uiteraard wel. ;)

Tevens staat mijn blog vermeld op www.beugel.nl, een website met allerlei informatie over alles wat te maken heeft met het beugeltraject. Vanaf hier komen ook veel bezoekers.

De blog wordt uiteraard het meest bezocht door Nederlanders. Belgen en Duitsers staan op een respectievelijk tweede en derde plaats. Ook bezoekers vanuit bijvoorbeeld de Verenigde Staten, Cyprus, Frankrijk, Rusland en Turkije weten de blog te vinden. En zo kan ik nog wel even doorgaan met een landenlijstje.

Op mijn persoonlijke dashboard van de blog kan ik alle statistieken in de gaten houden. Van het land van herkomst van bezoekers tot gebruikte besturingssystemen en browsers. Maar ook van zoekwoorden gebruikt op Google tot het aantal views van berichten. Ik kan bijna alles inzien en dit maakt het wel interessant.

Zo, en nu hebben jullie genoeg inzicht gehad in de blog en is het tijd om jullie te bedanken voor de vele bezoekjes. Dus bij deze: bedankt! Ik vermaak me voorlopig nog uitstekend met het publiceren van mijn wekelijkse verhaal. Dus als het aan mij ligt, zal deze blog voorlopig nog niet eindigen. Komende maandag moet ik naar de tandarts, er staat nog een bezoek aan de kaakchirurg op de planning, de medisch fotograaf en in januari ga ik ook beginnen aan een traject bij de kaakfysio. Er is dus nog genoeg om over te vertellen. Maar daarna, als alles voorbij is, zal ik de blog toch langzaam gaan afsluiten. Maar zo ver is het zeker nog niet! Blijf dus voorlopig gewoon mijn blog bezoeken, want er komen nog genoeg updates.

Heb je vragen? Zit je met onzekerheden? Heb je ideeën voor de blog? Schroom niet en neem contact met me op. Ik help je graag!

Liefs en tot aanstaande maandag.

Cindy

Update: kleine wijzigingen op de blog

Goedemorgen!

Misschien hebben enkelen van jullie het al opgemerkt: er zijn een paar kleine dingen toegevoegd aan de blog.

Een korte uitleg:

- Helaas merkte ik dat bezoekers content kopieerden van mijn blog. Ik zeg: "kopieerden", ja, want dat is nu verleden tijd. Ik vind het zelf jammer, maar om mijn eigen content te beschermen, heb ik een beveiliging op mijn blog moeten plaatsen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat iemand anders mijn verhaal elders op het web publiceert. Deze content moet uniek blijven. Daarom kunnen bezoekers vanaf nu geen tekst meer selecteren en kopiëren. Ook de functie van de rechtermuisknop is uitgeschakeld. Sorry!! Mocht je iets van deze blog voor eigen gebruik willen hebben, neem dan even contact met me op. Dan kan ik het je zonder problemen aanleveren.

- Advertenties van DentSend: al langere tijd ben ik op zoek naar iets om inkomsten te genereren via de blog. Ik kom er dan ook niet onderuit om advertenties te plaatsen. Na een lange zoektocht ben ik sinds deze week affiliate partner van DentSend geworden, een "online tandartspraktijk" die gespecialiseerd is in bijna alles wat te maken heeft met tandheelkunde. Zo kun je hier bleekbitjes op maat/bleekgel bestellen, maar ook elektrische tandenborstels, monddouches en allerhande producten die te maken hebben met je mondverzorging. Denk hierbij ook aan interdentaal ragers, mondspoelmiddel en tandpasta. Kijk voor hun uitgebreide assortiment eens op de website. Klik je via mijn advertentie door naar de website en bestel je iets, delen DentSend en ik de opbrengst. Zo simpel is het. Allemaal gaan bestellen dus via mijn link. ;)

- Donate-button: rechts bovenaan de pagina zie je nu een foto van mij met daaronder de tekst: "click to donate now, go fund me". Hier kunnen bezoekers een vrijwillige bijdrage doen. Het kost ontzettend veel tijd en moeite om de blog bij te houden. Ook in het beantwoorden van vragen van bezoekers gaan de nodige uren per week zitten. Voor mij is het belangrijkste: ik vind het leuk om te doen en heb er ontzettend veel plezier in. Bloggen is best wel verslavend... Nou, mocht je je waardering willen uiten, klik dan eens op "go fund me"...

Als alles naar verwachting verloopt zal de blog binnen een week de magische grens van 25.000 bezoekers bereiken. Tof!! Ter ere van die mijlpaal zal ik dan een korte blog plaatsen met enkele "facts & figures".

Tot die tijd veel plezier met het doorpluizen van de blog. Mocht de mijlpaal van 25.000 bezoekers vóór aanstaande maandag bereikt worden, zal er dus vóór maandag alweer een blog worden geplaatst. En anders gewoon maar wachten tot maandag... ;)

Liefs!!

Week 31 na de operatie: hindernissen op weg naar een volledig herstel

Goedemorgen,

Vorige week beloofde ik om vandaag dieper in te gaan op de hinder die ik op dit moment nog van mijn kaken ondervind. De kaakoperatie is vandaag 31 weken ofwel 217 dagen geleden. De tijd vliegt voorbij. De dag van de operatie op 23 april 2012 en de dagen erna in het ziekenhuis staan op mijn netvlies gebrand. Oké, van de eerste dag weet ik niet zo veel meer, maar wát ik er van mee heb gekregen, zal ik niet snel meer vergeten. Nu zijn we dus dik 7 maanden verder en kijk eens waar ik sta: het beugeltijdperk heb ik achter me gelaten en ik geniet dagelijks van die stralende glimlach! Echt, ik kan het niet vaak genoeg zeggen; wat ben ik dankbaar dat ik de kans heb gekregen om dit traject in te stappen. Mijn issues heb ik in de prullenbak gegooid en het vertrouwen is tevoorschijn gekomen. Ik zal dat vertrouwen vandaag dan ook laten zien in de vorm van enkele foto's van hoe ik er nu uit zie en dan mogen jullie voor jezelf beslissen of dit vertrouwen gegrond is of niet!

Toch zijn er nog wat kleinigheidjes die tot op de dag van vandaag aan me knagen. Onderstaand een korte opsomming van klachten die ik nu nog heb.

 - Gevoelige tanden: sinds de operatie heb ik last van gevoelige tanden. In het begin waren alle tanden gevoelig, maar nu zijn alleen de tanden aan de rechterkant gevoelig, boven- én onderkaak. Sinds enkele maanden gebruik ik andere tandpasta, namelijk Sensodyne Repair & Protect. Deze tandpasta is regelmatig te zien in reclames op tv, maar ik heb hem gekocht naar aanleiding van een tip van mijn oom. Ook hij zat met gevoelige tanden en sinds hij die Sensodyne gebruikte, was de gevoelligheid voor een deel afgenomen. Zijn succeservaring sprak me aan en ik besloot om ook deze tandpasta in huis te halen. Ik moet zeggen: ja, mijn tanden zijn iets minder gevoelig. Zeker het tanden poetsen is minder vervelend. Mijn tanden poets ik nog steeds met mijn kindertandenborstel. Gisteren heb ik weer eens een poging gewaagd om mijn tanden te poetsen met de elektrische tandenborstel. Dat was helaas geen succes. Aan de linkerkant ging het wel, de voortanden en de rechterkant waren erg pijnlijk om te poetsen. Dat is frustrerend, want met een elektrische tandenborstel heb ik altijd een schoner gevoel. Hopelijk komt het nog goed. Verder is het kauwen van voedsel aan de rechterkant niet fijn, maar dat doe ik sowieso bijna niet aan die kant. Zo kom ik meteen uit bij de volgende klacht...

Zijaanzicht, mét kin, zónder overdreven grote wangen! :)

- Beurse, krakende rechterkaak: laat ik voorop stellen dat mijn linkerkaak helemaal hersteld is. Aan die kant kauw ik alles gemakkelijk weg, zelfs lekkere plakkerige winegums. De rechterkaak is een ander verhaal. Dit loopt niet zoals ik zelf had verwacht. Als ik moet gapen krijg ik vaak een "knakje" rond het kaakgewricht. Soms pijnlijk, soms niet. Als ik een maaltijd heb genuttigd, is mijn rechterkaak enorm verzuurd. Als ik aan de rechterkant kauw, wat overigens niet vaak voor komt, krijg ik steken in mijn onderkaak. De pijn lijkt soms ook te zitten op de plek waar de breuk heeft gezeten. Het is tenminste hetzelfde plekje als waar ik in augustus een klap op heb gehad en toen zei Dr. de Jonge dat dit het plekje van de breuk is. Dit in combinatie met de gevoelige tanden weerhoudt mij ervan om aan de rechterkant te kauwen.

Een mooie glimlach!

- Deels gevoelloze onderlip/kin: spreekt voor zich denk ik. Het gevoel in onderlip/kin is na de operatie nooit meer teruggekomen. Soms voel ik een tinteling. Nog steeds worden mijn tanden overgevoelig als ik mijn kin aanraak, een heel raar gevoel is dat. In het begin irriteerde ik me eraan, maar ik denk dat ik er langzaam aan begin te wennen. Dr. de Jonge heeft gezegd dat het nog een hele tijd kan duren voordat het gevoel terug komt. Geduld.... waar ken ik dat woord van? ;)

- Oorpijn: vrijwel dagelijks ervaar ik oorpijn. Ook dit doet zich alleen voor aan de rechterkant. Soms trekt het door in mijn gezicht. Er valt mee te leven, maar het zou prettig zijn als dit zich in de toekomst zou verbeteren.

Finally I'm proud to be me...

- Als ik mijn neus op trek, lijkt het net alsof ik vlak naast mijn neusvleugel één van de plaatjes voel zitten. Dit is geen prettig gevoel, maar ik heb er wel controle over: gewoon niet meer de neus optrekken!

Al met al lijkt het alsof ik nog veel hinder ondervind, maar op zich valt het mee. Ja, ik word er dagelijks mee geconfronteerd. Er zijn dagen bij dat ik me er behoorlijk aan irriteer en het is vaak frustrerend. Het klinkt raar, maar ik denk dat ik er aan gewend ben geraakt. Ik zou het wel heel vervelend vinden als ik nooit meer van mijn klachten af zou komen. Mijn gevoel zou ik graag terug willen krijgen, ik zou graag weer eens pijnloos aan de rechterkant willen kauwen enzovoorts.

Samen met een trotse Archel...

Vanaf januari ga ik een programma volgen bij een kaakfysiotherapeut. Ik hoop dat hij me kan helpen om de laatste stapjes vooruit te zetten, zodat ik nog meer kan genieten van de resultaten die zijn geboekt.

Goed, dit was het voor deze week. Volgende week een blog met "Veelgestelde vragen / Frequently asked questions". Bijna dagelijks krijg ik mails van lotgenoten die vol met vragen zitten. Vaak zijn dit dezelfde vragen/twijfels/onzekerheden. Dit is helemaal niet erg, maar om te voorkomen dat ik iedereen dezelfde vragen moet beantwoorden, ga ik hier volgende week een blog aan wijden. Zo kan ik iedereen verwijzen naar de blog en dat bespaart mij weer tijd! :)

O ja, ten slotte: volgende week maandag staat mijn bezoek aan de tandarts op het programma. Dan wordt de voorgevel nog even aangepakt en worden de laatste puntjes op de i gezet. Zoals de tandarts zei: "ik ga er één geheel van maken". Dit kost wel wat tijd want ik zal 1,5 tot 2 uur in de stoel moeten liggen. Volgens de tandarts is het een zeer secuur werkje en dat geloof ik ook wel. Aan de ene kant ben ik bang, maar aan de andere kant ben ik reuze benieuwd naar de resultaten. Het wordt dus nóg mooier, yes!!

Tot volgende week!

Liefs,

Cindy

Week 30 na de operatie: eindelijk mijn bleeksetje ophalen bij de ortho

Goedemorgen!

Precies een week geleden zat ik in de tandartsstoel. Ik moest namelijk op controle. Gelukkig was ik vrij snel aan de beurt, want ik was verre van fit. Janice, de tandartsassistente, keek eerst of de clear overlay bitjes nog goed aansluiten op mijn tanden. Die mogen namelijk niet te los zitten. De eerste paar dagen dat ik de bitjes had, zaten deze erg strak. Na een paar dagen werd het allemaal wat soepeler en ging het verwijderen van de clear overlay stukken makkelijker. Nu moest Janice dus even kijken of het niet allemaal té soepel ging. Dit was niet het geval, mooi! Ik moest de bitjes eruit halen en die heeft ze toen ook nog eens goed bekeken.

Oké, de bitjes waren dus goed, er kon gestart worden met bleken. De bleekspuitjes werden erbij gepakt en ik kreeg een korte uitleg. Er werd verteld dat ik 6 tot 10 dagen moest gaan bleken, maar de 10 dagen absoluut niet mocht overschrijden. Bleken kon ik het best 2 uur voor het slapen doen. Vóór het bleken de tanden goed poetsen, bitjes met bleekgel 2 uur lang in, tanden schoonmaken met een droge tandenborstel, bitjes schoonmaken en voor de nacht de bitjes weer in doen. Zo gezegd, zo gedaan.

De clear overlays en de bleekspuitjes van Opalescense

Na de uitleg over het bleken werd de tandarts er nog even bij geroepen. Hij kwam nog even naar mijn tanden zelf kijken. Beneden heb ik helaas een klein gaatje. Van de bovenste rij tanden wil hij één mooi geheel maken, met andere woorden: perfectioneren. Op 3 december moet ik terug voor een behandeling van 1,5 tot 2 uur. Janice heeft me al verteld dat ik wel verdoving krijg. De slapeloze nachten zijn dus weer in aantocht!! Geen dag gaat voorbij of ik denk alweer aan de afspraak op 3 december. Ik zal die dag ook nog alleen moeten gaan, omdat Archel geen vrij kan krijgen op zijn werk. Dit is weer een grote uitdaging voor mij, maar hey; ik heb al zo veel overwonnen, dan kan dit er ook nog wel bij. Als het straks helemaal geperfectioneerd is, kan ik alleen maar nog trotser op mezelf zijn. Ook dit klusje gaan we "gewoon" even klaren. :)

Inmiddels ben ik mijn tanden al een week aan het bleken. Worden ze witter? Ja, volgens mij wel. Ik ben alleen vergeten om een "vóór-foto" te maken. Dit is echter geen probleem, want ik kan net zo goed naar de foto's van Turkije kijken. Wat je vaak hoort als mensen tanden gaan bleken, is dat de tanden/tandvlees erg gevoelig zijn. Ik kan niet zeggen dat mijn tanden gevoeliger zijn als normaal. Aan de rechterkant zijn mijn tanden sinds de operatie sowieso al gevoelig, maar ik merk niet dat dit nu juist éxtra gevoelig is. Dit is alleen maar mooi meegenomen! Ik ga nog een paar dagen door met bleken, want ik wil natuurlijk een optimaal resultaat. Zelf vind ik dat ik nu nog afsteek tegenover Archel. Hij heeft echt een Hollywood-smile en daar wil ik op zijn minst bij in de buurt komen. Archel heeft altijd geluk met die dingen: nooit een beugel gehad maar kaarsrechte tanden, nooit gaatjes terwijl hij écht niet zo consequent poetst als mij en bovendien hartstikke witte tanden. Oké, vorig jaar heeft hij er een bleekbehandeling tegenaan gegooid, maar dit was helemaal niet nodig. Wat een geluksvogel is hij toch. Soms raak ik daar best een beetje opgefokt van. Ik poets 3 tot 4x per dag mijn tanden, gebruik flosdraad, gebruik de gum picks, gebruik mondspoelmiddel en nóg heb ik een gaatje! Archel poetst 1, soms 2x per dag zijn tanden en hij heeft nooit wat. Grrr!

Ik weet dat ik naar mezelf moet kijken en dat doe ik dan ook maar. Nu al kan ik breeduit glimlachen en dit wordt na 3 december alleen nog maar mooier. Niemand die ziet dat ik een beetje hulp nodig heb gehad om deze glimlach te bereiken. Niemand die ziet dat ik 2,5 jaar een beugel heb gedragen en een kaakosteotomie heb gehad. Top, toch?

Wat ik verder nog even kwijt wil deze week: ik krijg wekelijks verzoeken om voor- en na-foto's te plaatsen. Daar zullen jullie nog heel even op moeten wachten. Zoals ik in mijn vorige blog al heb aangegeven, moet ik op 4 januari terug naar de kaakchirurg. Dan breng ik meteen een bezoek aan de medisch fotograaf. Als ik die foto's in handen krijg, ga ik voor- en na-foto's plaatsen. Nog even geduld dus.....

Veel meer heb ik deze week eigenlijk niet te vertellen. Ik ga nog een paar dagen door met bleken en hoop dat mijn tanden nog een paar tinten witter worden!! Ook dáár zal ik binnenkort foto's van plaatsen.

Tot volgende week! Dan zal ik weer eens wat dieper in gaan op de hinder die ik nog van mijn kaken ondervind.

Liefs,

Cindy