Week 10 na de operatie: voor het eerst mijn tanden in een frikandel gezet

Hallo allemaal,

Vandaag ben ik 10 weken ofwel 2,5 maand post-OK. Eindelijk zie ik zelf in dat ik al heel veel vooruitgang heb geboekt. 10 Weken geleden lag ik hartstikke voor pampus in het ziekenhuis. En nu? Nu zet ik gewoon mijn tanden alweer in (zacht) voedsel! Wat is dát genieten... Ook voor Archel geldt dat zijn vloeibare dieet erop zit en dat ook hij weer mag gaan genieten van al het lekkers op deze wereld. Weliswaar alleen nog maar zachte dingen (nee, geen spareribs), maar het is al veel meer dan soep en pap. Top!

Mijn gezicht is heel erg mooi bijgetrokken na de operatie. Persoonlijk vind ik de resultaten verbluffend en ook van mensen om me heen krijg ik veel complimenten. Mijn gezicht is echt veranderd in positieve zin. Zoals ik in mijn vorige blogs al een paar keer heb gezegd: ik kan niet meer stoppen met lachen als ik in de spiegel kijk. Gek, hè? Ik heb nooit een echte kin en kaaklijn gehad, ik had altijd "huid over" onder mijn kaken (dubbele kin), ik had een overbeet en mijn tanden stonden naar voren. Nadat Dr. de Jonge zijn magische handen op mijn kaken heeft losgelaten, is er van al deze problemen niets meer over. Hallo kin, kaaklijn en rechte tanden. Daaaaag overbeet en dubbele kin, tot nooit meer ziens!

10 Weken post-OK

Een mooie kaaklijn en kin

Helemaal happy met het resultaat!

Op het gebied van eten gaat het steeds beter. Wat ben ik blij dat het tijdperk van leven op soepen en pappen voorbij is. Ik eet evengoed bijna iedere dag nog een bordje pap, gewoon omdat ik het lekker vind. Ja, ook nog na zo'n lange tijd. Verder geniet ik van maaltijden met zacht voedsel.
Bijten vind ik nog heel erg moelijk. Het doet niet echt pijn, maar het geeft een vervelend gevoel. Dit heeft er ook mee te maken dat mijn tanden nog steeds heel gevoelig zijn.
Gisteren heb ik mijn tanden in een frikandel en een kroket gezet, zonder alles in mini-baby-stukjes te snijden. Dit ging prima, maar ik merkte na een paar happen wel dat de spieren rondom mijn kaakgewricht snel verzuurd raken. Naarmate de tijd vordert, zal dit alleen maar beter gaan. De banden en spieren rondom het kaakgewricht moeten ook weer wennen aan de kracht die erop gezet wordt. Vergelijk het met een been dat lange tijd in het gips heeft gezeten. Zodra het been uit het gips komt, is een groot gedeelte van de spiermassa verdwenen en ook dat moet weer opgebouwd worden. Gewoon lekker blijven oefenen, dan komt die kracht vanzelf weer terug.

De frikandel was overigens een daverend succes. Iedereen ziet een frikandel natuurlijk als iets volkomen normaals. Voor mij was dit echter een hele grote succeservaring. Een paar weken terug had ik al eens een frikandel gehad, in hele kleine stukjes. Dan proef je niets. Maar nu... Ik heb mijn tanden weer op elkaar gezet, een beetje gekauwd en echt weer iets geproefd! Héérlijk! Dit moest natuurlijk wel even op beeld worden vastgelegd... na het eten was ik zó vrolijk. Ik kon er niets aan doen, maar ik werd er een beetje emotioneel van. Tranen van blijdschap, huilen en lachen tegelijk. Na zo'n lange tijd was dit voor mij zó'n geweldig moment, dat de emoties weer even los kwamen. Emoties van geluk, emoties van blijdschap. Wauw!

Succeservaring van week 10: mijn tanden in een frikandel zetten

Ook heb ik weer genoten van vers fruit, in vaste vorm welteverstaan. In de voorbije 10 weken heb ik met enige regelmaat smoothies en milkshakes naar binnen gewerkt, maar nooit meer mijn tanden in een aardbei, mango of iets anders gezet. Zelf besloot ik afgelopen zaterdag dat ik weer een poging wilde wagen en dus gingen we naar de markt om vers fruit in te slaan. We kwamen thuis met een paar zakken vol met fruit en binnen een paar minuten had ik mijn kommetje met fijn gesneden fruit klaar staan. Weer een paar minuten later was dat goed gevulde kommetje alweer leeg. Er is niet veel lekkerders dan vers fruit!

Een kommetje vers fruit, ook dat was lang geleden

Wat me deze week ook goed had gesmaakt, was de zelfgemaakte choco-vanillecake.

Naast de succeservaringen wat betreft het eten, heb ik nog meer goed nieuws. Ik ben inmiddels alweer ruim een kilo aangekomen. Gelukkig maar, want ik was in totaal 9 kilo afgevallen. Daar wil ik er minimaal 5 van terug hebben en als ik weer ga sporten mogen er nog wel een paar kilo's bij, spiermassa welteverstaan. :) Ik ben ook steeds minder misselijk. Mijn maag en darmen kunnen weer iets verdragen en beginnen goed op gang te komen. Zo maak ik iedere dag kleine stapjes!

Afgelopen donderdag ben ik naar de tandarts/orthodontist geweest. Een mijlpaal, want het was de 50e keer dit traject in de behandelstoel bij de tandarts/orthodontist/kaakchirurg (alle specialismen opgeteld). Beneden heeft de tandarts een bandje om mijn kies opnieuw geplakt, want deze was nog vóór de operatie losgegaan. Nu ik mijn mond weer ver genoeg kon openen, kon hij dit ook repareren. De tandarts had wat moeite om het bandje over mijn kies te krijgen en hij zette aardig wat kracht. Ik heb 2 dagen last gehad van mijn onderkaak, maar gelukkig was dat snel weer over. Verder heb ik beneden een nieuwe draad erin gekregen. In eerste instantie zou ik pas in augustus terug hoeven te komen, dit in verband met vakantie. Gelukkig bedacht hij zich en wil hij me over 1,5 week, op 12 juli, nog even terug zien. Dan krijg ik boven een nieuwe draad. Ik ben daar blij mee, want het kan me niet snel genoeg gaan natuurlijk! Ik kan niet wachten tot de beugel eruit gaat en ik weer breeduit kan lachen. Oké, dat kan ik nu al, maar als het zover is en de beugel is eruit, kan ik helemaal niet meer stoppen met lachen!

Afgelopen vrijdag moest ik terugkomen bij mondhygiënist Wim en Dr. de Jonge. Wim heeft er weer voor gezorgd dat ik met een superfrisse mond naar buiten liep. Het voelt fijn als hij alles heeft gespoeld. Ik vroeg aan Wim of ik weer mag gaan sporten. "Tsja, dat ligt eraan, wat doe je voor sport?", vroeg Wim. Ik antwoordde hierop dat ik 4 à 5x in de week fitness en af en toe een balletje ga trappen met vrienden. Ik kreeg niet het antwoord wat ik zo graag wilde horen. Als sportfanaat mis ik het sporten enorm en het liefst zou ik nu de fiets op stappen om me een uurtje lekker uit te gaan sloven in de sportschool. Helaas zit dat er niet in. Wim raadde me nu nog af om kracht op de kaken en kiezen te zetten. Voor mij blijft er in de fitness dan niet zoveel meer over, aangezien ik naast cardio ook veel kracht doe. Met krachttraining zet je toch al snel druk op je kaken. Nou, dan wacht ik nog wel even met sporten, want ik ga écht niet een uur suf zitten fietsen. Dat is niets voor mij. Als ik ga sporten, moet ik wel voluit kunnen gaan en dat gaat nu nog niet. Laat maar zitten dan.
Verder hadden we het nog even over voetbal. Wim, pestkop eerste klas, zei dat vrouwen die achter een bal aan rennen toch helemaal niets voorstelt! Gelukkig meende hij het niet, maar Wim vindt het nogal leuk om zijn patiënten een beetje voor de gek te houden. Ik geef hem groot gelijk, dat maakt de sfeer in de behandelkamer een stuk gemoedelijker. Daarna kwam Dr. de Jonge erbij. Het eerste wat Wim zei: "Dokter, ze vraagt of ze weer mag voetballen. Man, dat is toch niets voor vrouwen? Als ze nou eens shirtjes zouden wisselen, tsja, dan......" Dr. de Jonge nam het voor me op en gaf toe vrouwenvoetbal best oké te vinden. Het blijven toch mannen, hè. Ach, ik voetbal al lang niet meer, maar vind het af en toe leuk om met Archel een balletje te trappen op het veld. Daarna werd het even een stuk serieuzer. Dr. de Jonge bekeek de littekens in de mond. Deze zijn nog een beetje dik, maar dit zal nog slinken naarmate de tijd vordert. Verder keek hij naar de beet, hoe ver ik mijn mond open kon en of ik mijn kaken al zijdelings kon bewegen (onderkaak naar links en rechts schuiven). Wow, dat was moeilijk. Het lukte me gewoon niet! Dit was echter niet erg; de beweeglijkheid zal zich in de komende weken weer verder ontwikkelen.

Dr. de Jonge wil me over een maand terugzien, maar dit is niet mogelijk in verband met vakantie. Nu moet ik over 5 weken op mijn verjaardag, 7 augustus, terug komen. Ook staat nu al vast dat er in oktober een nieuwe I-cat (driedimensionale foto) wordt gemaakt.

Tot die tijd, goed blijven oefenen en hopelijk weer wat meer voedsel dat ik kan bijschrijven op mijn lijstje.

Bedankt weer voor het lezen en tot volgende week.


Liefs,

Cindy