maandag 28 oktober 2013

Vorderingen bij Raymond: triggerpoints uit de kaakspieren verdwenen! + foto's Grazia.

Goedemorgen!

Honderden reacties op het artikel in de Grazia. Ongekend! Medeleven. respect, maar vooral; begrip. Begrip voor de keuzes die ik in de afgelopen paar jaar heb gemaakt. Begrip dat iemand die zich doodongelukkig voelt er keihard aan werkt om wél gelukkig te worden. Begrip dat dit door middel van plastische chirurgie gebeurt. Wauw, nooit had ik gedacht dat ik zoveel positieve reacties zou krijgen op mijn verhaal.

Familie, vrienden, kennissen, mensen van wie ik al jarenlang niets meer had gehoord, totaal onbekenden; de berichtjes kwamen uit alle hoeken.

Ik vond het geweldig om te zien hoe iedereen samen met mij toe leefde naar de publicatie van het artikel in de Grazia. Volgens mij waren er ook mensen bij die nog ongeduldiger waren dan ik. Daar kon ik echt om lachen.

Toen het blad eenmaal in de winkels lag, ik een exemplaar in handen had en naar bladzijde 70 bladerde, viel ik stil. Sprakeloos. Ben ik dat?! Waaauwww, wat een mooie foto's en wat een goed geschreven artikel! Ik heb een paar minuten ademloos staan kijken en lezen. Mijn verhaal..... Mijn verhaal dat in heel Nederland in de winkels lag. Ahhh, dat was echt spannend!

Voor de foto's ben ik al in augustus een hele dag in Amsterdam geweest. Een week van tevoren belde de styliste mij op met de vraag wat voor soort kledingstijl ik heb. "Stoer, maar vrouwelijk", weet ik me nog te herinneren. Die hele week was ik al nieuwsgierig naar de kleren die ze voor me uitgezocht zou hebben. Vind ik ze wel leuk? Past het wel bij me? Ik wil wel echt Cindy zijn op de foto's.....
De dag dat ik naar Amsterdam ging was spannend. Ik werd verwacht in een café, waar de shoot plaats zou vinden. Toen ik arriveerde zat het café behoorlijk vol. Ik dacht: "ohh lieve help, die mensen gaan mij natuurlijk allemaal bekijken!!" Eerst zat ik een uur in de make up en mijn haren werden gekruld. Ik had geen idee hoe ik eruit zag want er stond geen spiegel voor me. Inmiddels kwam de fotograaf binnen die alle spullen klaar ging zetten. De styliste kwam binnen met tassen vol kleding. Daar móest wel iets tussen zitten wat ik leuk vind, dacht ik. En raak was het ook! Wat een fantastische kleren mocht ik aantrekken. Heel mooi, vrouwelijk maar het had ook wel iets stoers. Ik voelde me helemaal op mijn gemak.

Na de make up en het aankleden was het tijd voor de shoot. Ik voelde me best bekeken. Mensen hebben vast gedacht: "wie is dat, kennen we haar?" Ik vond het wel leuk want ik kreeg best veel complimenten. 339 Foto's later zat de shoot erop en kon ik met een voldaan gevoel terug richting Limburg. Het was gaaf!!

Het wachten kon beginnen, want de tijd tussen interview/shoot en publicatie kan best groot zijn. Uiteindelijk heb ik 2 maanden moeten wachten. Zelf had ik geen enkele foto teruggezien, dus ik vond het wel heel spannend. Wachten duurt dan heel lang.

Uiteindelijk ben ik super tevreden met de foto's die zijn geplaatst. Alle foto's zijn sowieso heel erg mooi geworden.... Voor diegenen die de Grazia niet hebben gelezen, hier een paar foto's:







Genoeg over de Grazia... Afgelopen week ben ik ook weer bij Raymond geweest. Vandaag zou hij mijn bekken, rug, schouders, nek en kaken gaan behandelen. Een hele rits.... Spanningen in rug/nek/schoudergebied kunnen ook voor spanning op de kaken zorgen. Klinkt logisch. Nadat hij mijn bekken had behandeld, ging hij eerst naar mijn kaken. Ongelooflijk maar waar, ik heb mezelf super goed gemasseerd, want de triggerpoints uit de kaak zijn WEG! Geen gevoelige 'rijstkorrels' meer. Wauw, ik heb echt veel progressie geboekt in de afgelopen weken. De beweeglijkheid is een stukje beter. Het verzuurde gevoel is er nog, helaas. Of dit nog weg zal trekken of dat dit met iets anders te maken heeft, moet de tijd gaan uitwijzen. Met Dr. Dun heb ik het gehad over mijn oorpijn/jeuk in de oren, verzuurde gevoel en het knakken van de kaak. Hij zegt dat dit waarschijnlijk van de gewrichten af komt. Raymond richt zich alleen op de spieren en die zijn nu goed, dus als ik volgende keer bij Dr. de Jonge kom (in februari) zal ik dit wel even aangeven. Misschien dat hij nog ideetjes heeft.

Nadat Raymond de kaken had behandeld ging hij verder met dry needling van rug/schouders/nek. Hij prikte precies in mijn triggerpoints, wat resulteerde in enkele local twitches. Een beetje gevoelig, maar het voelde héérlijk. Uiteindelijk zaten er 6 naaldjes in mijn lichaam. Op die naaldjes sloot hij enkele draden aan, die voor stroompjes gingen zorgen. 20 Minuten lang heb ik aan de stroom gelegen. Soms voelde ik niks meer, soms werd het ineens heel gevoelig. Ik voelde mijn spieren gewoon op en neer gaan. Een bizarre gewaarwording. Na 20 minuten werd ik afgekoppeld. Helemaal 'gaar' was ik, maar het voelde o zo fijn! Raymond adviseerde om de dagen erna rustig aan te sporten. Aangezien ik een vreselijke uitslover ben in de sportschool, was dit nog een behoorlijke uitdaging voor me. Ik heb tot enkele dagen na de behandeling wat spierpijn gehad, maar gelukkig trok dit vrij snel weg. Volgende week dinsdag mag ik me weer melden bij Raymond. Tot die tijd ga ik weer lekker door met de zelfmassages. Hoewel ik de afgelopen dagen een beetje heb verzaakt, ga ik er nu toch weer vol voor. Ik merk meteen als ik een paar dagen niets heb gedaan, dus dat is een mooie motivatie om weer gestructureerd aan de slag te gaan.


Een naaldje hier en een naaldje daar...

Genoeg gekletst, ik vind het mooi geweest voor vandaag. Nog een laatste dag aan de slag en dan genieten van mijn welverdiende vakantie. Komende vrijdag zit ik live in Camp Nou bij de wedstrijd FC Barcelona - Espanyol; een droom die uitkomt.

Nog een mooie droom die zeer binnenkort gaat uitkomen is trouwens de mijlpaal van 100.000 bezoekers op de blog! Wauw!

Adiós!

Liefs,

Cindy

Geen opmerkingen:

Een reactie posten