Een ode aan Dr. de Jonge

 
"Never forget the difference that you have made"

En een verschil hééft hij gemaakt in héél veel mensenlevens. Nu komt er een einde aan het tijdperk 'Dr. de Jonge'. Hij verlaat het Zuyderland Medisch Centrum. In deze blog een ode aan een geweldige, lieve, menselijke en bovenal uiterst kundige arts. 

Wat heeft hij mij een nachtmerries bezorgd. Zeker in het begin van mijn traject. Tijdens mijn eerste afspraak was hij zakelijk, eerlijk en recht door zee. Voor mijn volgende afspraak zat ik bijna overgevend in de wachtkamer te wachten, vol spanning tot ik weer plaats mocht nemen bij hem in de stoel. Godsamme, ik weet nog precies de keren te herinneren dat ik overwoog om de stekker eruit te trekken en maar gewoon met een overbeet rond te blijven lopen. Kon mij het schelen.

Maar vanaf die tweede afspraak voelde het heel anders. Hij was betrokken en empathisch, wist vooral héél erg goed waar hij mee bezig was. Dat schepte vertrouwen. Bij Dr. de Jonge voelde je je als patiënt altijd welkom. Had je vragen? Dan mocht je altijd terugkomen, zo vaak als nodig was. Had je vragen op de dag van de OK? Dikke vette pech, meermaals gaf hij in het voortraject aan dat het dan te laat was. Dus kwam ik vóór de operatie regelmatig met een waslijst aan vragen weer bij hem. Nooit een probleem, altijd alle tijd, ondanks de volle wachtkamer.

Ik vind het ook erg leuk dat hij ook aan mijn blog altijd alle medewerking heeft verleend. In het begin was hij nog wat huiverig, want ja, internet... daar kan tenslotte iedereen alles op zetten wat hij wil. Gelukkig had hij al snel door dat ik er goede intenties mee had. En dús keerde hij regelmatig terug op mijn blog.

Zo mocht ik een dag met hem meelopen op de operatiekamer en mocht ik hem in zijn werkkamer een aantal vragen stellen over zijn werk (deel 1 en deel 2). Toen ik vanuit het ziekenhuis een uitnodiging kreeg voor een evenement om te vertellen over mijn ervaringen als patiënt, stond hij in de zaal om mij te supporten. We schoven ook samen aan bij TV Limburg om te vertellen over de kaakoperatie, mijn blog en wat Dr. de Jonge er van heeft geleerd. En we mochten samen naar een congres met als onderwerp 'De Arts-Patiëntrelatie'.

Het is niet allemaal maar vanzelfsprekend dat een arts er zó voor openstaat. Des te dankbaarder ben ik dat hij míjn kaakchirurg is geweest. Dat hij mij zo goed op weg heeft geholpen. Dat hij altijd zo geduldig was. Dat hij míjn leven zo heeft veranderd.

En ik weet zeker: niet alleen mijn leven, maar ook dat van heel veel anderen. 

Dr de Jonge, u heeft een speciaal plekje in mijn hart. Geniet van uw pensioen...

6 Jaar na de operatie! :)

Goedemiddag!

Gisteren was het 6 jaar geleden dat ik de kaakosteotomie heb ondergaan. Het is dat enkele bloglezers me erop wezen, anders was deze datum me volledig ontschoten. Waar ik eerder ieder jaar 'vierde', gaat het nu geruisloos voorbij. Ik ben er niet meer zoveel mee bezig. De blog daarentegen blijft wel leven; bijna iedere dag komen er nog berichten binnen van (potentiële) osteotomie-patiënten. Die berichten beantwoord ik met alle plezier. Leuk om te zien dat zelfs jaren na mijn eigen operatie mensen mij nog weten te vinden.

Met enige regelmaat krijg ik berichten van bloglezers met de vraag hoe het nu met me gaat. "Goed!", kan ik kort en krachtig antwoorden. Mijn kaken voelen goed, het dove plekje op mijn onderlip en een klein deel van mijn kin zit er nog, maar eigenlijk merk ik het niet eens meer op. Ik ben er gewend aan geraakt. Als ik op mijn werk een drukke dag heb gehad, ben ik blij dat ik 's avonds thuis mijn mond kan houden, want dan ben ik aardig verzuurd. Dat zijn de enige 'restklachten'. Tussen 'haakjes', omdat het niet echt invloed heeft op mijn dagelijks leven. Waar ik eerder nog gefrustreerd erover was, doe ik nu gewoon mijn ding en geniet ik met volle teugen van ons gezin. Als ik één ding heb geleerd in de afgelopen jaren is het dat ik me niet meer zo druk moet maken om zaken waar ik toch geen invloed op heb.

Heb jij vragen rondom je traject? Zit je met onzekerheden? Heb je angst? Vragen over de ingreep? Stuur me gerust een berichtje. Ik help je graag op weg. :)

Veel liefs,

Cindy

Van babyvoeding tot de ultieme 'post-kaakoperatie-recepten'

Hoi!

De dagen, weken en maanden vliegen voorbij. Over anderhalve week is Micah alweer een half jaar. Het voelt als de dag van gisteren dat hij voor het eerst op mijn borst werd gelegd. En nu? Nu 'kletst' hij ons de oren van het hoofd, rolt hij door de woonkamer en geeft ons dagelijks zijn mooiste glimlach. 'Shine bright like a diamond' heeft hij klaarblijkelijk niet van een vreemde. :)

Inmiddels is Micah al enige tijd bezig aan zijn fruit- en groentehapjes. Nee, niet uit die kant-en-klare potjes uit de supermarkt, maar door deze mama vers gemaakt. Pure smaken, zonder toegevoegde stoffen... Daar sta ik graag voor in de keuken. In onze keuken ontdekte ik de allerlekkerste recepten voor patiënten die een kaakoperatie moeten ondergaan! Had ik dat maar jaren eerder geweten...

Op zoek naar variaties qua ingrediënten en smaken kwam ik via mijn grote vriend 'Google' terecht op een website vol met veelzijdige recepten voor baby's. Niet alleen voor baby's, blijkt nu... Van gepureerde fruithapjes tot gepureerde groentehapjes en complete met staafmixer bewerkte maaltijden met aardappelen, groenten en vlees. Of rijst, pasta, vis... Je kan het zo gek niet bedenken. Wacht even, dát moest ik uitproberen! Dus vloog ik naar de winkel om mijn karretje vol te gooien met verse groenten, een pak macaroni, rijst, koolvis en ga zo maar door. Tijd om te experimenteren in de keuken.

Alles werd netjes voorbereid alvorens de meest geweldige variaties in de mix werden gegooid. Wat dacht je van een maaltijd van aardappel, wortel en koolvis? Of een bloemkool rijsthapje? Of een maaltijd met broccoli, macaroni en een beetje smeerkaas? De staafmixer maakte alles fijn en ik moest uiteraard even 'voorproeven'. Lekker, zeg ik je. Lekker met een hoofdletter 'L'. Dé oplossing voor kaakosteotomiepatiënten. Sommige recepten kunnen na het pureren alsnog ietwat dik zijn. Dit is lastig naar binnen te werken na een kaakosteotomie. Gewoon een beetje water of melk toevoegen en eventueel naar smaak kruiden, en je hebt een heerlijke vloeibare maaltijd, boordevol gezonde voedingsstoffen.

Het is héél belangrijk om na de operatie voldoende vitamines en mineralen binnen te krijgen. Dat kan nogal een uitdaging zijn. Met alleen soep, yoghurt, smoothies en 'krokettensoep' kom je er niet... Ik zou willen dat ik een website zoals deze had ontdekt ten tijde van mijn kaakoperatie, inmiddels al bijna 5 jaar (!) geleden.

Moet jij een kaakoperatie ondergaan of ken je iemand die (binnenkort) onder het mes gaat? Neem dan zeker eens een kijkje op smikkels.nl. Nog een voordeel van deze recepten? Je kan vóór je operatie al een grote voorraad maken en invriezen. Zo hoef je na de operatie alleen iedere dag even de diepvries in te duiken om je portie uit te pakken. Makkelijker kan het niet! :)

Succes voor iedereen!

Liefs,
Cindy

PS Ik vind het onwijs gaaf dat mijn blog, ondanks dat ik zeer weinig post, nog steeds zo goed bezocht wordt. Met zo'n 10.000 pageviews per maand is 'cindyskaakoperatie' nog altijd een begrip in de 'kaakwereld'! Ook de berichten blijven maar binnenstromen in mijn mailbox. Super tof dat ik bijna 5 jaar na dato nog steeds zoveel mensen op weg mag helpen!

2016: over afscheid nemen en ultiem geluksgevoel...

Goedemorgen!

Wat is het jaar omgevlogen... ieder jaar sta ik uitgebreid stil bij wat er allemaal is gebeurd in het jaar. De laatste jaren kwamen er bij mij stuk voor stuk hoogtepunten voorbij. Prachtige dingen kwamen er op mijn pad. Ook in 2016 is er ontzettend veel gebeurd. Het was een emotionele rollercoaster.  Even geen 'kaak-verhalen', maar off-topic iets over het afgelopen jaar. Laat ik jullie even meenemen in de belangrijkste gebeurtenissen. Dan begrijpen jullie vast waarom de blog op een heel laag pitje heeft gestaan...

Dit jaar draaide vooral om mijn allerbeste vriendin: mama. Er waren ernstige zorgen rondom haar gezondheid. Het leverde veel stress en verdriet op. In combinatie met mijn zwangerschap was dit een loodzwaar proces. In april heb ik afscheid moeten nemen van mijn allerbeste maatje. Het was verschrikkelijk en het is nog steeds heel naar om zonder haar verder te moeten. Ik verloor het mooiste wat ik ooit had... maar ergens ook niet. Ik heb een moeder. Ik heb de mooiste, liefste en beste moeder van de wereld. Onze zoon heeft een superoma. Ze is alleen niet meer fysiek aanwezig. Maar haar onvoorwaardelijke liefde en alles wat ik van haar heb geleerd en meegekregen, zullen altijd bij mij blijven. En boven alles, ben ik een deel van haar. Zonder haar, zou ik niet bestaan. Waar ik ook ga, ik neem haar mee. Ze is zo ver weg, maar dichterbij dan ooit.

Enkele dagen na het afscheid ben ik met Archel gevlucht. Letterlijk. We pakten het vliegtuig naar New York, om na een week verder te vliegen naar Miami. Het was fijn om even weg te zijn, tijd voor elkaar te hebben, vreugde en verdriet te delen, maar bij thuiskomst wachtte de kilte. Leegte, stilte, niet meer even opbellen, geen zwaaiende mama achter het keukenraam als ik achterom binnen kwam, geen kus en geen knuffel, geen wijze raad. Niks. Dat deed en doet onwijs veel pijn.

Toch worstel ik me er doorheen en probeer ik iedere dag te genieten van wat we hebben. Ik ben dan wel iets heel moois verloren, maar in september heb ik er een wonder voor teruggekregen: onze zoon Micah. Van dit kleine nieuwe leventje geniet ik iedere dag. Mama heeft dat ook gezegd, dat we vooral moeten genieten van het leven. Dat we 'gewoon' verder moeten.... ik probeer het. Vaak lukt dat, soms niet.

Vreugde ken ik iedere dag. Samen met Archel en Micah. Zij toveren dagelijks een glimlach op mijn gezicht. We halen het beste in elkaar naar boven. We geven elkaar energie. Het is zoiets moois... Micah beseft het allemaal nog niet, maar onbewust sleept hij mij hier doorheen, vervangt tranen van verdriet door tranen van geluk. Hij geeft mij het ultieme geluksgevoel. Micah is een verrijking voor mijn leven, voor ons leven, ons gezinnetje.

Sanne Hans (Miss Montreal) schreef er een liedje over. Over oma Miek, mij en ons zoontje Micah. Een monument voor het leven. Dit was voor mij een van de hoogtepunten van 2016. Het was emotioneel, maar het liedje is zó waardevol om te hebben. 'Oma is een Ster' biedt ons troost, geeft ons hoop en houvast. Heb jij het liedje voorbij zien komen in 'Lieve S-S-Sanne'? Nee? Je kan het hier terugkijken.

Op deze laatste dag van het jaar staan we nogmaals even stil bij wat er allemaal is gebeurd. Tijd om nog even achterom te kijken, maar ook tijd om weer vooruit te gaan. Samen aan een mooie toekomst werken. Samen als gezinnetje... Schouders eronder en dóór. En oma Miek? Die kijkt mee, dat weet ik zeker. Ze is zo ver weg, maar dichterbij dan ooit.

Lieve lezers, ik wens jullie een fijne jaarwisseling en alle goeds voor 2017. Dat al jullie dromen uit mogen komen!

-X- Cindy

Babynieuws!

Hallo!

Het nieuws is inmiddels een beetje verouderd, maar ik wil het jullie niet onthouden.
Op 19 september zijn Archel en ik trotse ouders geworden van een zoon, Micah. Alles is goed gegaan en we genieten optimaal van 'de aanwinst' in ons gezin. 

Daarnaast ben ik aanstaande woensdag te zien in het tv-programma 'Lieve S-S-Sanne'. Sanne Hans (Miss Montreal) heeft een liedje voor Micah geschreven... Waarom? Kijk a.s. woensdag, 21.30 uur NPO3!

Liefs,
Cindy