Terugblik op de hoogte- en dieptepunten 2014: dream big, sparkle more and shine bright!

Goedemorgen,

Om even met de deur in huis te vallen wil ik alle lezers van de blog bedanken. Archel, mijn ouders, vrienden, familie, kennissen, professionals uit de medische wereld, maar vooral lotgenoten. Afgelopen vrijdag, op 2e Kerstdag, heeft deze blog de fantastische mijlpaal van 200.000 views bereikt. Ooit begonnen om vooral emoties van me af te schrijven, maar inmiddels uitgegroeid tot een voorbeeld en inspiratiebron voor velen. Dat maakt me enorm trots. Dankjewel!

Overmorgen om klokslag 00.00 uur luiden we het nieuwe jaar in. 2015 Is in aantocht. Voordat het zover is wil ik even terugkijken op het afgelopen jaar. Een jaar waarin wederom heel veel is gebeurd. Mijn leven staat niet stil. Positieve én negatieve dingen. Ik heb veel gelachen, maar ook wel eens gehuild. Grote stappen gemaakt op persoonlijk vlak en nieuwe inspirerende mensen leren kennen.

Het jaar begon voor mij vrij rustig. Pas in april gingen er wat dingen spelen. Toen gingen ook meteen alle emoties door elkaar. Blijdschap, frustraties, dankbaarheid, boosheid, verdriet, euforie.
Tijdens mijn controle bij Wim en Dr. de Jonge in april zaten mijn ongemakken me erg hoog. Dat ik Archel niet eens fatsoenlijk een kus kon geven zat me behoorlijk dwars. Ik moest het tijdens de controle ter sprake brengen. Lang kon ik de tranen binnen houden, maar kort daarna brak ik. Wim had begrip en zei dat ik dat allemaal gewoon aan moest geven. Geen probleem! Uiteindelijk is er besloten om de platen en schroeven in de boven- en onderkaak te verwijderen. Op 7 juli heeft deze operatie plaatsgevonden. 6 Plaatjes, 24 schroeven. Of eigenlijk 23,5 schroef, want een halve schroef is achtergebleven in mijn rechter onderkaak. Het zou een dagbehandeling zijn, maar omdat ik niet goed wakker werd ben ik een nachtje gebleven. Mijn gezicht was gezwollen, maar het verwijderen van het osteosynthesemateriaal was niets tegenover de kaakosteotomie die ik in 2012 onderging. Het herstel verliep voorspoedig en ik was blij dat ik verlost was van het plaatmateriaal. Weer maakte ik een aantal kleine stapjes... Mijn ervaringen van de laatste operatie op 7 juli kun je teruglezen via de volgende link: http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/2014/07/operatieverslag-7-juli-eerste-week-na.html

Even terug naar april. Eind april welteverstaan. Toen werd ik benaderd door 'De Social Club' van BNN. Presentator Jelte Sondij kwam bij me langs om te praten over de kaakoperatie en de blog. Heel erg leuk om mee te maken en ik heb er geweldige reacties op gehad. Sinds die tijd is de roti van Archel overigens behoorlijk in trek. Twee dagen later zat ik samen met Dr. de Jonge aan tafel bij Maurice van der Linden voor het programma 'Limburg Vandaag' bij TV Limburg. Samen mochten we vertellen over de operatie, de blog en het boek dat we samen schrijven. Ook dat was wederom een succes. Mocht je de fragmenten van beide afleveringen nog een keer terug willen kijken, kan dat via de volgende link: http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/2014/05/uitzendingen-bnn-de-social-club-en-tv.html Uit het optreden bij TVL is nog iets moois voortgevloeid. Vanaf afgelopen september ben ik sidekick bij het programma SportArenA op TV Limburg. Een top ervaring!

In mei hield ik het goede gevoel vast en werd ik door het Atrium MC uitgenodigd om te spreken tijdens het '8min4you'- event. Een bijeenkomst voor het Atrium MC en haar zorgpartners. Er waren 21 sprekers die hun visie, ideeën en verbeteringen voor de zorg deelden. De rode draad van deze middag was kwaliteit en (patiënt)veiligheid. Ik sprak natuurlijk over mijn kaakoperatie, de blog en de noodzaak van een gedegen patiëntenvoorlichting. Een patiënt die goed voorgelicht een behandeling in gaat kent minder angst, herstelt sneller en is over het algemeen meer tevreden over de resultaten. Patiëntenvoorlichting is dus van essentieel belang. Het verslag van de presentatie en het filmpje kun je via de volgende links terugkijken: http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/2014/05/atrium-mc-8min4you-event-presentatie.html en http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/2014/06/presentatie-atrium-mc-8min4you-event.html

Tevens ben ik in mei samen met een goede vriendin naar Rotterdam afgereisd voor een fotoshoot voor de Flair. Juist, dat best wel bekende tijdschrift. Ook zij vonden mijn verhaal inspirerend en vroegen of ze een portret over mij mochten schrijven. "Ja, natuurlijk", antwoordde ik enthousiast. In juni kwam het blad uit. Een dag nadat ik terug kwam van vakantie lag het tijdschrift in de schappen. Of ik tevreden was? En of! Weer kreeg ik veel positieve reacties.

In juli onderging ik de operatie die ik aan het begin van deze blog al heb genoemd. Het was een drukke periode. Twee dagen na de operatie zat ik met een flink gezwollen gezicht bij de notaris om te tekenen voor ons koophuis. Sinds 9 juli wonen Archel en ik in Weert en we zijn hier ontzettend gelukkig samen. Bovendien kan ik nu ook gemakkelijk even op bezoek bij pap en mam om even bij te kletsen. Ze wonen tenslotte op nog geen kwartier rijden. Toen ik nog in Heerlen woonde ging ik nooit 'even snel' op en neer. Iets wat ik stiekem toch wel gemist heb, realiseer ik me nu nog meer! De onvoorwaardelijke support die ik krijg van Archel en mijn ouders is echt goud waard.

Eind augustus vertrok ik met Archel voor 3,5 week naar Curaçao. Tijdens die vakantie kreeg ik een mail van iemand van zakensociëteit 'De Siter'. Het was Rob Meesen, iemand die ook had gesproken tijdens het Atrium MC '8min4you'-event. Hij vond mijn presentatie goed, het pakte hem. Rob vroeg aan mij of ik tijdens een bijeenkomst van 'De Siter' mijn ervaringen wilde delen. Het thema van de avond was 'Girlpower'. Angie Bischops (kok), Lisa Müllenberg (groot judo-talent) en ik mochten alle drie op geheel eigen wijze ons verhaal overbrengen. Mijn boodschap was vooral: "iedereen kent angst, alleen je kan er twee dingen mee doen. Je geeft op of je gaat dwars door die angst heen en je bereikt de mooiste dingen. Als je ergens in gelooft, dan lukt dat!" Het was een succes en iedereen is er nu van overtuigd: "The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams!"

2014 in een notendop: dream big, sparkle more and shine bright!

De rest van het jaar verliep relatief rustig. Inmiddels heb ik, na een teleurstellend verlopen controlebezoek, afscheid genomen van mijn oude tandarts. Ik was al langer aan het denken om een andere tandarts te zoeken zodra ik in Weert kwam wonen, maar dat laatste bezoek was voor mij de druppel. Iemand die mij in het beugel-/kaakosteotomietraject heeft begeleid vanaf de eerste minuut, daar verwacht je toch begrip van. Helaas was de realiteit anders en kwam er niet veel meer dan "schud het toch eens van je af" uit. Ik wil er niet al te lang meer bij stil staan, maar voor diegene die nog nieuwsgierig is naar dat verhaal, hier kun je de blog teruglezen: http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/2014/09/halfjaarlijkse-controle-schud-het-toch.html

Inmiddels ben ik op verwijzing van Dr. de Jonge terecht gekomen bij tandarts Weijland in Eindhoven. Mijn eerste bezoek aan hem heb ik als prettig ervaren. Althans, de bejegening vanuit de medewerkers sprak me aan. Wat er allemaal naar boven kwam tijdens die controle was voor mij behoorlijk heftig. Een verslag van die afspraak is hier te lezen: http://cindyskaakoperatie.blogspot.nl/2014/10/afspraak-bij-tandarts-marcel-weijland.html
Op 8 januari heb ik weer een afspraak bij tandarts Weijland. Dan worden er 6 vullingen vervangen, inclusief de amalgaamvullingen. Ze zijn niet alleen ontsierend voor het gebit, maar ze bevatten ook stoffen (kwik) die schadelijk zijn voor het lichaam. Ik zie er tegenop, maar het komt vast wel weer goed!

Dat was het dan, de laatste blog van 2014. Volgende week ben ik er gewoon weer. Heb jij goede voornemens of ben jij iemand die de voornemens na een week alweer opgeeft? Ik heb wel een doel, een droom voor het nieuwe jaar. Hopelijk is 2015 hét jaar waarin het boek van Dr. de Jonge en mij uitkomt!

Voor nu wens ik iedereen een fantastische jaarwisseling en alle goeds voor 2015.  Bedankt voor alle bezoekjes aan de blog!

Liefs,
Cindy

Steeds meer mensen met tand- en kaakafwijkingen in de loop der jaren!

Goedemorgen!

De laatste blog voor de Kerst... Omdat ik in de afgelopen weken het een en ander heb geschreven over biologische tandheelkunde, ga ik vandaag nog een keer iets dieper in op een onderwerp dat hier zijdelings raakvlakken mee heeft. Nee, geen amalgaamvullingen of haaientandvullingen, maar wél Dr. Price. Weston A. Price om precies te zijn.

Een maand of twee geleden kreeg ik van een biologische tandarts een boek thuisgestuurd dat ik mag lenen. "Voeding en fysieke degeneratie" luistert de titel. Eind jaren dertig geschreven door Weston A. Price en inmiddels talloze keren herdrukt. Dr. Price was een tandarts, kaakchirurg en een vooraanstaande gezondheidswetenschapper in de twintigste eeuw. Hij reisde de hele wereld over om het geheim van mensen met een gezond gebit te ontdekken. Daarover schreef hij dit boek. Een boek van 516 bladzijdes op A4-formaat. Een meesterwerk met bijna 200 foto's van zijn constateringen. Ik zou graag enkele foto's laten zien op de blog, maar ik kan geen risico nemen met betrekking tot de copyright die hierop rust.

Anyway, Dr. Price reisde in de jaren dertig de wereld over. Dr. Price kwam in de uithoeken van de samenleving terecht in geheel afgelegen gebieden. Ken je het tv-programma "Groeten uit de Rimboe" nog? De primitieve volksstammen die bezocht werden? Zoiets dus. Hij is op bezoek geweest bij de Eskimo's in Alaska, traditionele Amerikaanse indianen, Afrikaanse stammen, Australische Aboriginals en ga zo maar door. Daarnaast bezocht hij gemoderniseerde groepen, zoals Zwitsers en Amerikanen. Hij vergeleek dus complete bevolkingsgroepen, bracht de voeding in kaart, zorgde voor vergelijkingsmateriaal. Wat blijkt? De meest gezonde gebitten met de minste kaakafwijkingen vond Dr. Price bij de meest primitieve bevolkingsstammen die zichzelf onderhouden met echt biologisch voedsel. Onbewerkt voedsel zonder 'chemische rotzooi'. Puur natuur. Een groot verschil met het voedsel dat wij naar binnen werken. Het verse voedsel (onbewerkt) is tegenwoordig grotendeels vervangen door bewerkte, geraffineerde en geconserveerde goederen van een totaal andere kwaliteit. Dit komt dus naar voren in het wetenschappelijk onderzoek van Dr. Price. In de meest primitieve gebieden had vrijwel iedereen prachtige tandbogen en kaarsrechte tanden (dus geen beugel nodig!). Ook kaakafwijkingen kwamen bijna niet voor!

Dit beeld klopt met de huidige tijd waarin we leven. Steeds meer kinderen hebben op steeds jongere leeftijd gaatjes. De vrijwel onuitputbare bron van snoep, grote burgers bij de McDonalds, veel suiker bevattende frisdranken enzovoorts laten hun sporen achter. Het kindergebit heeft nogal wat te lijden tegenwoordig. Ook afwijkingen in de stand van de tanden en kaakafwijkingen komen steeds meer voor bij de jeugd. Vrijwel iedere puber loopt met een beugel rond en een kaakosteotomie is in een ziekenhuis aan de orde van de dag. Volgens de onderzoeken van Dr. Price heeft dit veel te maken met al het bewerkte voedsel dat wij naar binnen werken. Het biologische voedsel is steeds meer in aantocht, maar veel mensen zijn terughoudend, mede door de prijs waarvoor het voedsel in de supermarkt ligt. Begrijpelijk, maar wie weet wordt het in de toekomst betaalbaar(der). Het voorkomen van gaatjes is zeer belangrijk voor een gezond kindergebit. Goed poetsen, frisdrank en snoep beperken en het kind al op jonge leeftijd meenemen naar de tandarts om te laten wennen. Het zijn slechts enkele tips die kunnen helpen om de mondgezondheid te optimaliseren.

Het boek bevat veel foto's die alles zeggend zijn. Shocking. Dr. Price heeft complete families van enkele generaties gefotografeerd. De veranderende gezichtskenmerken zijn opvallend. Er zijn natuurlijk meer factoren waar deze negatieve veranderingen mee te maken hebben, maar ik kan een dik boek van ruim 500 pagina's niet samenvatten in een korte blog. Toch vond ik het even interessant om dit onderwerp te belichten. Mocht je nieuwsgierig zijn naar het boek, het is o.a. te koop via www.succesboeken.nl.

Komende woensdag staat er trouwens ook nog iets leuks te gebeuren. Vorige week werd ik benaderd door een studente van de opleiding International Communication & Media. Ze had mijn blog gelezen en moet in de toekomst zelf ook een kaakoperatie ondergaan. Voor een van haar studieopdrachten moet ze een deskundige interviewen. In dit geval ben ik dat als ervaringsdeskundige. Leuk hoor, daar werk ik graag aan mee. Woensdag komt ze vanuit de regio Utrecht bij me op bezoek. Ze heeft er nogal wat voor over. ;)

Tot slot wens ik jullie allemaal hele fijne Ketstdagen toe. Volgende week is het alweer tijd voor de laatste blog van het jaar! Dan kijk ik nog een keer terug op de hoogte- en dieptepunten van 2014.

Tot dan!

Liefs,
Cindy

Het doolhof van zorgverzekeraars en zorgpolissen!

Goedemorgen,

Volgende week staat Kerstmis alweer voor de deur en een week later luiden we het nieuwe jaar in. De tijd is voorbij gevlogen. Het naderen van het einde van het jaar is ook een teken dat we niet lang meer de tijd hebben om zorgverzekeraars te vergelijken en eventueel over te stappen. Wil je overstappen, dan moet dit vóór 1 januari, anders zit je er weer voor een jaar aan vast. In de afgelopen weken heb ik voor mezelf wat onderzoek gedaan.

Op 8 januari heb ik een afspraak bij tandarts Weijland voor een flinke 'restauratie'. De twee grote amalgaamvullingen in de onderkaak gaan eruit en ook worden er 4 'witte' vullingen vervangen. Onder/tussen al die vullingen zijn namelijk gaatjes ontstaan. Dat hele verhaal heb je kunnen lezen in deze blog. Er moet dus het een en ander gebeuren meteen in het begin van het nieuwe jaar. Had ik dit jaar nog budget over gehad vanuit de zorgverzekering, dan had ik het zeker dit jaar al op laten knappen. Helaas zat ik al door mijn budget heen, mede door de achteraf nutteloze uitgebreide beetregistratie van enkele honderden euro's die mijn vorige tandarts heeft gedaan. In het nieuwe jaar zal er dus meteen een flinke hap uit mijn tandartsbudget gaan. Er hang namelijk een flink kostenplaatje aan het herstel van mijn gebit: bijna €600,00. Aangezien dat nog maar het begin zal zijn van de 'herstelprocedure' (denk ook nog aan de twee tanden met een andere kleur en de twee verschoven tanden), ben ik me de afgelopen weken gaan verdiepen in zorgverzekeringen.

Op dit moment ben ik verzekerd bij CZ Direct. Tot vorig jaar zat ik bij CZ, maar dit jaar heb ik de goedkopere variant genomen. Ik was tenslotte klaar met mijn beugeltraject, mijn gebit was in orde en er stond niets meer op de planning wat betreft mijn gebit. Twee controles per jaar en eventueel een gaatje vullen. Dat moest met een tandartsbudget van €500 wel lukken. Door de eerder genoemde beetregistratie zat ik al vrij snel door dit budget heen. Nu zijn de zaken anders. Zoals ik al zei staat er weer van alles op de planning.

Archel kan zich via zijn werk collectief verzekeren bij CZ. Een korting van 7% op een basisverzekering en 10% op een aanvullende verzekering. De moeite van het kijken waard, dacht ik. De basisverzekering (restitutiepolis = vrije zorgkeuze) kost bij CZ €98,58. Daar bovenop kun je nog voor 6 aanvullende verzekeringen kiezen (excl. tandartsverzekering). Gezien mijn persoonlijke situatie koos ik in het rekenvoorbeeld voor de 'Aanvullend Plus Collectief' à €18,13 per maand. Daarnaast is er nog een mogelijkheid om een aparte tandartsverzekering af te sluiten. Hierin zijn twee mogelijkheden. De 'Aanvullend Tandarts Collectief' à €22,50 per maand of de 'Aanvullend Uitgebreide Tandarts Collectief' à €37,75 per maand. Een wezenlijk verschil, waarbij je bij het beperkte pakket maximaal €450,00 per jaar vergoed krijgt en bij het uitgebreide tandartspakket maximaal €1150,00. Orthodontie >22 jaar wordt bij dit pakket tevens 100% vergoed t/m €2045,00, terwijl bij het beperkte pakket slechts 80% vergoed wordt. Dat uitgebreide pakket leek me dus wel wat.

Totale kosten per maand bij CZ:
* Basisverzekering restitutiepolis à                      € 98,58
* Aanvullend Plus Collectief à                             € 18,13
* Aanvullend Uitgebreide Tandarts Collectief à  € 37,75                                                           
                                                             Totaal       €154,46 per maand incl. collectiviteitskorting

Een flinke som geld, maar dan ben je wel goed verzekerd. Mijn onderzoek ging verder. Ik ben al mijn hele leven bij CZ verzekerd en heb nooit slechte ervaringen gehad. Als ik echter ergens anders goedkoper en tegen ongeveer dezelfde voorwaarden verzekerd kan zijn, maak ik uiteraard de overstap. Helaas kwam ik erachter dat er voor het afsluiten van de 'aanvullende uitgebreide tandarts collectief' een tandartsverklaring nodig is. Een tandartsverklaring is een door de tandarts ondertekende verklaring dat hij in de komende twee jaar geen hoge kosten voor de patiënt verwacht. Voor mijn gevoel ben ik dan al vrij kansloos, zeker omdat ik in januari al meteen tegen de €600,00 kwijt ben. Ik heb de afgelopen week advies ingewonnen van enkele professionals uit de tandheelkunde. De één zegt: "gewoon proberen", terwijl de ander zegt dat ik beter niet aan de rompslomp kan beginnen. Nog een ander zei dat ik de kosten die ik kwijt zal zijn moet berekenen en dat moet vergelijken met de poliskosten/vergoedingen van de verzekeraars. Lastig, lastig...

De meeste zorgverzekeraars vragen bij een uitgebreide tandartsverzekering om een tandartsverklaring. Avéro Achmea, De Amersfoortse, Delta Lloyd, ONVZ, Zilveren Kruis, Univé; het zijn slechts enkele voorbeelden van zorgverzekeraars die om een tandartsverklaring vragen bij aanvullende verzekeringen met hoge vergoedingen. Er zijn wel zorgverzekeraars waar je meteen wordt geaccepteerd, maar dan moet je het vrijwillige eigen risico omhoog zetten naar €875,00. Daar zit ik ook niet op te wachten.

Komende donderdag hebben we een afspraak met onze financieel adviseur. Die man regelt voor ons alle verzekeringen met uitzondering van de zorgverzekering. Misschien kan hij me nog verder op weg helpen en heeft hij de gouden tip. Mocht die er niet komen, dan sluit ik maar een verzekering af zonder acceptatievoorwaarden en lap ik de rest bij. De renovatie in januari móet in ieder geval gebeuren, de rest kan eventueel wachten.

Het vergelijken van zorgverzekeringen is nog een hele klus. Het moge duidelijk zijn dat vooral de tandzorg voor mij belangrijk is en hoogstwaarschijnlijk geldt dit ook voor de mensen die deze blog bezoeken. Heb jij je verzekering aangepast voor volgend jaar of blijf je je huidige zorgverzekeraar trouw? Hoe zijn jouw ervaringen met je zorgverzekeraar? Laat het me weten!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

Biologische tandheelkunde nog onbekend bij de massa

Goedemorgen,

Naar aanleiding van mijn blog van vorige week heb ik veel vragen en opmerkingen gekregen. Mensen die verbaasd een berichtje stuurden en nog nooit hadden gehoord dat er kwik in amalgaam zit. Of ze dan maar een afspraak bij de tandarts moesten maken om de vullingen te laten vervangen. Tsja, ik ben geen professional, maar de resultaten uit onderzoeken zijn volgens mij veelzeggend. Aan jou wat je er dan mee doet. Er waren ook lezers bij wie de tandarts jaren geleden de amalgaamvullingen al had vervangen omdat toen al bekend was dat amalgaam echt niet goed voor je is.

Tegenwoordig zijn mensen veel met gezondheid bezig. Kijk maar naar al dat biologische voedsel dat gepromoot wordt. Om het voor iedereen betaalbaar te maken zou de prijs van biologische producten alleen best een beetje mogen zakken, vind ik. Biologisch voedsel, sporten, bewustwording, mindfulness en ga zo maar door. Een gezonde leefstijl, dat is waar het gros van de bevolking tegenwoordig naar streeft. Daar horen amalgaamvullingen natuurlijk niet in thuis. De groep professionals die het vak van de 'biologische tandheelkunde' beheerst wordt steeds groter. "Biologische tandheelkunde?", hoor ik jullie al denken. Ja, biologische tandheelkunde. Voor mij ook nog een relatief vaag begrip. Sinds enige tijd heb ik contact met een biologische tandarts die mij het een en ander bijbrengt over de biologische tandheelkunde.

Over dit vakgebied kreeg ik vorige week ook een aantal vragen. Voor mij een reden om hier vandaag iets dieper op in te gaan. Een biologische tandarts is gewoon iemand die net als iedere tandarts tandheelkunde heeft gestudeerd. De meesten zijn ook begonnen als 'gewone' tandarts, maar kwamen er door ervaring later achter dat er meer speelt. Zo las ik op internet over een biologische tandarts die na zijn afstuderen te maken kreeg met zaken waar de reguliere tandheelkunde geen verklaring voor had. Biologische tandartsen concentreren zich niet alleen op de mondgezondheid, maar op de gezondheidstoestand van de hele mens. Een holistische denk- en werkwijze dus. Door een lichaam lopen energiebanen, die door allerlei invloeden verstoord kunnen worden.

Ik zit niet diep genoeg in de materie om de diepe achtergrond van de biologische tandheelkunde te bespreken. Wel weet ik dat bepaalde materialen vermeden worden en dat een biologische tandarts zo veel mogelijk kiest voor natuurlijke materialen die niet schadelijk zijn voor de mens. Wat voor mij inmiddels concreet is, is het feit dat biologische tandartsen zich veel bezighouden met amalgaam sanering. Vorige week heb ik al uitgelegd hoe schadelijk amalgaamvullingen zijn, maar er is nog meer. Biologische tandartsen werken met de bekende composietvullingen (waar overigens ook al veel om te doen is m.b.t. gezondheidsrisico's), maar óók met de zogenaamde haaientandvullingen. Ik had er tot voor kort nog nooit van gehoord en in eerste instantie vond ik het maar raar.

Tijdens een telefoongesprek met een biologische tandarts hoorde ik er voor het eerst over. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik ging er meer over opzoeken. Wist je dat haaien de sterkste tanden ter wereld hebben? Het materiaal waaruit een haaientand is opgebouwd, is het sterkste tandmateriaal dat er bestaat. Een haaientand bestaat vooral uit het mineraal fluorapatiet. Een moeilijke naam, maar wel hét bestanddeel van de haaientandvulling. Nee, je krijgt geen deel van een haaientand in je kies, maar de scheikundige formule van de haaientand wordt zo goed mogelijk nagemaakt. Deze vulling is trouwens een Nederlandse uitvinding. Met de haaientandvulling wordt zoveel mogelijk een natuurlijk proces nagebootst en de vulling bevat geen chemische stoffen, waardoor het duurzaam en biologisch verantwoord is. De haaientandvulling is nog maar vrij kort 'op de markt'. Vorig jaar februari is het eerste officiële persbericht uitgebracht. Er is nog vrij weinig over te vinden en ik ken op die biologische tandarts na nog niemand die ermee werkt, maar wellicht is het dé vulling van de toekomst.

De meeste biologische tandartsen gebruiken ook geen fluoride. Kreeg je vroeger na de controle bij de tandarts ook altijd zo'n bitjes met appel-, aardbei- of pepermuntsmaak? Ik wel in ieder geval. Vies dat het was! En kwijlen dat ik deed! Getver... Biologische tandartsen staan niet achter het gebruik van fluoride, omdat uit veel wetenschappelijke onderzoeken blijkt dat fluoride een giftige substantie bevat die zich ophoopt in het lichaam. Biologische tandartsen zijn van mening dat goede preventie, een gedegen mondreiniging, goed voedsel en bovendien regelmatige controles, de beste manier is om ervoor te zorgen dat een kind niet te veel gaatjes krijgt.

Sommige biologische tandartsen hebben er ook voor gekozen om een ander soort verdoving te gebruiken. De meeste verdovingsvloeistoffen bevatten "articaïne", een vloeistof die snel werkt en die ervoor zorgt dat je diep verdoofd wordt. Biologische tandartsen gebruiken andere vloeistoffen, zoals Xylocaïne en Citanest. Deze stoffen zijn minder giftig en verlaten het lichaam sneller. Enige 'nadeel' is dat je iets langer moet wachten (lees: enkele minuten) voordat de verdoving werkt.

Een selecte groep biologische tandartsen gaat zelfs zo ver dat ze er acupunctuur bij gebruiken. In het kader van de holistische benadering, energiebanen en gezondheidsproblemen die kunnen ontstaan door energieverstoringen in het gebit. Voor mij allemaal een beetje vaag. Afijn, hoewel ik maar al te goed besef dat de biologische tandheelkunde heel erg diep gaat, is het voor mij als leek gewoon een vakgebied waarin materialen worden gebruikt die een stuk gezonder, veiliger en vriendelijker zijn voor de mens. Een soort van natuurlijkere benadering, waarbij veel minder chemicaliën worden gebruikt dan in de reguliere tandheelkunde. Wie weet hoe groot dit vakgebied in de toekomst wel gaat worden? De tijd zal het leren...

Ik hoop in ieder geval dat ik de lezers van de blog op deze manier kennis heb kunnen laten maken met dit bijzondere vakgebied. Genoeg informatie in ieder geval en ik heb zelf ook weer een hoop bijgeleerd. Of ik overtuigd ben? Nog niet helemaal. Daarvoor zou ik me meer moeten verdiepen in het onderwerp.

Biologische tandheelkunde, het klinkt best logisch in een tijdperk waarin de mens bezig is met 'de gezonde leefstijl'!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

Kwikdampen uit amalgaamvullingen zorgen voor gezondheidsproblemen

Goedemorgen,

Altijd al ben ik iemand geweest die zaken van tevoren goed uitzoekt. Als ik ergens een afspraak heb, zoek ik de dag van tevoren uit waar ik precies moet zijn en met wie ik een afspraak heb. Vrij logisch, dat zou iedereen doen, toch? Ik zoek echter alles heel goed uit. Dingen die ik misschien van tevoren beter niet kan weten. Als ik een operatie moet ondergaan, struin ik alle websites met informatie af en heb ik een aantal YouTube-filmpjes van de ingreep bekeken. Omdat ik best wel bang ben, is dat misschien niet zo slim, maar mijn nieuwsgierigheid wint het iedere keer weer.

Ook op de afspraak bij tandarts Weijland in januari ben ik me al aan het voorbereiden. De laatste weken heb ik grondig onderzoek gedaan naar amalgaamvullingen. Een tijd geleden kwam ik via via in contact met een biologische tandarts. In een telefonisch gesprek van ruim een half uur kwamen allerlei zaken naar voren waar ik nog nooit van had gehoord. Ik had zelfs nog nooit van een biologische tandarts gehoord. Jullie wel? Als je wil weten wat het vak van een biologische tandarts precies inhoudt, kun je eens op deze site kijken.

Jaren geleden was mij al ter ore gekomen dat amalgaamvullingen helemaal niet zo goed zijn voor je gezondheid. Als kind denk je daar niet zo over na. Ik loop er tenslotte al zeker langer dan 10 jaar, misschien wel 15 jaar, mee. "De tandarts zal het wel weten", denk je dan. En wie kent ze niet, die zilverkleurige vullingen die het gebit behoorlijk ontsieren. Miljoenen mensen lopen ermee rond. Tegenwoordig gebruiken veel tandartsen witte vullingen, maar er zijn nog genoeg tandartsen die amalgaam gebruiken. Waarom? Omdat het goedkoop is en makkelijk in gebruik. Wat veel mensen niet weten is dat amalgaam een legering is van zilver, tin, soms koper en... kwik! Juist ja, kwik, het spul dat o.a. in thermometers zit verwerkt en hartstikke giftig is. Amalgaamvullingen geven continu een kleine hoeveelheid kwikdamp af. Iedere keer als je kauwt komt er kwik vrij. Bij het consumeren van hete dranken is deze hoeveelheid iets hoger. Kwikdampen kunnen zo in je lichaam terecht komen. Extra info voor de vrouwen onder ons: tijdens een zwangerschap gaat kwik door de placenta en uiteindelijk komt kwik zelfs in de moedermelk terecht. Buiten het feit dat kwik negatieve gevolgen kan hebben voor je eigen gezondheid, kan dit dus ook van invloed zijn op het ongeboren kind!

Mijn amalgaamvullingen die op 8 januari verwijderd zullen worden

Er zijn wereldwijd al talloze wetenschappelijke onderzoeken gedaan naar amalgaamvullingen. De uitkomsten zijn schrikbarend. Er zijn onderzoeken die laten zien dat 95% van de Amerikanen met aandoeningen van het centrale zenuwstelsel (denk aan ziektes zoals MS en epilepsie) amalgaamvullingen hebben. Verder meent de wetenschap dat kwik bijdraagt aan de vorming van kanker. Uit onderzoek is gebleken dat de meeste kankerpatiënten één of meer amalgaamvullingen hebben. Behoorlijk heftige conclusies. Er zijn zelfs landen waar het toepassen van amalgaamvullingen al is verboden. In Denemarken, Oostenrijk en Zweden is het gebruik van amalgaam al enkele jaren niet meer toegestaan en in enkele andere landen zijn er voor tandheelkundig amalgaam beperkingen opgelegd. Dat zal toch ook niet zonder reden zijn... Het vrijkomen van kwik kan uiteindelijk tot een kwikvergiftiging leiden. Allerlei vage klachten kunnen ontstaan. Van concentratieproblemen tot hoofdpijn, van een grotere kans op schimmelinfecties tot nierfalen, van chronische vermoeidheid tot gewrichtsontsteking en ga zo maar door. Door jarenlange 'inademing' van kwikdampen die vrijkomen uit amalgaamvullingen kunnen deze negatieve gevolgen ontstaan.

Ik wist dondersgoed dat amalgaamvullingen niet gezond zijn, maar sinds ik op internet onderzoek ben gaan doen, is mij veel meer duidelijk geworden. Op 8 januari gaan die vullingen er bij mij uit. Gelukkig maar, want ik wil niet veel langer rondlopen met 'die rotzooi' in mijn mond. Bij mijn vorige tandarts heb ik ook eens gevraagd om de amalgaamvullingen te verwijderen. Meer omdat ik het ontsierend vond voor mijn gebit. Ik was toen nog niet zo gedetailleerd op de hoogte van alle negatieve gevolgen van amalgaam. Helaas wilde mijn vorige tandarts daar niet aan beginnen. Te veel werk, verkondigde hij mij. Dat amalgaamvullingen met alle voorzichtigheid verwijderd moeten worden is mij inmiddels ook bekend, maar het is niet zo dat het een groot project is. Zorgvuldigheid is geboden, want bij het verwijderen van amalgaamvullingen bestaat natuurlijk de kans dat er kwikdampen vrijkomen en dát is juist wat voorkomen dient te worden. Er zijn een aantal manieren om amalgaam te verwijderen. Hoe dit bij mij gaat gebeuren weet ik nog niet. Ik heb echter alle vertrouwen in tandarts Weijland.

Bij het verwijderen van amalgaam zal er ook ontgift moeten worden. Omdat er tijdens de behandeling altijd kwik vrijkomt en omdat er door het jarenlange 'lekken' van de vullingen kwik in het lichaam aanwezig is (dit wordt o.a. opgehoopt in het bindweefsel), zal er iets moeten gebeuren om kwik uit het lichaam te verwijderen. Een optie is het slikken van 'chlorophyl'. Geadviseerd wordt om hiermee al vóór de behandeling mee te beginnen en er na de behandeling nog enkele maanden mee door te gaan. Chlorophyl bindt metaalionen en zorgt ervoor dat er uitscheiding van kwik plaats kan vinden via urine of ontlasting. Om het lichaam zo goed mogelijk te zuiveren, ga ik binnenkort ook maar eens naar de winkel om cholorphyl in te slaan. "Baat het niet, dan schaadt het niet", zeggen ze wel eens.

De meningen over amalgaamvullingen zijn verdeeld. De ene tandarts zweert er nu nog steeds bij, terwijl een andere tandarts de vullingen zo snel mogelijk wil vervangen door witte composietvullingen. Wat juist is, weet ik ook niet. Ik ben tenslotte geen professional, maar door alle onderzoeken en al het nieuws dat ik over dit onderwerp heb gelezen, ben ik toch heel blij dat ze er bij mij uit gaan. Buiten het feit dat het beter is voor mijn gezondheid, is het esthetisch gezien ook een vooruitgang. Weg met die ontsierende zilverkleurige vullingen! Loop jij nog met amalgaamvullingen rond? Was jij er al van op de hoogte dat ze schadelijk zijn? Of heb je je amalgaamvullingen laten verwijderen? Laat het me weten...

Tot volgende week!

Liefs,
Cindy

Frustraties zitten soms heel diep: "ik kan maar beter voor een kunstgebit gaan!" - uit pure emotie.

Goedemorgen,

Aan je eigen gebit scheelt er altijd iets. Je hebt al veel doorstaan tijdens het beugel- en kaakosteotomietraject. Een controle bij de tandarts verloopt vrijwel nooit vlekkeloos. Vaak moet je nog een keer terugkomen om een gaatje te vullen. Gek, want je poetst je tanden minimaal 2 keer per dag en gebruikt alle toeters en bellen om te voorkomen dat er gaatjes ontstaan. De frustraties borrelen op als je mensen om je heen ziet die nooit iets hebben en echt niet zoveel aan hun mondhygiëne doen als jij zelf. Mensen die maar één keer per dag hun tanden poetsen, nooit interdentaal reinigen en dan toch complimenten krijgen van de tandarts dat ze goed gepoetst hebben. Zelf 'kritiek' krijgen omdat er wat tandplak zit. Dat is frustrerend. Die frustraties kwamen in de afgelopen week bij mij naar boven.

Vorige week ging Archel voor de eerste keer naar de tandarts hier in Weert. Via recensies op www.zorgkaartnederland.nl kwam hij uit bij Bas Hengeveld, die gemiddeld een 9 scoort op de eerder genoemde website. Ik besloot om met Archel mee te gaan, zodat ik ook een indruk zou krijgen van deze tandarts. Archel gaat maar één keer per jaar naar de tandarts om zijn gebit te laten checken. Hij heeft een stralende glimlach. Nooit een beugel gehad, kaarsrechte witte tanden. Toch was hij nu niet zo zeker van zijn zaak. Sinds er in mijn gebit nogal wat gaatjes zijn aangetroffen die door de vorige tandarts over het hoofd zijn gezien, was hij ook onzeker over de gesteldheid van zijn gebit. Niet dat hij ergens last van had, maar dat wil uiteraard helemaal niets zeggen. Archel had het dossier bij de vorige tandarts opgevraagd en doorgestuurd naar Bas Hengeveld. We werden hartelijk verwelkomd en na een korte kennismaking controleerde Bas grondig zijn gebit. Er was niets aan de hand. Geen gekke dingen, geen gaatjes. Complimenten van de tandarts voor het poetswerk van Archel. Toen begon het bij mij een beetje te borrelen van binnen. Ik dacht: "goh, tandarts, je moest eens weten..." Frustraties kwamen naar boven. Niet dat ik had gehoopt dat er iets scheelde aan het gebit van Archel. Nee, natuurlijk ben ik blij voor hem dat hij gezegend is met een goed gebit. Alleen ik vind het echt niet eerlijk dat Archel met een minimale tandverzorging toch een geweldig gebit heeft en dat ik er met twee of drie keer per dag poetsen, interdentaal reinigen enzovoorts niet kom. Ik weet niet wat ik nog meer kan doen.

Er gebeurde van alles bij mij van binnen. Ik was boos, maar ook stikjaloers. Die gevoelens kon ik maar moeilijk onderdrukken. Ik was mezelf even niet. Nee, ik was niet boos op Archel, niet boos op de tandarts die gewoon zijn werk deed, maar boos op de hele situatie. Toen Archel uit de stoel kwam, kon ik het niet laten om met een knipoog "lucky bastard" naar hem te roepen. De tandarts zei daarop: "helaas is niet iedereen gezegend met zo'n gebit..." Alsof hij mijn gevoelens aan mij af kon lezen. Alsof hij me kende. Misschien heeft hij mijn blog wel eens gelezen. Bas Hengeveld is naast een gewone tandarts ook een 'angsttandarts', dus het zou goed kunnen dat hij op de een of andere manier mijn blog heeft gevonden.

Archel liep, nadat zijn gebit nog even goed was gereinigd, met een grote glimlach naar buiten. Het was voor hem een meevaller, want ook hij was bang dat de vorige tandarts wellicht dingen over het hoofd had gezien. Gelukkig was dit niet het geval. Mijn gezicht stond op onweer. Ik zit weer in een periode waarin de frustraties regelmatig de kop opsteken. Het bezoek aan de tandarts samen met Archel haalde de frustraties meteen weer naar boven. Dat was voor mij behoorlijk confronterend. Ik heb mijn emoties met Archel besproken en hij snapt heel goed dat ik baal, dat ik boos en verdrietig ben. Ik ben (deels onbewust) al dagelijks bezig met de afspraak die ik op 8 januari bij tandarts Weijland heb. Ik zie er enorm tegenop, ben bang. Tegen Archel riep ik daarom, puur uit emotie, dat ik al mijn tanden maar moet laten trekken en voor een kunstgebit moet gaan. "Dan ben ik van het hele gezeik af en hoef ik nooit meer naar een tandarts!", riep ik uit pure frustratie en met tranen rollend over mijn wangen. Natuurlijk weet ik dat dit helemaal niet zo is. Natuurlijk ga ik op 8 januari gewoon naar tandarts Weijland toe. Natuurlijk komt het weer goed, alleen er zijn voor mij een aantal obstakels op de weg.

Ach, verder gaat het best oké. Ik ben op dit moment bezig met het vergelijken van zorgverzekeringen. Op zoek naar een polis met een hoge vergoeding voor tandartskosten en orthodontie. Al jaren ben ik bij CZ verzekerd, maar de kans is groot dat ik komend jaar de overstap ga maken naar een andere zorgverzekering. Waar ben jij verzekerd? Hoeveel euro per jaar krijg jij vergoed voor de tandarts? Ga je overstappen of blijf je bij je huidige zorgverzekering? Binnenkort ga ik een blog schrijven over de verschillende zorgverzekeringen en hun vergoedingen. We willen natuurlijk allemaal goed verzekerd zijn en ik kan me voorstellen dat sommigen door de bomen het bos niet meer zien!

Ten slotte: weer een mijlpaal op de blog vandaag. De 150e update is een feit. Het jaar 2014 duurt nog een week of 5 en als de blog zo goed bezocht blijft worden, zullen ook de 200.000 bezoekers op de blog dit jaar een feit worden. Blijf de blog dus delen!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

Angst voor narcose issue voor veel patiënten

Goedemorgen,

"Ik ben bang voor de narcose. Kun je me van mijn angst af helpen?" Een vraag die ik vrijwel wekelijks in mijn mailbox aantref. Hoog tijd dus om er een blog aan te wijden. Of ik je van je angst af kan helpen is nog maar de vraag. Als je mijn blog al langer volgt heb je kunnen lezen dat ik niet zo'n heldin ben als het om ziekenhuisbezoeken gaat. Ik was niet altijd 'de leukste thuis' in de periode voorafgaande aan de operaties. Het enige dat ik hier kan doen is mijn ervaringen delen. Aangezien ik al best vaak onder zeil ben geweest voor verschillende operaties, denk ik wel dat ik uit ervaring kan spreken als ik hier mijn verhaal vertel. Een operatie is al een hele bron van stress en dan komt er ook nog eens narcose bij kijken.

Laat ik eens beginnen bij het begin. Narcose is geen normale slaap. De verdoving is zo sterk dat ook normale lichaamsfuncties zoals het ademen niet meer vanzelf werken. Tijdens de narcose neemt de anesthesioloog met behulp van allerlei apparatuur dat soort lichaamsfuncties over. Je gaat aan de beademing (bij een kaakoperatie krijg je trouwens een beademingsbuis door je neus in plaats van je mondholte in verband met de plaats van de operatie: nasale intubatie. Hier merk je niets van, dit gebeurt als je al in slaap bent.), je krijgt een clip op je vinger die de hoeveelheid zuurstof in het bloed meet, je krijgt elektrodes op de borst om de hartfunctie te controleren en een band om de arm voor het meten van de bloeddruk. De narcose bestaat uit een snelwerkend slaapmiddel, spierverslappers en pijnstillers, die via het infuus worden ingebracht. Dat snelwerkende slaapmiddel gaat inderdaad heel erg snel. Zelf heb ik de ervaring dat ik een tinteling in mijn hoofd voel voordat ik in een diepe slaap val. Vechten tegen die 'slaap' lukt niet. Onmogelijk. Het is tijd om je over te geven. Dat is waar veel patiënten moeite mee hebben; het uit handen geven van de controle. Je moet je lichaam overgeven aan de professionals. Het operatieteam, bestaande uit de chirurg, anesthesioloog, anesthesiemedewerker en operatieassistenten bieden de best mogelijke zorg om de operatie voor jou zo min mogelijk belastend te laten verlopen. Meestal probeert de anesthesist je trouwens af te leiden door een gesprekje met je aangegaan. Voordat je het weet ben je onder zeil.

De meeste mensen zijn bang voor 'awareness', de ultieme nachtmerrie. Want stel je nou toch eens voor dat de chirurg aan het snijden is en je alles voelt, terwijl je niets kunt aangeven door de dosis spierverslappers die je hebt gehad! Ah, weet je, ik begrijp je angst. Zelf heb ik er een studie van gemaakt om uit te zoeken wat 'awareness' precies is en hoe groot de kans is dat ik het mee zou maken. Angst voor 'awareness' heb ik al van kinds af aan. Toen ik heel klein was ben ik een aantal keren geopereerd aan mijn oren. Mijn moeder zegt nu nog wel eens dat het altijd een gevecht was. Ze schaamde zich dood als ze met mij naar het ziekenhuis moest. Zelfs bij het bloedprikken maakte ik er al een spektakel van. Schijnbaar heb ik als kind op de operatiekamer een keer heel hard geschreeuwd: "Ik ga dood!" Verschrikkelijk. Op mijn 14e werd ik geopereerd aan mijn knie en kreeg ik een ruggenprik. Die werkte niet goed; de chirurg begon te snijden toen ik nog gevoel had in mijn been. Vanaf toen dacht ik: "ohhh, en wat als ik nou onder narcose was geweest? Dan had ik niets aan kunnen geven!" De angst werd dus gevoed. Onterecht, want de ruggenprik is natuurlijk een totaal andere verdoving dan algehele narcose. Maar toch, ik 'moest' voor mezelf dingen uit gaan zoeken. Op internet kwam ik een film tegen: Awake. Een thriller die gaat over het thema 'awareness'. Het zou beter zijn geweest als ik die film niet had gezien, maar mijn nieuwsgierigheid won het van mijn angst. Na die film was mijn angst nog meer gevoed. 

Angst gebaseerd op wat eigenlijk? Een stomme film, een nare ervaring met een ruggenprik die totaal niet te vergelijken is met algehele narcose? Totale onzin dus. Ik troostte me met de gedachte dat 'awareness' echt niet meer zo vaak voorkomt en dat de anesthesist kan zien als je slaap niet diep genoeg is. Als er echt sprake is van 'awareness', zouden je hartslag en je bloeddruk stijgen. De anesthesist kan al je vitale functies nauwlettend in de gaten houden. Tsja, het uit handen geven van de controle, dat is voor velen een behoorlijk issue, maar vertrouw erop dat je in goede handen bent. De anesthesist en anesthesiemedewerker verliezen je geen moment uit het oog. Achteraf gezien, nu de operaties achter de rug zijn, kan ik zeggen dat de narcose zelf meeviel. Alleen het inbrengen van het infuus en het wakker worden vond ik niet fijn. Ik kon niet helder nadenken en kon geen onderscheid maken tussen wat wel en niet echt was. Was ik aan het dromen? De laatste keer heb ik flink gedroomd / gehallucineerd en heeft het lang geduurd voordat ik een beetje wakker werd. Ach, als dat het ergste is? Belangrijkste tip die ik kan geven: maak jezelf niet gek, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Ga absoluut geen dingen opzoeken op internet, want daar vind je de meest vreselijke horrorverhalen van mensen en die wil je voor je operatie niet lezen. Bovendien is het een feit dat je op internet veelal negatieve verhalen leest. Positieve verhalen hoor je nauwelijks. Daarom wil ik hier wel even een duidelijk statement maken over de narcose. Het is niet eng, je gaat lekker slapen, als je wakker wordt slaap je je roes uit en is alles achter de rug. Narcose is hartstikke veilig en je wordt continu goed in de gaten gehouden. Mocht je echt ergens mee zitten, stap dan met je vragen naar de anesthesist of stel ze tijdens het preoperatieve spreekuur. Die mensen krijgen echt wel vaker patiënten met angst voor narcose over de vloer. Bij mij hebben ze toen een aantekening van mijn angst gemaakt. Ze stelden me gerust door te zeggen dat ze me extra goed in de gaten zouden houden en me diep in slaap zouden maken. Een goed gevoel, vertrouwen is zo belangrijk! Of ze het dan ook doen is een tweede, maar het gaf mij een veilig gevoel dat ze ervan op de hoogte waren. Hoe zijn jouw ervaringen met narcose?
Tot volgende week!

Liefs,
Cindy  

Patiëntenparticipatie: de patiënt als gezagvoerder en de specialist als co-piloot.

Goedemorgen,

Een blog dóór een patiënt vóór een patiënt. Ervaringsverhalen delen. Inzicht geven in het beugel- en kaakosteotomietraject. Lotgenoten het 'echte' verhaal laten zien. Informatie delen die nergens in de voorlichtingsboekjes staat. Eerlijke en transparante blogs schrijven om een zo realistisch mogelijk beeld te scheppen. Vreugde en blijdschap delen, maar ook frustraties en verdriet. Er voor elkaar zijn, elkaar steunen. Je begrepen voelen. Foto's van een aangeslagen Cindy in het ziekenhuis, maar ook foto's van een dankbare Cindy met een stralende glimlach. Een blog die lotgenoten op weg helpt in het traject. Een forum waar patiënten ervaringen met elkaar kunnen delen. Feit is dat niet alleen lotgenoten op weg geholpen worden. Daarover schrijf ik in deze blog.

Als patiënt van het Atrium MC heb ik het ziekenhuis door mijn ervaringen in een positief daglicht gesteld. Dr. de Jonge krijgt patiënten van heinde en verre over de vloer. Door mijn ervaringen en de resultaten die er geboekt zijn willen anderen ook door Dr. de Jonge geholpen worden. Maar wat heeft een specialist als Dr. de Jonge eigenlijk aan deze blog?

De relatie tussen arts en patiënt verandert. Waar de arts tot voor kort ver boven de patiënt stond, wordt de relatie langzamerhand steeds gelijkwaardiger. "Patiëntenparticipatie" ofwel Gezondheidszorg 2.0. Ook internet heeft ervoor gezorgd dat patiënten de dialoog met de arts aangaan. Kijk maar eens naar jezelf. Als je ergens last van hebt en je moet naar de huisarts... Wedden dat je dan van tevoren Google hebt geraadpleegd om zelf al een diagnose te stellen? Er zijn veel mensen die dat doen, hoor. Samen moet er naar een oplossing worden gezocht voor problemen. In een rapport over deze ontwikkeling las ik: "de patiënt als gezagvoerder en de specialist als co-piloot". En dat klopt; specialisten staan steeds meer open voor de inbreng van patiënten en gaan de dialoog aan. Naar mijn mening een prima ontwikkeling.

Ook transparantie in de zorg is een belangrijk aspect. Wat is er nu transparanter dan een blog als deze? Ik vertel uitgebreid mijn ervaringen, zowel positief als negatief. Als ik iets negatiefs publiceer is dit natuurlijk wereldwijd zichtbaar en dat kan een negatieve invloed hebben op het imago van een zorgverlener. Positieve ervaringen kunnen vanzelfsprekend een positieve invloed op het imago hebben. Vanaf het begin heb ik mezelf voor ogen gehouden om zo eerlijk en open mogelijk te zijn. Dit zorgt ervoor dat de zorgverlener voor het best mogelijke resultaat gaat, want wie wil nou dat er negatief wordt geschreven? Niemand, toch?

Dr. de Jonge was in het begin van mijn traject nog sceptisch. Hij kende me nog niet als persoon en twijfelde aan de meerwaarde van de blog. Blogs met ervaringen kunnen iemand maken of breken. Ik heb hem altijd verteld dat ik alles vanuit mijn perspectief zo eerlijk mogelijk probeer te beschrijven. Na enige tijd won ik zijn vertrouwen en sindsdien kijken (bijna) alle kaakosteotomiepatiënten voor de operatie op mijn blog. Ook Dr. de Jonge vindt de blog zeer goed.

Een blog kan ook zorgen voor een kwaliteitsimpuls. Daar had ik het onlangs nog over met de kwaliteitscoördinator van het Atrium MC. Omdat specialisten gedetailleerd worden beoordeeld worden ze op scherp gesteld. Het contact met de patiënt, de sociale vaardigheden, de al dan niet respectvolle bejegening, de behandeling, de nazorg en ga zo maar door. Alles wordt op blogs of websites zoals www.zorgkaartnederland.nl besproken. Als een specialist niet 'presteert' kan dit direct nadelige gevolgen voor hem hebben. Er is op dit gebied nog veel winst te halen bij ziekenhuizen. Om de kwaliteit van zorg een impuls te geven zijn er talloze mogelijkheden om ervoor te zorgen dat zorgverleners het beste in elkaar naar boven halen. Ideeën genoeg in mijn hoofd...

Ik heb er met mijn blog voor gezorgd dat Dr. de Jonge anders tegen bepaalde zaken aan is gaan kijken. Dat het herstel na een kaakosteotomie bijvoorbeeld anders loopt dan de verwachtingen vanuit een kaakchirurg. In de uitzending bij TV Limburg zei Dr. de Jonge het al: "door haar blog zijn we erachter gekomen dat bepaalde zaken anders uitpakken dan dat wij voor ogen hebben..." Dr. de Jonge kan hier zijn voorlichting op aanpassen, mijn blog doorgeven aan patiënten en collega's en ervoor zorgen dat patiënten goed voorgelicht de operatie in gaan.

Het ultieme voorbeeld van de veranderende relatie tussen specialist en patiënt is het feit dat Dr. de Jonge en ik samen aan een boek schrijven. Samen op één lijn, op zoek naar het beste voor de patiënt. Een ongelooflijk mooi project, waar ik mijn ziel en zaligheid in gooi. Het is toch fantastisch dat een arts zo open staat voor de inbreng van een patiënt? Het is toch geweldig om de zorg op deze manier samen naar een hoger level te tillen? Ik kan toch dankbaar zijn dat patiënten die in de toekomst een kaakosteotomie moeten ondergaan door het lezen van het boek goed voorbereid het traject in gaan? Het is buitengewoon geweldig dat zoveel mensen dit initiatief steunen.

De bloglezers, ja jullie, zijn voor mij een grote bron van inspiratie en motivatie. Jullie brengen me op ideeën. Het is geven en nemen. Ik besef dat ik voor velen een 'steunpilaar' ben geweest in het traject, maar jullie steken me ook een hart onder de riem als het nodig is! Dat geeft me voldoening. Een fijn gevoel. Hartverwarmend. Dankjewel daarvoor!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

2,5 Jaar post-OK: een update over de huidige ongemakken.

Goedemorgen,

Eigenlijk had ik deze blog vorige week al willen schrijven, maar doordat ik heel snel terecht kon bij tandarts Weijland is het onderwerp dat ik voor vorige week in gedachten had een weekje opgeschoven. Inmiddels ben ik weer enigszins tot rust gekomen. "Een dal is het begin van een nieuwe bergtop". Ik zet nu weer even een stap terug, om er straks weer een paar vooruit te zetten. Vorige week maandag heb ik meteen contact opgenomen met de Kliniek voor Mondzorg en een afspraak gepland voor begin volgend jaar. Hoewel, dat ging niet vanzelf. Ik durfde niet zo goed te bellen, maar een minuut of 20 voor sluitingstijd heb ik toch de moed bij elkaar geraapt om contact op te nemen. "Nu of nooit", dacht ik, want van uitstel komt afstel. De vrouw aan de telefoon herkende me meteen. Op 8 januari heb ik de afspraak staan om alle slechte vullingen en gaatjes onder de vullingen te laten maken. Ik krijg nu al buikpijn als ik eraan denk. Gelukkig duurt het nog even tot het zover is.

Anderhalve week geleden was de kaakosteotomie 2,5 jaar geleden. Twee-en-een-half-jaar!! Daarom vind ik dat het deze week tijd is om dieper in te gaan op de ongemakken die ik nog ervaar...

Dromen doe ik iedere dag. Niet alleen in mijn slaap, maar ook overdag. Dromen over mijn toekomst. Dromen over dingen die ik graag wil bereiken. Dromen over dingen waarvan ik weet dat ze staan te gebeuren. Geweldige gebeurtenissen. Ik zie alles voor me, ik visualiseer alles. Veel brainstormen, al mijn gedachten neerpennen op papier. Mezelf overtuigen dat er dromen zijn om waargemaakt te worden. "Je kunt geen voetsporen nalaten als je op je kont blijft zitten." - En dus werk ik iedere dag hard om mijn dromen te realiseren. Passie, drive, doorzettingsvermogen en toewijding zijn de perfecte ingrediënten om dromen waar te maken.

En ach, ik kan wel 'groots' dromen over mijn toekomst op het gebied van carrière maken, maar er is één droom die ik misschien nog wel veel liever uit zie komen. Die droom ligt op persoonlijk gebied. Of meer op lichamelijk gebied. Een aantal weken geleden beloofde ik jullie een blog te schrijven over de ongemakken die ik nu nog ervaar. Zoals ik al zei: vorige week donderdag was de operatie precies 2,5 jaar geleden. Waar blijft de tijd? De periode rond de operatie staat op mijn netvlies gebrand. Ik had verwacht dat het na een tijd wel een beetje zou 'slijten', maar niets is minder waar.

Dit komt denk ik vooral omdat ik nog vrijwel dagelijks geconfronteerd wordt met de gevolgen ervan. Ik heb het vaak met Archel over de fantastische resultaten die geboekt zijn door Dr. de Jonge. Hij heeft me een hele mooie kaaklijn gegeven en er samen met tandarts Scuric voor gezorgd dat ik geen functionele problemen ga krijgen in de toekomst. Helaas moet er nu weer het een en ander gebeuren aan het gebit. Een fikse tegenvaller. Daar ben ik vorige week al diep genoeg op ingegaan. Daar ga ik dus vandaag niet over door. Dr. de Jonge en mijn oude tandarts hebben er samen voor gezorgd dat ik niet meer het onzekere meisje ben die het liefst in een hoekje zit en niet gezien wil worden door de buitenwereld. Ze hebben ervoor gezorgd dat ik een enthousiaste spring-in-'t-veld ben geworden die alle kansen die op haar pad komen met beide handen aangrijpt. Een mooie ontwikkeling. Een week of twee geleden zei Archel tijdens een van onze vele gesprekken met een serieuze blik: "het is alleen ronduit vervelend dat je nog dagelijks geconfronteerd wordt met de gevolgen". Oké, zo zei hij het niet precies, maar de kern van de boodschap is hetzelfde.

Op bepaalde momenten spelen de frustraties op. Op dit moment ben ik vaak thuis en hoef ik tegen niemand te kletsen. Ik merk dan dat ik tegen het einde van de dag veel minder verzuurde kaken heb. Als ik een 'sociale dag' heb met bijvoorbeeld een vriendin, een zakelijke afspraak of een feestje, zit ik tegen het einde van de dag met vermoeide kaakspieren. Afgelopen zaterdag was ik op een feest waar veel familieleden waren die ik al lang niet had gezien. Flink bijkletsen dus, maar het gevolg was dat ik op de helft van de avond al met verzuurde kaken zat. Alsof de kramp erin schiet, zo'n gevoel. Niet dat ik er echt minder door ga functioneren. Nee, dat helemaal niet, maar ik moet wel meer mijn best doen om woorden goed te articuleren. Anderen horen het vast niet aan me. Ik heb er ook nog nooit opmerkingen van buitenaf over gehad. Mensen zien verder ook niets geks aan mij. Mensen zien vooral een vrolijk persoon die maar al te graag haar 'bright smile' verspreid. Alleen de mensen die heel dicht bij me staan kijken door die 'bright smile' heen. Er is iets dat aan me blijft vreten. Ik probeer een leuke dag er niet door te laten verpesten, maar als ik merk dat er verzuring optreedt, dan schreeuw ik van binnen: "potverdorie, kan het nu as-je-blieft eens afgelopen zijn? Vraag ik nu echt te veel?" - Nogmaals, niemand van de buitenwereld die er iets van merkt. Net zoals de gedeeltelijk gevoelloze onderlip en kin en de juist overgevoelige tanden in mijn rechter onderkaak. Dat is irritant, maar niet zo frustrerend als de vermoeidheidsklachten. Dat kan ik wat makkelijker van me af zetten.

Met Archel, mama en mijn beste vriendinnen bespreek ik mijn frustraties. Hoewel ze me verder niet kunnen helpen, staan ze altijd voor me klaar. Oké, de klachten zijn vele malen minder dan 2 jaar geleden. De klachten zijn ook na de operatie van 7 juli, toen de platen en schroeven zijn verwijderd, afgenomen. Feit is echter dat de klachten niet helemaal verdwijnen. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen die de operatie heeft gehad en met dezelfde klachten zit als ik, er iets aan wil doen. Ik overweeg op dit moment om weer eens de stap te zetten naar iemand die me verder op weg kan helpen. Nu ik in Weert woon zijn er ook weer andere mogelijkheden qua zorgverleners. Wat precies weet ik nog niet, maar ik zal er zeker later nog eens op terugkomen. Als je ideeën hebt, stuur me gerust een berichtje.

Anyway, ik probeer alles altijd positief te bekijken. Ik ben dankbaar voor de stappen die ik heb kunnen maken. Als ik kijk naar de verschillen van nu en een half jaar geleden, mag ik niet ontevreden zijn. Dat de platen en schroeven zijn verwijderd is een hele opluchting voor me geweest. Ik blijf doorgaan, zoeken naar mogelijkheden om mijn klachten op te lossen. Mijn ultieme streven? Geen vermoeidheidsklachten meer en Archel onbezorgd een kus kunnen geven! Ik heb in ieder geval de eerste stap van 'het nieuwe traject' al gezet. 8 Januari staat groot omcirkeld in mijn agenda: de afspraak bij tandarts Weijland van de Kliniek voor Mondzorg in Eindhoven. Op weg naar de 'bright smile', op weg naar een toekomst zonder klachten. Of op z'n minst met een stuk minder klachten. Met vallen en opstaan... Alles komt goed!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

Afspraak bij tandarts Marcel Weijland van de 'Kliniek voor Mondzorg' te Eindhoven.

Goedemorgen,

Anderhalve week geleden had ik in het ziekenhuis een afspraak met Dr. de Jonge. Het werd een goed, diepgaand gesprek over de toekomst. Míjn toekomst. Hij helpt me ontzettend goed op weg, voorziet me van bruikbare tips en spreekt me moed en vertrouwen in. Geweldig. Hij vindt mijn perfectionisme een uitstekende eigenschap. Ik zei nog tegen hem dat ik geen genoegen neem met minder dan perfectie. Fantastisch vond hij dat, maar ik vertelde ook dat het soms wel moeilijk is. Zelf is hij ook een perfectionist. Een eigenschap die hem ver heeft gebracht in het leven. Ik neem een voorbeeld aan hem, want een gezonde dosis perfectionisme zet je al op een 1-0 voorsprong op weg naar je einddoel.

Ik vroeg aan Dr. de Jonge of hij inmiddels een tandarts voor me had gevonden. Ik vertelde hem over mijn irritaties rondom mijn gebit en het laatste bezoek aan de tandarts. Een bezoek waar ik geen goed gevoel aan over heb gehouden. Dr. de Jonge luisterde naar mijn verhaal. Hij begreep me. Met meerdere mensen heb ik gesproken over de dingen die me dwarszitten. Die twee verkleurde tanden, een voortand die iets naar voren lijkt te komen. Anderen zien het ook. Er is dus toch iets wat niet klopt. Als ik naar de 'na-foto's' van anderhalf jaar geleden kijk, vind ik ook dat mijn tanden zijn veranderd.

Dr. de Jonge zou contact opnemen met tandarts Marcel Weijland van 'De Kliniek voor Mondzorg' te Eindhoven. Volgens Dr. de Jonge is hij een zéér goede tandarts/implantoloog met oog voor esthetiek. Vanaf toen kwam alles in een stroomversnelling. Vorige week maandag kreeg ik een berichtje van Dr. de Jonge dat ik kon bellen voor een afspraak. Op dinsdag belde ik vol spanning de kliniek op en legde mijn verhaal uit. Dat ik 2,5 jaar geleden geopereerd ben door Dr. de Jonge, dat er nog dingen zijn die me dwarszitten enzovoorts. De vrouw aan de telefoon antwoordde vrolijk: "Ohh, we wisten al dat je zou gaan bellen!" Ik weet niet wat Dr. de Jonge allemaal heeft besproken, maar het heeft gewerkt. Ze zaten eigenlijk bomvol gepland, maar maakten plek voor me vrij in de agenda. Afgelopen donderdag kon ik terecht voor een gesprek met tandarts Weijland.

Ik was ruim op tijd in Eindhoven, waar ik me meldde bij de balie. "Jij bent vast Cindy...", zei de medewerkster vriendelijk. Het was een warm welkom. Volgens mij had een aantal medewerkers al een kijkje genomen op de blog. Ik moest even een gezondheidsvragenlijst invullen voordat ik naar binnen werd geroepen. Tandarts Weijland kwam er al snel bij en begroette me met een glimlach. Hij vertelde over het gesprek met Dr. de Jonge. Ook had hij al een kijkje genomen op mijn blog. "Leuk!", dacht ik. Een betrokken man die zich voor mij interesseert. Dat voelt goed.

"Je hebt al heel wat meegemaakt", zei hij. Ik was zenuwachtig, mijn hart ging tekeer, maar het lukte me heel goed om alles onder woorden te brengen. Ik vertelde over de kaakosteotomie en het beugeltraject, maar de nadruk lag op de zaken die me nu nog storen. Zoals ik in het begin van de blog al zei: de twee tanden die een andere kleur hebben, een tand in het front die iets naar voren lijkt te zijn gekomen. Die verkleuring merkte hij meteen op. Weer een bevestiging voor mij dat ik het echt niet 'van me af moet schudden', zoals mijn vorige tandarts beweerde. Na een kort gesprek kantelde Weijland de stoel naar achteren. Hij controleerde mijn beet en stelde vast dat niet alleen een voortand in de bovenkaak maar ook een voortand in de onderkaak was verschoven. De voortand in de bovenkaak komt weer langzaam naar voren toe, terwijl de voortand in de onderkaak zich een klein beetje heeft gedraaid en uit de rij wordt geduwd. De tand in de onderkaak duwt tegen de voortand in de bovenkaak. Ik kreeg mijn gelijk, maar ik had niet in de gaten dat er in de onderkaak ook iets was verschoven. Daarvoor was ik te veel gefocust op de voortand in de bovenkaak die langzaam van stand veranderde. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten werd weggevaagd. 2,5 Jaar heb ik gebeugeld om een perfecte glimlach te krijgen. 2,5 Jaar heb ik gevochten voor een 'bright smile'. Bloed, zweet en tranen. Dat resultaat wordt nu heel langzaam teniet gedaan. Bij mijn vorige tandarts had ik al eens aangegeven dat ik het gevoel had dat er een tand naar voren kwam, maar dit werd weggewimpeld. Meermaals heb ik gevraagd om een stangetje achter mijn tanden, zodat ik naast de clear overlays nog meer stabiliteit kan geven aan mijn gebit. Ook dat verzoek werd weggewimpeld, omdat een stangetje achter de tanden volgens hem geen garantie biedt. Tsja, nu zie je het wel. De clear overlays bieden dus ook geen garantie. Ik draag ze al twee jaar trouw. De nachten dat ik ze niet heb gedragen zijn op twee handen te tellen. Het heeft niet mogen baten... Mijn laatste bitjes dateren al van meer dan een jaar geleden. Ze zijn flink aan het slijten en zitten niet heel strak meer, maar volgens de oude tandarts zijn ze prima en vormen enkele kleine scheurtjes in de bitjes geen probleem. Hoewel ik van binnen 'lichtelijk' gefrustreerd raakte, probeerde ik het even van me af te zetten, want er was nog meer te bespreken met tandarts Weijland.

Om te testen of de twee verkleurde tanden niet 'dood' waren, werd er iets ijskouds op mijn tanden gedaan. Het gevoel was vrijwel hetzelfde als in mijn normale tanden. Een goed teken, want dat wil zeggen dat de tanden gewoon prima zijn. Tandarts Weijland besloot om even foto's te maken van mijn kiezen en de twee verkleurde tanden. Wat blijkt uiteindelijk? Op die verkleurde tanden zit nog een laagje composiet. Heel vreemd, want toen mijn vorige tandarts mijn tanden na het beugeltraject had 'opgebouwd', heb ik dit daags erna weer laten verwijderen omdat ik het verschrikkelijk vond. Ik was blij dat ik toen mijn 'eigen' tanden weer terug had. Echter niets blijkt minder waar. Op die twee verkleurde tanden zit nog composiet. Ik vind het raar, want ik heb bij mijn vorige tandarts meerdere malen aangegeven dat die tanden niet mee bleken. Daar reageerde hij dan onverschillig op. Antwoorden als: "ja, je tanden hebben ook heel wat te lijden gehad in zo'n ortho-traject" of "schud het toch van je af". Dit terwijl hij wist dat er nog composiet op zat. Een beetje jammer, maar niet het ergste.

De verkleurde tanden en de tand die naar voren komt zijn zelfs op een foto duidelijk zichtbaar.

Op de foto's constateerde Weijland nog meer. Hij zei dat hij zich er serieus zorgen over maakte. Er zijn 6 (!) vullingen die niet goed aangesloten op de tand blijken te zitten. Er ontstaan gaatjes onder die vullingen. Niet één tand, nee, 6 tanden! Hij liet me de foto's zien en wees aan wat hij constateerde. Ik zag het met mijn eigen ogen, zelfs míj viel het op. Ongelooflijk. Ruim een maand geleden ben ik nog bij mijn vorige tandarts geweest voor een controle. Toen zijn er foto's gemaakt, maar daar was volgens hem niets op te zien. Alles was perfect, hij was tevreden. "Het kan toch niet zo zijn dat deze situatie in één maand ontstaat?" Tandarts Weijland beaamde mijn woorden. Verschrikkelijk. Naast de twee verschoven tanden en de twee tanden die een andere kleur hebben is er nog véél meer mis met mijn gebit. Ik was behoorlijk aangeslagen en luisterde naar wat tandarts Weijland te vertellen had.

Allereerst wil hij de vullingen waaronder gaatjes ontstaan herstellen, zodat mijn gebit schoon en gezond is. Dat betekent ook dat mijn amalgaam vullingen verwijderd worden. Eén van mijn wensen. Er moet wel even wat tijd voor worden uitgetrokken. Dat betekent een lange zit en €600 lichter. Bam, klap in mijn gezicht. Ik moet tot volgend jaar wachten, want de vergoeding van mijn verzekering zit er nu doorheen. Ik ga mijn verzekering maar weer wijzigen, zodat ik volgend jaar mijn gebit helemaal aan kan pakken. Het moet gewoon gebeuren, anders ga ik echt problemen krijgen.

Dat is één. Nadat mijn kiezen zijn opgeknapt, heb ik twee keuzes:
- Een beugel: het composiet wordt van de tanden verwijderd en ik krijg een beugel om de tanden terug in de rij te zetten. Bij het verwijderen van het composiet zullen ook enkele spleetjes tussen de tanden ontstaan. Toen mijn beugel eruit ging is één klein spleetje opgevuld met composiet. Ik had dus kunnen verwachten dat dit stukje tand niet mee zou bleken, maar het 'bleken' pakte niet op 2 complete tanden. Een beetje vreemd, maar nu ben ik er dus achtergekomen dat er composiet op zit. Anyway, er moet dus een en ander gecorrigeerd worden. Na een beugeltraject worden de tanden dan gebleekt om te kijken of we weer één mooie kleur krijgen. Is dat niet het geval, dan kan ik nog altijd overstappen op facings.
- Facings: ik kan echter ook meteen voor facings gaan, maar dit geniet niet de voorkeur. Om facings te plaatsen moeten gezonde tanden bijgeslepen worden. Eenmaal geslepen, krijg je die tand nooit meer terug. Eigenlijk doodzonde van de tanden die ik heb.

Na een goed gesprek kreeg ik een begroting voor het herstellen van mijn kiezen. Tandarts Weijland wil dit traject stap voor stap samen met mij doorlopen. Hij geeft me de tijd om na te denken wat ik wil, maar voor mezelf heb ik al een voorkeur in mijn hoofd. Ik laat toch niet meteen slijpen in gezonde tanden als ik de rest van de opties nog niet heb geprobeerd? Ik schuif het nog even voor me uit, maar het spookt continu door mijn hoofd.

Het was een confronterend bezoek. Heftig. Ik had een heel goed gevoel bij tandarts Weijland. Een kundige, eerlijke en leuke man. Dr. de Jonge heeft me niet voor niets naar hem doorverwezen. Er zijn dingen naar boven gekomen waar ik erg van ben geschrokken. Als ik niets doe, wordt het alleen maar erger. Ik nam afscheid van tandarts Weijland, betaalde de rekening en liep naar de auto. Daar begonnen de tranen te vloeien. Ontroostbaar. Voorbijgangers hebben vast gedacht dat er iets verschrikkelijks was gebeurd. Voor mij is dit een persoonlijk drama. Ik belde Archel en mama op, maar er kwam niet veel meer uit dan wat gesnik. Op de terugweg zat ik zo diep in gedachten dat ik plots op de snelweg richting Antwerpen zat. Compleet van de kaart, letterlijk.

Twee-en-een-half jaar heb ik gevochten voor een stralende glimlach. Nu blijkt dat er, ondanks het trouw dragen van mijn nachtbeugel, twee tanden zijn verschoven. De twee verkleurde tanden werden door mijn vorige tandarts afgewimpeld. Ik was volgens hem te perfectionistisch. Bovendien is er schade aan mijn kiezen die hersteld moet worden. Het is jammer dat mijn vorige tandarts dit over het hoofd heeft gezien. Het is doodzonde dat er tanden zijn verschoven. Er zijn dingen die in mijn ogen voorkomen hadden kunnen worden, maar helaas. Nu is het te laat. Ik sta aan de start van een nieuw traject. Een traject dat bovendien bakken vol met geld zal gaan kosten.

Ik was ontroostbaar, voelde me compleet verloren. Woede. Frustraties. Boosheid. Verdriet. Onmacht. Archel heeft de volle laag over zich heen gekregen. Die jongen verdient echt een standbeeld. Ik heb er nu mee te dealen. Het is zoals het is. Oppakken en weer doorgaan. Ik moet verder. Dat is nu nog makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik doe mijn best. Ik ga mijn verzekering aanpassen en vanaf januari gaat het weer beginnen. De weg naar de stralende glimlach... Ik ben nog lang niet klaar.

Genoeg voor nu...

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

Gastblog van orthodontist Bas Njio, voorloper in onzichtbare beugels.

Goedemorgen!

Deze week is het tijd voor de gastblog van Bas Njio. Vorige week introduceerde ik hem al kort op de

blog. Bas Njio is orthodontist met een grote passie voor de 'onzichtbare beugel'. Al 15 jaar geleden begon hij met deze techniek en daarmee is hij een voorloper in onzichtbare orthodontie. Het is toch heerlijk om een beugel te dragen die je niet ziet. Patiënten met een beugel hoeven zich niet te schamen, want de beugel wordt geplaatst aan de binnenkant van de tanden en is dus volledig onzichtbaar. Bas Njio is gespecialiseerd in beugels voor volwassenen. Dat hij zeer goed werk verricht, blijkt wel uit het feit dat de media hem weten te vinden. Zo was hij onder andere te zien in programma's als "Lifestyle Experience" en "Dit is mijn Lijf".

Niet gek dat Bas Njio het hartstikke druk heeft, maar gelukkig heeft hij de tijd gevonden om een bijdrage te leveren aan deze blog. In deze blog lees je het e-mailverkeer tussen Bas Njio en één van zijn patiënten. Daar valt een mooie boodschap uit te halen.

Vóórdat Bas zijn verhaal doet, wil ik nog even kwijt dat ik me afgelopen donderdag wel een beetje jarig voelde. Die dag was het namelijk precies twee jaar geleden dat mijn beugel werd verwijderd. Het was de beste dag van mijn leven. De spiegel werd mijn grootste vriend en het 'shinen' kon toen echt beginnen. De tijd vliegt voorbij. Aanstaande donderdag is de kaakoperatie alweer 2,5 jaar gelden. Ongelooflijk!

Veel leesplezier!
_________________________________________________________________________________

Geachte heer Njio,

Ik heb een wat ongebruikelijke vraag. Ik heb een evaluatie gehad bij 'Rechtetanden' in oktober 2010. De conclusie was toen dat ik geen overbeet had en dat er geen indicatie is voor een orthodontische behandeling. 

Nu ben ik woonachtig in California en mijn tandarts beweert dat de reden voor de gaatjes die ik heb (op specifieke locaties waarbij ook eerdere vullingen barsten vertonen) en het terugtrekkend tandvlees een overduidelijke "bilateral crossbite" is die al veel eerder behandeld had moeten worden met een beugel. 

Nu is men in de VS in het algemeen wat agressiever in de behandeling dan Nederland. Helaas zijn de kosten van een behandeling ook duidelijk hoger dan in Nederland. Daarom wil ik graag checken of men hier niet te hard van stapel loopt. Is het mogelijk dat een significante crossbite is gemist in 2010? Is het mogelijk een crossbite te ontwikkelen in 3,5 jaar tijd? 

Technisch gesproken ben ik geen huidig client meer, zeker nu ik in het buitenland woon, maar ik zou het enorm waarderen als u mijn vraag zou willen beantwoorden.

Met vriendelijke groet,
Ton 


Ik antwoordde hem:

Beste Ton,
Het is wetenschappelijk onzin te zeggen dat een kruisbeet bij je kiezen ooit gaatjes, breuk of andere problemen kan veroorzaken. Correctie op volwassen leeftijd is erg bewerkelijk en behoeft vaak chirurgie. We weten dat na zo'n behandeling de kiezen en tanden optisch beter staan, maar niet beter functioneren. Ook weten we dat zo'n behandeling nooit echt helemaal op zichzelf stabiel wordt. Je zult dus levenslang een nachtbeugel moeten blijven in doen om de breedte en nieuwe beet te stabiliseren. Anders loopt het terug....

Het lijkt er op dat dit Americaans Defensief adviseren is. Of gewoonweg commercieel... 

Ik stuur je de fotos van 2010. Is er veel veranderd? Ik zag die probleemloze kruisbeet al in 2010 hoor. Over de beperkte behandelingsnoodzaak hebben we toen ook gesproken. 

Vriendelijke groet,

BJ Njio


Zijn reply:
Beste Dr. Njio,
 
Hartelijk dank voor uw antwoord. Dat is een hele opluchting! Ik ben inmiddels voor een evaluatie bij een orthodontist hier geweest. Die zei dat ik een dringende behoefte had aan behandeling van een premolaire bilaterale kruisbeet - hij stelde voor een behandeling met invisalign met een trans-palatum bar (en evt een beugel voor het premolaire segment als dat nodig bleek te zijn in een later stadium). Twee jaar behandeling en natuurlijk een retainer 's nachts voor de rest van mijn leven. Kosten: 6000 dollar voor de 2 jaar behandeling!
 
Hij leek al wel het verhaal van de tandarts af te zwakken. De tandarts weet het terugtrekkende tandvlees en de gaatjes aan de basis van de premolaire tanden aan de kruisbeet, terwijl de orthodontist een heel verhaal hield over gaatjes aan de bovenkant (het distale oppervlak) als gevolg van de kruisbeet. Maar ik heb juist nauwelijks gaatjes aan de bovenkant in dat gebied.
 
Dus dat maakte al dat ik twijfels had. Uw email helpt me hierin. Volgens mij, maar ik ben geen expert, is er niet veel veranderd. Ik heb geen klachten. Alleen maar de gebruiker... ;-)
 
Hartelijk dank en met vriendelijke groet,
 
Ton

Conclusie

Pas op, je kunt er niet van uit gaan dat het verhaal over een beugelbehandeling, het trekken van kiezen daarvoor, een operatie, of een heel complexe lange behandeling, de juiste en enige optie is voor jouw orthodontie-behandeling. Vraag bij twijfel altijd een tweede of derde mening van bekende en ervaren specialisten. En lees bijvoorbeeld het forum van www.tandarts.nl. Je bent nooit de enige, nooit de eerste met zo'n tandprobleem...
_________________________________________________________________________________

Mocht je meer willen weten over Bas Njio, neem eens een kijkje op zijn site: http://www.smilelounge.nl/

Bas, hartelijk dan voor je bijdrage en trouwe lezers: tot volgende week!

Liefs,
Cindy

Wie goed doet, goed ontmoet ~ vergeet nooit complimenten uit te delen!

Goedemorgen!

Jeetje, wat was het vorige week een 'feest der herkenning'. Al vaker kreeg ik te horen dat mensen zich niet begrepen voelen in het traject, maar dat mijn verhaal van vorige week zo herkenbaar zou zijn? Nee, dat had ik niet verwacht. De blog werd op meerdere platformen gedeeld en dat zorgde voor een boost aan bezoekers. Het is alleen maar goed dat het verhaal gedeeld wordt, want zo kunnen we er samen aan werken dat er minder onbegrip vanuit de buitenwereld is. Er kwamen een aantal mooie reacties op de blog en ook in mijn mailbox zijn de hele week berichten binnen gekomen. Ik vind het geweldig om zoveel reacties te krijgen. Bevestiging dat mensen zich herkennen in mijn verhaal, mensen op weg kunnen helpen, kunnen steunen, onzekerheden weg kunnen nemen, mensen over de streep trekken om het traject in te gaan of gewoon even een oppepper geven. Dat geeft me een heel goed gevoel en bovendien geeft het me weer veel nieuwe inspiratie voor de komende tijd. Dankjewel, trouwe lezers. Mede dankzij jullie is deze blog zo groot geworden!

De hele week heb ik vrolijk rond gehuppeld. Ik zit weer in de juiste 'vibe'. Vorige week maandag was ik even in de sportschool en zag ik een jongen van een jaar of 18 die samen met zijn vriendin aan het trainen was. Die jongen had een geweldig mooi gebit. Kaarsrecht, stralend wit en een schitterende glimlach. Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden en zei tegen Archel: "ik loop zo naar die jongen toe om te zeggen dat hij een prachtig gebit heeft..." Ik weet immers zelf wat voor een geluksgevoel er bij mij naar boven komt als iemand mij complimenten geeft over mijn gebit. Dan straal ik van oor tot oor, dan kan mijn dag niet meer stuk. Wie weet wat die jongen er wel niet voor heeft moeten doen om zo'n stralende glimlach te krijgen! Daarom wilde ik ook deze jongen een compliment geven. Ik durfde alleen niet zo goed op hem af te stappen. Stel je toch eens voor dat hij zou denken: "wat een gek!" Archel zei dat ik mijn hart moest volgen en gewoon op hem af moest lopen. Na een half uur twijfelen werd het toch echt tijd om op hem af te stappen, aangezien hij z'n spullen pakte om naar huis te gaan. Ik sprong op van mijn matje en rende naar hem toe. Archel moest daar wel een beetje om lachen, maar ik dacht: "nú is mijn kans en het interesseert me niet wat anderen er van denken!" Enthousiast en met een overdosis energie stapte ik op de jongen af en zei dat hij echt een prachtig gebit heeft. Die zag hij niet aankomen. Zijn gezicht liep rood aan en er kwam een verlegen 'dankjewel' uit zijn mond. Ik vroeg aan hem of hij een beugel heeft gehad, maar dat was niet het geval. Hij heeft die stralende glimlach van moeder natuur gekregen! Ik zei tegen hem dat hij daar onwijs trots op mag zijn en dat ik het niet kon laten om even op hem af te stappen. Met een rood hoofd liep hij weg, zijn route vervolgend richting de kluisjes, waar zijn vriendin stond te wachten. Ik lag inmiddels weer op mijn matje en keek van een afstandje toe. Die jongen vertelde wat hem net was overkomen. Zijn vriendin kon er hartelijk om lachen. Met een glimlach op hun gezicht verlieten ze de sportschool. Tevreden verliet ik een kwartier later zelf de sportschool. "Zo, ik heb gezegd wat ik wilde zeggen en 'I made his day'." Als ik het niet had gezegd, had ik er echt spijt van gehad. "Wie goed doet, goed ontmoet", zeggen ze toch wel eens?

Komende woensdag heb ik een afspraak met Dr. de Jonge. Geen controle voor de kaakjes, maar een afspraak om weer wat dingen te bespreken en verder te komen met ons project. Wanneer ik weer op controle moet weet ik eigenlijk niet. Enkele maanden geleden was er sprake van dat tandarts Scuric en Dr. de Jonge nog moesten overleggen over het maken van een splint in verband met mijn vermoeidheidsklachten. Scuric is daar de laatste keer tijdens de controle niet meer op teruggekomen en aangezien ik nu op zoek ga naar een andere tandarts, zal het er bij hem ook niet meer van komen. Van enkele bloglezers kreeg ik de vraag hoe het nu met mijn vermoeidheidsklachten in de kauwspieren is. Binnenkort zal ik een blog besteden aan de ongemakken die ik op dit moment ondervind, want het is alweer een tijd geleden dat ik dat met jullie heb besproken. Ik zou willen dat ik er geen blog meer aan hoefde te wijden, want dat zou betekenen dat ik zonder klachten door het leven ga. Helaas is dat nog niet het geval. Inderdaad, 'nog' niet, want zoals ik al vaker heb gezegd: ik rust niet voordat ik er alles aan heb gedaan om mijn klachten op te lossen!

Voorlopig ga ik gewoon door met alle dingen waar ik op dit moment mee bezig ben. Dat ik een bijdrage mag leveren aan het wekelijkse sportprogramma 'TVL SportArenA' vind ik ontzettend gaaf. Het bevalt me heel goed, ik leer veel en er komen interessante mensen op mijn pad. Wie weet waar het allemaal nog toe gaat leiden. Mocht je nieuwsgierig zijn en de uitzendingen terug willen kijken, dan kan dat via deze link.

Volgende week publiceer ik een hele bijzondere gastblog. Niemand minder dan Bas Njio zal een artikel voor mijn blog gaan schrijven. Bas Njio is een gerenommeerde orthodontist die veel bekendheid geniet in Nederland. O.a. het RTL-programma 'Dit is mijn Lijf' heeft hem weten te vinden. Ik vind het een enorme eer dat hij de tijd neemt om een bijdrage te leveren aan deze blog. Bas Njio is gespecialiseerd in beugels voor volwassenen. 15 Jaar geleden begon hij al met de 'onzichtbare beugels'. Volgende week lees je meer over hem op mijn blog, dus 'stay tuned'.

Tot dan!

Liefs,
Cindy

Onbegrip van de buitenwereld in kaakosteotomietraject

Goedemorgen,

Geregeld krijg ik berichten van lotgenoten die zich niet begrepen voelen door de buitenwereld. Mensen van buitenaf die zich afvragen waarom iemand in vredesnaam en dan ook nog vrijwillig een kaakosteotomie ondergaat. Mensen die zich alleen voelen in hun traject. Mensen die steun zoeken omdat het er niet is in hun directe omgeving. Er bestaan veel misverstanden over deze chirurgische kaakcorrectie. Misverstanden die ik door middel van deze blog uit de wereld wil helpen.

Ten eerste; in bijna alle gevallen is er zeker geen sprake van een ingreep die iemand zomaar even vrijwillig doet. Vrijwel altijd ervaart de patiënt fysieke ongemakken of kunnen deze in de (nabije) toekomst ontstaan. Denk hierbij aan kaakgewrichtsklachten, moeite met kauwen, moeite met praten, hoofdpijn, het verlies van tanden enzovoorts. Er moet iets gebeuren om te voorkomen dat er schade ontstaat aan het gebit en de kaakgewrichten of de al ontstane schade zo nodig te herstellen.

Het beeld van buitenaf dat patiënten deze ingreep puur uit cosmetisch oogpunt doen, klopt natuurlijk niet. Feit is wel dat er vooruitgang kan worden geboekt op esthetisch gebied. Ik heb veel voor- en na-foto's van patiënten gezien. Patiënten die zelf ook aangeven dat ze zelfverzekerder zijn nu het gezichtsprofiel een stuk natuurlijker is. Mooi meegenomen, maar zoals gezegd: niet de hoofdreden van een kaakosteotomie.

De buitenwereld vergist zich in mijn ogen vaak in het traject waar een patiënt in zit. De operatie is een grote gebeurtenis, maar slechts een deel van een lang traject. Dit traject eist doorzettingsvermogen, volharding. Niemand die dit 'zomaar even doet'. Patiënten zoals jij en ik vechten jarenlang voor die stralende glimlach. Echter het belangrijkste doel van het hele traject is probleemloos de toekomst in te gaan. Voordat er een kaakosteotomie uitgevoerd kan worden zullen de tanden netjes in een rij moeten staan. Een beugeltraject is in 99% van de gevallen noodzakelijk. Dit vergt tijd. Geduld. Gemiddeld is een patiënt minimaal een jaar 'aan het beugelen' voordat er een afspraak gemaakt kan worden bij de kaakchirurg.

Bij de kaakchirurg begint de meest spannende periode. Althans de periode waar het gros van de patiënten het meest tegenop ziet. Logisch ook, want een kaakosteotomie is ingrijpend. Dr. de Jonge zei het al in de uitzending bij TVL: "Het is een pittige operatie". Een bimaxillaire kaakosteotomie, waarbij boven- en onderkaak gebroken en opnieuw 'gezet' worden, neemt al snel 4 uur in beslag. Een aanslag op je lichaam, zo heb ik het ervaren.

Toen ik in 2010 aan de start stond van mijn beugel- en kaakosteotomietraject kon ik op de steun van mijn naasten rekenen. Er was echter ook onbegrip, maar dit kon ik gelukkig snel van me af zetten. Mensen die totaal niet wisten waar ze het over hadden en dan toch een oordeel gingen vellen. Daar heb ik snel afstand van genomen. Die mensen heb ik een paar jaar later stil gekregen, toen ze me onverwacht ergens tegenkwamen en ik het niet kon laten om mijn 'bright smile' op te zetten. Daar hoefde ik verder niets voor te doen. Die glimlach zei op dat moment genoeg.

Door veel mensen wordt onterecht gedacht dat een kaakosteotomie een cosmetische ingreep is. Er zijn zeker gevallen in de wereld die het uit puur cosmetisch oogpunt doen, vooral in Azië, waar vrouwen het gezicht van een Europese vrouw als schoonheidsideaal zien. Daar heb ik trouwens al een keer een blog over geschreven. Mijn motivatie lag echter meer in het feit dat ik te horen kreeg dat ik over enkele jaren geen tanden meer zou hebben als ik er niets aan zou doen. Een kunstgebit in mijn jaren als twintiger? Ik moest er niet aan denken. Dit traject was dus pure noodzaak... In het begin besefte ik niet eens dat ik er qua uiterlijk ook op vooruit zou gaan. Natuurlijk wist ik dat ik mooie rechte tanden zou krijgen, maar dat mijn gezichtsprofiel zo zou veranderen? Nee, daar had ik me eigenlijk nog niet echt in verdiept. Ik was meer bezig met de beugel en de rechte tanden.

De buitenwereld zag me veranderen. Van een onzeker meisje naar een zelfverzekerde jonge vrouw. Vaak stond ik trots voor de spiegel als ik zag dat mijn tanden weer wat beter in de rij waren komen te staan. Na de kaakoperatie hoefde er alleen nog maar geperfectioneerd te worden bij de orthodontist. De rest is geschiedenis... Nooit zal ik het gevoel vergeten dat ik had na het verwijderen van de beugel. Tranen van blijdschap. Trots, maar ook dankbaar. "Hier heb ik het allemaal voor gedaan!" Ik postte veel foto's op social media, want iedereen mocht mijn 'bright smile' zien.

Ook door de blog heb ik meer begrip gekregen van de buitenwereld. Waren mensen eerst nog sceptisch, door het lezen van mijn ervaringen kregen ze de noodzaak van het traject door. 'Mijn' buitenwereld beseft nu dat een kaakosteotomie echt geen cosmetische ingreep is, maar een medisch noodzakelijke. Dat ik op deze manier ook maar een beetje heb kunnen doordringen tot die mensen, geeft mij een goed gevoel.

En ten slotte, voor alle personen die nog steeds niet door hebben dat een kaakosteotomie echt niet voor de fun is; maakt niet uit! Ik verspreid mijn 'bright smile' maar al te graag. De mooie glimlach met mijn eigen tanden, waar ik heel hard voor heb moeten vechten. Oké, ik ga de komende tijd wel weer aan de slag met mijn gebit om de voor mij irriterende details op te lossen, maar over het algemeen ben ik tevreden. Het had zo anders kunnen zijn. Er is niemand die me dit nog afneemt...

"Share your sparkle everywhere!"

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy

Halfjaarlijkse controle: "schud het toch van je af...", zei de tandarts.

Goedemorgen!

Al enkele weken was ik er in mijn hoofd al mee bezig: de halfjaarlijkse controle van vorige week bij tandarts Scuric. Hoewel ik veel heb meegemaakt in mijn traject, went de route naar de tandarts nooit. Ook niet voor de weinig voorstellende halfjaarlijkse controle...

Ik had buikpijn, was een beetje misselijk en stond niet zo stevig op mijn benen. "Het valt vast mee, ik heb mijn tanden echt goed gepoetst", probeerde ik mezelf gerust te stellen. Eigenlijk had ik niets om me druk over te maken. Vroeger, als kind, had ik bij elk bezoekje aan de tandarts wel iets. Tegenwoordig is dat anders en dus probeerde ik vol vertrouwen de drempel bij de tandarts over te stappen.

Na een paar minuten kwam Scuric mij al ophalen uit de wachtkamer. Hij vroeg hoe het met me ging. We hadden het over de platen en schroeven die inmiddels ruim 2,5 maand geleden zijn verwijderd. Ik vertelde dat het voelt als een opluchting. Het voelt echt anders. Scuric vond het fijn om te horen dat ik weer een paar kleine stappen heb gemaakt. Hij vroeg of ik de Aqualizer nog had gedragen. Ik gaf eerlijk toe dat ik 'm in het begin een paar dagen heb geprobeerd, maar dat hij daarna alleen maar stof heeft gehapt in het doosje...

Tandarts Scuric kantelde de behandelstoel. Wonder boven wonder was ik vrij rustig en lag ik redelijk ontspannen in de stoel. Dat kwam vast door het gesprekje dat we vooraf voerden. Scuric controleerde eerst mijn beet. Hij vertelde dat hij volgend jaar, als er weer budget is vanuit de ziektekostenverzekering, mijn hoektanden wil gaan bijwerken. Het was me niet helemaal duidelijk waarom, maar volgens mij had het te maken met de spreekafstand / s-klank. Hij liet me tellen vanaf 60 en maakte daaruit op dat ik een grote spreekafstand heb. Dit was overigens al bekend bij het vorige uitgebreide onderzoek eerder dit jaar. Ik vertelde dat ik sinds het verwijderen van de platen minder moeite heb om mijn beet te vinden, dus ik sta er dan ook niet echt achter om dat op dit moment aan te pakken. Ik wil mijn lichaam nog de tijd geven om te herstellen, omdat ik denk dat er nog ruimte is voor herstel vanuit mezelf. Daarna pakte hij het spiegeltje en een haakje en bekeek iedere tand. Stuk voor stuk. "Het ziet er allemaal goed uit. Ik ben tevreden", zei hij. Opgelucht haalde ik adem. Geen gaatjes, geen gekke dingen!

Ik vroeg aan Scuric of ik de clear overlays mijn hele leven moet blijven dragen, aangezien ik er behoorlijk klaar mee ben. "Tsja... dat is een goeie... Niemand weet wat je tanden gaan doen als je ze niet meer draagt, hè. Tanden zijn altijd in beweging", zei hij. Snap ik, maar ik ben niet van plan om de rest van mijn leven iedere avond met een plastic hoesje om mijn tanden te gaan slapen. Omdat ik binnenkort toch op zoek ga naar een tandarts in Weert, ga ik het hier in Weert maar eens overleggen. Scuric ging er eigenlijk niet echt verder op in en gaf me geen duidelijk antwoord.

Toen ik weer rechtop kwam uit de behandelstoel vertelde ik Scuric over twee tanden die een klein beetje zijn verkleurd. In het front zijn er namelijk 2 tanden die de laatste tijd iets donkerder zijn geworden. Het valt mij behoorlijk op en ook Archel ziet het. Ik irriteer me eraan. Iedere keer als ik in de spiegel kijk, denk ik: "Shit! Heb ik zo'n lang traject gehad en nu zijn er twee tanden die roet in het eten gooien... Niks shine bright meer!", roep ik dan tegen mezelf als ik in een gefrustreerde bui zit. Ze bleken ook niet mee. Scuric zag het pas toen ik hem erop attendeerde. Hij vertelde dat een verkleuring van een tand kan duiden op een ontsteking die wat hoger ligt. Als dat zo is, dan let je daar als tandarts toch op als je een controle uitvoert en wacht je niet tot een patiënt je op die verkleuring wijst? Ik vind het een beetje raar. Voor de zekerheid wilde hij foto's maken en dus werd de stoel weer gekanteld. Op de foto's was echter niets te zien ter hoogte van de wortels. Dat kon dus niet de oorzaak zijn van de verkleuring.

Ik vroeg aan hem of er iets aan gedaan kan worden, want twee verkleurde tanden in het front vallen op. Misschien niet zo erg bij anderen, maar vooral voor mijzelf. Bovendien vind ik het niet meer dan logisch dat ik perfectionistisch ben na het traject dat ik heb doorlopen. Ik wil die perfecte glimlach hebben, maar die is er nu niet. Scuric reageerde een beetje onverschillig. "Schud het toch van je af, laat het los...", zei hij. Wat?! Ik vertelde hem dat ik toch alle recht heb om perfectionistisch te zijn, dat ik na alles wat heb ik meegemaakt geen genoegen neem met minder dan perfectie. Daar kon hij zich deels in vinden, maar hij zei ook dat mijn gebit wel flink wat te verduren heeft gehad tijdens het beugeltraject en de operatie. Ja, dus?! Hij vertelde dat er wel iets aan te doen is, maar dat ik dan meer aan facings moet denken. Dat zou me zomaar enkele honderden euro's per tand kunnen gaan kosten. Slechts 2 tanden behandelen heeft geen zin. Het moet minimaal het hele front zijn omdat je anders verschillen gaat zien. Toen ik zei dat ik dan maar weer terug naar Bangkok moest gaan, vond hij dat niet eens zo'n slecht idee. Er zijn genoeg plekken in het buitenland die prima werk leveren voor een aantrekkelijke prijs, maar dan moet je wel zeker weten dat je kwaliteit krijgt. Ik ga ook niet over één nacht ijs. Het staat wel vast dat er iets gaat gebeuren, maar bij wie weet ik niet. Ik ben eens rond aan het kijken op internet naar praktijken voor esthetische tandheelkunde. Ook Dr. de Jonge zou voor me op zoek gaan. Als ik me dagelijks irriteer aan mijn gebit, is dat geen goed teken en onderneem ik actie. Bovendien is er naast die 2 verkleurde tanden ook nog een voortand die naar mijn mening iets meer naar voren is gaan staan en is er van één van die tanden een klein dun laagje af. Volgens mij is het een klein stukje composiet dat los heeft gelaten. Het zijn voor buitenstaanders slechts kleine details, maar mij valt het op. Ik wil gewoon een gelijk, symmetrisch stralend gebit. Ik heb lang genoeg met issues rondom mijn gebit gezeten, dus wil ik nu optimaal genieten. Binnenkort zal ik proberen om even wat foto's te maken om voor jullie zaken te verduidelijken.

Scuric heeft me in de afgelopen jaren goed geholpen en heeft ervoor gezorgd dat ik dit traject ben ingestapt. Daar ben ik hem dankbaar voor, maar met de laatste controle en de onverschillige reactie was ik eerlijk gezegd niet blij. Aangezien Scuric verder niets meer voor me kan betekenen, heb ik besloten op zoek te gaan naar een 'gewone' tandarts hier in Weert. Nu ga ik me eerst eens verdiepen in de mogelijkheden van esthetische tandheelkunde...

I'll keep you posted.

Tot volgende week!

Liefs,
Cindy

PS Afgelopen donderdag heb ik mijn verhaal op weg naar geluk mogen delen met 40 Limburgse ondernemers. Dat was erg leuk om te doen en de presentatie werd goed ontvangen door de toehoorders!

PS1 Afgelopen zaterdag was mijn eerste bijdrage aan de uitzending van TVL SportArenA, waar ik vanaf deze week wekelijks aanschuif aan tafel bij Maurice Graef. De uitzending is hier terug te kijken.

Presentatie bij zakensociëteit 'de Siter'. Boodschap van de dag: "don't let your dreams be dreams..."